Geri Dön

Philadelphia-negatif klasik kronik miyeloproliferatif neoplazilerde sekonder malignitelerin sıklığı, risk faktörleri ve klinik önemi

Frequency, risk factors and clinical significance of secondary malignancies in phyladelpha-negative classical chronic myeloproliferative neoplasms

PDF İndir

  1. Tez No: 795888
  2. Yazar: ÖZGE NURAN AKAY
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. FEHMİ HİNDİLERDEN
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Hematoloji, İç Hastalıkları, Hematology, Internal diseases
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2023
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Sağlık Bilimleri Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Hematoloji Bilim Dalı
  13. Sayfa Sayısı: 103

Özet

ÖZET Giriş ve Amaç: Polisitemia vera (PV), esansiyel trombositemi (ET) ve primer miyelofibroz (PMF), kök hücre kaynaklı klonal miyeloproliferasyonla ve JAK2 V617F, CALR, MPL mutasyonları ve diğer alt klonlara ait somatik mutasyonlarla karakterize klasik kronik miyeloproliferatif neoplazilerdir (MPN). MPN'lerin AML (Akut Miyeloid Lösemi) ve MDS'ye (Miyelodisplastik Sendrom) dönüşme riskleri yanı sıra önemli sorunlardan biri de hastalık seyrinde sekonder malignite (SM) gelişme riskidir. Çalışmamızda MPN'li hastalarda hematolojik ve solid SM gelişme sıklığını, sekonder solid kanser (SK) risk faktörlerini ve SM gelişiminin sağkalıma etkisini ortaya koymaya çalıştık. Materyal ve Metot: Çalışmamıza 1995-2022 yılları arasında, 2016 Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) kriterleri esas alınarak Ph-negatif MPN tanısı konulmuş, 18 yaşından büyük, Sağlık Bilimleri Üniversitesi İstanbul Bakırköy Dr. Sadi Konuk Eğitim Araştırma Hastanesi Hematoloji Kliniği'nde takipli 565 ve İTF İç Hastalıkları Anabilim Dalı, Hematoloji Bilim Dalı Polikliniğinden takipli olan 448 hasta dahil edildi. Nitel değişkenlerin karşılaştırılmasında çapraz tablo istatistikleri kullanıldı (Pearson Chi Square Test ve Fisher's Exact Test). Normal dağılım göstermeyen nicel verilerimiz Mann Whitney U ve Kruskal Wallis testleri ile değerlendirildi. PV, ET ve PMF'de sağ kalım verileri Kaplan-Meier analizi ile elde edildi. Bulgular: Toplamda 1013 hasta dahil edilmiş olup bu hastaların 380'i (%37,5) PV, 419'u (%41,4) ET, 214'ü (%21,1) PMF tanılı olup ortanca tanı yaşı 54 (12-88) olarak, ortanca takip süresi 77 ay (2-429) sekonder SK gelişimine kadar geçen ortanca süre ise 59,5 ay (1-312) olarak saptanmıştır. Tüm kohort incelendiğinde %49,1'i (n=497) kadın, %50,9'u (n=516) erkek cinsiyettedir. 1013 MPN tanılı hastanın 83'ünde (%8,2) SK saptanmış, 67 hastada (%6,6) MPN tanısından sonra 72 SK gelişmiştir. Sekonder SK'lerın %64,2'si (n=43) karsinom, %23,9'u (n=16) NMCK, %3,0'ı (n=2) NMCK ve karsinom, %3,0'ı (n=2) melanom, %4,5'i (n=3) sarkom, %1,5'i (n=1) ise nöroendokrin tümördür. ET ve PV'de en fazla karsinom, ikinci sıklıkla NMCK, PMF'de ise en fazla NMCK görüldüğü saptanmış, ancak istatistiksel olarak anlamlı farklılık elde edilememiştir (p=0,107). 34 hastada sekonder hematolojik malignite (SHM) geliştiği saptanmış olup bunların %76,5'i (n=26) myeloid kökenlidir. Sekonder SK grubunda 65 ve üzeri yaştaki hastaların sıklığı gelişmeyen gruba göre istatistiksel olarak anlamlı yüksek saptanmıştır (sırasıyla %44,8, %26,1 p=0,001). Sekonder SK gelişmiş hastaların %64,2'si (n=43), sekonder SK gelişmeyen hastaların %50'si (n=473) erkek cinsiyettedir (p=0,025). JAK2 V617F, MPL ve CALR mutasyonu ile sekonder SK gelişimi arasında istatistiksel anlamlılık bulunmamıştır. Sekonder SK gelişen hastalarda gelişmeyen gruba göre arteriyel tromboz sıklığı istatistiksel olarak anlamlı yüksek saptanmıştır (sırasıyla %37,3, %25,3; p=0,030). Sitoredüktif tedavi almadan izlenen hastaların %5,7'sinde SK gelişmiş olup monoterapi veya çoklu tedavi olarak ayırmaksızın hayatının bir döneminde hidroksiüre (HU) maruziyeti olan hastaların %7'sinde, ruksolitinib (RUX) alanların %5,3'ünde, anagrelid alanların %4'ünde, interferon (IFN) bazlı tedavi alanların ise %2,1'inde SK gelişmiştir. MPN tanısı sonrası SK gelişimi, HU monoterapisi alan grupta HU almayan gruba göre anlamlı yüksek saptandı (p=0,046). RUX alan 5 hastanın hepsinde NMCK geliştiği saptanmış olup RUX almayan gruba göre istatistiksel olarak anlamlı saptanmıştır (P=0,009). NMCK gelişen 18 hastanın 17'sinin HU'ye maruz kaldığı saptanmıştır. SM gelişen grupta gelişmeyene göre tahmini ortalama sağkalım (OS) istatistiksel olarak anlamlı düşük saptanmıştır (sırasıyla OS: 168 ay, %95 GA: 142-194 ay ve OS: 290 ay, %95 GA 261-319 ay, p

