Renal amiloidozlu hastalarda endotel disfonksiyonu
Başlık çevirisi mevcut değil.
- Tez No: 131926
- Danışmanlar: DOÇ. DR. AYDIN TÜRKMEN
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Nefroloji, Nephrology
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2003
- Dil: Türkçe
- Üniversite: İstanbul Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 76
Özet
G. ÖZET Ülkemizde son dönem böbrek yetersizlikleri içinde renal amiloidoz olguları önemli bir yer tutmaktadır. Ancak bu hastalardaki mortal ite ve morbiditeye ilişkin ayrıntılı yayınlar yetersizdir. Genelllikle ağır proteinüri ve hiperlipidemi ile giden nefrotik sendromla karşımıza çıkan bu hastalar için, kardiyak kökenli ölümlerin çoğu, büyük olasılıkla kardiyak amiloidoz sonrası gelişen ileti sistemi tutulumuna bağlı ciddi kardiyak aritmilerdir. Ancak renal amiloidozlu hastalarda iskemik kalp hastalıkları yönünden eğilimin ne olduğu net olarak bilinmemektedir. Son yıllarda endotel fonksiyon bozukluğu, ateroskleroza zemin hazırlayan önemli bir faktör olarak görülmektedir. Çok kolaylıkla, tekrarlanabilir şekilde, noninvazif yöntemlerle ve genellikle brakial arterden yapılan ölçümlerle değerlendirilebilen endotelial disfonksiyon (ED), bazı çalışmalarda koroner aterosklerozla bağıntılı bulunmuştur. Dolayısı ile kardiyovasküler açıdan risk taşıyan hasta gruplarında bir tarama testi olarak kullanılma eğilimi vardır. Bu çalışmada da renal amiloidozlu hastalarda RD'nun incelenmesi, bunun yanında yine böbrek yetersizliği hastaları için kardiyovasküler riski arttırabileceği bilinen malnütrisyon ve inflamasyon parametrelerin ED üzerine etkinliklerinin belirlenmesi amaçlandı. Bu amaçla demografik özellikleri birbirinden çok farklılık göstermemesine çalışılan 4 farklı grup oluşturuldu: Grup 1: AAA + amiloidoz (17 hasta) Grup 2: AAA (10 hasta), Grup 3: AAA + amiloidoz +RRT (13 hasta), Grup 4: RRT (13 hasta). Bağımsız değişkenler olarak özellikle AAA'nin, amiloidoz gelişiminin ve SDBY'nin endotel üzerine etkilerinin kontrollü olarak kıyaslaması amaçlandı. Hastaların hemogramları, biyokimyasal incelemeleri, inilamasyonu (CRP, fıbrinojen, ESI I, ferritin) ve renal fonksiyonları (GFR, günlük proteinüri miktarı) gösteren parametreleri belirlendi. Endotel fonksiyonları; brakial arter Doppler USG metodu ile ölçüldü. Bu ölçümler ön kol iskemisi oluşturulup, ardından meydana gelen reaktif hiperemiye yanıt olarak oluşan FMD değerlendirilerek yapıldı (EDD: endotel-dependent vasodilatation=endotel 58bağımlı dilatasyon). Ayrıca C vitamini sonrasında da aynı işlemler tekrarlanarak C vitamininin endotelial fonksiyonlar üzerine etkisi incelendi. Brakial arter USG'si ile incelenen endotel fonksiyonlarının, dört grup arasında en iyi korunduğu grubun, amiloidoz ve RRT yapılmayan grup 2 olduğu belirlendi. Bu gruptan tek farklı özelliği amiloidoz gelişimi olan grup l'de, endotelial fonksiyonların daha kötü olduğu saptandı. Aralarında renal replasman tedavisi yönünden farklılık olan grup 1 ve grup 3 arasında karşılaştırma yapıldığında; grup 3'deki hastalarda endotelial disfonksiyon daha belirgindi. Renal replasman tedavisi grupları (grup 3 ve 4) ise, primer hastalıkları açısından karşılaştırıldığında, amiloidozun daha belirgin şekilde endotelial fonksiyonları bozduğu görüldü. Vitamin C tedavisinin, ED üzerine düzeltici bir etkisi olmadığı görüldü. Grup 1 ve 3 arasında C vitamini tedavisi sonrası belirginleşen anlamlı farklılık; renal amiloidoza bağlı olarak diyaliz tedavisi görmekte olan grup 3'de, ED nedeni olarak oksidatif stres dışında renal replasman tedavisinin getirdiği diğer olumsuz faktörlerin de önemini vurguluyordu. İki diyaliz grubu (grup 3 ve 4) karşılaştırıldığında, C vitamini uygulaması sonrasında, amiloidoz grubunda arteriyel çap artışı anlamlı olarak daha düşüktü. Renal replasman tedavisine götüren neden amiloidoz ise C vitamini etkinliği silikleşiyordu. İntima-media kalınlığının, RRT uygulanan gruplarda (grup 3 ve 4) diğer gruplardan (grup 1 ve 2) daha fazla olduğu; RRT uygulanan gruplar kendi içinde kıyaslandığında ise, grup 3'de İMK'nın grup 4'den daha fazla olduğu dikkati çekti. Renal replasman tedavisi uygulanmayan grup 1 ve 2 arasında İMK açısından anlamlı bir farklılık saptanmadı. Amiloidozun neden olduğu SDBY olgularında ED'nun, diğer nedenlere bağlı SDBY'lerinden anlamlı olarak fazla olduğu saptandı. Amiliodozlu olgularda aterosklerozun başlangıç aşaması sayılan ve kolay saptanabilen ED'un kardiyovasküler yönden önemli risk faktörü sayılabileceği anlaşıldı. Yapılacak prospektif çalışmalarla ED'nun renal amiloidozlu hastalarda kardiyovasküler morbidite ve mortalite için prediktif değerinin belirlenmesinin, klinik takip için olumlu ve kullanışlı sonuçlar verebileceği sonucuna varıldı. 59
Özet (Çeviri)
Özet çevirisi mevcut değil.
Benzer Tezler
- Sekonder renal amiloidozlu olguların adrenal yetmezlik açısından değerlendirilmesi
Assesment of adrenocortical reserve in patients with secondary renal amyloidosis
SERHAN VAHİT PİŞKİNPAŞA
Tıpta Yan Dal Uzmanlık
Türkçe
2012
NefrolojiSağlık BakanlığıNefroloji Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. FATİH DEDE
- Renal amiloidli hastalarda etyoloji, klinik bulgular ve tedaviye yanıt
Başlık çevirisi yok
SAİME PAYDAŞ
- Renal amiloidozlu hastalarımızın retrospektif analizi
Retrospective analysis of our patients with renal amyloidosis
NAZİR YAYLA
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2010
NefrolojiOndokuz Mayıs Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. KUDDUSİ CENGİZ
- Amilodiozlu hastalarda antikardiyolipin antikor pozitifliği ve apolipoprotein düzeyleri
Başlık çevirisi yok
MURAT KILIÇ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2001
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıOndokuz Mayıs Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Renal transplantasyon veya kronik hemodiyaliz tedavisi uygulanan renal amiloidoza sekonder son dönem böbrek yetmezliği gelişmiş olguların klinik ve laboratuvar özellikleri
Clinical and laboratory characteristics of hemodialysis andrenal transplant patients with AA amyloidosis
ECE BİLGİÇ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2019
NefrolojiAnkara Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. KENAN KEVEN