Geri Dön

Paradoxes of exhibiting architecture

Mimarlığı sergilemenin paradoksları

  1. Tez No: 600585
  2. Yazar: MELTEM KÖSE
  3. Danışmanlar: PROF. DR. AYŞEN SAVAŞ SARGIN
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Mimarlık, Architecture
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2019
  8. Dil: İngilizce
  9. Üniversite: Orta Doğu Teknik Üniversitesi
  10. Enstitü: Fen Bilimleri Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Mimarlık Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 321

Özet

Bu tez, mimarlık sergilerinin mimarlıkta bir araştırma alanı tanımlayacak kadar güçlü olduğu ön kabulü ile başlar. Mimari sergiler, mimarlık disiplinini sürekli olarak çerçevelemek ve yeniden tanımlamak için bir araçtır. Varlıkları geçici olsa da, mimari teorinin gelişimine katkıları kalıcıdır. Mimari sergiler, fiziksel olarak orda olmayan bir objeyi, çizim, model veya fotoğraflar ile ölçekli veya parçalar halinde temsil etmektedir. Sadece mimari temsilleri barındırmanın yanı sıra, sergi mekanının sergiye kendi katkısı vardır. Katkının ötesinde, sergi alanı kendini de sergiler. Mimari sergilerin aslında temsili deneyimler olduğu argümanından başlayarak bu tez sergi mekanının“kendisini temsil etme”durumuna odaklanır. Bu çalışmanın kavramsal çerçevesi için, sergi yapımının tarihi, sergileme fikirleri, mimarlığı sergilemenin paradoksal durumları ve mekanlarla ilişkileri yeniden incelenmiştir. Çalışmanın pragmatik çerçevesi için ise mimari sergiler, sergi alanları ve küratörün durumu ilgili örneklerle incelenmiştir. 2000 yılından bu yana Türkiye'de düzenlenen mimarlık sergilerini göstermek ve analiz etmek için bu çalışmanın bir parçası olarak kapsamlı bir mimari sergi dizini oluşturulmuştur. Mimarinin sergilenmesinin paradokslarını birbirinden farklı durumlarda ayrıntılı olarak incelemek üzere dizinden üç özel örnek seçilmiştir. İlk set, mimarlık okullarında düzenlenen mimari sergileri içerir. İkinci set kurumsal sergilerden oluşur. Üçüncü set ise Türkiye'deki küratörlü mimari sergilere odaklanır. Bu sınıflandırmaya dayanarak, küratör figürleri ile sergi mekanları arasındaki ilişkiler amatör, kurumsal ve profesyonel küratörlü sergiler ile eleştirel bir şekilde değerlendirilmiştir. Son olarak, bu tez, mimarinin sergilenmesindeki paradokslar üzerine seçilen koşullar çerçevesinde yapılan bir araştırmadır.

Özet (Çeviri)

This thesis starts with the assumption that architectural exhibitions are powerful enough to define a research field in architecture. Exhibitions work as a medium for architecture while framing and redefining the profession over and over again. Although their existence is temporary, their effects on the development of architectural theory is permanent. Architectural exhibitions display an object which is not physically there by using drawings, models or photographs in full scale or in fragments. Alongside housing the representations, the exhibition space has its own contribution to the exhibition. Beyond contributing, the exhibition space exhibits itself. Starting from the argument of architectural exhibitions are representational experiences, this thesis focuses on the condition of“representing itself”status of exhibition space. For the conceptual framework of this study, the history of exhibition-making, exhibiting ideas, their paradoxical condition and their relationship with spaces were re-visited. For the pragmatic framework of the study, architectural exhibitions, exhibition spaces and the status of the curator are investigated through related examples. A comprehensive index was created as part of this study to illustrate and analyze architectural exhibitions held in Turkey since 2000. Three particular examples were selected from the index to be further examined the paradoxes of exhibiting architecture in various conditions. The first set includes architectural exhibitions that were held in architectural schools. The second set is institutional exhibitions. The third set focuses on the curated architectural exhibitions in Turkey. Based on this classification, the relationships between the curator figures and exhibition spaces were critically evaluated through the amateur, institutional and curatorial exhibitions. Finally, this thesis stands as a further inquiry on the paradoxes of exhibiting architecture through selected range of conditions.

Benzer Tezler

  1. Sergileme amaçlı yeniden kullanım mekanlarında bir katman olarak renk

    Color as a layer in adaptive reuse spaces for exhibition purposes

    REZZAN EBRU BAŞAR

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    İç Mimari ve Dekorasyonİstanbul Teknik Üniversitesi

    İç Mimari Tasarım Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. DEMET ARSLAN DİNÇAY

  2. Mimarlıkta bilimin yeri: Dekonstrüktif mimarlığa bir bakış

    The Position of science in architecture: A View to deconstructive architecture

    MERAL EKİNCİOĞLU

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    1997

    Mimarlıkİstanbul Teknik Üniversitesi

    Mimarlık Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. AYŞE ŞENTÜRER

  3. Mimarlıkta 'etki'ye 'mem' kavramı üzerinden epidemiyolojik bakış

    An epidemiological view of 'influence' in architecture through the concept of 'meme'

    HİLAL KAYNAR

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    Mimarlıkİstanbul Teknik Üniversitesi

    Mimarlık Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. NURBİN PAKER KAHVECİOĞLU

  4. Sanal mimarlığın gerçeği

    Başlık çevirisi yok

    CEM YARDIMCI

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    1998

    Mimarlıkİstanbul Teknik Üniversitesi

    Mimarlık Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. HÜLYA YÜREKLİ

  5. Uluslararası İstanbul bienali ve katılımcı sanatçıların profili

    Başlık çevirisi yok

    BURCU AYAN

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2006

    Güzel SanatlarMarmara Üniversitesi

    Resim Ana Sanat Dalı

    Y.DOÇ. DEVABİL KARA