Özet (Çeviri)

ABSTRACT İntroduction and Objective: Polycythemia vera (PV), essential thrombocythemia (ET) and primary myelofibrosis (PMF) are classical chronic myeloproliferative neoplasms (MPN) characterised by stem cell-derived clonal myeloproliferation and somatic mutations of JAK2 V617F, CALR, MPL and other subclones. In addition to the risk of transformation of MPNs into AML (Acute Myeloid Leukaemia) and MDS (Myelodysplastic Syndrome), one of the important problems is the risk of secondary malignancy (SM) development in the course of the disease. In our study, we tried to reveal the frequency of haematological and solid SM development, secondary solid cancer (SC) risk factors and the effect of SM development on survival in patients with MPN. Material and Method: In our study, 565 patients followed up in the Hematology Clinic of Health Sciences University Istanbul Bakırköy Dr. Sadi Konuk Training and Research Hospital and 448 patients followed up in the Outpatient Clinic of ITF Department of Internal Medicine, Division of Hematology who were diagnosed with Ph-negative MPN between 1995 and 2022 based on 2016 World Health Organization (WHO) criteria, older than 18 years of age were included. Cross-tabular statistics were used to compare qualitative variables (Pearson Chi Square Test and Fisher's Exact Test). Quantitative data that did not show normal distribution were evaluated with Mann Whitney U and Kruskal Wallis tests. Survival data in PV, ET and PMF were obtained by Kaplan-Meier analysis. Results: A total of 1013 patients were included and 380 (37,5%) of these patients were diagnosed with PV, 419 (41,4%) with ET and 214 (21,1%) with PMF. The median age at diagnosis was 54 years (12-88), the median follow-up period was 77 months (2-429) and the median time to secondary SC development was 59,5 months (1-312). When the whole cohort was analysed, 49,1% (n=497) were female and 50,9% (n=516) were male. Of the 1013 patients diagnosed with MPN, 83 patients (8,2%) had SC, and 67 patients (6,6%) developed SC after MPN diagnosis. Of the secondary SCs, 64,2% (n=43) were carcinoma, 23,9% (n=16) were NMCC, 3,0% (n=2) were NMCC and carcinoma, 3,0% (n=2) were melanoma, 4,5% (n=3) were sarcoma, and 1,5% (n=1) were neuroendocrine tumours, SC was detected before the diagnosis of MPN. It was found that carcinoma was most common in ET and PV, NMCC was second most common, and NMCC was most common in PMF, but no statistically significant difference was obtained (p=0,107). 34 patients had secondary haematological malignancy (SHM) and 76,5% (n=26) were of myeloid origin. The frequency of patients aged 65 years and over was found to be statistically significantly higher in the secondary SC group compared to the non-developed group (44,8% and 26,1%, respectively p=0,001). 64,2% (n=43) of patients with secondary SC and 50% (n=473) of patients without secondary SC were male (p=0,025). No statistical significance was found between JAK2 V617F, MPL, CALR mutation and secondary SC development. The frequency of arterial thrombosis was statistically significantly higher in patients who developed secondary SC compared to the group who did not (37,3%, 25,3%, respectively; p=0,030). SC developed in 5,7% of patients who were followed up without cytoreductive therapy, and regardless of monotherapy or multiple therapy. SC developed in 7,0% of patients who were exposed to hydroxyurea (HU), 5,3% of patients who received ruxolitinib (RUX), 4% of patients who received anagrelide, and 2,1% of patients who received interferon (IFN)-based therapy at some point in their lives. The development of SC after MPN diagnosis was significantly higher in the group receiving HU monotherapy compared to the group not receiving HU (p=0,046). However, all 5 patients who received RUX developed NMCC, which was statistically significant compared to the group who did not receive RUX (P=0,009). It was found that 17 of 18 patients who developed NMCC were exposed to HU. The estimated mean survival time was statistically significantly lower in the group that developed SM compared to the group that did not develop SM (OS: 168 months 95% CI: 142-194 months and OS: 290 months 95% CI: 261-319 months, p

