Ratlarda oluşturulan hemorajik şok ardından verilen farklı sıvı tedavileri sonrası glikokaliks dökülme düzeyleri açısından sindekan-1 düzeyinin karşılaştırılması
Comparison of syndecan-1 levels in terms of glycocalyx shedding levels after different fluid treatments following induced hemorrhagic shock in rats
- Tez No: 859812
- Danışmanlar: PROF. DR. ÖZGÜR CANBAY
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Anestezi ve Reanimasyon, Anesthesiology and Reanimation
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2023
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Hacettepe Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 58
Özet
Akut hemoraji çeşitli medikal, cerrahi veya travmatik olaylara eşlik eden hızlı kan kaybı olarak tanımlanabilir. Hemorajik şok, normal fizyolojik kompansatuar cevap oluşumunu, doku perfüzyonu ve oksijenasyonunu tehlikeye düşürecek derecede kan kaybı olmasıyla meydana gelir. Bu durum, yetersiz organ perfüzyonu nedeniyle sistemik inflamasyon, organ disfonksiyonu ve sonucunda ölüme yol açan acil resüsitasyon gerektiren bir dolaşım sistemi yetmezliğidir. Tedavide temel iki amaç, kanama kontrolünün sağlanması ve kaybedilen kan için uygun sıvının hızla yerine konmasıdır. Şokla ilişkili morbiditeye ek olarak, resüsitasyon sıvıları kardiyak ve pulmoner komplikasyonlara, sistemik inflamatuar yanıta, ödem ve pıhtılaşma ve elektrolit/asit-baz anormalliklerine yol açabilir. Damar duvarlarının iç yüzünde yapışkan bir tabaka olan endotelyal glikokaliks (EG) bulunur ve bu tabaka proteoglikanlar (sindekan-1) ve glikozaminoglikanlardan (heparan sülfat, kondroitin sülfat ve hyalüronan) oluşur. EG bariyeri vasküler homeostazda önemli bir belirleyici faktör olabilir. Endotelyal hücre disfonksiyonu, mikro dolaşımda değişikliklere yol açar, lökositlerin endotelyuma yapışması, eritrosit hareketleri ve vasküler düz kas hücresi fonksiyonunda rol oynar. Endotel disfonksiyonuna bağlı inflamatuar aktivasyonun yetersizliği, inflamatuar süreci artırabilir ve uzatabilir. Bu nedenle, bileşenlerinin bozulması, endotel hasarı, doku disfonksiyonu ve travma hastalarında mortalite ile ilişkilendirilmiştir. Bu çalışmada, kemirgen bir hemorajik şok modeli oluşturularak yaygın olarak kullanılan resüsitasyon sıvıları uygulanmıştır. Resüsitasyon sonrası endotelyal glikokaliks üzerindeki etkilerini in vivo olarak değerlendirmek amacıyla 0.dakika 30.dakika 60.dakika ve 120.dakika kanda sindekan-1 seviyeleri değerlendirilmiştir. Biz hemorajik şok modelinin kullanıldığı bu deneysel rat çalışmasında 3 farklı intravenöz resüsitasyon sıvısını ve hiçbir intravenöz resüsitasyon sıvısının uygulanmadığı grupları EG hasarı açısından birbiriyle karşılaştırmayı amaçladık. Zaman faktörü olarak değerlendirdiğimizde dört farklı grubun her biri için ayrı değerlendirme yapıldığında devamlı bir artış söz konusudur. Bu artış miktarı da zaman aralıkları arasında istatistiksel olarak anlamlılık göstermektedir (p=0.0010.05). Hemorajik şokun oluşturduğu endotel hasarının, uygulanan resüsitasyon sıvıları HES, izolen ve albümin ile iyileştirildiği gösterilememiştir.
