Geri Dön

Lipid production by Yarrowia lipolytica growing on food waste

Yemek atiklarinda çoğaltilan Yarrowia lipolytica ile lipit üretimi

PDF İndir

  1. Tez No: 837234
  2. Yazar: SOODEH SALIMI KHALIGH
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. MAHMUT ALTINBAŞ
  4. Tez Türü: Doktora
  5. Konular: Biyoteknoloji, Biotechnology
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2023
  8. Dil: İngilizce
  9. Üniversite: İstanbul Teknik Üniversitesi
  10. Enstitü: Lisansüstü Eğitim Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Çevre Mühendisliği Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Çevre Biyoteknolojisi Bilim Dalı
  13. Sayfa Sayısı: 139

Özet

Günümüzde çevreye olan olumsuz etkilerinin açıkça bilindiği ve rezervlerinin de her geçen gün azaldığı fosil yakıtların kullanımı, artan popülasyon ve taleple birlikte ham petrolün fiyatlarının sürekli yükselmesine neden olurken, biyodizel gibi biyoyakıtların üretimi her geçen gün daha da önem kazanmakta ve biyoyakıtlar geleceğe dair ümit veren bir enerji kaynağı olarak düşünülmektedir. Bitkilerden, bitkisel yağlardan veya mikroorganizmaların hammadde olarak kullandığı farklı organik atıklardan biyodizel üretimi, bir yandan fosil yakıtların tüketimini azaltıp enerji üretim verimliliğini iyileştirirken; diğer yandan küresel iklim değişikliğini engellemekte ve ekonomiye de pozitif katkıda bulunmaktadır. Yağlı mayaların organik atıkları kullanarak oluşturduğu hücre içi lipitlerden üretilen ve temiz ve yeşil bir yakıt olan biyoyakıtların, fosil kaynaklı dizel yakıt ile değiştirilmesi ekonomik bir alternatiftir. Dünyada her yıl oluşan milyonlarca ton yemek atığının yağlı maya kültürü için zengin bir organik karbon kaynağı olarak kullanılması ve biyodizel kaynağı olarak mikrobiyal lipit elde etmek için kullanılması, son derece umut verici ve çevre dostu bir yaklaşım olarak kabul edilmektedir. Bu tezde, İstanbul Teknik Üniversitesi yemekhanesinden pişmiş ve pişmemiş yiyecekler içeren yemek atıkları düzenli olarak toplanmıştır. Her gün toplanan bu yemek atıkları, öğütülmüş ve 2-3 gün boyunca 70C'de kurutulmuştur. Kurutulan atıklar 3 mm filtreden geçirilmiş ve 3 mm'den küçük parçalar toplanmıştır. Filtrelenmiş kuru yemek atıkları 4C'de saklanmıştır. Karanlık fermantasyon, direkt olarak koyun midesinden elde edilen Rumen mikroorganizmaları kullanılarak yemek atıkları üzerinde uygulanmıştır. Karanlık fermantasyon işleminin çıkışı da her gün toplanıp, çözünmüş KOİ açısından analiz edilmiştir. Yarrowia lipolytica'nın ekimi için substrat olarak uygulanan fermente yemek atığının çözünmüş KOİ konsantrasyonu 48,40 ± 0,49 g/L olup, TKN'si 0,907 ± 0,01 g/L ve pH değeri 5,44 ± 0,05 olarak ölçülmüştür. Fermente yemek atıkları, Y. lipolytica'nın büyümesini ve biyokütle üretimine etkisini değerlendirmek için 10 farklı konsantrasyonda (%10 ile %100 arasında, %10 aralıklarla) kullanılmıştır. Büyüme, optik yoğunluk (OD600) olarak izlenmiştir. Konsantrasyon arttıkça biyokütle üretiminde artış gözlemlenmiş, çoğalma ve biyokütle üretimi üzerinde de herhangi bir inhibisyon gözlemlenmemiştir. En yüksek OD değeri, hiçbir seyreltme yapılmayan %100 fermente yemek atığı içeren medyada gözlemlenmiş ve 36,11 olarak ölçülmüştür. Elde edilen bu sonuçlar, fermente yemek atığının Y. lipolytica'nın büyümesi ve hücre çoğalması için uygun bir besin kaynağı olduğunu göstermiştir. Azot, hücrede bulunan organellerin sentezi ve mikroorganizmaların metabolitleri için temel bir besin kaynağıdır. Kültür ortamındaki azot tükenmesi ile birlikte aşırı karbon miktarının varlığı, mikroorganizmaların karbon alım hızını sınırlı hale getirip, hücre çoğalması yerine lipit depolamaya yönelik metabolik aktivitelere neden olmaktadır. Bu yaklaşım, Y. lipolytica'nın fermente yemek atığı üzerinde yetiştirilmiş yağ içeriğini artırmak için kullanılmıştır. Bu çalışmada, glikoz, gliserol ve potasyum asetat olmak üzere üç farklı karbon kaynağı ile 75, 100, 125, 150 ve 175 KOİ/TKN oranından oluşan beş farklı oran seçilmiştir. Fermente