The impact of Turkish military on foreign policy: RP-DYP coalition government period
Türk ordusunun dış politika üzerindeki etkisi: RP-DYP koalisyon hükümeti dönemi
- Tez No: 410404
- Danışmanlar: YRD. DOÇ. DR. MÜGE AKNUR
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Siyasal Bilimler, Uluslararası İlişkiler, Political Science, International Relations
- Anahtar Kelimeler: Türk dış siyaseti, Refahyol hükümeti, sivil-asker ilişkileri, sivil kontrol, iç ve dış tehditler ve parçalanmış rejimler, Turkish foreign policy, Refahyol government, civil-militaryrelations, civilian control, internal and external threats, and fragmented regimes
- Yıl: 2015
- Dil: İngilizce
- Üniversite: Dokuz Eylül Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Uluslararası İlişkiler Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 180
Özet
Türk ordusu doğrudan ve dolaylı olarak gerçekleştirdiği darbeler ve her askeri darbe sonrası sahip olduğu ayrıcalıklar aracılığı ile Türk siyaseti üzerinde her zaman etkili olmuştur. Ancak Türk ordusunun müdaheleleri genelde dış politikadan ziyade iç politikaya yönelik gerçekleşmiştir. Ancak 1990'ların ortalarından başlayarak sonlarına doğru, Refahyol koalisyon hükümeti döneminde Türk ordusunun dış politikaya müdahelesi önemli derecede artmıştır. Ordu, kurmuş olduğu merkezler ve daireler aracılığı ile dış politikada Refahyol hükümetinin politikalarına müdahele ederek önemli bir karar verici olduğunu göstermiştir. Bu müdaheleler arasında Refahyol hükümetinin İran ile ilişkilerini geliştirmesi çabasını engellemesi, Türkiye'nin İsrail ile ilişkilerini geliştirme çabalarını desteklemesi, Huzur Harekâtının süresini arttırması ve Türkiye'nin Gümrük Birliği'ne girmesini desteklemesi sayılabilir. Bu çalışma Refahyol hükümeti döneminde Türk ordusunun dış politikadaki etkisinin yoğun bir şekilde artmasının nedenlerini incelerken üç yaklaşımdan yararlanacaktır. Birinci olarak Claude Welch'in siyasette ordunun farklı seviyelerdeki etkisini inceleyen sınıflandırmasında“ortakların yardımı ile askeri kontrol”argümanından yaralanacaktır. Bu bağlamda Türk ordusunun geçmişten gelen ayrıcalıkları ve müdahelelerine ortak olan siviller sayesinde askeri kontrolü kurabildiğini iddia edecektir. İkinci yaklaşım olarak Michael Desch'in sivil kontrol ile iç ve dış tehditlerin yoğunluğu arasındaki ilişki üzerine kurduğu çerçeveden yararlanarak Refahyol döneminde hem iç hem de dış tehditlerin yüksek olmasının sivil kontrolü azalttığını, diğer bir ifade ile askeri kontrolü arttırdığını savunacaktır. Üçüncü bir yaklaşım olarak Joe Hagan'ın parçalanmış rejim sınıflandırmasından yola çıkarak zayıf ve kırılgan koalisyon hükümetlerinin dönemlerinde ordu gibi diğer toplumsal grupların siyasete müdahele etme imkanının daha fazla olacağı iddia edilecektir.
Özet (Çeviri)
Turkish military has always been dominant in Turkish politics as a result of direct and indirect coups and through the prerogatives it had received in the aftermath of each coup. Majority of these interventions were into the domestic politics of Turkey rather than the foreign policies. However, starting from mid 1990s until the end of 1990s, during the rule of Refahyol coalition government, Turkish military dramatically increased its interference into the foreign policy. Through the centers and departments it established, the military even became a significant actor of decision-making in foreign policy by interfering into Refahyol government's attempts to improve its relations with Iran, supporting the progress of Turkey's relations with Israel, permitting the extension of Operation Provide Comfort and backing Turkey's inclusion into the Customs Union. This thesis in an attempt to find an answer to this question— why Turkish military's power in foreign policy dramatically increased during the Refahyol government— will refer to three approaches. First it will analyze this increase with Claude Welch's classification of the“military control with partners”approach that measures different levels of military control in politics. It will argue that military with its prerogatives from the past and with the help of its civilian partners established its control in politics. Then it will examine the case study with the help of Michael Desch's framework on the relationship of civilian control and the intensity of the internal threats. The study will argue that the existence of high external and internal threats will lead to poor civilian control, in other words, strong military control. Finally, the thesis will refer to Joe Hagan's fragmented regime analysis by arguing that when the power is shared between weak political parties, other societal actors such as the military will have a higher chance to intervene into domestic and foreign policies.
Benzer Tezler
- Avrupa Birliği sürecinde ordunun Türk dış politikası üzerindeki etkisi: Devamlılık ve değişim
The impact of military on Turkish foreign policy during the European Union accession process: Continuity and change
SÜLEYMAN SEZGİN MERCAN
Doktora
Türkçe
2013
Siyasal BilimlerDokuz Eylül ÜniversitesiAvrupa Birliği Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. MÜGE AKNUR
- Greek foreign policy towards Turkey under PASOK rule of 1981-1989
1981-1989 PASOK iktidarı döneminde Türkiye'ye yönelik Yunan dış politikası
BARIŞ HASAN
Doktora
İngilizce
2021
TarihBoğaziçi ÜniversitesiTürkiye Cumhuriyeti Tarihi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. AYDIN BABUNA
- Arap Bahar'ının Türk dış politikası üzerine etkileri: Tunus Mısır Suriye ve Libya üzerine bir değerlendirme
Effects of the Arab spring on Turkish foreign policy: An evaluation on Tunisia, Egypt, Syria and Libya
AFRA SÜMEYYE ATAÇ
Yüksek Lisans
Türkçe
2024
Uluslararası İlişkilerİstanbul Arel ÜniversitesiUluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. FATMA ASLI KELKİTLİ
- The Turkish foreign policy decision making process during the cold war, 1945-1991
Soğuk savaş döneminde Türk dış politikası?nda karar alma süreci, 1945-1991
İBRAHİM MURAT KASAPSARAÇOĞLU
Yüksek Lisans
İngilizce
2009
Siyasal BilimlerBoğaziçi ÜniversitesiAtatürk İlkeleri ve İnkılap Tarihi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. AYDIN BABUNA