Walking in the highway: Everyday urban mobilities and imposed pedestrian experiences in Uzunçayır
Karayolunda yürümek: Uzunçayır'da gündelik kentsel mobilite ve dayatılmış yaya deneyimleri
- Tez No: 746680
- Danışmanlar: PROF. DR. NUR ESİN
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Mimarlık, Şehircilik ve Bölge Planlama, Architecture, Urban and Regional Planning
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2022
- Dil: İngilizce
- Üniversite: İstanbul Okan Üniversitesi
- Enstitü: Fen Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Mimarlık Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Mimarlık Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 169
Özet
İnsanlar mekanlarla anlamlı ilişkileri somutlaşmış deneyimler aracılığıyla kurarlar. Bir mobil pratik olan yürüme, şehirde özgün mekanlar üretir. Bu özgün mekanlar şehir sisteminin katmanlarını oluşturur. İstanbul'un sonradan gelişen morfolojileri otomobil merkezli yayılma ile şekillenmiştir. Şehirlerarası otoyol olan D100 kentsel büyüme ve yaya entegrasyonu sebebiyle Anadolu Yakası'nda merkezileşmiş ve arterleşmiştir. Yaya hatları, modernist yayılma yürüme pratiğini ihmal ettiği için, büyük ölçekli ve hız üreticisi olan devlet karayoluna yürümeyi destekleyebilmesi için anlık müdahalelerle eklenebilmiştir. Uzunçayır'daki alt/üst geçit ve noktasal katlı yaya sistemleri, mobilitenin politikası, ritm, yaya ve otomobil ikilemi, modernist kent planlama konuları üzerinden, Mobilite Araştırmaları ve mimari analizler aracılığıyla tartışılmaktadır. Kesintisiz erişim ve güvenlik adına inşa edilen yaya ayırma strüktürleri, Uzunçayır'da yaya pratiklerini düzenlemekte ve manipüle etmektedir. Bu strüktürler kanallaşmış ve ayrımcı bir mobilite pratiği dayatmaktadırlar. Yürümek saf bir ulaşım yöntemine dönüşürken, kompleks ritmlerin arasında karmaşık strüktürler yardımıyla yürümeye zorlanan yaya ise mobil azınlığa dönüşmektedir. Yaya ayırma strüktürleri içinde yürümek, beden-mekan arasındaki anlamı ilişkiyi sınırlandırmakta ve somutlaşmış deneyimi aksatmaktadır. Beden, mekanı duyusal ve hissi yollarla deneyimlemektedir. Uzunçayır'ın mobilite mekanlarında uyarıcı ve sosyal karşılaşmaların ender olması, dokunsal duyu ve mobil yer-kurma ihtimalini azaltarak, insanların mekanları somutlaşmış ve anlamlı bir şekilde deneyimlemesini engellemektedir. Yaya ayırma strüktürleri ile tanımlanmış bu mobilite mekanları, insanların özgün ve çeşitli deneyimler yaşamasına olanak sunmak yerine, bedenleri önceden kararlaştırılmış mekansal deneyimlere zorlamaktadır.
Özet (Çeviri)
People make meaningful connections to places through embodied experiences. Walking is a mobile practice that would produce unique places in the city. The combination of these places constructs the layers of the system, called the city. Automobile-centric sprawl formed Istanbul's later developed morphologies. D100, once an inter-city motorway, was centralised and arterialised on the Anatolian side through the urban growth and integration of pedestrian mobility into the highway. As modernist sprawl neglects walking, ad-hoc pedestrian conduits were inserted into the large-scaled, speed-bearing highway to afford walking. The practice of walking in pedestrian separation structures of Uzunçayır is discussed through the politics of mobility, rhythms, the dichotomy of pedestrian and automobile, and modernist city planning with the ways of Mobilities Research and architectural analyses. The pedestrian separation structures regulate and manipulate the walking practices in Uzunçayır in the name of seamless access and security. They impose a channelled and segregated mobility. Walking becomes a pure corporeal transportation mode, placing pedestrians as mobile minorities who are forced to perform it through the complex structures of mobile rhythms. Walking in these pedestrian separation structures limits the meaningful relationship of the body and space and disrupts the embodied experience. The body experiences the space through sensory and emotive perceptions. The lack of stimulation and social encounters in the mobility spaces of Uzunçayır, prevent making connections through haptic senses and mobile place-making which are essential in creating embodied and meaningful experiences. The spaces created by the infrastructure enforce bodies to have a pre- determined experience rather than offering possibilities for people to have unique and myriad experiences.
Benzer Tezler
- Gündelik yaşam pratikleri çerçevesinde sokak deneyimi: Moda semti
Street experience in the frame of everyday life experiences: Moda neighborhood
MERVE ÖZGÜR
Yüksek Lisans
Türkçe
2022
Mimarlıkİstanbul Teknik ÜniversitesiMimarlık Ana Bilim Dalı
PROF. DR. İPEK AKPINAR AKSUGÜR
- İstanbul metro çıkışlarının yaya-taşıt ilişkileri çerçevesinde değerlendirilmesi: Kadıköy-Kartal metro hattı örneği
Evaluation of the metro exits in İstanbul with respect to the pedestrian-vehicle relationship: Kadıköy-Kartal metro line case study
BÜŞRA SELEN KESKİNER
Yüksek Lisans
Türkçe
2015
Şehircilik ve Bölge Planlamaİstanbul Teknik ÜniversitesiKentsel Tasarım Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MEHMET OCAKÇI
- Kentsel mekanda yürünebilirlik olgusu: Moda ve Bahariye aksları
Walkability in urban space: Moda and Bahariye axes
GÖRKEM ERTUĞRUL
Yüksek Lisans
Türkçe
2019
Mimarlıkİstanbul Teknik ÜniversitesiMimarlık Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. YASEMİN ALKIŞER BREGGER
- Erciyes Dağı'nın kayakçılık ve dağcılık bakımından turizm potansiyelinin değerlendirilmesi
Başlık çevirisi yok
YÜKSEL GÜNGÖREN
- A serious game using virtual reality and augmented reality in a driving license test
Sürücü sınavlarında artırılmış gerçeklik ve sanal gerçeklik kullanan ciddi oyun
TUĞÇE AVŞAR
Yüksek Lisans
İngilizce
2021
Bilim ve Teknolojiİstanbul Teknik ÜniversitesiOyun ve Etkileşim Teknolojileri Ana Bilim Dalı
PROF. DR. HATİCE KÖSE