Batı'da obje sanatı/kavramsal sanat/post-kavramsal sanat ve Türkiye'de 1965-1992 yılları arasındaki benzer eğilimleri
Başlık çevirisi mevcut değil.
- Tez No: 18450
- Danışmanlar: PROF.DR. NURHAN ATASOY
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Güzel Sanatlar, Fine Arts
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 1992
- Dil: Türkçe
- Üniversite: İstanbul Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 184
Özet
- 134 Bölüm VH ÖZET Modernist dönem içinde Avrupa ve Amerika'da resim ve heykele alternatif olarak orta ya çıkan Obje Sanatı, günümüzde görsel sanatlar içinde üçüncü bir tür olarak kabul edilir. Ob je Sanatı Kübistler ve Dadaistlerle sanat dünyasına giren kolajdan temellenir ve Duchamp'ın hazıryapım nesneleri bu türün ilk örnekleridir. 1 930'lu yıllarda Sürrealistler henüz sanat dünyası için oldukça yeni ve alışılmadık olan objenin şaşırtıcı etkisinden yararlanmayı amaçlarlar. Pop Sanat ise, objeyi ya doğrudan tüketim dünyasının sembolü durumuna indirgeyerek kullanır, ya da sanatta tarzsızlığa ulaşmak için onun hazırya pim/seri üretim özelliğinden yararlanır. 1 9601ı yıllar sanatta obje kullanımının amaç olmaktan çıkıp araç durumuna dönüştüğü Kavram sal Sanat'ın etkin olduğu dönemlerdir. Daha açık bir tanımla gerek Kavramsal Sanat'da, gerek se Obje Sonrası Sanat'ın bütün diğer türlerinde (Land Art, Arte Povera, Process Art, Video Art, Performans gibi) öncelikle amaç bir düşüncenin varlığı ve iletimidir. Sonra bu düşüncenin ileti minde biçim kazanmak, yani obje ya da imge kullanımı zorunlu olarak gerekebilir. Bu araç, Land Art'da doğanın kendisi, Performans ya da Body Art'da insanın kendisi, Video Sanatı'nda monitör, Arte Povera'da son derece sıradan, basit, doğal malzeme ve nesneler olabilir. Bunla rın formalist sanatlarda olduğu gibi, estetik ya da görüntüsel hiçbir önemi yoktur. Bu nedenle, yani amaç yalnızca bir düşünceyi bir kavramı en direkt ve yalın biçimde aktarmak olduğundan Obje Sonrası Sanat türlerinin hepsi Minimalist ilkelerden de yararlanır. Hatta istenen objeyi de ortadan kaldırmaktır. 60'lı yıllar Kavramsal Sanat'ında bu amaca çok yaklaşan sanatçılar varsa da, 60 sonrası Post-Modernist dönemde, artık Posf-Kavramsal olarak adlandırılabileceğimiz iş lerde farklı bir eğilim oluşur. Bu bir anlamda objenin yani görüntünün tekrar önem kazanması- dır. Şu bir gerçek ki, günümüzde Post-Kavramsal sanatçılar olarak adlandırdığımız kuşak 60 ku şağı kadar kavramsal düzlemde çalışmıyor ve bir anlamda forma dayalı estetikle düşüncenin birlikteliğini amaçlıyor; ya da bunları birarada kullanmaktan kaçınmıyor. Kuşkusuz Kavramsal Sanat'ın ilkelerine ters düşen bu durum, PostıModernizm'İn eklektik/çoğulcu yapısıyla, 'yeni' kavramının belirsizleşmesiyle, gelenekle kurulan bağlarla ve birçok olguyu birarada kullanma is teğiyle de yakından ilişkilidir. 1960'larda Türkiye'de Obje Sanah'nın tek temsilcisi yüzeye bağlı malzeme dene-' meleriyle Altan Gürman'dır. 1 970'Ier ise Obje Sanatı ve Kavramsal Sanat'ın, Füsun Onur ve- 135 Şükrü Aysan'ın kişisel etkinlikleri yanısıra Sanat Tanımı Topluluğu etkinlikleri ve Yeni Eğilimler Sergileri aracılığıyla Türkiye'de tanıtıldığı, resim ve heykele alternatif olmaya başladığı dönem lerdir. I980'li yıllarda bu türlere olan eğilimin belirgin ölçüde arttığı hissedilir ki, çok sayıda ki şisel, grup ve karma sergi içinde Öncü Türk Sanatından Bir Kesit sergileri, bunun devamı niteli ğindeki A,B,C.,... sergileri ve bu sergileri oluşturan sanatçılar, düzenledikleri bu programlı etkin likler nedeniyle olumlu ya da olumsuz eleştirilerin de önde gelen hedefi olurlar. Ancak, bu eleşti riler uluslararası çağdaş ve güncel sanat kavramlarının Türkiye'de de tartışılmaya başlaması gibi bir sonuca da neden olur. 80'li yıllar gerek sanatçıların kişisel ilgileri ve Türkiye'nin kitle iletişi minde aldığı yol, gerebe uluslararası biennalerin başlaması gibi nedenlerle global sanat ve kültürle öncesine kıyasla daha sıkı ilişkilerin kurulabildiği bir dönemdir. Bizde Obje Sanatı ve Kavramsal Sanat'a olan ilginin arttığı bu süreç, batının Post-Kavramsal süreciyle denk düşer ve sanatçılarımız belki de ilk kez dünya sanatıyla ortak bir platformda buluşur. Post-Modemizm'in ve onun içinde Post-Kavramsal Sanat'ın sanatçıya sonsuz özgür bir alan sunması, yalnız bizde ya da batıda değil, dünyanın her yerinde birçok sanatçının, sanatta ortak bir dili konuşmasıyla sonuçlanır. Bu ortak dil, 60'lar sonrası resim ve heykelin hiçbir yenilik ortaya koymamasının da etkisiyle çağa damgasını vuran ve kendi dinamikleriyle gelişen Obje Sanatı ve onun Kavramsal Sanat'dan Post-Kavramsal Sanat'a çağ içinde geçirdiği değişimlerdir. Ve hepsinden önemlisi, sanat artık yalnızca estetik bir haz alma ya da toplumsal eleştiriler, tepkiler aracı değil, tümüyle düşünsel bir olgudur.
