Geri Dön

N-asetil sistein, rifampisin ve ozonun panrezistan Klebsiella pneumoniae izolatlarının oluşturduğu biyofilm üzerine etkinliği

The efficacy of N-acetyl cysteine, rifampicin, and ozone on the biofilm formed by the panresistant Klebsiella pneumoniae isolates

PDF İndir

  1. Tez No: 618036
  2. Yazar: GÜLŞAH TUNÇER
  3. Danışmanlar: PROF. DR. ARİF ATAHAN ÇAĞATAY
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Klinik Bakteriyoloji ve Enfeksiyon Hastalıkları, Clinical Microbiology and Infectious Diseases
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2019
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: İstanbul Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 132

Özet

Amaç ve Giriş: Bu çalışmada giderek çözümü zor hale gelen ve hastanemizde de önemli bir nozokomiyal infeksiyon etkeni olarak karşımıza çıkan panrezistan Klebsiella pneumoniae (PRKp)'nin neden olduğu infeksiyonlar ve direnç sorununa çözüm aranmaya çalışılmıştır. Yeni bir antibiyotikle şimdilik çözüm yolu olmadığı bilindiği için biyofilm tabakası hedef alınarak biyofilm tabakasına etkili olması beklenen N-asetil sistein (NAC), rifampisin ve ozon gibi antibiyofilm etkinlikli ajanların uygulanması ve etkili olmaları durumunda tedavide kullanılabilecek antibiyotiklerin etkili olabilmesi ve infeksiyonun tedavi olabilirliğini sağlaması beklenmektedir. Gereç ve Yöntemler: İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi Hastanesi'nde 15 Haziran 2017- 15 Temmuz 2018 tarihleri arasında yatan, >18 yaş üstü dokuz hastadan alınan örneklerde invazif infeksiyon oluşturmuş K. pneumoniae izolatları klasik biyokimyasal yöntemler kullanılarak tanımlandı. Bu bakterilerin antibiyotiklere duyarlılıklarının belirlenmesinde kullanılan disk difüzyon yöntemi, gradyan testi ve sıvı mikrodilüsyon yöntemleri için European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing (EUCAST) tarafından belirlenen zon çapları ve minimum inhibitör konsantrasyon (MİK) değerleri kullanıldı. Bakterilerin biyofilm oluşturma yeteneklerinin gösterilmesi için mikroplakta kristal viyole boyama yöntemi kullanıldı. Kuyucukların optik dansiteleri (OD) ölçülerek biyofilm oluşturma kapasitelerine göre sınıflandırma yapıldı. Tek tabaka hücre kültüründe hücre içi biyofilm oluşturma yeteneği belirlendi. Biyofilm oluşumu ve NAC, rifampisin ve ozonun biyofilm tabakası üzerine etkinliği koloni sayma yöntemi ve lazer taramalı konfokal mikroskopisi yöntemiyle gösterildi. Bulgular: Çalışmaya dokuz hasta dahil edildi. Bu hastalardan 5 (%55.5)'i Yoğun Bakım Ünitesi'nde yatmaktaydı. Hastaların dördü bakteriyemi, üçü ventilatörle ilişkili pnömoni (VİP), biri protez infeksiyonu, diğeri ise komplike idrar yolu infeksiyonu tanısıyla takip edildi. PRKp infeksiyonu gelişen hastaların altısı meropenem, tigesiklin ve kolistin; ikisi imipenem, tigesiklin ve kolistin; biri ise meropenem, ertapenem ve kolistin kombinasyonuyla tedavi edildi. Hastanede kalış süresi ortalama 50.4 (4-80) gündü. Tedavi başlandıktan ortalama dokuz gün (4-21) sonra hastalardan 7 (%77.7)'si geniş spektrumlu antibiyotik kullanılmasına karşın kaybedildi. Hayatta kalan hastalardan birisi komplike idrar yolu infeksiyonu tanısıyla meropenem, ertapenem ve kolistin tedavisi alan ve sondası değiştirilen hasta; diğeri ise protez infeksiyonu tanısıyla meropenem, tigesiklin ve kolistin tedavisi alan ve protezi değiştirilen hastaydı. İzolatların tüm antimikrobiyal kategorilerde tüm ajanlara dirençli oldukları gösterildi ve hepsi denenen tüm antibiyotiklere dirençli bakteri (PDR) olarak tanımlandı. Karbapeneme dirençli olan suşların hepsinde (%100) genotipik yöntemlerle karbapenemaz geni saptandı. Tüm suşlarda saptanan karbapenemaz tipi OXA-48 idi, sadece bir suşta (12 no'lu) hem OXA-48 hem de NDM-1 geni birlikte saptandı. Biyofilm oluşumu yönünden tüm K. pneumoniae suşları değerlendirildiğinde biyofilm yapanların oranı %100 olarak saptandı. Pozitif ve negatif kontrole göre yapılan sınıflandırmada izolatların hepsinin (%100) yüksek düzeyde biyofilm oluşturduğu belirlendi. Koloni sayma yöntemiyle, biyofilm oluşturmuş (24 saatlik) bakterilere son konsantrasyon 2 g/ml ve 0.1 g/ml olacak şekilde NAC ve rifampisin uygulanarak 2. saat, 6. saat, 24. saat ve 72. saatlerdeki etkileri incelendi. Kullanılan tüm izolatlarda ortalamalarına bakılarak kendi kontrollerine göre bakteri sayısında anlamlı bir azalma saptanmadı (sırasıyla NAC için p değeri >0.05, >0.05, >0.05, >0.05 ve rifampisin için p değeri >0.05, >0.05, >0.05, >0.05). Son konsantrasyon 0.6 g/ml olacak şekilde ozonlu su uygulandığında belirlenen zamandaki kendi kontrollerinin ortalamalarına göre 6. ve 24. saatte bakteri sayısında istatistiksel olarak anlamlı bir azalma görülmekle (sırasıyla p değeri 0.05, >0.05). Sudaki ozon konsantrasyonu artırılarak son konsantrasyon 4.78 g/ml olacak şekilde ozonlu su uygulandığında 2. ve 24. saatte biyofilmdeki bakteri sayısında istatistiksel olarak anlamlı azalma görülmekle (sırasıyla p değeri

