Geri Dön

Tip II Diabetes mellitus'lu hastalarda serum total sialik asit düzeyleri

Başlık çevirisi mevcut değil.

  1. Tez No: 59449
  2. Yazar: NİLGÜN KARA UZUN
  3. Danışmanlar: Belirtilmemiş.
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Biyokimya, Biochemistry
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 1997
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Sağlık Bakanlığı
  10. Enstitü: İstanbul Şişli Hamidiye Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi
  11. Ana Bilim Dalı: Biyokimya ve Klinik Biyokimya Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 84

Özet

ÖZET Son zamanlarda, yüksek serum sialik asit düzeylerinin genel populasyonda bir kardiovasküler risk faktörü olduğu gösterilmiştir. Klinik proteinüri yüksek bir sıklıkta kardiovasküler hastalıklarla beraber olduğu ve mikroalbimunüri diabette renal ve kardiovasküler hastalıklara işaret ettiği için, biz NIDDM'lu mikroalbuminurili ve klinik proteinürili hastalarda serum sialik asit seviyelerinin artıp artmadığını araştırdık. Bundan başka, yüksek derecede sialile bir akut faz proteini ve bir kardiovasküler risk faktörü olan plazma fibrinojen düzeylerini de inceledik. Çalıştığımız 58 adet NIDDM'li hastaların 28 tanesinin idrarında normal düzeyde mikroalbumin, 20 tanesinin idrarında (30-300 mg/gün) mikroalbumin ve 10 tanesinin idrarında ise klinik olarak protein bulunuyordu. Hastaların sialik asitlerini ölçerken hasta yaşı, diabet süresi, HbAıc, kolesterol, trigliserid, HDL ve plazma fibrinojen düzeylerini de göz önüne aldık. Aynca hastalan kontrol grubu ile karşılaştırdık. Kontrol grubumuzun üyeleri diabet hastalığı olmayan; yaş, serum kolesterol, trigliserid ve HDL düzeyleri bakımından hasta grubuyla benzerlik gösteren şahıslardan oluşuyordu. Biz bu çalışmada hasta grubumuzda serum sialik asit değerlerini, kontrol grubumuzdan anlamlı derecede yüksek olarak bulduk (1.53± 0.45; 1.26±0.28 mmol/dl. P=0.002). Serum sialik asit düzeylerini hiç bir hasta grubunda hasta yaşı HbAıc, kolesterol, trigliserid ve HDL düzeyleriyle ilişkili bulmadık. Diğer yandan hasta grubunda serum sialik asit düzeylerini diabet süresi ve plazma fibrinojen konsantrasyonlanyla ilişkili bulduk. Mikroalbuminürisi olan diabetik grupta sialik asit ve fibrinojen düzeylerini, idrar mikroalbumin düzeyi normal olan diabetik gruptan daha yüksek bulduk (T.S.A. 1.51±0.46: 1.42±0.29 mmol/dl. FİB. 354.5±169; 297±59 mg/dl). Klinik proteinürisi olan diabetik grupta ise bu değerler mikroalbuminürisi olan 67gruptan daha yüksekti (T.S.A. 1.86±0.63; 1.51±0.46 mmol/dl. FİB. 388.8±99; 354.5±169 mg/dl). İdrannda mikroalbumin düzeyi normal olan diabetik grup, kontrol grubu ile karşılaştırıldığında bu değerler belirgin olarak yüksek değildi (T.S.A. 1.42±0.29; 1.26±0.28 mmol/dl. P=0.05 FİB. 297±59; 217±69 mmol/dl. P>0.05). Bu bulgular gösteriyor ki mikroalbuminürili veya klinik proteinürili NIDDM'li hastalarda serum sialik asit ve plazma fibrinojen seviyeleri yükselmektedir ve bu nedenle de serum sialik asiti NIDDM'li hastalarda bir kardiovasküler risk faktörü olarak rol oynuyor olabilir. Diğer yandan, serum sialik asit düzeyleri diabetin erken dönemlerinde veya komplikasyon gelişmemiş olgularda yükselmemektedir, fakat diabetin ileri dönemlerinde veya komplikasyon gelişen vakalarda yükselmektedir. Bu nedenle de serum sialik asiti diabetin tanısı için değil fakat diabetik komplikasyonlann izlenmesinde değerli bir marker olabilir. 68

Özet (Çeviri)

