Geri Dön

Otistik bozukluğun immün etiyopatogenezinde doku uyumu antijenlerinin rolü

Başlık çevirisi mevcut değil.

  1. Tez No: 70451
  2. Yazar: BEHİYE ALYANAK
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. NAHİT MOTAVALLI MUKADDES
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Psikiyatri, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları, Psychiatry, Child Health and Diseases
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 1998
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: İstanbul Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: Çocuk Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 107

Özet

ÖZET Bu çalışmada 92 otistik bozukluk tanısı alan (DSM-IV ile) olgu ile 195 sağlıklı kon trol grubunda serolojik yöntemle (Teresaki Mikrolenfositotoksisite) HIA antijenlerine bakılmış; çalışma grubundaki olguların klinik belirti, bulgular ve anamneze dayalı bazı özellikli durumlarla ilişkisi araştırılmıştır. Çalışma ve kontrol grupları HLA sınıf I ve sınıf II DR grubu antijenlerine göre karşılaştırıldığında en yüksek rölatif risk, HIA-B57 antijeni için 4.5 bulunmuştur. Seronegatif artropatilerde ve bir restriksiyon elemanı olarak işlev gördüğü HIV infeksiyonunda önemi bildirilen HIA-B57'nin bu çalışmada, klinik parametrelerle ilişkisi sap tanmadı. İkinci yüksek sıklıktaki antijen HIA-DRl4'ün rölatif riski 4.1 bulundu. Bazı dermatolojik hastalıklarda yüksek sıklıkta olduğu bilinen, in vitro self ve nonself peptidlerinin ayrımını belirsizleştirerek antijenik stimülasyonu kuvvetlendirdiği bildirilen HIA-DR14, klinik parametrelerden sadece self destrüktif davranışla ilgili bulundu. (p=0.0006). HLA-DRl4'ün kendini duyumsama, şelfi tanıma ve otoimmün süreçlerle ilişkili olabile ceği spekülasyonu ilgi uyandırabilir. HLA-B7'nin rölatif riski 3-4 bulundu; ayrıca bu antijenin maternal kanama ile ilişkisi anlamlıydı (p=0.03). HIA-B7'nin bipolar duygudurum bozukluğunda sık görüldü ğünü bildiren çalışmalar vardır. Otistik olgularda ve ailelerinde duygudurum bozukluk larına sık rastlandığı bilinir; ancak HLÂ-B7 varlığının komorbiditeyi belirlemede rolü nün olup olmadığını bilmiyoruz. HIA-B7 veya DR2'nin duygudurum bozuklukları yaraşıra multipl sklerozla ilişkili olduğu bildirilmiştir. Ayrıca, narkolepside hemen bütün olgularda görüldüğü bilinen HIA-DR2'nin otistik çalışma grubumuzda rölatif riski 2 bulundu. Otistik bozukluğun multipl sklerozla veya narkolepsi ile ilişkisi konuşa yazında rastlanmadı. Otistik belirtilerin şiddetiyle (ÇODÖ ve DSM-IV semptom sıklığı esas alınarak) HLA antijenleri arasında ilişki bulunmamış; ancak bebeklikte (emosyonal reaktivite) sa kin/huzursuz olma ile HLA-DR1 (p=0.004), pasif kendi halinde/aktif olma durumu ile HIA-DR4 (p=0.02), otitis media öyküsü ile HLA-A3 (P=0.004) ve H1A-DR4 (p=0.05), maternal kanama ile HLA-B7 (p=0.03), HIA-DR6 (p=0.02) ve HIA-B44 (p=0.Q3), an- 65nede romatizmal özlükler ile HIA-DR1 (p=0.04) ayrıca kendine zarar verici davranış ile HIA-DR14 (p=0.0006) ve HIA-DR6 (p=0.05) ilişkili bulunmuşlardır. DEHB ve sık otitis media geçirme HIA-DR4 ile ilişkili bulunmuştur. HIA-B44 ve HIA-DRö'nın maternal kanama ilişkili bulunuşu; bunun bir intrauterin immün atak belirtisi olarak ele alınabileceğini iddia eden yazarların HrA-B44'ün otizmle ilişkisini bulmalarıyla uyumlu olabilir. HIA-B44-SC30-DR4 haplotipi sıklığında bildirilmiş olan yükseklik bizim olgularımızda görülmemiş; biri ağır hiperaktif 2 olguda B44 ve DR4 birlikteliği bulunmuştur. Ancak biz kompleman bakmadığımız için bu olgularda belirtilen haplotipin olup olmadığını bilemiyoruz. Bulgularımız otizmin heterojen doğasını yansıtıyor görünmektedir. Bundan sonra HLA-B57, HIA-DR14, -DR6, -DR4, -DR1 allelleri bulunan olgularda allel alt tipleri ile otistik bozukluk ilişkisini inceleyerek gen düzeyinde hastalık ilişkisini göstermeyi amaçlıyoruz. 66

Özet (Çeviri)

