A comparison of roadside design approaches in terms of road safety to improve Turkish roadside safety standards
Türkiye yol kenarı güvenlik standartlarının iyileştirilmesi için yol kenarı tasarım yaklaşımlarının yol güvenliği bakımından karşılaştırılması
- Tez No: 747231
- Danışmanlar: PROF. DR. HEDİYE TÜYDEŞ YAMAN
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: İnşaat Mühendisliği, Civil Engineering
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2022
- Dil: İngilizce
- Üniversite: Orta Doğu Teknik Üniversitesi
- Enstitü: Fen Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: İnşaat Mühendisliği Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 212
Özet
Hatalı bir araç yoldan çıktığında, nesnelere çarpması/yakındaki yerlere ulaşması, ciddi yaralanmalara veya ölümlere neden olabilecek“yoldan çıkma kazalarına (YÇK)”neden olur. Uygun Yolkenarı Sınırlama Sistemlerine (YSS) sahip yol kenarı tasarımları ideal olarak ne üçüncü şahıslara tehlike ne de araç kullanıcılarına tehdit oluşturmamalıdır. YSS için ulusal veya bölgesel standartlar vardır ( NCHRP-350, AASHTO MASH ve EN1317 gibi) esas olarak sistemleri, sınıflandırmaları ve kabul testlerini tanımlar. Ancak, çoğunlukla ülkeler arasında değişen yolların geometrik tasarım standartları, yol kullanıcılarının sosyo-ekonomik özellikleri ve altyapı planlama ilkeleri ile ilişkili olduklarından, YSS'nin tasarım ve uygulama spesifikasyonları (tipi, konumu, ihtiyaç uzunluğu vb.) için standartlaştırılmış yöntemler/araçlar bulunmamaktadır. Türkiye'de şehirlerarası yol tasarım ilkeleri çoğunlukla ABD'deki AASHTO kodlarından uyarlanırken, güvenli bölge kavramı (İngiltere'de yeşil bant) Türk yol tasarımlarında tam olarak kullanılmamaktadır; hatta İngiltere veya Almanya'daki gibi farklı yol türleri/işlevleri için standartlaştırılmış bir en kesiti de kullanmaz.Ayrıca, Türkiye'nin YSS tasarımı, Avrupa bölgesi EN1317 standartlarına uygun olmalıdır. Türkiye'deki mevcut şehirlerarası yol kenarı tasarımı, temelde Alman yol kenarı tasarım yaklaşımının basitleştirilmiş bir versiyonu olan kural tabanlı bir yaklaşıma gömülü ABD ilkelerinin karışımıdır. Bu, özellikle Yol Güvenlik Teftişi (YGT) sürecinin yokluğunda, yol kenarlarının tasarımında ve uygulanmasında benzersiz bir zorluk yaratır. Türkiye'de YÇK'ların yüksek payı, her yıl ölümlü ve yaralanmalı kazaların %15-20'si arasında yer alması, yol kenarı tasarımlarının iyileştirilmesi gerekmektedir. Bu tez, mevcut Türk uygulamasını, YSS için aynı EN standartlarını takip eden ve ana yolları (90 km/s'den yüksek hızlar ve 5.000 araç/gün'den yüksek trafik hacimleri) için sistematik bir değerlendirme prosedürüne sahip Birleşik Krallık yaklaşımından benimsenen yeni önerilen yol kenarı tasarım yaklaşımıyla karşılaştırmaktadır. Karşılaştırmalar, yol boyunca (yol kenarında) güvenlik bariyeri için 15 kilometrelik bir çalışma koridoru üzerinden yapılmıştır. Alternatif yaklaşımlar arasındaki farklılıkları daha iyi anlamak için hem ihtiyaçların uzunluğu hem de uygulamaların yerleri karşılaştırılır. Yeni yaklaşım, koridorun çoğu bölümü için mevcut uygulamanın gerektirdiği H1 engelleme düzeyinden daha düşük bir koruma seviyesi sağlayan N2 engelleme düzeyini gerektirdi. Bununla birlikte, yeni yaklaşımın ihtiyaç duyduğu toplam güvenlik bariyeri uzunluğu, mevcut uygulamanın uzunluğunun neredeyse 2,5 katıydı ve iki yaklaşım arasında önemli farklılıklar gösteriyordu. Önerilen yaklaşımın daha objektif değerlendirme kriterleri göz önünde bulundurularak, daha güvenli yol kenarı tasarımları ile Türkiye'de trafik güvenliğinin artırılmasına yönelik bir dizi öneri sunulmuştur.