SUMMARY An elevated serum sialic acid concentration has recently been shown to be a potent cardiovascular risk factor in the general population. Because clinical proteinuria is associated with a high frequency of cardiovascular disease and because microalbuminuria predicts the development of renal and cardiovascular disease in diabetes, we investigated whether serum sialic acid levels are increased in NIDDM patients with mikroalbuminuria or clinical proteinuria. Moreover, we measured also plasma fibrinogen levels for it is a high sialilate acute phase reactant and is a cardiovascular risk factor. We studied 28 patients with NIDDM who had a normal urinary albumin excretion rate, 20 patients who had mikroalbuminuria and 10 patients with clinical proteinuria. The patients were controlled for age, duration of diabetes, HbAic levels, cholesterol, trigliserid, HDL and plasma fibrinogen levels to investigate serum total sialic acid levels. In addition, the patients were compared with the control group, which consisted of non-diabetic individuals who were matched with the experimental group in terms of age, cholesterol, trigliserid and HDL. In our study, serum sialic acid was significantly higher in the patients compared with the normal subjects (mearttSD, 1.53±0.45; 1.26±0.28 mmol/dl. P=0.002). Serum sialic acid was not related to age, HbAic, serum cholesterol, trigliserid or HDL in any of the diabetic groups, but there were relationships of serum total sialic acid with duration of diabetes and plasma fibrinogen levels. Moreover, serum sialic acid and plasma fibrinogen levels were higher in the microalbuminuric group compared with the normoalbuminuric group (T.S.A. 1.51±0.46: 1.42±0.29 mmol/dl., FIB. 354.5±169; 297±59 mg/dl) and they were also higher in the group with clinical proteinuria compared with the microalbuminuric patients (T.S.A. 1.86±0.63; 691.51±0.46 mmol/dl. FIB. 388.8±99; 354.5Ü69 mgr/dl.). If we compared the normoalbuminuric group with the normal individuals, serum sialic acid and plasma fibrinogen levels are not significantly high (T.S.A. 1.42±0.29; 1.26±0.28 mmol/dl. P=0.05 FIB. 297±59; 217±69 mgr/dl. P>0.05) These observations suggest that the serum sialic acid and plasma fibrinogen concentration are raised in NIDDM patients with both microalbuminuria and clinical proteinuria and serum sialic acid may play a role as a cardiovascular risk factor or a disease marker in these conditions. In addition, serum sialic acid cannot be a marker to diagnose diabetes mellitus because it doesn't increase in the early phases of diabetes but increases in serum sialic acid levels will be observed in or is associated with complications. Therefore, it can be a significant marker in following up the complications of diabetes mellitus. 70

Benzer Tezler

  1. Tez No

    156923

    Tip 2 diabetes mellituslu hastalarda APO B içeren lipoproteinlerdeki sialik asidin önemi

    The importance of sialic acid at lipoproteins containing APO B in patients with type 2 diabetes mellitus

    FATMA KARA KARACA

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2004

    BiyokimyaKırıkkale Üniversitesi

    Biyokimya ve Klinik Biyokimya Ana Bilim Dalı

    DOÇ.DR. OSMAN ÇAĞLAYAN

  2. Tez No

    22691

    İnsülin bağımsız diabetes mellituslu hastalarda yeni bir 'angiotensin converting enzyme' -ACE-inhibitörü olan lisinoprilin metabolik etkileri

    Başlık çevirisi yok

    Ş.ŞEN DAĞCI

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    1992

    Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıAnkara Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. NURİ KAMEL

  3. Tez No

    462660

    Tip II diabetes mellitus'lu hastalarda diyabetik nefropati progresyonu ile renalaz gen polimorfizminin ve kan düzeyinin ilişkisi

    The relationship between renalase gene polymorphism and its blood levels, and progression of diabetic nephropathy in patients with TYPE II diabetes mellitus

    MÜRSEL KARADAVUT

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2017

    NefrolojiEskişehir Osmangazi Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. GÖKHAN TEMİZ

  4. Tez No

    18663

    Diabetli olgularda atomik absorpsiyon spektrofotometri yöntemi ile serumda krom miktar belirtimi

    Başlık çevirisi yok

    HACI ÖZMEN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    1990

    BiyokimyaUludağ Üniversitesi

  5. Tez No

    242692

    Androgenetik alopesili kadınlarda insülin direnci

    Insulin resistance in women with androgenetic alopecia

    DEMET KARTAL

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2009

    DermatolojiErciyes Üniversitesi

    Dermatoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ÜMİT UKSAL

Geri Dön