The roles of design representations in architectural design thinking
Tasarım temsillerinin mimari tasarım düşünüşündeki rolleri
- Tez No: 450994
- Danışmanlar: DR. ELİF SEZEN YAĞMUR KİLİMCİ
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Mimarlık, Architecture
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2016
- Dil: İngilizce
- Üniversite: İstanbul Teknik Üniversitesi
- Enstitü: Fen Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Bilişim Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Mimari Tasarımda Bilişim Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 119
Özet
Bu çalışmanın amacı, tasarım süreci boyunca, tasarım temsillerinin birbirleri ile olan ilişkileri üzerinden mimari tasarım düşünüşündeki rollerini, tasarım araçlarının kullanımını ve bu araçların birbirleriyle olan bağlantısını ortaya koymak ve tartışmaktır. Çalışma, bütün tasarım sürecini işlemesi ve farlı tasarım araçlarının, tasarım süreci boyunca birbirleri ile olan bağlantılarını incelemesi bakımından, literatürdeki çalışmalardan ayrılmaktadır. Tasarım, tasarımcının tasarım temsilleri ile olan etkileşiminden evrilen bir problem çözme eylemi olarak tanımlanır. Tasarım problemi, tam olarak tanımlanmamış, belirsiz paradigmaları olan bir problemdir. Bu yüzden tasarımcı, tasarım süreci boyunca, tasarım problemine çözümler ararken, bir yandan tasarım problemini de tanımlı hale getirir. Böylelikle, tasarım süreci boyunca, hem problem kümesi, hem de çözüm kümesi belirli hale gelmeye başlar. Mimari tasarımda, tasarımcı, problem ve çözüm kümelerini, tasarım temsilleri ile etkileşimi üzerinden keşfeder ve tanımlı hale getirir. Bu yüzden, tasarımcının tasarım temsilleri olan ilişkisini ve tasarım araçlarının bu ilişki üzerindeki katkılarını, doğal olarak da tüm tasarım eylemine olan katkılarını tartışmak ve anlamaya çalışmak tasarım eylemini bütünüyle açımlamak açısından oldukça değerlidir. Çalışma kapsamında, çok benzer deneyime ve donanıma sahip, benzer yeterlikleri olan iki tasarımcı, örnek olay incelemesi için katılımcı olarak gönüllü olmuştur. Bu tasarımcılar, aynı tasarım atölyesine katılmaktadırlar, dolayısıyla aynı tasarım problemi ile uğraşmaktadırlar. Bu yönden, iki örnek olayda da üretilen tasarım temsilleri ve tasarımcının bu temsiller ile olan etkileşimi tasarım sürecini belirleyen olgudur. Tasarım süreci tamamlandıktan sonra, tasarımcılar ile görüşülüp, tasarım süreçlerini temsil araçları ile ilişkilerini üzerinden detaylı biçimde tarif etmeleri istenmiştir. Bu görüşmeler incelenmek üzere videoya kayıt edilmiştir. Bu çalışma kapsamında, ilişki haritası adı verilen yeni bir yöntem, örnek olayların incelenmesi için geliştirilmiştir. Bu yöntemde, linkografa öykünen iki ağ haritası koordinat düzleminin birinci ve dördüncü bölgelerine - birinci bölge problem kümesindeki yapılandırmaları, dördüncü bölge ise çözüm kümesindeki yapılandırmaları temsil edecek şekilde- yerleştirilir. Ağ haritalarının, biribirine bağladığı ve böylelikle aralarındaki ilişkiyi açımladığı elemanlar, tasarım temsilleri, problem ve çözüm yapılandırmalarıdır. Bunlar, koordinat sistemi bölgelerine çapraz yerleştiğinden dolayı, üçüncü bir ağ haritası olan problem-çözüm ikisilisi ağ haritası belirir. Problem çözüm ağ haritası problemlerin belirlendiği tasarım süreçlerine işaret eder. Bu bakımdan, tasarım sürecini bütün yönleri ile ele alan bir grafik sistem oluşturulmuştur. Bu yöntem ile, örnek olaylar, problem yapılandırma, çözüm yapılandırma ve problem-çözüm ikilisi (bütünlüğü) yapılandırma aşamalarına ayrıldı. Her aşamada kullanılan ve/veya üretilen tasarım temsilleri, katılımcı tasarımcıların sözlü raporlarından yola çıkarak etiketlendi ve ilgili problem ve/veya çözüm yapılandırmaları ile ilişkilendirildi. Böylelikle tasarımcıların, bütün tasarım süreçleri grafik olarak görselleştirildi. Elde edilen grafikler aracılığı ile bu iki örnek tasarım süreci değerlendirildi ve birbiri ile karşılaştırıldı. Üç durum üzerinden, tasarım temsillerin roller ve