Özet (Çeviri)

Aim and Introduction: In the present study, we searched for a solution for the infections of panresistant Klebsiella pneumoniae (PRKp) and the resistance which is difficult to handle and as a significant nosocomial infection factor in our hospital. We expect to administer the antibiofilm effective agents such as N-acetyl cysteine (NAC), rifampicin, and ozone by targeting the biofilm layer, and if they are found effective, to provide the effective antibiotics to be used in treatment, and to enable the cure of infection because no solution is yet known to be available with a new antibiotic. Material and Methods: K. pneumoniae isolates which created invasive infections in the samples collected from nine patients aged over 18 years who were hospitalized in Istanbul University Istanbul Faculty of Medicine Hospital between 15 June 2017- 15 July 2018 were identified using the classical biochemical methods. The zone diameters and minimum inhibitory concentration (MIC) values determined by the European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing (EUCAST) were used for disk diffusion method, gradient test, and broth microdilution methods in determining the sensitivity of these bacteria to antibiotics. The crystal violet staining method was used in demonstrating the biofilm forming capacity of the bacteria. The classification was performed in accordance with the biofilm forming capacities by measuring the optic density (OD) of the wells. Intracellular biofilm forming capability was identified in the single layer cell culture. Biofilm formation and the efficacy of NAC, rifampicin, and ozone on biofilm layer was demonstrated using the colony counting method, and laser screened confocal microscopy method. Results: Nine patients were included in the study. 5 (55.5%) patients were hospitalized in the Intensive Care Unit. Four patients were followed up with the diagnosis of bacteremia, three were diagnosed with ventilator-associated pneumonia (VAP), one patient had prosthetic infection, and the other one patient was diagnosed with complicated urinary tract infection. Six patients who developed PRKp infection were treated with meropenem, tigecycline, and colistin; two patients were administered imipenem, tigecycline, and colistin; and one patient was administered meropenem, ertapenem, and colistin combination. The mean hospital stay time was 50.4 (4-80 days) days. Although broad spectrum antibiotics were used, 7 (77.7%) patients died in a mean of 9 (4-21 days) days after the initiation of treatment. One of the surviving patients was received meropenem, ertapenem, and colistin treatment and whose catheter was replaced with the new one, the other surviving patient was administered meropenem, tigecycline, and colistin due to prosthetic infection, and the prosthesis was replaced with the new one. The isolates were shown to be resistant against all agents in all antimicrobial categories, and all were described as pan-drug resistant (PDR). Carbapenemase gene was detected in all (100%) strains resistant to carbapenem with the genotypic methods. The detected carbapenemase type was OXA-48 in all strains, and both OXA-48, and NDM-1 gene were detected in only one strain (no. 12). All (100%) the K. pneumoniae strains were detected to form biofilms. All (100%) isolates were found to form biofilms in high levels according to the classification in terms of the positive and negative control. NAC and rifampicin were administered to create a final concentration of 2 g/mL, and 0.1 g/mL to biofilm formed (24 hours) bacteria, and their effects at hour 2, hour 6, hour 24, and hour 72 were investigated using the colony counting method. No significant decrease was detected in the number of bacteria in all isolates compared with their controls (p value >0.05, >0.05, >0.05, >0.05 for NAC, and p value >0.05, >0.05, >0.05, >0.05 for rifampicin, respectively). Although there was a statistically significant decrease in the bacteria count at hour 6, and hour 24 compared with its control in the indicated time when ozone water was applied as to provide a final concentration of 0.6 g/mL (p value 0.05, 0.05, respectively), it was considered ineffective because no decrease was detected logaritmically as 2 log10 or over 2 log10. In addition, no significant decrease was detected in the number of bacteria in the biofilm in the investigation at hour 2 and hour 72 (p value >0.05 and >0.05, respectively). Although there was a statistically significant decrease in the bacterial count at hour 2, and hour 24 compared with its control in the indicated time when ozone water was applied as to provide a final concentration of 4.78 g/mL (p value

