Medeni Usul Hukukunda emarelerle ispat
Proving by indiciums in civil methodical law
- Tez No: 160184
- Danışmanlar: DOÇ.DR. HALUK KONURALP
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Hukuk, Law
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2005
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Ankara Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Özel Hukuk (Medeni Usul ve İcra İflas Hukuku) Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 102
Özet
Düllüoğlu, Neslihan, Medeni Usul Hukukunda Emarelerle İspat, Yüksek Lisans Tezi, Danışman: Doç.Dr. Haluk Konuralp, 91 s. ÖZET Emare ispatı, uygulanacak hukuk kuralındaki koşul vakıaya yabancı olan çevre vakıaların ispatlanması suretiyle hayat tecrübesi ve mantık kurallarına dayanılarak, hukuki sonuç bakımından önem arz eden asıl vakıanın ispatlanmasına ilişkin faaliyeti ifade etmektedir. Emare ispatının emare vakıa ve emare sonucu olmak üzere iki unsuru bulunmaktadır. Emare ispatının hukuki nitelendirilmesinin, bu ispatın iki unsurunun ayrı ayrı ele alınarak yapılması gerekir. Emare vakıalar ispat konusu teşkil ederken, emare sonucu bir ispat aracı olarak kabul edilmelidir. Emare ispatı, ispat değeri bakımından gücünü tecrübe kurallarından almaktadır. İddia edilen vakıayı ihtimal derecesinde veya kısmen doğrulayabilen ve hakimin kanaat edinmesinde elverişli olan emare sonucu, delillerin yanında bir ispat aracı olarak ispat hukukunda yerini almalıdır. Delillere nazaran ispat gücü düşük olan bu ispat aracından, takdiri delillerle ispatın mümkün olduğu ve yaklaşık ispat ölçüsünün yeterli sayıldığı durumlarda yaralanılabilmektedir. Emare sonucu hiçbir zaman kesinliği yansıtmaz. Ancak bu sonuç, büyük bir ihtimali ortaya koyabiliyorsa; yani ağır basan bir ihtimal söz konusu ise ve muhtemel olduğu kabul edilen bu sonuç genel tecrübe kurallarına uygunsa, hakim bu durumu göz önüne almak ve buna göre hüküm vermek zorundadır. Emare ispatına, çoğunlukla uyuşmazlığa esas teşkil eden ve ispatlanması gereken vakıanın ispatının güç ya da imkansız olduğu durumlarda başvurulmaktadır. Fakat elde komşu vakıalara ilişkin temsil niteliği daha yüksek ispat araçları varsa, taraflar emare ispatına ihtiyari olarak başvurabilmelidir. Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu, yaklaşık ispat ölçüsünü aradığı bazı durumlarda emarelerden açıkça söz etmiş ve iddia edilen vakıayı ihtimal derecesinde göstermeyi veya kısmen doğrulamayı hakimin karar vermesi açısından yeterli saymış ve fakat emarenin tanımını ve ispat gücünü belirtmemiştir. Bu maddelerde dikkat çeken nokta kanun koyucunun, bilinçli olarak emare ve delil kavramlarını bir arada kullanmasıdır. Emarelere dayalı ispatta elde edilen sonuç her ne kadar içerisinde bir şüpheyi banndırsa dahi kuvvetli bir ihtimali ortaya koyabiliyorsa, hukuk hakimi, buna dayanarak kararını verebilir. Oysa ceza yargılamasında hakimin, mahkumiyet kararı verebilmesi için şüphenin yüzde yüz olarak yenilmiş olması ve iddianın sabitliği konusunda tam bir kanaate ulaşmış olması gerekir. Ceza yargılamasında emare sonucunun, kuvvetli bir ihtimali ortaya koyabilmiş olması, hakimin buna dayanarak karar vermesinde yeterli değildir. Yani emare ispatıyla ortaya konulan sonucun, hakimin kararını verebilmesi bakımından ispat değeri, her iki yargılama düzeninde farklılık arz etmektedir.
Özet (Çeviri)
Düllüoğlu, Neslihan, Proving by Indiciums in Civil Methodical Law, Master's Thesis, Advisor: Assoc. Prof. Haluk Konuralp, 91 p. ABSTRACT Based on the real life experiences and the rules of reason by proving the environmental incidents that are strange to the conditional incident to be applied, the proving of indicium conveys the activity concerning the proof of primary incident significant for the lawful effect The proving of indicium has two elements; incidental indicium and effectual indicium. The lawful description of proving of indicium should be dealt separately with its elements. The effectual indicium should be accepted as means of proof, while the incidental indicium constitutes a matter of proof. The proving of indicium is supplied by the rules of real life experience in terms of proving value. The effectual indicium, which can verify the asserted incident partially or within the frame of a possibility, should participate in law of proof as a means of proving together with the evidences. This kind of means of proving, which is potentially weaker than evidence, is applied when approval is possible by evidence and in cases when the approximate proving quantity thought to be adequate. The effectual indicium never reflects the certainty. The judge must consider the case and pass a sentence in respect of the case, if the effect exposes much possibilities, in other words, if there is a great possibility and the excepted possibility is reasonable in terms of general rules of experience. Generally, proving of indicium is applied when there is an impossibility or hardship concerning the proving of the case which serves as a base for the dispute. However, the parties must be able to apply to the proving of indicium optionally, if there is more possible means of proving concerning the relevant incidents. The Code of Civil Court includes a clear specification of indicium in some cases when there is an approximate criteria is required and it mentions that it is adequate for the judge to point out the asserted incidence with a possibility or partially verify it, but it does not define the indicium and its proving quality. It is significant that executing body purposely mentions about the terms of indicium and evidence together. If the obtained result has a strong possibility- although some doubts remain- the judge may decide basing on this. However, the judge must reach an absolute conviction concerning the pure doubtlessness of the case and the firmness of the plea, in order to sentence in the case of a criminal prosecution. In respect for the criminal execution, it is not adequate support for the judge to decide upon considering the effectual indicium having exposed a strong possibility. This denotes that the effect exposed by the proving of indicium and its proving value for the judge depends on the two methods of trial
Benzer Tezler
- Medeni usul hukukunda hukuka aykırı deliller
Illegally obtained evidence (exclusionary rule) in civil procedural law.
BORA KAYA