tasarım sürecine katkıları tartışıldı. Birinci durum, çıktı alma durumu olarak tanımlandı. Bu durumda, her iki tasarımcı da araziyi Bilgisayar Destekli Tasarım Programları (BDTP) aracılığı ile inceledi ve görsel analizler üretti. Fakat, her ikisi de sürece, BDTP ortamında devam etmedi, onun yerine bu analizlerin çıktılarını alıp, üzerine eskiz yaparak devam ettiler. Her iki tasarımcı da, BDTP ortamında ürettikleri görsel analizlerin üzerinden eskiz yaparken, bir yandan da tasarım probleme dair önemli yapılandırmalar gerçekleştirdiler. Eskiz ortamı ile etkileşimlerinden evrilen bu yapılandırmalar, problem-çözüm bütünlüğü, yani problem belirleme eylemi gerçekleştirmelerini sağlamıştır. Bu durum, uygulanmış linkografta gözlemlenmiştir. Burada, eskiz ortamının, BDTP ortamına kıyasla çok daha az tanımlı ve ucu açık etkileşimler sunması sonucu, tasarımcılar, tasarım problemini belirlemişlerdir. Fakat burada not düşülmelidir ki, tasarım süresi boyunca birden fazla problem belirleme eylemi gerçekleştirilebilir. Ne kadar fazla tasarım problemi (çerçevesi) bulunursa, problem ve çözüm kümeleri yapılandırması bakımandan zengin bir süreç olduğu değerlendirilir. İkinci durumda, her iki tasarımcı da ürettikleri arazi maketi ile etkileşek, makete dokunarak, maketi yorumlayarak, biçimsel saptamalar yaptılar. Birinci tasarımcı, makete dokunarak, maketin 3 boyuttaki fiziksel karakteri ile etkileşime geçerek, maketin geometrik bileşenlerinden bir biçim açımladı. Bu açımlamayı, arazi maketinin üstünde, açımladığı şekli belirletecek şekilde yeniden düzenlemesi ile perçinledi. Daha sonra bu biçim tasarım konseptinin ana hattını oluşturdu. İkinci tasarımcı, maketin fiziksel bütünlüğü ile etkileşime geçerek, maketin fiziksel bütünlüğü içinde yer almayan soyut bir biçim oluşturdu. Birinci süreçten farklı olarak, bu sefer, açımlanan şekil arazi maketinde temsil edilmiyordu, sadece tasarımcının görsel hafızasında temsil ediliyordu. Bu yüzden, ikinci tasarımcı, hızlı ve kolay bir biçimde bu soyut şekli dışsallaştırmak istedi. Bu dışsallaştırmayı eskiz ortamında gerçekleştirdi. Bunun nedeni, eskiz ortamının, en kolay ve hızlı bir şekilde, zihin görsellerini aktarma ve onlarla etkileşme olanağı sağladığı olarak belirlendi. Daha sonra, eskizdeki bu biçim, tasarım konseptinin ana hattını oluşturdu. Burada, iki tür biçim saptama gördük; ilk durum doğrudan bir biçimi, maketin fiziksel bütünlüğünden ayırarak saptama; ikincisi maketin fiziksel bütünlüğü ile etkileşime geçerek, zihinde bir biçim oluşturma ve bu biçimi eskiz yolu ile dışa aktarma olarak belirlendi. Bu durumlar, doğrudan biçim saptama ve dolaylı biçim saptama olarak sınıflandırıldı. Üçüncü durumda ise, iki örnek olay incelemesinin, genel olarak karşılaştırılması yapılmıştır. Birinci tasarımcı, tasarım süreci boyunca, eskiz, maket yapma gibi ortamları oldukça fazla olarak kullanmıştır. Buna karşılık, ikinci tasarımcı, BDTP ortamları ile çalışmış ve diğer süreç ile karşılaştırıldığında, çok az eskiz, maket, gibi el ile üretilen temsiller ortaya koymuştur. Uygulanmış linkograflar karşılaştırıldığında, birinci tasarımcının süreci, problem-çözüm linkograflarının yoğunluğuna ve de çözüm kümesindeki oluşan, yoğun bağlantılara bakılarak, üretken, zengin ve kapsamlı olarak değerlendirildi; ikinci tasarımcının süreci ise, problem-çözüm linkografının, tasarım sürecin sadece bir anında, bağlantıların yoğunlaşması ile okunaklı hale gelmiş olduğu gözlemlenmiştir. Bu da, sadece bir kere tasarım problem çerçevesi belirlediğinin kanıtıdır. Çözüm kümesinde ise, çok kısıtlı ve yer yer kör mini-tasarım süreçlerinin gözlemlenmesi, tasarımcının, tasarım ortamları ile yeterli derecede etkileşememesinin, yeni süreçler doğuracak, problem ve/veya çözüm yapılandırılmalarında bulunamamasının kanıtıdır. Bu da üretilen tasarım temsillerinin, tasarımcıyı yeni ve farklı pencerelerden tasarım sürecini yönetmesi veya şekillendirmesi bakımından yetersiz kalındığının bir işaretidir. Öte yandan, sanal tasarım