Özet (Çeviri)
When an errant vehicle runs off the road, crashing into objects/ reaching places in the vicinity creates“run-off-road (ROR)”accidents, which may result in severe injuries or fatalities. Roadside designs with proper Road Restraint Systems (RRS) ideally should cause neither hazards to the third parties nor threats to the vehicle users. The major components of the RRSs are the Vehicle Restraint Systems (VRS), including the safety barriers (i.e., guardrails) designed to i) either stop the errant vehicle fully or ii) slow it down for a safe return to the lane or less severe crash. There are national or regional standards for RRS (i.e., NCHRP-350, AASHTO MASH, and EN1317) mainly define the systems, classifications, and acceptance tests. However, there are no standardized methods/tools for the design and application specifications of RRS (i.e., type, location, length of need, etc.) since they are mostly correlated with the geometric design standards of the roads, which vary across countries, socio-economic characteristics of the road users and infrastructure planning principles. While intercity road design principles in Turkey are mostly adopted from the AASHTO codes in the US, the clear zone concept (verge/green zone in the UK) is not fully employed in Turkish road designs; it does not follow a standardized cross-section for different types/functions of roads as in the UK or Germany, either. Furthermore, Turkey's RRS design must follow the European region EN1317 standards. Current intercity roadside design in Turkey is a mix of the USA principles embedded into a rule-based approach, which is a simplified version of the German roadside design approach. This creates a unique challenge in the design and implementation of the road sides, especially in the absence of the Road Safety Audit (RSA) process. The high share of RORs in Turkey, in the order of 15%-20% of the fatal and injury accidents every year, so it is necessary to improve the roadside designs. This thesis compares current Turkish practice with a newly proposed roadside design approach adopted from the UK approach, which also follows the same EN standards for the RSS and relies on a systematic assessment procedure for major highways (speeds higher than 90 km/h and traffic volumes greater than 5,000 veh/days). The comparisons are made over a study corridor of 15 kilometers for the safety barrier along (the nearside of) the road. Both length of needs and locations of the applications are compared between alternative approaches to understand the differences better. The new approach required the N2 containment level for most sections of the corridor, which provides a lower containment level than the H1 required by the current practice. However, the total length of safety barriers needed by the new approach was almost 2.5 times the length of the current practice, showing significant differences between the two approaches. By considering the more objective evaluation criteria of the proposed approach, a series of recommendations was provided for improving traffic safety in Turkey via safer roadside designs.
Benzer Tezler
- Otoyollarda kullanılan geometrik ve fiziki standaertların irdelenmesi ve Türkiye'deki uygulamalar
Başlık çevirisi yok
LEYLA TÜRKSELCİ
- Demiryolu ağında trafik sayımlarından O-D matrisi tahmini
Başlık çevirisi yok
ZEYNEP AĞCI
Yüksek Lisans
Türkçe
1998
İnşaat Mühendisliğiİstanbul Teknik ÜniversitesiUlaştırma Ana Bilim Dalı
PROF. DR. HALUK GERÇEK
- A software defined network framework in 5G wireless systems
5G kablosuz sistemlerde yazılım temelli ağ iskeleti
GÖKHAN SEÇİNTİ
Doktora
İngilizce
2017
Bilgisayar Mühendisliği Bilimleri-Bilgisayar ve Kontrolİstanbul Teknik ÜniversitesiBilgisayar Mühendisliği Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. BERK CANBERK
- Sürdürülebilirlik kavramının mekansal ölçü parametrelerine etkisi; Sürdürülebilir yeşil otel örneklemesi
The effect of sustainability concept on spacing measurement parameters; Sustainable green hotel illustration
ESRA YÜKSEL GÜREZ
Yüksek Lisans
Türkçe
2019
İç Mimari ve Dekorasyonİstanbul Kültür Üniversitesiİç Mimarlık ve Çevre Tasarımı Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ ARZU ERÇETİN
- Life cycle assessment of combined bioheat and biopower production and cost: Simulated case studies based on combustion utilizing turkish oak (Quercus cerris L.) coppices
Birlikte biyoısı ve biyogüç üretimi yaşam döngüsü değerlendirmesi ve maliyeti: Türkiye meşe (Quercus cerris L.) baltalıklarını kullanan yanma temelli benzetilmiş durum çalışmaları
GÜNER EKŞİ
Doktora
İngilizce
2017
Enerjiİstanbul Teknik ÜniversitesiKimya Mühendisliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. FİLİZ KARAOSMANOĞLU