Özet (Çeviri)
- 136 SUMMARY Object Art which emerged as an alternative to painting and sculpture in the modernist era in Europe and America is accepted as a third kind. Using objects in art goes back to collage used by Dadaists and Cubists and ready-made objects used by Duchamp 1 9 1 0's were the first examples of the Object Art. In 1930's, Surrealists aimed at benefiting from the astonishing impact of objects which were new and unusual to the ard world. Pop art, on the other hand, used objects by reducing them to symbols of consumption society or it employed ready-made or mass production objects to reach style-free art. In 1960's, objects were means rather than objectives in Conceptual Art. More precisely, in both Conceptual Art and after that (e.g. Land Art, Arte Povera, Process Art, Video Art, Performance Art) the main objective is the existence of an idea, a concept, then the transmission of this concept may require an object or an image. This object or mean in Land Art is the nature itself, in Performance or Body Art the human himself/herself, in Video Art monitor, in Arte Povera very ordinary, simple, natural materials or objects. However, these means do not have any aesthetic or visual importance as opposed to formalist arts. In other words, all kinds of post object artists use minimalist principles since the objective is to transmit an idea as direct and simple as possible, moreover, is to eliminate the object all together. In 1 960's, there were artists who approached this objective quite close. However, after 1 960's in Post-Modemist era, a different tendency called Post- Conceptual Art arose. In a way, the object gained importance again. Today, Post- Conceptualist artists are not as conceptualist as 60's generation, they aim at the mixture of concept and aesthetics based on vision and form and they do not hesitate to use both. This situation which is contrary to the princeples of Conceptual Art is related to pluarist nature of Post-Modernism, uncertainty about“new”as a concept, relations with traditions and desire to use many concepts together. In 1 960's, the only representative of Object Art in Turkey was Altan Gorman who used materials tied to the surface. In 1 970's Füsun Onur and Şükrü Aysan have made various works in this area. Also, Art Indroduction Group Exhibitions and New Trends Exhibitions introduced and promoted Object Art and Conceptual Art which started to become an alternative to painting and sculpture in Turkey. In 1 980's, interest in these kind of art increased. Many individual, group and mixed exhibitions“A Cross Section of Avantgarde Turkish Art”exhibitions, A,B,C,... exhibitions became the target of many positive or negative criticisms.137 - However, these criticisms led to an environment in which international and contemporary art concepts were discussed in Turkey. Both with respect to personal interests of artists and the way that Turkey took is mass communication and also with respect to the beginning of international biennals, 1980's were the years that the relations with global arts were closer than previous years. The period that interest in Object Art and Conceptual Art increased in Turkey coincides with Post-Conceptual period in the west. Therefore, Turkish art meets with global art on the same platform for the first time in its history. The fact that Postmodernism and Post-Conceptual Art in it gives the artist indefinite freedom leads to a common language used not only in our country or in the west but all over the world. This common language resulted from transformations of Object Art since Object Art developed with its own dynamics and printed its name to this century's art as opposed to painting and sculpture which could not bring anything new after 60's. More important than anything else art is a philosophical concept rather than a aesthetical or social reaction or criticism mean anymore.
Benzer Tezler
- The role of the timbral manipulation in electroacoustic composition in historical context
Tını manipülasyonun elektroakustik kompozisyonda tarihsel bağlamdaki rolü
CEMAL BARKIN ENGİN
- Nesneler ve fotoğrafik yorumları
Objects and photographic interpretations
MERİH AKOĞUL
Yüksek Lisans
Türkçe
2001
Sahne ve Görüntü SanatlarıMarmara ÜniversitesiFotoğraf Ana Sanat Dalı
DOÇ. DR. BARBAROS GÜRSEL
- 20.yüzyıl batı resim sanatında doku kullanımı ve çeşitliliği üzerine bir araştırma
A study on texture usage and variety in the 20th century western art
ECE SEVEN
Yüksek Lisans
Türkçe
2013
Güzel SanatlarUludağ ÜniversitesiResim Ana Bilim Dalı
PROF. DR. AHMET ŞİNASİ İŞLER
- D grubu sanatçıları ve eserlerinin ön-arka yapı kategorileri bakımından incelenmesi
Başlık çevirisi yok
OSMAN ALTINTAŞ
- Sanat yapıtının ayna işlevi (benzeşim ve temsil yönünden)
The Function of artwork as mirror (resemblance and representation)
SEYED İSA NOORAZAR KHOSHKNAB
Sanatta Yeterlik
Türkçe
2002
Güzel SanatlarMimar Sinan Güzel Sanatlar ÜniversitesiResim Ana Sanat Dalı
YRD. DOÇ. DR. GÜLÇİN ÖZDEMİR
