Paradoxes of exhibiting architecture
Mimarlığı sergilemenin paradoksları
- Tez No: 600585
- Danışmanlar: PROF. DR. AYŞEN SAVAŞ SARGIN
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Mimarlık, Architecture
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2019
- Dil: İngilizce
- Üniversite: Orta Doğu Teknik Üniversitesi
- Enstitü: Fen Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Mimarlık Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 321
Özet
Bu tez, mimarlık sergilerinin mimarlıkta bir araştırma alanı tanımlayacak kadar güçlü olduğu ön kabulü ile başlar. Mimari sergiler, mimarlık disiplinini sürekli olarak çerçevelemek ve yeniden tanımlamak için bir araçtır. Varlıkları geçici olsa da, mimari teorinin gelişimine katkıları kalıcıdır. Mimari sergiler, fiziksel olarak orda olmayan bir objeyi, çizim, model veya fotoğraflar ile ölçekli veya parçalar halinde temsil etmektedir. Sadece mimari temsilleri barındırmanın yanı sıra, sergi mekanının sergiye kendi katkısı vardır. Katkının ötesinde, sergi alanı kendini de sergiler. Mimari sergilerin aslında temsili deneyimler olduğu argümanından başlayarak bu tez sergi mekanının“kendisini temsil etme”durumuna odaklanır. Bu çalışmanın kavramsal çerçevesi için, sergi yapımının tarihi, sergileme fikirleri, mimarlığı sergilemenin paradoksal durumları ve mekanlarla ilişkileri yeniden incelenmiştir. Çalışmanın pragmatik çerçevesi için ise mimari sergiler, sergi alanları ve küratörün durumu ilgili örneklerle incelenmiştir. 2000 yılından bu yana Türkiye'de düzenlenen mimarlık sergilerini göstermek ve analiz etmek için bu çalışmanın bir parçası olarak kapsamlı bir mimari sergi dizini oluşturulmuştur. Mimarinin sergilenmesinin paradokslarını birbirinden farklı durumlarda ayrıntılı olarak incelemek üzere dizinden üç özel örnek seçilmiştir. İlk set, mimarlık okullarında düzenlenen mimari sergileri içerir. İkinci set kurumsal sergilerden oluşur. Üçüncü set ise Türkiye'deki küratörlü mimari sergilere odaklanır. Bu sınıflandırmaya dayanarak, küratör figürleri ile sergi mekanları arasındaki ilişkiler amatör, kurumsal ve profesyonel küratörlü sergiler ile eleştirel bir şekilde değerlendirilmiştir. Son olarak, bu tez, mimarinin sergilenmesindeki paradokslar üzerine seçilen koşullar çerçevesinde yapılan bir araştırmadır.
Özet (Çeviri)
This thesis starts with the assumption that architectural exhibitions are powerful enough to define a research field in architecture. Exhibitions work as a medium for architecture while framing and redefining the profession over and over again. Although their existence is temporary, their effects on the development of architectural theory is permanent. Architectural exhibitions display an object which is not physically there by using drawings, models or photographs in full scale or in fragments. Alongside housing the representations, the exhibition space has its own contribution to the exhibition. Beyond contributing, the exhibition space exhibits itself. Starting from the argument of architectural exhibitions are representational experiences, this thesis focuses on the condition of“representing itself”status of exhibition space. For the conceptual framework of this study, the history of exhibition-making, exhibiting ideas, their paradoxical condition and their relationship with spaces were re-visited. For the pragmatic framework of the study, architectural exhibitions, exhibition spaces and the status of the curator are investigated through related examples. A comprehensive index was created as part of this study to illustrate and analyze architectural exhibitions held in Turkey since 2000. Three particular examples were selected from the index to be further examined the paradoxes of exhibiting architecture in various conditions. The first set includes architectural exhibitions that were held in architectural schools. The second set is institutional exhibitions. The third set focuses on the curated architectural exhibitions in Turkey. Based on this classification, the relationships between the curator figures and exhibition spaces were critically evaluated through the amateur, institutional and curatorial exhibitions. Finally, this thesis stands as a further inquiry on the paradoxes of exhibiting architecture through selected range of conditions.
Benzer Tezler
- Sergileme amaçlı yeniden kullanım mekanlarında bir katman olarak renk
Color as a layer in adaptive reuse spaces for exhibition purposes
REZZAN EBRU BAŞAR
Yüksek Lisans
Türkçe
2024
İç Mimari ve Dekorasyonİstanbul Teknik Üniversitesiİç Mimari Tasarım Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. DEMET ARSLAN DİNÇAY
- Mimarlıkta bilimin yeri: Dekonstrüktif mimarlığa bir bakış
The Position of science in architecture: A View to deconstructive architecture
MERAL EKİNCİOĞLU
Yüksek Lisans
Türkçe
1997
Mimarlıkİstanbul Teknik ÜniversitesiMimarlık Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. AYŞE ŞENTÜRER
- Mimarlıkta 'etki'ye 'mem' kavramı üzerinden epidemiyolojik bakış
An epidemiological view of 'influence' in architecture through the concept of 'meme'
HİLAL KAYNAR
Yüksek Lisans
Türkçe
2023
Mimarlıkİstanbul Teknik ÜniversitesiMimarlık Ana Bilim Dalı
PROF. DR. NURBİN PAKER KAHVECİOĞLU
- Sanal mimarlığın gerçeği
Başlık çevirisi yok
CEM YARDIMCI
Yüksek Lisans
Türkçe
1998
Mimarlıkİstanbul Teknik ÜniversitesiMimarlık Ana Bilim Dalı
PROF. DR. HÜLYA YÜREKLİ