Deneysel diabet sıçan modelinin, deri dokusu üzerine olan etkilerinin histolojik olarak araştırılması
The histological investigation of the effects of the experimental diabetic rat model on skin tissue
- Tez No: 301398
- Danışmanlar: DOÇ. DR. HÜSEYİN AKTUĞ
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Histoloji ve Embriyoloji, Histology and Embryology
- Anahtar Kelimeler: Diabet, Deri, Bazal Membran, Tip 4 Kollagen, Konneksin 43, Diabetes, Skin, Basement Membrane, Type IV Collagen, Connexin 43
- Yıl: 2011
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Ege Üniversitesi
- Enstitü: Sağlık Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Histoloji ve Embriyoloji Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 88
Özet
Bu çalışma 190-250 gr arasında ağırlıkları değişen erkek sıçanlar (Rattus Albinus) Ege Üniversitesi Hayvan Etik Kurulu'nun onayıyla ve ilişkili yönergelerle uyumlu olarak gerçekleştirilmiştir. Deney gruplarını Grup 1 olarak kontroller (n=10) ve Grup 2 olarak Diabet (n=10) grupları oluşturmaktadır. Deneysel diabet modeli, Grup 2'de intraperitonal olarak 55mg/kg Streptozotosin (STZ) enjeksiyonuyla oluşturulmuştur. İki ayın sonunda hayvanlar sakrifiye edilmiş, sırt deri bölgesi çıkarılıp %4'lük paraformaldehitte fiksasyonu takiben parafin bloklama için rutin doku takip işlemleri uygulanmıştır. Kesitler; Hematoksilen-Eozin (HE), Masson Trikrom ve Periodik Asit Schiff (PAS) ve immünohistokimyasal olarak Connexin 43 ve Tip 4 Kollagen ile boyanmıştır. HE ile boyamada; Grup 2'de epitel kalınlığında azalma ve derinin çok katlı epitel görünümünde bozulma ile birlikte epidermal bütünlük kaybı gözlemlenmiş, dermisde kollajen lif yoğunluğunda azalma saptanmıştır. Grup 2'de stratum spinozum tabakasında morfolojik bozukluklar gözlenmiştir. PAS boyamasında; Grup 2'de epitelyum kalınlığı ve bazal membran bütünlüğünde azalma, epitelde skar oluşumu, polihedral hücre yerleşiminin yokluğu, epidermisde bozulma ve vasküler yapılardaki PAS tutulum azlığı belirlenirken, retiküler dermisde ve kıl kökü morfolojilerinde iki grup arasında belirgin farklılık bulunmamıştır. Masson Trikrom ile , Grup 2'de kollajen lif yoğunluğunun dermisde belirgin azaldığı saptanmıştır. Konneksin 43 ve Tip4 Kollajen immün boyamalarında belirgin olarak azaldığı diabet grubunda kontrol grubuna kıyasla gösterilmiştir. Sonuçta; bu çalışma açıkça gösterdi ki; diabet en bilinen hücre bağlantı komplekslerinden oluklu bağlantıların kaybı aracılığıyla epidermis bütünlüğünde ve epidermisi oluşturan hücrelerde morfoloji bozukluğuna yol açtığı gibi, dermisin kollajen içeriğine ve bazal membran bütünlüğüne de dramatik olarak olumsuz etkiler göstermektedir.
Özet (Çeviri)
This study has been carried out with male rats (Rattus Albinus) weights ranging between 190-250gr in accordance with the guidelines and was approved by the Local Animal Ethics Committee. Experimental groups consisted of controls (n = 10) as Group 1 and Diabetes groups (n = 10) as Group 2. Experimental diabetes model was generated by intraperitoneal injection of 55mg/kg streptozotocin (STZ) in Group 2. The animals were sacrificed and dorsal skin area were removed. Routine tissue procedures were applied for paraffin embedding after fixation in 4% Paraformaldehyde and then sectioning was acquired. Hematoxylin and Eosin (HE), Masson's Trichrom and Periodic Acid Schiff (PAS) were applied as well as the immunohistochemical Connexin 43 and type IV collagen stainings. HE staining, Group 2 revealed decrease in epidermal thickness and loss of epidermal integrity with disintegration of the stratified epithelium and decrease in the density of dermal collagen fibers were also observed. Morphological abnormalities were recorded in cells that form the stratum spinosum for the diabetes group. PAS staining for Group 2 revealed decrease of both thickness of the epithelium and consistent lining of the basement membrane were also disrupted. Epithelial scar formation, deterioration of transformation in the polyhedral cells, degradation of epidermis and decrease in PAS stainings for vascular structures were distinguished, whereas the reticular dermis and hair follicles revealed normal morphology. Collagen fiber density in group 2 were found to be prominently decreased in dermis with Masson's Trichrom staining. Evident decrease in immunostaining of Connexin 43 and type IV Collagen were also shown in diabetic group in comparison to the controls. In conclusion, diabetes not only induced impairment of the epidermal integrity and deterioration in the epidermis via loss of gap junctions which is the most prominent cellular junctional complex, but also caused dramatically negative impact on the dermal collagen content, and integrity of the basement membrane.
Benzer Tezler
- Deneysel diyabet modelinde allicin uygulamasının yara iyileşmesine etkisi
Effect of allicin on wound healing in experimental diabetes model
İSMAİL TOYĞAR
Doktora
Türkçe
2018
HemşirelikEge Üniversitesiİç Hastalıkları Hemşireliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. AYNUR TÜREYEN
- İn vivo sıçan dunning prostat kanser hücreleri ve diyabet modelinde metforminin etkileri
The effects of metformin in vivo rat dunning prostate cancer cells and diabetes model
PINAR KÖROĞLU
- Kordon kanı kök hücrelerinin diyabetik ayak yaralarında iyileşmeyi sağlayan faktörler üzerine etkisinin immünohistokimyasal yöntemle gösterilmesi
The indication of the influence of cordon blood stem cells on the factors that provide healing on diabetic foot scars using immunohistochemical method
NAZLI ÇİL
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2014
Histoloji ve EmbriyolojiPamukkale ÜniversitesiHistoloji ve Embriyoloji Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. EMİN OĞUZHAN OĞUZ
- Diyabet oluşturulmuş yaşlı dişi sıçan modelinde resveratrol ve melatoninin kardiyak fonksiyonlar üzerine etkileri
The effects of resveratrol and melatonin on cardiac functions in diabetic old female rat model
NİLÜFER AKGÜN ÜNAL
Doktora
Türkçe
2020
BiyofizikSelçuk ÜniversitesiBiyofizik Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ABDULKERİM KASIM BALTACI
- Deneysel diyabet modelinde dört farklı jelatin bazlı yara örtüsünün yara iyileşmesi üzerine etkisinin incelenmesi
Examination of the effect of four different wound dressings on wound healing in an experimental diabetes
EMİNE ÖZDEMİR ASLAN