Geri Dön

Behçet hastalığında deri paterji reaksiyonunun immünohistolojisi ve bunun patogenez açısından değerlendirilmesi

Başlık çevirisi mevcut değil.

  1. Tez No: 24714
  2. Yazar: AHMET GÜL
  3. Danışmanlar: Belirtilmemiş.
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Dermatoloji, Dermatology
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 1992
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: İstanbul Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 86

Özet

ÖZET Behçet hastalığı ilk kez 1937 yılında, tekrarlayan oral ve genital ülserasyonlar ile hipopyonlu üveitten oluşan üçlü semptom kompleksi olarak tanımlanmıştır. Bugün, multisistemik kronik inflamatuar bir hastalık kabul edilmektedir. Behçet hastalığının etyolojisi bilinmemektedir. Hastalığın, bütün dünyaca kabul edilen, tanı koydurucu bir klinik veya laboratuar bulgusu yoktur. Hastalığın sık görüldüğü ülkelerdeki pek çok araştırmacı tarafından, Behçet hastalığı için oldukça spesifik kabul edilen“Deri Paterji Testi”tanı açısından büyük önem taşımaktadır. Derinin steril iğne batırılması gibi minimal bir travmaya, 24-48 saatte eritemli bir indürasyon (papül) veya steril püstül şeklinde hiperirritabl cevap vermesiyle karakterize paterji testinin patogenezi bilinmemektedir. Çalışmamızda, paterji reaksiyonunun patogenezini aydınlatmaya yönelik bir araştırmanın, Behçet hastalığının patogenezine ışık tutacağı düşünüldü. Bu amaçla, Behçet hastalığı tanısında spesifik bir yeri olan deri paterji testi, ilk kez immünohistokimyasal yöntemlerle incelendi ve elde edilen tüm veriler, paterji reaksiyonunun ve Behçet hastalığının patogenezi açısından değerlendirildi. On Behçet hastası ve 3 sağlıklı kontrole, ön kol ventral yüz derilerine 1 numara (20 G), kunt iğneler ciltaltına kadar batırılarak deri paterji testleri yapıldı. Pikürden 48 saat sonra, paterji test yerlerinden ve test yapılan yere komşu,normal görünen ön kol derilerinden deri biopsileri yapıldı. Biopsilerden hazırlanan kesitlerin, ABC (Avidin-Biotin complex) yöntemi ve çeşitli lenfomononükleer hücre yüzey antijenlerini, reseptörleri, adhezyon moleküllerini ve aktivasyon göstergelerini tanıyan monoklonal antikorlar kullanılarak immünohistokimyasal incelemeleri yapıldı. İki Behçet hastasının ve üç sağlıklı kontrolün negatif paterji biopsileri ile test yapılan yere komşu, normal görünen deri biopsilerinde patolojik bir bulgu saptanmadı. Paterji testi pozitif bulunan sekiz hastanın biopsilerinde, epidermiste kalınlaşma ve bu hastaların dördünde subkorneal püstül gelişimi görüldü. Pozitif paterji biopsilerinin tümünde, dermişte perivasküler, periadneksiyel ve perifolliküler yerleşimli yoğun lenfomononükleer hücre infiltrasyonu vardı, tnfiltrasyon yapan hücreleri eşit oranlarda T lenfositleri ve monosit/makrofajlar oluşturuyordu. T lenfositlerinin çoğunluğu yardımcı T lenfositleriydi ve tamamına yakını CD45 RO antijeni taşıyordu. İnf iltrasyon yapan hücrelerin hepsinde kuvvetli HLA-DR ekspresyonu vardı, aralarında hiç B hücresi görülmedi ve doğal katil hücrelerin oranı % 5' in altındaydı. Pozitif paterji biopsilerinde, infiltrasyon alanlarında vaskülarite artışı, damar endotel hücrelerinde şişme ve proliferasyonla damar duvarlarında kalınlaşma, bazı kesitlerde duvarda hücresel inf iltrasyon saptandı. Bu biopsilerde, Langerhans hücrelerinin epidermisteki sayıları değişkenlik göstermekle beraber subepidermal bölgede de Langerhans hücrelerinin varolduğu görüldü. Pozitif paterji biopsilerinde epidermal keratinos itlerin,özellikle infiltrasyon alanlarına komşu bölgelerde bazal tabakadan diğer epidermis tabakaları boyunca azalarak yayılan HLA-DR ve ICAM-1 ekspresyonu gösterdikleri saptandı. Pozitif paterji biopsilerinde saptanan bütün bulgular, paterji testinin hücresel immün cevapla meydana geldiğini ve bir gecikmiş tipte aşırı duyarlılık reaksiyonu olduğunu; ayrıca, epidermal keratinositlerin aşırı aktivasy onunun (up-regulation) paterji reaksiyonunun gelişiminde rolünün olduğunu destekliyordu. Epidermal veya epiteliyal keratinositlerin di s fonksiyonunun, lenfositlerden interferon gibi sitokinlerin salınımmın disregülasyonu ile birlikte, Behçet hastalığının pek çok manifestasyonunun gelişiminden sorumlu olabileceği düşünüldü.

Özet (Çeviri)

Özet çevirisi mevcut değil.

Benzer Tezler

  1. Göz tutulumu olan Behçet hastalarında erken görme prognozunu etkileyen risk faktörleri

    Başlık çevirisi yok

    NEDİME DEMİR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    1999

    Göz Hastalıklarıİstanbul Üniversitesi

    Göz Hastalıkları Ana Bilim Dalı

  2. Behçet hastalığında serum ve deri nitrit düzeylerinin araştırılması

    The Investigation of serum and skin levels of nitrite in patients with Behçet's disease

    MELTEM ŞENTÜRK

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2000

    DermatolojiSüleyman Demirel Üniversitesi

    Dermatoloji Ana Bilim Dalı

    Y.DOÇ.DR. PINAR BAŞAK (YÜKSEL)

  3. Behçet hastalığında üç aşamalı intravenöz ve intramusküler paterji testi ile intradermal paterji testinin tanısal değerlerinin karşılaştırılması

    Comparison of diagnostic value of intravenous and intramuscular 'three-steppathergy test' and intradermal pathergy test in behcet's disease

    İNCİLAY KALAY TUĞRUL

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2014

    DermatolojiAnkara Üniversitesi

    Deri ve Zührevi Hast. Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. AYŞE BOYVAT

  4. Behçet hastalığında paterji pozitif, akneiform döküntü ve psödofolikülitlerde histopatolojik karşılaştırma

    Histopathological research of skin lesior's [acneiforum remnants (+), pseudofolliculitis] of the Behçet's disease

    VAHİD MOLTAJİ HAGHE

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2000

    Dermatolojiİstanbul Üniversitesi

    Dermatoloji Ana Bilim Dalı

    PROF.DR. GÜLSEVİM AZİZLERLİ