Çağdaş Türk resminde otoportreler
Self portraits in contemporary Turkish art
- Tez No: 209754
- Danışmanlar: PROF.DR. AYLA ERSOY
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Güzel Sanatlar, Sanat Tarihi, Fine Arts, Art History
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2007
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Marmara Üniversitesi
- Enstitü: Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Türk Sanatı Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 271
Özet
İlk örneklerine Uygur döneminde rastladığımız Türk tasvir sanatı, duvar süslemelerinde, çini ve seramiklerde, el yazmalarında, mimarî yapılarda, gölge oyunlarında yaşatılmıştır. İslâm dinine girdikten sonra süsleme programında pek görülmeyen resim, metinleri açıklama amacındaki minyatürler şeklinde el yazmalarında varlığını korumuştur. Fatih Sultan Mehmet portrelerini dışarıda tutmak şartı ile Batılılaşma dönemine kadar uygulama programında ve karakteristiğinde değişiklik göstermeyen minyatür, Lâle Devri ile birlikte değişim içine girmiştir. Hacimsellik kazanan figür ve natürmortlar albümlerde yer alır, minyatür-pentür özellikleri taşıyan duvar resimleri saray, kasır ve konaklarda uygulanırken, padişah portreciliği de imparatorlukta bir gelenek halini almıştır. Oryantalizm merakı içinde Osmanlı başkentini dolduran yabancı ressamların etkisi, eğitim kurumlarında perspektife dayalı teknik resim derslerinin verilmesi ve belki de en önemlisi sarayın resme destek vermesi, pentür teknikleri ile yaratılmış Batılı anlamda ilk Türk resimlerinin giderek artan sayıda ve yetkinlikte Türk sanatına kazandırılmasını sağlamıştır. Figürsüz manzara resimleriyle alışılan şövaleye, çok geçmeden resmin diğer türleri de konu olmuştur. Portre ve otoportre bunların başında gelir. Sanatçının kendini tanıtma ve kalıcı olma isteği sonucu hemen her ressamın çalıştığı bir konu olan otoportre, çıkış noktasından günümüze kadar biçim ve anlam kaymasına uğrasa da sanatçının sanatı ve izleyicisi ile ilişki kurmasının en yalın yoludur. Çalışmada Türk resim sanatının kaynaklarından başlayarak tarihi gelişim ve ayırdedici özellikler incelenmiş, portre-otoportre tanımı, amacı, belgeci niteliği, imgeleri kullanma biçimleri verilmiştir. Erken dönem eserleri ile günümüz eserlerinden derlenen Türk resminde otoportreler, Türk resim sanatının dinamik yapısının göstergeleri olmakta, kendini resmetmeye çekinceyle yaklaşan sanatçıların gelişen entellektüel kapasiteleri doğrultusunda bireyselliklerine ve sanatçı kimliklerine sahip çıkma süreçlerini yansıtmaktadır. Türk ressamlarının otoportrelerini konu edinen çalışmamız, sanatın süreklilik ve devinim içindeki yapısı gereği sınırlandırılmak zorunda kalınmıştır.
Özet (Çeviri)
Turkish art, whose first examples are seen in Uighur era, has lived in wall ornaments, Turkish porcelains (çini) and ceramics, handwritings, architectural designs and shadow puppet plays. After wide-acceptance of Islam pictures, not taking a place in the ornamental program, has preserved its existence in the form of explicative miniatures that took place in handwritings. Exempt form portraits of Mehmet the Conqueror; miniatures that have not shown any change until the Era of Westernization, has started changing as of the Tulip Era. Figures and still-lives that gain volume take place in albums; murals carrying features of miniatures-paintings are applied in palaces, lodges (kasır) and residences while portraits of sultans become tradition in the Ottoman Empire. The effect of foreign artists curious about orientalism that filled the Ottoman Capital has assisted in creation of lectures in technical drawing based on perspective and flourishing of Turkish art with increasing number and capability of Turkish paintings crafted in peinture techniques, in the Western sense of art. The easel teat has been grown accustomed via paintings of vies sans-figure to has also become subject of other types of paintings. Portrait and self portraits top the list. Although subjected to deviation in form and meaning; the self portrait, a common subject to almost all painters due to the desire self-definition and permanence, is the closest way for the artist to communicate with his art and the viewer. In this study distinctive features of Turkish art has been analyzed, portraits and self portraits have been defined also denoting purpose, value as documentation and usage of images. In this study the self portraits compiled from early era works and contemporary works are indicators of the dynamic structure of Turkish art of painting. The study also reflects on the process of identity and individuality possession of the artists, who had refrained from self-imaging, via developed intellectual capacities. The Study, taking self portraits by Turkish painters as its subject has been narrowed down due to the continious nature of art and its motional structure.
Benzer Tezler
- Çağdaş Türk resminde dışavurumcu otoportreler (1923-1960)
Exspressionist self portraits in contemporary Turkish painting art (1923-1960)
EKİN KAKAN
- Çağdaş Türk resminde minyatür etkileri
Miniature effects in contemporary Turkish art of painting
HÜSEYİN ELMAS
Doktora
Türkçe
1998
Eğitim ve ÖğretimSelçuk ÜniversitesiResim-İş Eğitimi Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. ADNAN TEPECİK
- Çağdaş Türk resminde mitoloji
Başlık çevirisi yok
NURHAN KOLAYLI
Yüksek Lisans
Türkçe
1998
Güzel SanatlarUludağ ÜniversitesiResim-İş Eğitimi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ALİ ÖZÇELEBİ
- Çağdaş Türk resminde pentür-minyatür ilişkisi
Painting-illumination recations at contemporary Turkish painting
NECLA DOĞRULAR
Yüksek Lisans
Türkçe
1998
Güzel SanatlarMarmara ÜniversitesiResim-İş Eğitimi Ana Sanat Dalı
PROF. DR. SELÇUK MÜLAYİM
- Çağdaş Türk resminde derinlik kavramı
The Conseption of profundity in contemporary of Turkish painting
DOLUNAY ERDEM
Sanatta Yeterlik
Türkçe
1998
Güzel SanatlarMarmara ÜniversitesiResim Ana Sanat Dalı
PROF. DR. METİN ŞAHİNOĞLU