Benzer Tezler

  1. Tez No

    716446

    Philadelphia-negatif klasik kronik miyeloproliferatif neoplazilerde kanama ve trombotik komplikasyonlar: Prevelans, klinik risk faktörleri ve JAK2V617F mutasyonunun rolü

    Bleeding and thrombotic complications in philadelphia-negative classic chronic myeloproliferative neoplasms: Prevelance, clinical risk factors and the role of JAK2V617F mutation

    ÖMER BURAK EKİNCİ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2022

    Hematolojiİstanbul Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. İPEK YÖNAL HİNDİLERDEN

  2. Tez No

    720545

    Philadelphia kromozom (BCR-ABL) negatif klasik kronik miyeloproliferatif hastalıklardan polisitemia vera ve esansiyel trombositemi ile yorgunluk arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi

    Evaluation of the relationship between philadelphia chromosome (BCR-ABL) negative classical chronic myeloproliferative diseases, polycythemia vera, essential thrombocytemia and fatigue

    PELİN DERDİYOK DEMİR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2022

    İç HastalıklarıSağlık Bilimleri Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. TAYYİBE SALER

  3. Tez No

    772525

    Philadelphia negatif klasik kronik myeloproliferatif neoplazilerde JAK2V617F gen mutasyonunun sıklığı ve klinik önemi

    Frequency and clinical significance of JAK2V617F gene mutation in philadelphia negative classical chronic myeloproliferative neoplasms

    EZGİ ŞAHİN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2020

    Hematolojiİstanbul Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. İPEK YÖNAL HİNDİLERDEN

  4. Tez No

    307279

    Kronik Miyelositer Lösemilerde füzyon gen kalitatif ve kantitatif değerlerinin FISH ve moleküler genetik yöntemlerle karşılaştırılması

    Comparison of qualitative and quantitative values of fusion gene by FISH and molecular genetic methods in chronic myelogenous leukemia

    ŞEBNEM ÖZEMRİ SAĞ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2010

    GenetikUludağ Üniversitesi

    Tıbbi Genetik Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. TAHSİN YAKUT

  5. Tez No

    690120

    Philadelphia negatif kronik myeloproliferatif neoplazilerde anksiyete ve depresyon sıklığının araştırılması

    Investigation of the frequency of anxiety and depression in philadelphia negative chronic myeloproliferative neoplasi̇s

    SEVGİ ARAS

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    HematolojiSağlık Bilimleri Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. OSMAN YOKUŞ

Geri Dön