yemek atığının karbon konsantrasyonunu artırmak ve uygun KOİ/TKN oranlarını elde etmek için karbon kaynakları medyalara eklenmiştir. İki aşamalı batch kültür, tüm deney setlerinde uygulanmış olup, fermente yemek atığı, başlangıç karbon kaynağı olarak kullanılmıştır. Diğer karbon kaynakları, durağan fazın başında her bir sette kültür ortamına eklenmiş ve bu da hücrelerde lipit biyosentezini önemli ölçüde artırmıştır. Fermantasyon işleminin çıktısı, mayanın büyümesi ve lipit birikimini sağlamak için substrat olarak kullanılmıştır. Durağan fazın başında medyaların çözünmüş KOİ ve TKN'si ölçülmüş ve KOİ miktarını artırmak için medyalara seçilen karbon kaynakları eklenmiştir. 48 saat sonra, biyokütle konsantrasyonu, biyokütlenin lipit içeriği ve yağ asitlerinin bileşimi değerlendirilmiştir. Tüm deney setleri için başlangıç pH'ı, lipit üretimi için uygun olan fermente yemek atığının doğal pH'ı olan 5,44 olup, deneyler sırasında pH ayarlaması yapılmamıştır. Sadece fermente yemek atığı içeren kontrol setinde, maya hücreleri gecikme fazı olmadan çoğalmaya başlamış ve 48 saat sonra maksimum OD 36,35 ile platoya ulaşmıştır. Karbon kaynakları eklendikten sonra, biyokütle üretimi devam etmiş ve OD, potasyum asetat varlığında KOİ/TKN oranı 100 olan medyada maksimuma ulaşmıştır. Gliserol içeren medya, her zaman en düşük OD'yi gösterirken, diğer kültürlere kıyasla en yüksek hücre içi lipit birikimini göstermiştir. Biokütleyi toplamak ve lipit içeriğini değerlendirmek için uygun fermantasyon zamanını belirlemek üzere, numuneler YPD (mayanın çoğalması için optimum medya) ve yemek atığı medyasında erken durağan faz ve geç durağan faz olarak toplanmıştır. Sonuçlar, YPD medyası için erken ve geç durağan fazda sırasıyla 9,63 ± 0,24 ve 8,34 ± 0,82 g/L biyokütle konsantrasyonu ile birlikte %21,54 ± 1,4 ve %14,97 ± 0,51 lipit içeriği olarak ölçülmüştür. Bu değerlerle, fermente yemek atığı medyasında yetiştirilen Y. lipolytica'nın 8,31 ± 0,51 ve 7,10 ± 0,34 g/L biyokütlesi ile birlikte %19,5 ± 0,5 ve %15,52 ± 0,31 lipit içeriği elde edilmiştir. Sonuçlar, en yüksek mikrobiyal hücre konsantrasyonu ve lipit içeriğini elde etmede optimum fermantasyon noktasının, erken durağan faz olduğunu göstermiştir. Durağan faz sırasında maya hücrelerinin ve hücre içi lipitlerin zamanla gerçekleşen biyolojik bozunması, bu fazın sonunda, maya hücresi ve hücre içi lipit miktarlarının düşmesine neden olmuştur. KOİ/TKN oranı 75 olan medyada, glikoz, gliserol ve potasyum asetat içeren medyalar için biyokütlenin lipit içeriği sırasıyla 26,7 ± 0,5, 34,2 ± 1,12 ve %33,2 ± 1,59 olup, biyokütle konsantrasyonu 9,50 ± 0,37, 8,40 ± 0,72 ve 9,32 ± 0,12 g/L olarak elde edilmiştir. Oran 100'e çıkarıldığında glikozlu besiyerinin lipit içeriği 29,2 ± 0,28'e yükselirken, gliserol içeren besiyerinde lipit içeriği 34,3 ± 2,16'e yükselmiştir. Potasyum asetatlı medyadaki lipit içeriğinde ise, %31,2 ± 1.60'a hafif bir düşüş gözlemlenmiştir. Hücrenin yüksek lipit içeriği, gliserol katkılı medyada %42,2 ± 1,72 olarak KOİ/TKN oranı 125 olan medyada gözlenmiştir. Glikoz ve potasyum asetat içeren diğer medyalar ise sırasıyla %38,7 ± 0,35 ve %34,7 ± 3,1 hücre içi lipit içeriğine sahip olmuştur. Biokütle konsantrasyonu glikoz, gliserol ve potasyum asetat eklenmiş kültür setlerinde sırasıyla 18,52 ± 1,97, 12,95 ± 1,95 ve 17,60 ± 0,75 g/L olarak ölçülmüştür. KOİ/TKN oranları 150 ve 175'te, lipit içeriği ve biyokütle konsantrasyonu azalmış olup, bu durum, yüksek karbon konsantrasyonunun, hücrenin lipit birikimini olumsuz yönde etkilediğini göstermiştir. Bu deney setlerinde yüksek biyokütle konsantrasyonuna bağlı olarak en yüksek lipit konsantrasyonu 7,61 ± 0,17 g/L ile KOİ/TKN 100'de potasyum asetatlı medyada gözlenmiştir. Lipit konsantrasyonu yüksek KOİ/TKN oranlarında azalmaya başlamış ve gliserol ile KOİ/TKN oranı 150'de 3,59 ± 0,13 g/L'ye düştüğü görülmüştür. KOİ/TKN oranı 125 ve altı olan medyaların nihai pH değeri her zaman 8'in üzerinde olup, 125'in üzerindeki oranlarda pH'ın 4,3'e düştüğü görülmüştür. Bu