Geri Dön

Deneysel medulla spinalis travmasında deferoxaminenin lipid peroksidasyonuna etkileri

The Effects of deferoxamine on lipid peroxidation in an experimental spinal cord injury

  1. Tez No: 25008
  2. Yazar: MURAT DÖŞOĞLU
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. A. NAİL İZGİ
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Nöroşirürji, Neurosurgery
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 1992
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: İstanbul Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: Nöroşirürji Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 34

Özet

ÖZET Medulla spinalis yaralanmak birçok hastada, travmadan hemen sonra veya medulla spinalisteki patolojik sürecin zamanla kötüleşmesi sonunda tam veya kısmi fonksiyon kayıpları yerleşebilmektedir. Birçok sensorimotor fonksiyon bu gecikmiş sekonder ya ralanmadan dolayı kaybedilmektedir. Bu ilerleyici otodestrüktif mekanizmaların fiz- yopatolojisinde ödem formasyonu, vasküler değişiklikler, inflamatuar reaksiyonlar, nöron plazma membranının lipid peroksidasyonu ve serbest radikal reaksiyonları ile destrüksiyonu gibi birçok etken sorumlu tutulmuştur. Bu nedenle sekonder otodestrüktif yaralanma mekanizmalarım tedavi etmeye yönelik birçok tedavi modeli geliştirilmiştir. Bu çalışmada demire bağlı lipid peroksidasyonuna demir bağlayıcı ajan DFO'nin et kileri araştırılmıştır. Çalışma 64 adet Spraque-Dawley sıçan kullanılarak ger çekleştirilmiş ve denekler herbiri 32 hayvandan oluşan kontrol (K) ve tedavi (T) grup larına ayrılmıştır. Travma modeli olarak yandan horizontal kliplerne ile ekstradural kompresyon seçilmiştir. Travmadan 15 dakika önce tedavi grubunda 100 mg/kg DFO, kontrol grubunda ise aynı doz serum fizyolojik İV olarak verilmiş ve T7 düzeyinde trav ma oluşturulmuştur. Travma sonrasında 1. dakikada (K, ve T, subgruplan), 30. da kikada (Kî ve T2 subgruplan), 60. dakikada (Kj ve T3 subgruplan) ve 120. dakikada (K, ve T" subgruplan) biyolojik aktivite sıvı azot Öe durdurulmuş, lipid peroksidasyonu ve tedavinin etkileri TBA testi ile MDA tayini yapılarak biyokimyasal olarak smanmıştır. Çalışma sonunda DFO'nin lipid peroksidasyonunu özellikle 60. dakikada olmak üzere 60. ve 120. dakikalarda azalttığı ve bu nedenle deneysel medulla spinalis trav masından sonra oluşan metabolik ve biyokimyasal sekonder otodestrüktif süreçlere et kili olabileceği sonucuna ulaşılmıştır. özet 25

Özet (Çeviri)

ABSTRACT The Effects of Deferoxamine on Lipid Peroxidation in An Experimental Spinal Cord Injury Some of patients with an acute spinal cord injury can immediately become pa raplegic following the trauma. On the other hand, some patients with an incomplete tra uma can be deteriorated as a result of the worsening pathology on the spinal cord. Con sequently, a lot of sensorimotor functions are lost because of this delayed secondary response. Edema formation, vascular changes, inflammatory reactions, lipid per oxidation of the neuronal plasma membrane and free radical reactions are responsible for those physiopathology of auto-destructive progressive mechanisms. For this reason, a significant number of treatment models are developed and improved by different re searchers in an attempt to cure patients who have the secondary auto-destructive injury. In this study, the effects of deferoxamine (DFO) which inhibits iron dependent lipid peroxidation have been investigated on 64 Spraque- Dawley rats which were equally di vided into 2 subgroups, Control (K) and Treatment (T). Extradural compression with a horizontal clip application has been selected as a tra uma model. 15 minutes before the trauma, 100 mg/kg DFO and same dosage of serum physiologic are injected intravenously to T and K subgroups respectively. Following the trauma, at the 1st minute (K, and T, subgroups), at the 30th minute (K^-Tj), at the 60th minute (K3-T3) and 120th minute (K^-T.,) biologic activity has been stopped with liquid nitrogen and lipid peroxidation and the effects of the treatment have been determined biochemically by the assessment of MDA through the TB A test This study concludes that DFO reduces lipid peroxidation at the 60th and 120th mi nutes. This reduction is particularly more definite at the first 60 minutes. Moreover, it can be effective on the metabolic and biochemical secondary auto-destructive processes after an experimental spinal cord injury. abstract 27

Benzer Tezler

  1. Deneysel medulla spinalis travmasında dimetil sulfoksit (DMSO)'ın lipid peroksidasyonuna etkisi

    Başlık çevirisi yok

    SABAHATTİN ÖZAKBAŞ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    1993

    NöroşirürjiTrakya Üniversitesi

    Nöroşirürji Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. SABAHATTİN ÇOBANOĞLU

  2. Deneysel medulla spinalis travmasında melatoninin serbest radikaller üzerine etkisinin incelenmesi

    The Effects of melatonin on the free radicals in experimental spinal cord injury

    HACI KAYMAZ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2001

    NöroşirürjiSüleyman Demirel Üniversitesi

    Nöroşirürji Ana Bilim Dalı

    Y.DOÇ.DR. VAROL AYDIN

  3. Deneysel akut medulla spinalis travmasında nimodipinin lipid peroksidasyon üzerine etkisi

    Başlık çevirisi yok

    ERCAN TOMATIR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    1993

    NöroşirürjiTrakya Üniversitesi

    Nöroşirürji Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. SABAHATTİN ÇOBANOĞLU

  4. Deneysel akut medulla spinalis travmasında kronik alfa tokoferol kullanımının lipid peroksidasyon üzerine etkisi

    The Effects of chronic alpha tocopherol administration on lipid peroxidation in an experimental model of acute spinal cord injury

    MUSTAFA BOZBOĞA

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    1991

    Nöroşirürjiİstanbul Üniversitesi