Özet (Çeviri)
Acute hemorrhage can be defined as rapid blood loss that accompanies various medical or surgical events. Hemorrhagic shock occurs when there is a significant loss of blood to the extent that it jeopardizes normal physiological compensatory responses, tissue perfusion, and oxygenation. This is a circulatory system failure requiring urgent resuscitation due to inadequate organ perfusion leading to systemic inflammation, organ dysfunction and ultimately death. In treatment, the two primary goals are to achieve hemorrhage control and promptly replace the lost blood with appropriate fluids. In addition to shock-related morbidity, resuscitation fluids can lead to cardiac and pulmonary complications, a systemic inflammatory response, edema, coagulation and electrolyte/acid-base abnormalities. Vascular walls have an adhesive layer on their inner surface known as the endothelial glycocalyx (EG), which is composed of proteoglycans (such as syndecan-1) and glycosaminoglycans (including heparan sulfate, chondroitin sulfate, and hyaluronan). The EG barrier can be a significant determinant in vascular homeostasis. Endothelial cell dysfunction plays a significant role in the microcirculation, including leukocyte adhesion to endothelium, red blood cell (RBC) disorders, and changes in vascular smooth muscle cells. The inadequacy of inflammatory activation due to endothelial dysfunction can enhance and prolong the inflammatory process. Therefore, the impairment of its components has been associated with endothelial damage, tissue dysfunction, and mortality in trauma patients. In this study, a rodent hemorrhagic shock model was established, and commonly used resuscitation fluids were administered. To assess the effects on the endothelial glycocalyx (EG) in vivo after resuscitation, syndecan-1 levels were measured in the blood at 0 minutes, 30 minutes, 60 minutes, and 120 minutes. In this experimental rat study utilizing a hemorrhagic shock model, our aim was to compare three different intravenous resuscitation fluids with groups receiving no intravenous resuscitation fluid, focusing on EG damage. When evaluated over time, a continuous increase was observed for each of the four groups, with the increase showing statistical significance between time intervals (p=0.0010.05). Upon evaluation of these results, the limitation of our study lies in the fact that the number of animals in the groups was analyzed with less power than the minimum number of subjects required by ethical principles of animal experimentation. Increasing the number of subjects may lead to a closer approach to the statistical significance value. Although there was no statistically significant difference in terms of EG damage between colloid, crystalloid, and albumin fluids administered in hemorrhagic shock, the untreated control group exhibited a significantly slower increase than the other groups. All fluids caused varying levels of EG damage.
Benzer Tezler
- Volüm kontrollü hemorajik şok modelinde,farklı resusitasyon sıvılarının iskemireperfüzyon hasarı üzerine etkilerininkarşılaştırılması
Comparison of the effects of different resuscitation fluids on ischemia reperfusion injury in a volume controlled hemorrhagic shock model
ADEM YÜKSEL
- Travma ve kontrollü hemorajik şok modelinde erken ve geç resüsitasyonun yara yeri enfeksiyonu gelişimi üzerine etkilerinin araştırılması
The effects of early and delayed resuscitation on wound infection in a model of trauma and controlled hemorrhagic shock
SİBEL GÜMÜŞ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2008
Genel CerrahiSüleyman Demirel ÜniversitesiGenel Cerrahi Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. H.EROL EROĞLU
- Rat hemorajik şok modelinde izofluran ve sevofluranın plazma hepatik glutatyon-S-transferaz üzerine etkileri
The Effects of isoflurane and sevoflurane on plasma hepatic glutathione-S-transferase levels in rat hemorrhagic schock model
HÜLYA KORKMAZ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
1999
Anestezi ve ReanimasyonDokuz Eylül ÜniversitesiAnesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
PROF. DR. EMEL SAĞIROĞLU
- Ratlarda oluşturulan kontrolsüz hemorajik şok modelinde ılık sıvı ile soğuk sıvı resüsitasyonuna ait tedavi etkinliklerinin karşılaştırılması
Research on the efficacy of warm and cold fluid resuscitation during uncontrolled hemorrhagic shock model in rats
SERKAN DİLMEN
- Hemorajik ve septik şok modeli oluşturulan sıçanların ekzojen vazopressine verdikleri hemodinamik yanıtlarının değerlendirilmesi
Başlık çevirisi yok
İBRAHİM H. ATAKAN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2002
Anestezi ve ReanimasyonEskişehir Osmangazi ÜniversitesiAnesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı