Malign lenfomalarda Lupus'a özgü otoantikorlar
Başlık çevirisi mevcut değil.
- Tez No: 44732
- Danışmanlar: PROF.DR. BİRSEN ÜLKÜ
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları, Endocrinology and Metabolic Diseases
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 1995
- Dil: Türkçe
- Üniversite: İstanbul Üniversitesi
- Enstitü: Cerrahpaşa Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 46
Özet
ÖZET Literatürde bildirilen lenfoid maligniteler ile otoimmun hastalıklar arasındaki ilişkinin temel dayanağını, otoimmun hastalıklarda artmış lenfoid malinite gelişme riski ve lenfoproliferatif malîgnitelerde artmış sıklıkta gözlenen otoimmun sendromlar ve monoklonal/oligoklonal antikorların varlığı oluşturur. Bu biraradalığın ötesinde, SLE ve malign lenfomalar özelinde olduğu gibi.benzer bulgularla ortaya çıkabilen bu iki hastalık grubunu birbirinden ayırd etmek bazen oldukça zor olabilir. Buna rağmen, SLE 'a özgül otoantikorların malign lenfomalardaki durumunu ve ayırıcı tanıdaki değerlerini ortaya koymaya yönelik çalışmalar oldukça yetersizdir. Bu çalışmada, tedavi uygulanmamış 36 NHL,19 HH olmak üzere toplam 55 malign lenfoma olgusunda ve 25 sağlıklı kontrolde,SLE için duyarlı ve özgül olan FANA.IgG anti-dsDNA ve anti-Sm antikorları araştırılmıştır. Ayrıca otoantikorların varlığı ile ilişkide olabilecek gammapati, serum immünglobulin düzeyleri, akut faz yanıtı, hastalık evresi ve histolojik tanı gibi parametrelerle, bu otoantikor arasındaki ilişki değerlendirilrniştir.Ayrıca,test kontrolü olarak alınan 9 SLE olgusu çalışmaya dahil edilmiştir. IgG anti-DNA antikor türeleri ve pozitifliği malign lenfoma gruplarında, HH'da (184 iu/dl ve %37) ve NHL'da (171 iu/dl ve %25)o!mak üzere, kontrol grubuna(26 iu/dl ve %0) göre yüksek bulunmuştur, ileri incelemede IgG anti-dsDNA antikor pozitifliğinin, tüm gruplar birarada değerlendirildiğinde incelenen parametrelerden sadece tanı ile ilişkili olduğu, NHL özelinde ise lenfoblastik hücreli lenfomayı tercih eder, ufak hücreli lenfositik lenfomayı tercih etmez şekilde hücre tipi, ve ileri yaşla ilişkili olduğu anlaşılmıştır. Pozitif anti-Sm antikorları çalışma gruplarında saptanamamıştır. FANA pozitifliği, HH'da %5 ve NHL'de %0 olmak üzere, malign lenfoma ve kontrol(%8) grupları arasında farklılık göstermemiştir. Sonuç olarak, bu çalışma ile NHL ve HH da IgG anti-ds DNA antikorlarının yüksek titreler dışında lupusa özgüllüğünü korumadığı, dolayısıyla bu iki hastalık grubunun ayırıcı tanısında değerli olmadıkları,buna karşın FANA ve anti-sm antikorları bu hastalıklarda lupus'a özgüllüklerini korudukları gösterilmiştir. 39
Özet (Çeviri)
ABSTRACT The relationship between autoimmune disease and lymphoid malignancies has been base< upon the increased risk of B -cell malignancies in autoimmun disease, the high occurrence of autoimmune syndromes in patients with B-cell malignancies and the presence of monoclonal / oligoclonal immunoglobulins produced by neoplastic B-cells. Furthermore, it is not always possible to establish the correct diagnosis when one disease simulate the other.Since a patient with systemic manifestation of malign lymphomas can be clinical mimic of systemic inflammatory disease,the existence of positive autoantibodies tests can be a source of major confusion to the clinician.So the detection of specific autoantibodies characteristic of isolated connective tissue disease such as SLE may be a useful adjunct in the differentiation of these disorders. In this study.the presece of FANA,lgG anti-dsDNA and anti-sm antibodies those is sensitive and specific autoantibodies for SLE, were investigated in 36 non-Hodgkin's lymphoma and 19 hodgkin's disease patients without previous treatment and 25 healthy individuals.lt was also attemted to correlate the presence of these autoantibodies with histologic grading.disease stage as well as acute phase response and gammapathy found in these disorders. In addition,9 patients with SLE was taken as an positive test control. Thirtyseven percent (Mean:184 lU/dl) of Hodgkin's disease and 25% (Mean:171 lU/dl) of non-Hodgkin's lymphoma patients had positive IgG a-dsDNA antibodies in contrast to %0(Mean:26 lU/dl) of normal controls.Comparison showed a statistically significant difference in favor of the NHL and HD group (p 0.001).No statistical difference was found between positive IgG a-dsDNA antibodies and other parameters, except diagnosis of lymphoma when all groups taken together. Difference was noticed in favor of lymphoblastic lymphoma,The contrast was true for small lymphositic lymphoma, when NHL patients taken as a group. In NHL and HD groups, positive ANA titers was found in %0 and %5 respectively, and %8 of normal controls without statistically significant difference betweens groups; while no elevated titers of a-sm antidodies was observed in lymphoma and normal control groups. In conclution.in this study we observed high incidence of positive IgG a-ds DNA antibodies in malign lymphomas,but not as high titers as to be specific for SLE. 40
Benzer Tezler
- Malign lenfomalarda hastalık aktivitesi ile serum bakır seviyesi arasındaki ilişki
Başlık çevirisi yok
ATİLLA YALÇIN
- Malign lenfomalarda immun profil ve heterofil antikorların araştırılması
Başlık çevirisi yok
ALİOSMAN SADETAŞ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
1988
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıAnkara Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Malign lenfomalarda Galyum-67 ve Tc99m-MİBİ sintigrafilerinin değeri
Başlık çevirisi yok
ÜLKEN BİLKAY
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
1998
Radyoloji ve Nükleer TıpEge ÜniversitesiNükleer Tıp Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. KAMİL KUMANLIOĞLU
- Lösemi ve malign lenfomalarda LDH-CRP korelasyonu
Başlık çevirisi yok
ERSİN AYDIN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
1979
HematolojiAnkara Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ.DR. MÜNİR TELATAR