SUMMARY In this study, HIA antigens were examined by a serological method (Teresaki Mcrolymphocytotoxicity) in 92 children who have diagnosis of autistic disorder (according to DSM-IV) and in 195 healthy control subjects to search for an association between HIA antigens and clinical symptoms with some special circumstances in personal histories. When control and autistic subjects were compared according to HIA Class I and Class II DR antigens, the highest relative risk was found to be 4.5 for HIA-B57. At the results of this study HIA-B57, which is reported to have significance in seronegative spondyloarthropathies and HIV infections as an restriction element was not encountered to have associations with clinical parameters. The relative risk of the second second highest antigen, HIA-DR14, was found 4.1. In some dermatological disorders it is known in high frequency. HIA-DR14, which prolongs the antigenic stimulation in vitro by making the self and nonself peptide distinction unclear, was found to be in association with self destructive behavior among clinical parameters (p=0.0006). The speculation of association between HIA- DR14 and self sensation, self recognition, and autoimmune processes that rises from the results of this study may call attention. HIA-B7 relative risk was found 3.4, also the association of this antigen with maternal bleeding was found significant (p=0.03). There are studies that report HIA-B7 was found in high frequency in bipolar mood disorders. It is known that mood disorder are so common in autistic cases and in their relatives, however, we don't know whether HIA-B7 existence has a role in defining comorbidity. HIA-B7 or HIA-DR2 are reported to be associated with multiple sclerosis, in addition to mood disorders. Also, HIA-DR2 is found in almost all narcolepsy patients. In this study the relative risk of HIA-DR2 is found 2. There wasn't any finding in literature about the association between autistic disorder and multiple sclerosis or narcolepsy. We didn't find an association between the severity of autistic symptoms with HIA antigens, however there were associations between emotional reactivity in infancy and 67HIA-DR1 (p=0.004); activity/passivity level and HIA DR4; history of otitis media and HIA-DR4 (p=0.05), HIA-A3 (p=0.004); maternal bleeding and HIA-B7 (P=0.03), HIA- B44 (p=0.03), HIA-DR6 (p=0.02); self destructive behavior and HIA-DR14 (p=0.0006), HIA-DR6 (p=0.05); and probable rheumatoid arthritis in mother and HIA- DRl(p=0.04). High activity level and frequent otitis media are found to be associated with HIA- DR4. The association of HIA-B44 and maternal bleeding as a sign of an intrauterin immun attack could be in accordance with the finding of the authors who claim HIA- B44 is associated with autism. The high frequency of HIA-B44-SC30-DR4 haplotype stated in literature, is not found in our cases; in two cases B44 and DR4 found together. However, because we didn't examine the complement system, we don't know if in these cases, the indicated haplotype exists. These findings seem to reflect the heterogenous nature of autism. The next step in this study would be examining the associations between allele subtypes and autistic disorder features. In cases with HIA-B57, HIA-DR14, HIA-DR6, HLA-DR4, HIA-DR1, alleles and by this, trying to point out a dimension of the autistic disorder on a genetic bases. 68

Benzer Tezler

  1. Tez No

    712228

    Dikkat eksikliği/hiperaktivite bozukluğu tanılı 6-12 yaş arası çocuklarda periferik dolaşımda klaudin-5, okludin, zonulin ve trisellülin düzeyleri

    Peripheral circulation levels of claudin-5, occludin, zonulin and tricellulin in children 6-12 years old with attention deficit/hyperactivity disorder

    HURŞİT FERAHKAYA

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    PsikiyatriNecmettin Erbakan Üniversitesi

    Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ÖMER FARUK AKÇA

  2. Tez No

    192345

    Otistik bozukluğu olan çocuklarda immünolojik belirleyiciler ve serum neopterin düzeyleri

    Immunological markers and neopterin levels in children with autistic disorder

    ŞAHİN BODUR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2006

    PsikiyatriGazi Üniversitesi

    Çocuk Psikiyatrisi Ana Bilim Dalı

    DOÇ.DR. ELVA İŞERİ

  3. Tez No

    830016

    Otizm spektrum bozukluğu'nda bir immün fenotip: kan-beyin ve bağırsak bariyeri proteinlerine karşı otoimmünite ve otistik belirtilerle ilişkisi

    An immune phenotype in autism spectrum disorder: autoimmunity to blood-brain and intestinal barrier proteins and its association with autistic symptoms

    EKİN GÜNAL MISIR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    Allerji ve İmmünolojiHacettepe Üniversitesi

    Çocuk Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. DİLEK ÜNAL

  4. Tez No

    426663

    Otistik spektrum bozukluğunun genetik altyapısının ve moleküler sinyal yolaklarının araştırılması

    Research of genetic basis and molecular pathways of autism spectrum disorder

    ZEYNEP KALKAN

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2015

    Moleküler TıpÜsküdar Üniversitesi

    Nörobilim Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. BELKIS ATASEVER ARSLAN

  5. Tez No

    751359

    Otizm spektrum bozukluğu'nda nöronal hasar proteinleri ve matriks metalloproteinazların otistik regresyon ile ilişkisinin incelenmesi

    Investigation of the relationship of neuronal damage proteins and matrix metalloproteinases with autistic regression in autism spectrum disorder

    HURİYE BERNA DEVECİOĞLU

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2022

    PsikiyatriHacettepe Üniversitesi

    Çocuk Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. SADRİYE EBRU ÇENGEL KÜLTÜR

Geri Dön