Geri Dön

Kırıklı maksillofasiyal kafa travması geçiren hastalarda hipofiz fonksiyonlarının ve metabolik parametrelerin değerlendirilmesi

Evoluation of pituitary function and metabolic parameters in patients with traumatic maxillofacial fractures

  1. Tez No: 457497
  2. Yazar: OSMAN ONUR DALOĞLU
  3. Danışmanlar: PROF. DR. FATİH TANRIVERDİ
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları, Endocrinology and Metabolic Diseases
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2016
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Erciyes Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 95

Özet

Amaç: Bu çalışmanın amacı kırıklı maksillofasiyal kafa travması geçiren hastalarda hipofiz fonksiyonlarının değerlendirilmesi ve hipofiz yetmezliği sıklığının araştırılmasıdır. Materyal ve Metod: Çalışmaya 30 maksillofasiyal kırıklı kafa travması geçirmiş hasta (ortalama yaş: 38.14 ± 14.15 yıl; 26 erkek,4 kadın) ve 30 sağlıklı kontrol (ortalama yaş: 42.77 ± 11.36 yıl; 25 erkek, 5 kadın) alındı. Kafa travması geçiren 30 hastada en çok zygoma fraktürü mevcuttu(13 hasta %43.3). Araştırmaya dahil edilen hastalar retrospektif olarak tarandı. Bu hastalar en az 1 yıl önce kırıklı maksillofasiyal kafa travması geçirmişti(ortalama: 27.5± 6.5 ay). Hastaların tamamı hafif şiddette kafa travması geçirmiş, GKS tamamında 15 olup yoğun bakım takibi ihtiyacı olmamıştır. Tüm hastaların VKİ, bel çevreleri, arteriyel tansiyonları ölçüldü. Hastalardan bazal hipofiz hormonları gönderildi. Tüm hastalara hipotalamo-pituiter-adrenal aksı ve GH-IGF-1 aksını değerlendirmek için glukagon testi ve ACTH stimulasyon testleri yapıldı. İstatistik analizleri SPSS 20.0 programı kullanılarak yapıldı. Analizler % 95 güven aralığında yapıldı ve anlamlılık derecesi p

Özet (Çeviri)

Aim: This study was designed to evaluate the pituitary functions after traumatic maxillofacial fractures. We also evaluated the physiologic and metabolic consequences of pituitary hormone deficiency. Materials and Methods: Thirty patients were included in the study retrospectively who had traumatic maxillofacial fracture at least 12 months ago (mean 27.5± 6.5 months). Twenty-six of 30 patients (86.7) were male and 4 patients (13.3%) were female, and mean age of the study group was 39.8 years (range18-63). Thirty healthy controls were included in the study group(mean age: 42.77 ± 11.36 year; 25 male, 5 female). None of the patients loss of consciousness after head trauma and they did not need intensive care screening. All patients' BMI, waist circumference, arterial blood pressures were measured. Patients' basal pituitary hormone levels were evaluated. Glucagon test and ACTH stimulation tests of all patients were performed to assess the hypothalamic-pituitary-adrenal axis and the GH-IGF-1 axis. The results were analyzed with SSPS program version 20 and the results with p≤0,05 were considered significant. Results: The type of maxillofacial fractures were as follows: One patient had blow out, seven patients had Lefort 1-2, six patients had mandibula, three six patients had nasal and thirteen six patients had zygoma fractures. Basal hormone levels, Glucagon and 1mcg ACTH stimulation tests were performed to investigate pituitary function. Five of 30 patients (16. 6%) had isolated GH deficiency based on glucagon stimulation test (GST). Mean peak GH level after GST in patients with hypopituitarism (0.54 ng/ml) was significantly lower than the patients without hypopituitarism (7.01 ng/ml) and healtly controls (11.70 ng/ml) (p < 0.001). GH deficiency patient's fasting blood glucose, homa score and insulin were higher than control group but statistically insignificant. Other anterior pituitary hormones were normal in all patients-controls, and none of them had diabetes insipidus. Conclusion: Our study for the first time in the literature traumatic maxillofacial fractures including hypopituitarsm presented. These preliminary results suggest that there is substantial risk for hypopituitarism, GH deficiency in particular, during the chronic phase of traumatic maxillofacial fractures. However these findings need confirmation with further prospective studies with higher number of patients.

Benzer Tezler

  1. Maksillofasiyal kemik kırıklarının adli tıp açısından değerlendirilmesi

    Evaluation of the maxillofacial bone fractures in terms of forensic medicine

    ALPER SEVİMLİ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2019

    Adli TıpKahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi

    Adli Tıp Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ ABDULLAH AVŞAR

  2. Maksillofasiyal kırıkların adli tıp açısından değerlendirilmesi

    Evaluation of Maxillofacial Fractures İn Terms Of Forensic Medicine

    ALPER SEVİMLİ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2019

    Adli TıpKahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi

    Adli Tıp Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ ABDULLAH AVŞAR

  3. Farklı kırıklı-çatlaklı akifer sistemlerinde kirletici taşınım parametrelerinin belirlenmesi

    Estimation of transport parameters at different fractured aquifer systems

    KÜBRA ÖZDEMİR ÇALLI

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2017

    Jeoloji MühendisliğiHacettepe Üniversitesi

    Jeoloji Mühendisliği Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. LEVENT TEZCAN

  4. Kırıklı, çatlaklı kayada açılacak derin yarma şevlerin tasarımı: Vaka analizi, Suudi Arabistan, Riyad örneği

    Design of deep cut slopes in fractured, jointed rocks: Case study of Riyadh, Saudi Arabia

    ÇİÇEK ÜSTÜN

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    Jeoloji Mühendisliğiİstanbul Teknik Üniversitesi

    Jeoloji Mühendisliği Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ ERKAN BOZKURTOĞLU

  5. Asetabulum kırıklı hastaların cerrahi tedavisnin klinik ve radyolojik sonuçları

    Acetabular fracture clinical and radiological results of surgical treatment of patients

    METİN YAPTI

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2017

    Ortopedi ve TravmatolojiHarran Üniversitesi

    Ortopedi ve Travmatoloji Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. BARAN SARIKAYA