Geri Dön

Tip 1 Diyabetli hastalarda remisyon dönemini etkileyen faktörlerin retrospektif incelemesi

Remission in patients with Type 1 Diabetes factors affecting the period retrospective review

PDF İndir

  1. Tez No: 858425
  2. Yazar: ORHUN SAFA KURT
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. MELİKŞAH KESKİN
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları, Child Health and Diseases
  6. Anahtar Kelimeler: Hiperglisemi, diyabetes mellitus, remisyon dönemi, C-peptid, Hyperglycemia, diabetes mellitus, remission period, C peptide
  7. Yıl: 2024
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Sağlık Bakanlığı
  10. Enstitü: Ankara Etlik Şehir Hastanesi
  11. Ana Bilim Dalı: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 101

Özet

Amaç: Diyabetes Mellitus tüm dünyada pediatrik hasta popülasyonunda en sık görülen kronik hastalıkların başında gelmektedir. Kronik glukoz yüksekliği ile karakterize olan bu hastalıkta ilerleyen dönemlerde ciddi mortalite ve morbidite oluşturma potansiyeline sahip komplikasyonlar gelişebilmektedir. Tip 1 DM'li hastalarda tanı sonrası sıklıkla 2-4. haftalarda insülin ihtiyacında azalma meydana gelebilmektedir. Bu insülin ihtiyacındaki azalmanın altında yatan mekanizmalar tam netleşmese de hastaya sağladığı yararlar bakımından önemlidir. Balayı dönemi adı verilen bu dönemi etkileyen bir takım faktörler olabileceği iddia edilmektedir. Çalışmamızda balayı dönemi üzerine etkili olabilecek bu faktörleri irdeleyerek literatüre katkı sunmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Kasım 2015- Kasım 2020 tarihleri arasında Sağlık Bilimleri Üniversitesi (SBÜ), Ankara Dr. Sami Ulus Kadın Doğum, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Eğitim ve Araştıma Hastanesi nde Çocuk Endokrinoloji Kliniği' ne başvuran yeni tanı Tip 1 DM'li hastalardan takiplerine düzenli devam eden hastaların başvuru klinik bulguları, başvuru anındaki ve 3. , 6. , 9. ve 12. aydaki antropometrik ve biyokimyasal verileri hasta dosyalarından geriye doğru tarandı. Bulgular: Çalışmaya 310 hasta dahil edildi. Hastaların %50,3'ü (156) erkek, %49,7'si (154) kızdı. Erkek hastaların tanı yaşı ortalama 9,33 ± 3,9 yıl, kız hastaların tanı yaşı ortalama 8,79 ±3,94 yıl idi. Çalışmamıza alınan 310 hastanın 51'i (%16,5) hiperglisemi ile, 73'ü (%23,5) diyabetik ketozis ile, 185'i (%60) diyabetik ketoasidozis ile tanı almıştır. 310 hastanın 120'si (%38,7) kısmi remisyon dönemine girmiş olup bunlardan 54'ü (%44,1) erkek, 66'sı (%55,9) kız hastaydı. Cinsiyetler arasında remisyon görülme sıklığı açısından fark saptanmamıştır (p>0,05). Remisyon izlenme sıklığının 1-5 yaş aralığında, 6-10 ve 11-15 yaş aralığına göre daha az sıklıkta olduğu izlenmiştir (p=0,027, p=0,039). Hiperglisemi kliniğiyle gelenlerin diyabetik ketoasidoz kliniğiyle gelenlere göre daha sık remisyon dönemine girdiği tespit edilmiştir. Asidozun şiddeti ile remisyon görülme sıklığının değiştiği izlenmiştir (p=0,045). Başvuru klinik şekillerine göre remisyon sürelerinin değiştiği izlenmiştir (p0,05). En uzun süre remisyon hiperglisemi ile başvuran hastalarda tespit edilmiştir. Asidozun şiddeti ile remisyon süresinin değiştiği izlenmiştir (p=0,028). Sonuç: Remisyon dönemindeki iyi metabolik kontrolün ilerleyen yıllarda daha iyi metabolik kontrol ve daha az komplikasyonla ilişkili olduğu bilinmektedir. Çalışmamızda kısmi remisyon dönemi yaşanıp yaşanmaması ve balayı süreleri üzerinde etkili olabilecek bazı klinik bulguları ve laboratuvar değerleri olduğu saptanmıştır. Ancak bu konuda daha net yargıya varmak için daha geniş hasta populasyonlarında yapılacak yeni çalışmalara ihtiyaç vardır.

