Deneysel tip I diyabetes mellitus modelinde iskelet kası atrofisi üzerine antrenmanın etkisinin incelenmesi
Investigation of the effect of training on skeletal atrophy in experimental type I diabetes mellitus model
- Tez No: 554217
- Danışmanlar: PROF. DR. ERHAN NALÇACI, DR. ÖĞR. ÜYESİ ALİ DOĞAN DURSUN
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Fizyoloji, Physiology
- Anahtar Kelimeler: Egzersiz, Kas atrofisi, Tip 1 diyabetes mellitus, Muscle atrophy, Training, Type 1 diabetes mellitus
- Yıl: 2019
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Ankara Üniversitesi
- Enstitü: Sağlık Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Fizyoloji Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 125
Özet
Yeterli düzeyde yapılan fiziksel aktivitenin kronik hastalıklar için hem koruyucu hem de tedavi edici etkisi kabul görmektedir. Yapılan araştırmalar sonucunda düzenli yapılan egzersizin diyabetten koruyucu rol oynadığı iyi bilinmektedir. Egzersizin diyabetes mellitusun komplikasyonlarından biri olan kas atrofisi üzerine etkileri daha çok Tip 2 diyabetli vakalarda çalışılmıştır. Tip 2 diyabetlilerde çok sayıda çalışma yapılmasına rağmen, örneklem sayıları, hastalığın evresi, egzersiz şiddeti ve süresi gibi faktörlerden dolayı farklı sonuçlar elde edilmiştir. Diğer taraftan egzersizin Tip 1 diyabet üzerine etkisi ile ilgili az sayıda çalışma bulunmaktadır. Çalışmamızda iki farklı yoğunlukta submaksimal egzersiz protokolü (E1:10 m/dk, 0º eğim, 1 saat/gün; E2: 20 m/dk, 10º eğim, 1 saat/gün) uygulanarak deneysel Tip 1 diyabet modelinde fiziksel antrenmanın diyabette gözlenen iskelet kası atrofisi üzerine restore edici etkileri incelendi. Çalışmada oksidatif metabolizmanın hakim olduğu soleus kasları ve glikolitik metabolizmanın hakim olduğu plantaris kasları kullanıldı. Bu amaçla egzersiz programları sonrası alınan kas dokularında v-Akt murine timoma viral onkogen homolog 1,2 (AKT1, AKT2) ve Forkheadbox O1 (FoxO1) protein seviyeleri ve histolojik açıdan ışık mikroskobunda kasta atrofi ve lif hasarı değerlendirmeleri yapıldı. Ayrıca alınan kaslardan organ banyosunda kas fonksiyon ölçümleri ve yaş-kuru ağırlık ölçümleri yapıldı. Yapılan istatistiksel analizler sonucunda E1 egzersiz protokolü diyabetin neden olduğu fonksiyon kaybını düzeltmiştir. Diğer taraftan E1 egzersiz protokolü sağlıklı sıçanlarda fonksiyonu değiştirmemiştir. Soleus kasında E2 egzersiz protokolü sağlıklılarda kas fonksiyonu üzerinde anlamlı olarak düşüşe neden olmuştur. Plantaris kasında diyabet kas fonksiyonunda cevabı artırmıştır. E2 egzersiz protokolüne bakıldığında, diyabetteki fonksiyon cevabını baskıladığı görülmüştür. AKT1, AKT2 ve FoxO1 düzeylerine baktığımızda diyabet veya egzersizin istatiksel olarak anlamlı değişiklik yapmadığı saptanmıştır. Lif çap ölçümlerine bakıldığında soleus kasında diyabet grubunda düşme görülürken, her iki egzersiz protokolünün diyabette lif çapında düzelmeye sebep olduğu görülmektedir. Plantaris kasına bakıldığında ise lif çaplarındaki azalmanın soleus kasındaki kadar olmadığı görüldü. Tez çalışmamızdan elde edilen verilerin literatür bilgisi ışığında tartışılmasıyla E1 egzersiz protokolünün diyabetik grupta soleus kasında görülen fonksiyon kaybını düzelttiği sonucuna ulaşılmıştır. Soleus kasında E2 egzersiz protokolünün sağlıklılarda kas fonksiyonu üzerinde anlamlı olarak düşüşe neden olduğu ve E2 egzersiz protokolünün diyabetteki kas fonksiyon kaybını azalttığı görülmektedir. E1 egzersiz protokolünün diyabette soleus kasında daha yararlı olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Plantaris kasında diyabetik grupta E2 egzersiz protokolünün diyabetik gruptaki fonksiyonu azalttığı görülürken sağlıklı gruplarda fonkiyon ölçümlerinde değişiklik yapmadığı sonucuna ulaşılmıştır.