pH, organik asitler gibi ikincil metabolitlerin daha yüksek KOİ/TKN oranlarında üretildiğini göstermiştir. Medyadaki yüksek gliserol konsantrasyonu, mikroorganizmanın lipit üretiminden organik asit üretimine geçişine ve batch kültürde pH düşüşüne neden olmuştur. Çalışmanın bir sonraki adımında, lipit içeriğini daha da artırmak için gliserol ile birlikte maya özü, demir sülfat ve iz elementler solüsyonu, fermente yemek atığına eklenmiştir. İlk olarak, hücrenin lipit içeriğini arttırmak üzere, her birinin optimum konsantrasyonunu araştırmak için fermente yemek atığına çeşitli miktarlarda bahsedilen bileşenler eklenmiştir. Yapılan yağ ölçüm analizlerine göre, 1000 mg/L maya özü, 150 mg/L demir sülfat ve 5 ml/L iz element solüsyonunun optimum konsantrasyonlar olduğu bulunmuştur. Gliserol ile birlikte bu bileşenlerin ikili ve üçlü kombinasyonları medyalara eklenmiştir. KOİ/TKN oranı 150 olan medyada uygulanan kombinasyonlar arasında en iyi sonuç, %44,72 ± 0,31 lipit içeriğine sahip biyokütle ile, maya özü + demir sülfat + iz element içeren kültür setlerinde elde edilmiştir. Maya özü + demir sülfat + iz element ile desteklenmiş deney setinde hücrenin lipit birikimi KOİ/TKN oranı 175 olan medyada, %45,94 ± 0,21 değeriyle maksimuma ulaşmıştır. Bu değer, bu tezde elde edilen en yüksek lipit içeriği olmuştur. Lipit birikiminin, KOİ/TKN oranının 175'in üzerine çıkarılmasıyla önemli ölçüde azaldığı görülmüştür. Elde edilen maksimum lipit ve biyokütle konsantrasyonu sırasıyla 7,12 ± 0,12 g/L ve 16,67 ± 0,27 g/L olup, bu değerler KOİ/TKN oranı 175 olan ve maya özü + iz element eklenen medyada elde edilmiştir. Bu tezde, Y. lipolytica'nın metabolik davranışı incelenerek, genel olarak kültürdeki karbon konsantrasyonunun artmasıyla, karbon tüketiminin de arttığı ortaya koyulmuştur. KOİ/TKN 75 oranında en yüksek KOİ tüketimi 30,11 g/L ile gliserol içeren kültürde ölçülmüştür. 100 oranında, gliserol içeren besiyerindeki KOİ tüketimi 32,54 g/L olarak ölçülmüştür. 125 oranında, hücrede %42,2 ± 1,72'lik bir lipit birikimi ölçülmüş ve 38,84 g/L KOİ tüketimi gözlenmiştir. KOİ/TKN oranları 150 ve 175 olan medyalarda, KOİ tüketimi artmasına rağmen mikrobiyal lipit içeriğinde düşüş gözlenmiştir. Bu durum medya pH'ının düşmesiyle birlikte, Y. lipolytica'nın lipit oluşumundan ikincil metabolit üretimine geçtiğini göstermiş ve bu da lipit biyosentezinde düşüşe neden olmuştur. KOİ/TKN oranı 150 olan medyada, besiyerine maya özü, demir sülfat ve iz element ilave edildiğinde, lipit içeriği %44,72 ± 0,31 olup, KOİ tüketimi 48,37 g/L olurken; oranın 175 olduğu medyada en yüksek lipit içeriği %45,94 ± 0,21 olup KOİ tüketimi 49,63 g/L olarak ölçülmüştür. Ancak, KOİ/TKN oranının 125'in üzerinde olduğu medyalardaki düşük pH değerleri, ikincil metabolitlerin oluştuğunu göstermiştir. KOİ/TKN 200 ve 225 oranlarındaki medyalarda, KOİ tüketimindeki artışa rağmen lipit içeriğinin azaldığı görülmüştür. Yapılan GC analizleri sonucunda, biriken lipitin yağ asiti bileşenlerinin, stearik asit (C18:0), linoleik asit (C18:2), pentadekanoik asit (C15:1), palmitik asit (C16:0) ve heptadekenoik asit (C17:1) olduğu saptanmıştır. Elde edilen bu profil, bitkisel yağların, yağ asitleri profiline benzer ve biyodizel üretimi için uygun nitelikte olduğunu göstermiştir. Bu tez, fermente yemek atığı ve gliserolün önemli miktarda ve etkin bir şekilde mikrobiyal lipide dönüştüğünü göstermiştir. Y. lipolytica'nın hücre içi lipit birikimini sağlamada, iki yaygın ve ekonomik karbon kaynağı olarak, yemek atığı ve gliserolün, hammadde olmak üzere kullanılabileceğini göstermiştir. Ek olarak, bu çalışma, ilk karbon kaynağı olarak fermente yemek atığı ve ikinci olarak gliserol kullanan iki aşamalı batch sistemde, mikrobiyal hücrenin lipit içeriğini önemli miktarda artırabileceğini göstermiştir. Bu yaklaşım, yalnızca ekonomik bir atık işleme stratejisi değil, aynı zamanda karbon açısından zengin atıkları, yağlı maya için substrat olarak kullanarak, sürdürülebilir ve karlı bir mikrobiyal yağ üretim yöntemi sunmuştur.