Özet (Çeviri)

Aim: Diabetes Mellitus is one of the most common chronic diseases in the pediatric patient population worldwide. In this disease, which is characterized by chronic elevation of glucose, complications that have the potential to cause serious mortality and morbidity may develop in the future. In patients with type 1 DM, it is often 2-4 days after diagnosis. The need for insulin may decrease in the following weeks. Although the mechanisms underlying this decrease in insulin need are not fully clear, it is important in terms of the benefits it provides to the patient. It is claimed that there may be a number of factors affecting this period, called the honeymoon period. In our study, we aimed to contribute to the literature by examining these factors that may have an impact on the honeymoon period. Material and Method: Between November 2015 and November 2020, Health Sciences University (SBU), Ankara Dr. The clinical findings of patients with newly diagnosed Type 1 DM who applied to the Pediatric Endocrinology Clinic at Sami Ulus Gynecology, Child Health and Diseases Training and Research Hospital, and who continued their regular follow-up, were evaluated at the time of admission and on the 3rd, 6th, 9th and 12th days. Anthropometric and biochemical data for the first month were scanned retrospectively from the patient files. Findings: 310 patients were included in the study. 50.3% (156) of the patients were male and 49.7% (154) were female. The average age at diagnosis of male patients was 9.33 ± 3.9 years, and the average age at diagnosis of female patients was 8.79 ± 3.94 years. Of the 310 patients included in our study, 51 (16.5%) were diagnosed with hyperglycemia, 73 (23.5%) were diagnosed with diabetic ketosis, and 185 (60%) were diagnosed with diabetic ketoacidosis. 120 of 310 patients (38.7%) entered the partial remission period, 54 of which (44.1%) were male and 66 (55.9%) were female. There was no difference in the frequency of remission between genders (p>0.05). It was observed that the frequency of remission was less frequent in the 1-5 age range than in the 6-10 and 11-15 age ranges (p=0.027, p=0.039). It has been determined that those presenting with a clinic of hyperglycemia enter a period of remission more often than those presenting with a clinical diagnosis of diabetic ketoacidosis. It was observed that the frequency of remission varied with the severity of acidosis (p=0.045). It was observed that remission periods varied depending on the clinical presentation (p0.05). The longest period of remission was detected in patients presenting with hyperglycemia. It was observed that the duration of remission varied with the severity of acidosis (p=0.028). Results: It is known that good metabolic control during the remission period is associated with better metabolic control and fewer complications in the following years. In our study, it was determined that there are some clinical findings and laboratory values ​​that may have an impact on whether a partial remission period is experienced and honeymoon periods. However, new studies on larger patient populations are needed to reach a clearer conclusion on this issue.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    907842

    Tip 2 diyabetli obez hastaların tedavisinde bariyatrik cerrahi ve farmakolojik tedavi yöntemlerinin maliyet etkililik analizi

    Cost-effectiveness analysis of bariatric surgery and pharmacological treatment methods in the treatment of obese patients with Type 2 diabetes

    DOLUNAY ÖZLEM ZEYBEK

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    Sağlık Kurumları YönetimiSüleyman Demirel Üniversitesi

    Sağlık Yönetimi Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. VAHİT YİĞİT

  2. Tez No

    129665

    Tip 1 diyabetes mellituslu hastalarımızın uzun süreli takip sonuçlarının değerlendirilmesi

    Başlık çevirisi yok

    YONCA AÇIKGÖZ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2003

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıOndokuz Mayıs Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MURAT AYDIN

  3. Tez No

    601038

    5 yaş altında tip 1 diabetes mellitus'lu olguların tanıda ve 1 yıllık izlemde klinik ve laboratuvar farklılıklarının belirlenmesi

    Determination of clinical and laboratory differences in the diagnosis and one-year follow-up of type 1 diabetes mellitus in children under 5 years

    AYŞEGÜL SUBAŞI

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2019

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıHacettepe Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ELMAS NAZLI GÖNÇ

  4. Tez No

    874205

    Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi hastanesi çocuk endokrinoloji bilim dalında izlenen tip-1 diyabet olgularında diyabete özgü otoantikorların retrospektif incelenmesi

    Retrospective investigation of diabetes-specific autoantibodies in type-1 diabetes cases followed in Dokuz Eylül University Faculty of Medicine Hospital, department of pediatric endocrinology

    MUSTAFA MERSİN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıDokuz Eylül Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ECE BÖBER

  5. Tez No

    260323

    Akromegali hastalarında IGF-1 ile glukoz sonrası büyüme hormonu düzeyleri arasındaki diskordans ve acroqol anketinin biyokimyasal remisyon durumu ile ilişkisinin araştırılması

    Discordance of IGF-1 and growth hormone levels after glucose load and evaluation of the corralation between AcroQoL score with biochemical status ın acromegalic patients

    ETHEM TURGAY CERİT

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2009

    Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıAnkara Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. DEMET ÇORAPÇIOĞLU

Geri Dön