Henri Bergson, Martin Heidegger ve Paul Ricoeur'de unutuş kavramının ontolojik konumu
The ontological status of the concept of forgetting in Henri Bergson, Martin Heidegger and Paul Ricoeur
- Tez No: 907852
- Danışmanlar: DOÇ. DR. EREN RIZVANOĞLU
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Felsefe, Philosophy
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2024
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Felsefe Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Felsefe Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 262
Özet
Felsefe tarihinde önemli bir yere sahip olan“unutma”,“anımsama”ve“hafıza”kavramlarının incelendiği bu çalışmada, unutuşun ontolojik anlamdaki yerine dair çıkarımlar yapılmıştır. Henri Bergson, Martin Heidegger ve Paul Ricoeur'ün eserleri ışığında incelenen unutuş kavramı, bir yok olma değil de hafızanın pasif alanına atılma biçiminde ele alınmıştır. Henri Bergson'un zihin felsefesi üzerinden yaptığı açıklamalar, beynin ve hafızanın birbiriyle olan ilişkisini kavramak açısından önemlidir. Unutuşun yok olma anlamına gelmediğine dair iddia, Bergson felsefesi temelinde desteklenebilmektedir. Martin Heidegger'in çalışmaya dahil edilmesi, onun oluşturduğu Dasein kavramının varlığı anlamak ve insanın kendini unutması gibi anlamlar içermesidir. Çalışmanın üçüncü ismi olan Paul Ricoeur, anlatı üzerinden unutmayı ele alarak unutuşu hem nörolojik hem de felsefi anlamda incelemiştir. Onun eserlerindeki unutuş biçimi, Aristoteles'ten Aziz Augustinus'a kadar olan felsefi anlayışın izleğinde aktarılmıştır. Nitekim günümüz çağdaş felsefesine dair de etraflı açıklamalar yapan Ricoeur, hafızada yer alan imgeler ve onların çağrıştırdığı anıları, beyinle ilişkilendirerek açıklamaktadır. Bu çalışmanın amacı, unutuşu ontolojik olarak konumlandırmak ve söz konusu düşünürlerin izinde giderek, unutuşun kati bir yok oluş olmadığını savunmaktır. Nihayetinde anımsamanın sürekli olarak gerçekleşebilme ihtimali, geçmişte kalan her anının her an ortaya çıkabileceğine işaret eder. Öyle ki unutulduğu sanılan bilgiler ya da anılar, kendilerini çağrıştıracak herhangi bir imgenin duyumsanmasıyla yeniden hafızada aktif olarak yer edinebilmektedirler. Tabii ömür boyunca kendiyle ilgili çağrışım nesnesine denk gelmeyen birçok anı vardır; fakat bu denk gelme potansiyelinin kendisi, unutuşun her an anımsamayla ortadan kalkabileceğinin göstergesidir.
Özet (Çeviri)
In this study, the concepts of“forgetting”,“remembering”and“memory”, which have an important place in the history of philosophy, are examined, and inferences are made about the ontological place of forgetting. The concept of forgetting, examined in the light of the works of Henri Bergson, Martin Heidegger and Paul Ricoeur, is discussed not as an extinction but as being thrown into the passive area of memory. Henri Bergson's explanations through his philosophy of mind are important in understanding the relationship between the brain and memory. The claim that forgetting does not mean extinction can be supported on the basis of Bergson's philosophy. The inclusion of Martin Heidegger in the study means that the concept of Dasein, which he created, means understanding existence and forgetting oneself. Paul Ricoeur, the third author of the study, examined forgetting both neurologically and philosophically by examining forgetting through narrative. The form of forgetting in his works is conveyed on the theme of philosophical understanding from Aristotle to Saint Augustine. As a matter of fact, Ricoeur, who makes detailed explanations about today's contemporary philosophy, explains the images in memory and the memories they evoke by associating them with the brain. The aim of this study is to position forgetting ontologically and, following in the footsteps of the thinkers in question, to argue that forgetting is not a definitive extinction. Ultimately, the possibility that remembering can occur continuously indicates that any memory from the past can emerge at any time. So much so that information or memories that are thought to be forgotten can actively regain their place in memory by sensing any image that reminds them. Of course, throughout life there are many memories that do not coincide with the object of association; But this potential for coincidence itself is an indication that forgetting can be eliminated at any time by remembering.
Benzer Tezler
- İki zaman düşüncesi: Öznel ve nesnel zaman
Two types of the concept of time: Subjective and objective time
FEYZA CEYHAN ÇOŞTU
Doktora
Türkçe
2015
FelsefeHitit ÜniversitesiFelsefe ve Din Bilimleri Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. HASAN YÜCEL BAŞDEMİR
- Кыргыз философиясындагы убакыт маселеси
Kırgız felsefesinde zaman problemi
MUNARA KUDAYBERDİ KIZI
Yüksek Lisans
Kırgızca
2023
FelsefeKırgızistan-Türkiye Manas ÜniversitesiFelsefe Ana Bilim Dalı
PROF. DR. CAMGIRBEK BÖKÖŞOV
- Henri Bergson metafiziğinde gerçekliğin bütüncül bilgisi: Sezgi, benlik ve sağgörü
Integral knowledge of reality in the metaphysics of Henri Bergson: Intuition, self and good sense
ÜMİT KARTAL
- Henri Bergson'da din ve ahlak ilişkisi
Religion and moral relationship in Henri Bergson
MUSTAFA KORKMAZ
Yüksek Lisans
İngilizce
2019
FelsefeBursa Uludağ ÜniversitesiFelsefe ve Din Bilimleri Ana Bilim Dalı
PROF. DR. İSMAİL ÇETİN
- Henri Bergson düşüncesinde zaman, yaratma ve özgürlük
Time, creation and freedom in Henri Bergson's thought
ENES KAVAK
Yüksek Lisans
Türkçe
2020
Felsefeİstanbul Medeniyet ÜniversitesiFelsefe Tarihi Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. YAYLA GÜL CERAN