Özet (Çeviri)

Biodiesel production from plants and vegetable oils or different organic wastes as feedstock for microorganisms, can helps to decrease the consumption of fossil fuels and generation of greenhouse gases along with improve the economy. Applying organic wastes as feedstock for oleaginous yeasts is an economic technique in order to replace fossil-derived diesel with biodiesel as a clean and green fuel. Using food waste (FW) as a rich organic carbon source for cultivation of oleaginous yeast is considered as a promising environmentally friendly approach to achieve microbial lipid as the source of biodiesel. In this thesis, FW was collected from refectory of Istanbul Technical University. It contained cooked and uncooked food which dried and filtered after collection. Dark fermentation process was carried out with the collected FW and rumen microorganisms as inoculum. The rumen was taken from sheep stomach. The output of fermentation process was collected and applied as substrate for cultivation of oleaginous yeast Yarrowia lipolytica. The Soluble COD (SCOD) and TKN concentrations of fermented food waste (FFW) were 48.400 ± 0.49 and 0.907 ± 0.01 g/L, respectively and pH of the medium was 5.44 ± 0.05. Different concentrations of FFW (diluted with distilled water) were applied as growth medium of Y. lipolytica. The medium which was applied with no dilution was identified as the optimum one. In all applied mediums the growth was monitored as optical density (OD600) and the highest OD of 36.11 was observed in medium with FFW with no dilution. Nitrogen is considered as an essential nutrient for synthesis of cell materials and metabolites by microorganism. In terms of nitrogen depletion along with excess amount of carbon in the culture, carbon uptake rate is limited that causes metabolic activities shift towards lipid storage instead of cell proliferation. This approach was used in this thesis to increase lipid content of Y. lipolytica cultivated on FFW. Different carbon sources of glucose, glycerol, and potassium acetate along with five different COD/TKN ratios of 75, 100, 125, 150 and 175 were selected. Carbon sources were added to the medium in early stationary phase to increase carbon concentration of FFW and obtain favorable COD/TKN ratios. In order to identify the appropriate fermentation time to collect the biomass to evaluate its lipid content, biomass samples were collected at both early and late stationary phase in YPD (the optimum growth medium for yeast growth) and FFW medium. The results indicated lipid content of 21.54 ± 1.4 and 14.97 ± 0.51% lipid along with biomass concentration of 9.63 ± 0.24 and 8.34 ± 0.82 g/L in early and late stationary phase respectively, for YPD medium. These values were 19.5 ± 0.5 and 15.52 ± 0.31% lipid content along with 8.31 ± 0.51 and 7.10 ± 0.34 g/L biomass generation for Y. lipolytica cultivated on FFW medium. Results illustrated the early stationary phase as the optimum fermentation point to obtain highest lipid content and microbial cell because the biodegradation of yeast cell and intracellular lipid is occurred by time during stationary phase. This biodegradation caused drop of intracellular lipid content and yeast cell quantity at the end of stationary phase. In COD/TKN 75, lipid content of biomass was 26.7 ± 0.5, 34.2 ± 1.12 and 33.2 ± 1.59% with biomass concentration of 9.50 ± 0.37, 8.40 ± 0.72 and 9.32 ± 0.12 g/L for mediums contain glucose, glycerol, and potassium acetate, respectively. By increasing the ratio to 100, lipid content of medium with glucose increased to 29.2 ± 0.28, in medium contains glycerol lipid content was 34.3 ± 2.16 and in medium with potassium acetate the lipid content was slightly decreased to 31.2 ± 1.60%. In COD/TKN ratio of 125, the significant lipid content of 42.2 ± 1.72% in the medium supplemented with glycerol was measured. The other mediums contain glucose and potassium acetate have intracellular lipid content of 38.7 ± 0.35 and 34.7 ± 3.1%, respectively. Biomass concentration was measured as 18.52 ± 1.97, 12.95 ± 1.95 and 17.60 ± 0.75 g/L in culture sets supplemented with glucose, glycerol, and potassium acetate, respectively. In COD/TKN ratios 150 and 175, the amount of accumulated lipid and generated biomass were decreased that demonstrated the adverse effect of high concentration of carbon source on intracellular lipid accumulation