ortamlarını, diğer tasarım ortamlarına baskın olarak kullanan ikinci tasarımcı, problem kümesinde, birinci tasarımcının linkografında, gözlemlenmeyen geniş kapsamda ve zenginlikte bir problem yapılandırma süreci tespit edilmiştir. Bu da, kullanılan tasarım ortamının, tasarım probleminin bir çok yönü ile incelenebildiğinin, ve fakat yine de, bu durumun problem çerçevesi belirleme eylemine dönüşemediğinin kanıtını vermiştir. Sadece, çıktı ve eskiz ilişkisi üzerinden, bir problem-çözüm bütünlüğüne ulaşılmış ve tasarım problem (çerçevesi) belirlenmiştir. Bu noktadan hareket ile, çalışmada, elle fiziksel ortamda üretilen temsillerin, sanal ortamda üretilen temsillere kıyasla, tasarım düşünüşünün bütününde, tasarımcının kapsamlı, kavrayıcı ve evrilmeye açık bir yaklaşım geliştirmesinde büyük rol oynadığı tespit edilmiştir. Bu yaklaşım, tasarımcının yeni ve beklenmedik tasarım yönlerinin açımlanmasında etkili olmuştur. Diğer yandan ise, sanal tasarım ortamları, tasarımın bir yönünün derinlenmesi irdelenemesi ve kavranmasında etkin rol oynarken, bu kavrayışın tek boyutlu olması, yeni ve beklenmedik tasarım yönlerinin açımlanması bakımından zayıf kalmıştır.
Özet (Çeviri)
This study aims to uncover the interrelated roles of design representations in design thinking, and their comparative contributions to the overall design thinking addressing the following questions, why designer switches to another medium to generate a new representation, what are the particular contributions of different design mediums to the overall design thinking, and how different mediums correspond to each other in means of exploring design ideas. Two retrospective interview with vonlunteer designers were conducted to study interrelations of design representations and their comparative contributions to design thinking. Two graduate architecture students were participated in the study. They were functioning in the same design studio, dealing with the same design task and getting critiques from the same professor. Their design representations that they had produced during the semester project, were documented. At the end of their design process, individual interview sessions were conducted with the participants and they were asked to give detailed descriptions regarding to their design process in the framework of the facilitation of their design representations. In the study, the design activity is described as a problem-solving activity that the designer explores the problem space and the solution space by interacting with design representations. A visualization network map, relation map, was develop to formulate and encode the design process, that subjects provided, to compare their cases. It is intended to model designers' strategies of design medium conducting in particular phases of design activity; problem exploration and structuring, solution exploration and structuring and most importantly problem-solution framing. Relation map is formed by two network maps, which is emulated to linkograph, placed in opposite directions to each other (1st quadrant and 4th quadrant of the coordinate plane), sliding on top of each other enabling transitions between problem space to solution space where the problem-solution integraty pairs appear on a third section of the network map. By this specific adaptation, all three types of structuring could be detected and analyzed. Thereby, different design processes as well as different partial processes from one design process could be compared with each other. Out of this comparison, the roles and contributions of design representations were discussed. Addressing to the impetus to change the design medium a particular case of facilitation of printout was discussed. Both designers made a formal interpretation while sketching over a printout, and on the adapted linkograph problem-solution chunk and webs occurred indicating a problem framing. It has been concluded that the medium of sketching enables the designer expand