Özet (Çeviri)
Adequate physical activity is considered both protective and therapeutic for chronic diseases. As a result of the investigations, regular exercise is play a protective role in DM. Despite the large number of studies in type 2 diabetes, different results have been obtained due to factors such as sample numbers, disease progression, exercise severity and duration. On the other hand, there are few studies on the effect of exercise on T1DM. In the research proposal, we investigated the restorative effects of physical training on skeletal muscle atrophy observed in experimental type 1 diabetes mellitus model within two submaximal exercise with different intensity (E1:10 m/min, 0º slope, 1 hours/day; E2: 20 m/min, 10º slope, 1 hours/day). Soleus muscles dominated by oxidative metabolism and plantaris muscles dominated by glycolytic metabolism were used in the study. For this purpose we evaluated the v-Akt murine timoma viral oncogene homolog 1,2 (AKT1, AKT2) ve Forkheadbox O1 (FoxO1) protein levels in muscle tissues and histopathological examination of the atrophy and fibril damage in light microscopy was investigated. Also muscle function measurements and age-dry weight measurements were done. According to statistical analysis, The E1 exercise protocol completely reversed the loss of function caused by diabetes. On the other hand, the E1 exercise protocol did not alter function in healthy rats. The E2 exercise protocol in the soleus muscle resulted in a significant decrease in muscle function in healthy individuals. Plantaris muscle increased the response to diabetes muscle function. When we look at the E2 exercise protocol, it has been found to suppress the function response in diabetes. When we look at AKT1, AKT2 and FoxO1 levels, it was found that diabetes or exercise did not make any statistically significant changes. When muscle diameters were measured, there was a decrease in fiber diameter in soleus muscles of diabetes group. It can be seen that both exercise protocols cause improvement in fiber diameter in diabetes. When the plantaris muscle was seen, it was seen that the decrease in fiber diameters was not as much as soleus muscle. In the plantaris muscle, it was seen that the decrease in fiber diameters was not as much as soleus muscle. According to current data and literature, It is concluded that the E1 exercise protocol improves the loss of function seen in soleus muscle in the diabetic group. It is seen that the E2 exercise protocol in Soleus muscle causes a significant decrease in muscle function in healthy patients and E2 exercise protocol decreases muscle function loss in diabetes. The E1 exercise protocol was found to be more useful in soleus muscle in diabetes. E2 exercise protocol decreased the function of plantaris muscle in the diabetic group, while it was found that there was no change in functional measurements in healthy groups.
Benzer Tezler
- Deneysel olarak tip 2 diyabet oluşturulan sıçanlarda aerobik egzersiz sıklıklarının ve hafta sonu savaşçısı egzersiz modelinin diyabet parametreleri ıle kas dokusuna olan etkisi
The effects of aerobic training frequency and weekend warrior model of exercise on diabetic parameters and muscle tissue in experimental rat models of TYPE 2 diabetes
NURAY ALACA
- Deneysel tip 2 diyabette gelişen vasküler hasar ve kardiyomiyopatide sglt2 inhibitörü ile tedavide sirtuinlerin rolü
The role of sirtuins in treatment with sglt2 inhibitor in experimental type 2 diabetes with vascular damage and cardiomyopathy
ÜMRAN KIZRAK
Doktora
Türkçe
2023
Eczacılık ve FarmakolojiEge ÜniversitesiFarmakoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ZELİHA KERRY
DOÇ. DR. GÖNEN ÖZŞARLAK SÖZER
- Deneysel diyabetik rat modelinde retinal dokuda Neferin'in etkisi
The effect of neferine on retinal tissue in experimental diabetic rat model
MEHMET ÇEVİK
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
Göz HastalıklarıFırat ÜniversitesiGöz Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ORHAN AYDEMİR
- Vasküler endotel büyüme faktörünün diyabetik yara iyileşmesi üzerine etkileri: Farelerde deneysel çalışma
Effects of vascular endothelial growth factor on diabetic wound healing: An experimental study in mice
OSMAN ENVER AYDIN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2006
Plastik ve Rekonstrüktif CerrahiDokuz Eylül ÜniversitesiPlastik Rekonstrüktif ve Estetik Cerrahi Ana Bilim Dalı
PROF.DR. ALİ BARUTÇU