of the cell. In these two ratios the amount of lipid content and cell concentration was 36.7 ± 1.3 and 9.77 ± 0.97; and 38.1 ± 3.0% and 11.57 ± 0.77 g/L, respectively. Highest lipid concentration of 7.61 ± 0.17 g/L was observed in medium with potassium acetate in COD/TKN 100 that is related to high biomass concentration in this experimental set. Lipid concentration started to decrease in higher COD/TKN ratios and dropped to 3.59 ± 0.13 g/L in COD/TKN ratio 150 with glycerol. Although the final pH value of the mediums with COD/TKN 125 and lower was always over 8, in ratios over 125 the pH was dropped to 4.3. This pH indicated formation of secondary metabolites such as organic acids in higher ratios that was due to high glycerol concentration in the mediums. This metabolic shift from lipid accumulation to organic acid generation led to the pH drop of the batch cultures. In next step of the thesis, Yeast Extract (YE), Iron Sulphate (IS) and Trace elements Solution (TS) was supplied to FFW along with glycerol as second carbon source to boost the lipid content further. Firstly, various amount of mentioned components were added to FFW to investigate the optimum concentration of each one to enhance lipid content of the cell. The concentrations of 1000 mg/L YE, 150 mg/L IS, and 5 ml/L TS were identified as the optimum. Different dual and triple combinations of these components along with glycerol were added to the mediums. In COD/TKN 150, accumulated lipid was reached to 44.72 ± 0.31% in the medium contains YE+IS+TS. Accumulated lipid reached to its maximum in ratio 175 i.e., 45.94 ± 0.21% in experimental set supplemented with YE+IS+TS. This value was the highest lipid content obtained in this thesis and by increasing the COD/TKN ratio over 175, the lipid accumulation dropped significantly. The highest concentration of lipid was 7.12 ± 0.12 g/L obtained in ratio 175 in medium supplied with YE+TS. The highest cell production was measured in the same culture with biomass concentration of 16.67 ± 0.27 g/L. Investigation of metabolic behavior of Y. lipolytica in this thesis revealed that in general, by increasing concentration of organic carbon in the medium, the carbon consumption is enhanced as well. In ratio 75, the highest COD consumption was measured in culture contains glycerol as 30.11 g/L COD. In ratio 100, the COD consumption of medium contain glycerol was increased slightly to 32.54 mg/L COD. In ratio 125, the COD consumption of 38.84 g/L was observed that caused the lipid storage of 42.2 ± 1.72% w/w in the cell. By increasing the COD/TKN ratios to 150 and 175, the microbial lipid content decreased although COD consumption was increased. This demonstrated the metabolic shift of Y. lipolytica from lipid generation to secondary metabolite production which caused drop of lipid biosynthesis. By adding YE, IS and TS to the medium, in ratio 150 the lipid content enhanced to 44.72 ± 0.31% with COD consumption of 48.37 g/L and in ratio 175, highest lipid content of 45.94 ± 0.21% was obtained by COD consumption of 49.63 g/L. However, decreasing pH value in experimental sets with COD/TKN over 125 indicated the generation of secondary metabolites in the medium. Additionally, in ratio 200 and 225 despite increase in COD consumption in the culture, the amount of stored lipid was reduced. Gas chromatography analyses of accumulated lipid revealed the fatty acid (FA) composition of stearic acid (C18:0), linoleic acid (C18:2), pentadecanoic acid (C15:1), palmitic acid (C16:0) and heptadecenoic acid (C17:1), similar to the FA profile of plant oil and appropriate for biodiesel generation. This thesis presented the efficient conversion of FFW and glycerol to considerable amount of microbial lipid. It indicated that FW and glycerol as two available and economic carbon sources can be evaluated as feedstock for intracellular lipid accumulation of Y. lipolytica. Additionally, this study demonstrated that the two-stage batch cultivation method by using FFW as initial carbon source and glycerol as the second one, can improve the lipid content of the microbial cell in significant amount. This thesis provides not only an economic waste treatment strategy, but also a sustainable and profitable method of microbial oil production by using carbon rich wastes as substrate for oleaginous yeast.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    744761