Benzer Tezler

  1. Tez No

    846752

    İn vitro kateter kilit yöntemiyle bazı farmakolojik ajanlarınstaphylococcus aureus biyofilmine etkinliklerinin değerlendirilmesi

    The evaluation of the effectiveness of some pharmacological agentson staphylococcus aureus biofilm using the in vitro catheter lock method

    İLKNUR AKKUŞ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik MikrobiyolojiKırıkkale Üniversitesi

    Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. BİRGÜL KAÇMAZ

  2. Tez No

    494471

    N-asetil-sistein (nac) ve astaksantin'in sıçan degloving tarzı yaralanma modelinde flep yaşayabilirliği üzerine etkisinin makroskopik, biyokimyasal ve histopatolojik olarak değerlendirilmesi

    Effect of n-acetyl-cistein (nac) and astaxanthin in flap viability on rat degloving injury model and macroscopic, biochemical and histopathological evaluation

    FETHİYE BERNA GÖKTAŞ DEMİRCAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2017

    BiyokimyaSağlık Bilimleri Üniversitesi

    Plastik Rekonstrüktif ve Estetik Cerrahi Ana Bilim Dalı

    UZMAN KORAY GÜRSOY

  3. Tez No

    299007

    Ratlarda deri fleplerinin yaşayabilirliğini artırmada n- asetil sistein'in etkisi

    Effects of n-acethyle cysteın on ımprovements of skın flap vıabılıty ın rats

    ALİ BAL

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2011

    Plastik ve Rekonstrüktif CerrahiFırat Üniversitesi

    Plastik Rekonstrüktif ve Estetik Cerrahi Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. ALPAGAN MUSTAFA YILDIRIM

  4. Tez No

    123913

    N-asetil sistein (NAC) ve Ginkgo Biloba (EGb 761)'nın ratlarda karaciğer iskemi ve reperfüzyonuna bağlı hücre ve DNA hasarı üzerine koruyucu etkileri

    Başlık çevirisi yok

    NİZAMETTİN DEMİRCİ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2002

    Genel CerrahiAtatürk Üniversitesi

    Genel Cerrahi Ana Bilim Dalı

    PROF.DR. SABRİ SELÇUK ATAMANALP

  5. Tez No

    783182

    N-asetil sistein (Nac), sıçan femur diafiz kırıklarında kırık iyileşmesini hızlandırır mı? Histopatolojik, radyolojik, biyomekanik çalışma

    Başlık çevirisi yok

    BURAK YILDIRIM

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    Ortopedi ve TravmatolojiSağlık Bilimleri Üniversitesi

    Ortopedi ve Travmatoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. CEMİL ERTÜRK

Geri Dön