Ahmed Adnan Saygun'un op.31 solo viyolonsel için partitası'nın tarihsel ve yapısal açıdan incelenmesi
Ahmed Adnan Saygun's op. 31 partita for solo cello, the analysis of its historical and formal perspectives
- Tez No: 397514
- Danışmanlar: DOÇ. DR. KORAY SAZLI
- Tez Türü: Sanatta Yeterlik
- Konular: Müzik, Music
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2015
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Yıldız Teknik Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Sanat ve Tasarım Ana Sanat Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 146
Özet
Ahmed Adnan Saygun'un 1955 yılında tamamladığı ve bestecilik çizgisinin ikinci dönemine yerleşen 'Solo Viyolonsel için Partita' adlı yapıtı, bir birinci dönem yapıtı olan 'Viyolonsel sonatı' ve son dönemi içindeki 'Viyolonsel konçertosu' arasından en çok icra edileni olmakla birlikte hakkında analitik bir çalışmanın yapılmadığı görülmektedir. 1955 yılında tüm dünyada, filozof, şair ve dram yazarı F.Schiller, ölümünün 150. yıldönümü olması sebebiyle bir dizi etkinlikle anılmış ve Türkiye'de bu etkinlikler çerçevesinde, başta İstanbul ve Ankara'daki Fen Edebiyat fakültelerinde gerçekleşen konferans ve bildirilerle akademik dünyadaki yansımalarını bulmuştur. Sanat hayatında ise, İstanbul Şehir Tiyatroları başyönetmeni Max Meinecke, Schiller'in 'Hile ve Sevgi' adlı oyununu programa almış, Saygun'dan oyunun başında çalınacak, eşliksiz viyolonsel için bir müzik siparişinde bulunmuştur. Schiller'e ithaf edilen bu müzik, yazılmasından kısa bir süre sonra Partita başlığı alarak literatürdeki yerini almıştır. İlk kez, Ankara Konservatuvarı viyolonsel hocası Martin Bochmann tarafından seslendirilen bu eser, hem icracısına hem de bestecisine 'Schiller Hatıra Madalyası' kazandırmıştır. 'Hile ve Sevgi', yazıldığı 1783 görselinde bir dramaturji ile oynanırken, Saygun, yazı dilinde Schiller dönemi bir klasizm üslubunun yansımalarını partitasına aktarmadığı görülmektedir. Eleştirmenler bu zıtlığın üzerinde durmuşlardır. Saygun'un çocukluğundan gelen mistizm ile kurduğu ilişki, onu ileriki yaşlarda tasavvuf felsefesine yaklaştırmış, insan sevgisi, yüksek manevi değerlerle örtüşerek, Schiller hümanizmi ile bu minvalde kurduğu paralel, partitanın düşünsel altyapısını oluşturmuştur. Yapıt üzerinde gerçekleştirilen yapısal analiz sonucu, eserin barok dönem partitası geleneğinin önemli bir özelliği olan dans başlıklarını taşımadığı ve klasik dönem Salzburg partitalarına bu anlamda daha çok öykündüğü görülmüştür. Yunan modları, pentatonizm ve Türk makam müziği renklerinin eserin yapısal gereçleri olarak kullanılması, Saygun müziğinin karakteristik bir özelliği olarak karşımıza çıkmaktadır. Yapılan literatür taramasında eserin tarihsel süreci üzerinde elde edilen verilerin yanı sıra, gazete ve dergi makaleleri bu araştırmanın önde gelen kaynaklarını oluşturmuştur.
Özet (Çeviri)
Ahmed Adnan Saygun's 'Partita for Solo Cello' as one of his second period compositions whilst compared to his early period Cello Sonata and his late period Cello Concerto, this Partita has been performed much more frequently, albeit lacking analitic and written studies. The piece was composed in 1955 as a part of a series of events including lectures and seminars, that were held in the Arts and Sciences Faculties of the universities in Istanbul and Ankara in commemoration of the famous philosopher, poet and playwright Friedrich Schiller's 150th aniversary of his death, which was observed throughout the World. Max Meinecke, who then was the executive director of Istanbul City Theatre had put Schiller's 'Kabale und Liebe' (Intrigue and Love) on the theatre's program. He commitioned Saygun to write a short solo piece for cello to be performed before the play. Shortly after finishing the final version of his composition, Saygun titled it 'Partita' and dedicated it to the memory of Schiller. The first public performance of Saygun's Partita was given by Martin Bochmann who was the cello professor at Ankara State Conservatory during that time. This performance resulted in Turkey and Germany streghthening their diplomatic ties, as well as earning both the composer and the performer the Schiller Commemorative Medal. While Meinecke chose to have a late 18th century style of staging for the play, the very period 'Kabale und Liebe' was written in, Saygun chose not to use elements of classicism in his musical language. This polarity has often been emphasized by the critics. Saygun's strong connection with mysticism starting in his childhood moved him toward sufism later in life, which overlapped with the moral qualities of humanism. It is the playwright's humanism, Saygun says, that made him feel kinship with Schiller and allowed him to find the right musical frame he was looking for, for his compostions. Upon structural analysis, it could be seen that the piece does not contain the“dance titles”, that are a very important part of the Baroque Partita Tradition. In this aspect, it is much closer to the Salzburg Partitas. It is a characteristic of Saygun's music to use pentatonicism as well as Greek and Turkish maqams' colors as his partita's structural and musical tools. In addition to the data that was acquired through bibliographic research, news paper and magazine articles have been essential resources for this study.
Benzer Tezler
- Ahmed Adnan Saygun'un op.20 piyano ve keman sonatı'nın yorumuna yönelik ve teknik zorluklar açısından incenlenmesi
Overview of towarding interpretation and in terms of technical difficulties of Ahmed Adnan Saygun?s op.20 violin piano sonata
OZAN DİNÇ
Yüksek Lisans
Türkçe
2007
MüzikMimar Sinan Güzel Sanatlar ÜniversitesiMüzik Ana Sanat Dalı
PROF. ÇİĞDEM İYİCİL
- Ahmed Adnan Saygun'un op.75 Bir Kumru Masalı Balesi'nin müzikal açıdan incelenmesi
An examination of Ahmed Adnan Saygun's op.75 A Dove's Tale Ballet in terms of musical
İLKER ÖZÖZTÜRK
Sanatta Yeterlik
Türkçe
2021
Bale ve Dansİstanbul ÜniversitesiMüzik Ana Sanat Dalı
ÖĞR. GÖR. KEMAL METE SAKPINAR
- Ahmed Adnan Saygun'un Op.59 Viyola Konçertosu'nun çalışma teknikleri ve yorum açısından incelenmesi
A study prepared on Ahmed Adnan Saygun's Op.59 Viola Concerto in the sense of tecnhnical and musical interpretation
FÜSUN NAZ ALTINEL
Yüksek Lisans
Türkçe
2014
MüzikMimar Sinan Güzel Sanatlar ÜniversitesiMüzik Ana Sanat Dalı
DOÇ. ASLI ÇİVİCİOĞLU ÖZBAYRAK
- Ahmed Adnan Saygun'un Op.41 ses ve piyano için On Türkü adlı eserinin incelenmesi
The analysis of Ahmed Adnan Saygun's 10 Folk Songs for voice and piano Op.41
SÜLEYMAN ERDEM KAPUSUZ
- Ahmed Adnan Saygun'un op 23 dört türkü (Şan piyano) eserinin incelenmesi
Examination of Ahmed Adnan saygun's op 23 4 folk song (Piano singing) musical work
YUSUF ÖZBAŞ