    Hava kaldırmalı reaktörde yarrowia lipolytica ile lipid üretimi

    Lipide production with yarrowia lipolytica in air-lift reactor

    ATA EGE ÖZKAN

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2022

    Mikrobiyolojiİstanbul Teknik Üniversitesi

    Çevre Mühendisliği Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. MAHMUT ALTINBAŞ

  2. Tez No

    775676

    Kentsel katı atık düzenli depolama tesisi sızıntı suyunda Yarrowia lipolytica'nın çoğaltılması

    Growth of Yarrowia lipolytica in sanitary landfill leachate

    SARE KARŞİT

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2022

    Çevre Mühendisliğiİstanbul Teknik Üniversitesi

    Çevre Mühendisliği Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. MAHMUT ALTINBAŞ

  3. Tez No

    346727

    Steril olmayan koşullar altında psikrotolerant mayalarla peynir altı suyundan biyolipitlerin üretimi

    Production of bio-lipids from whey by psychrotolerant yeasts under non-sterile conditions

    AMİR SAGHAFİAN

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2013

    BiyoteknolojiAtatürk Üniversitesi

    Moleküler Biyoloji ve Genetik Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. MESUT TAŞKIN

  4. Tez No

    465407

    Optimization of Production Parameters for Single Cell Oil and Metabolite Production from Yarrowia lipolytica Strains

    Yarrowia lipolytica Suşlarından Tek Hücre Yağı ve Metabolit Üretim Parametrelerinin Optimizasyonu

    AYŞE SAYGÜN

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2017

    Biyoteknolojiİstanbul Teknik Üniversitesi

    Gıda Mühendisliği Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. NEŞE ŞAHİN YEŞİLÇUBUK

    PROF. DR. NECLA ARAN

  5. Tez No

    705427

    Valorization of olive mill effluent with oleaginous Yarrowia lipolytica

    Zeytin karasuyunun Yarrowia lipolytica ile değerlendirilmesi

    GAMZE CEYLAN PERVER

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2021

    Çevre Mühendisliğiİstanbul Teknik Üniversitesi

    Çevre Mühendisliği Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. MAHMUT ALTINBAŞ

Geri Dön