on the design entity and encounter novel aspects, which they could not forseen while working with CAD tools, on their sketches to develop connections between problem space and the solution space thanks to the ambiguous nature of sketching. The cases demonstrated that the medium of model-making, and/or interacting with a physical model allows designer to explore the design entity not only by seeing, but also with touching. By this tabgible process, designers could either re-structure a part of geometry that they could not easily achieve without bodily knowing, or reveal a specific information regaring to the design entity. In the former, the formal interpretation was performed directly by formal re-structuring. In the latter, the designer generated an abstract information by the facilitation of the physical model. But, it was still ambiguous and not externalized. Therefore, the designer chose to externalize it through sketching, which is much faster and sufficient to deliver such ambiguity. This process to structure formal interpretation was categorized as indirect. In the study, therefore, two distict formal interpretation was tracked and categorized according to desinger's facilitation by the design representations. A wider perspective was provided with the comparison of two cases discussing the contributions of analogue design mediums and digital design mediums. The design process which was executed with higly manual mediums e.g. sketching, free-hand drawing, model-making, illustrates a comprehensive and divergent design thinking. On the other hand, the design process which was executed by higly CAD tools draw rather weak and incomprehensive design thinking. It is concluded that, analogue mediums provide much more fuzziness that the designer could widely interact with and produce extensive connections compared to CAD mediums. Another critic conclusion, however, is that CAD tools provide the ability of analyzing one particular aspect regarding to the physical environment thoroughly. All in all, this thesis intiates to unveil the interrelations of design representations and their relative contributiouns to design thinking in its natural flow (not in a set-up design task). The findings in the cases were discussed in order to explaine the types of facilitations by different mediums and the reasons behind the designer's decision to experiment with another design medium discussing the interrelations of design representations and the conduct of the complexity of design representations.
Benzer Tezler
- Yaparak öğrenme ve dijital fabrikasyonun kesişimi: Kendi aracını tasarlamak
The intersection of learning by doing and digital fabrication: Designing your own tool
EKİN ÜNLÜ
Yüksek Lisans
Türkçe
2022
Mimarlıkİstanbul Teknik ÜniversitesiMimarlık Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. SEMA ALAÇAM
- Mimari kesit aracıyla sentetik üretim: Oditoryum örneği
Synthetic generation with the architectural section tool: An example of auditorium
ŞEMSİ BARIŞ TERZİ
Yüksek Lisans
Türkçe
2023
Mimarlıkİstanbul Teknik ÜniversitesiBilişim Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. SEMA ALAÇAM
DR. ÖZGÜN BALABAN
- Speculative architecture as a critical and creative act in the architectural learning environment
Mimari öğrenme ortamında eleştirel ve yaratıcı bir eylem olarak spekülatıf mimarlık
DEFNE ÇAKIR KIRMACI
Yüksek Lisans
İngilizce
2023
MimarlıkTOBB Ekonomi ve Teknoloji ÜniversitesiMimarlık Ana Bilim Dalı
PROF. DR. TAYYİBE NUR ÇAĞLAR
YRD. DOÇ. DR. SELDA BANCI
- Kent mekanının ses kolajları ve ses kartpostalları üzerinden ses peyzajıyla temsili
Representation of urban space by soundscapes through sound collages and sound postcards
ÇAĞDAŞ KAYA
- Architectural lexicon on void: An interconnected reading approach
Boşluk üzerine mimarlık leksikonu: Bağlantısal bir okuma yaklaşımı
TÜRKAN OYA EKMEKCİ GERONYMAKİS
Doktora
İngilizce
2024
Mimarlıkİstanbul Teknik ÜniversitesiMimarlık Ana Bilim Dalı
PROF. DR. AYŞE ŞENTÜRER