Türk sinemasında post-bellek bağlamında geçmişin sorgulanması
The questionning of past in context of postmemory in Turkish cinema
- Tez No: 615357
- Danışmanlar: DR. ÖĞR. ÜYESİ HALE TORUN
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Radyo-Televizyon, Sahne ve Görüntü Sanatları, Radio and Television, Performing and Visual Arts
- Anahtar Kelimeler: Politik Sinema, İdeoloji, Toplumsal Bellek, Sinema ve Bellek, Post-Bellek, Political Cinema, Ideology, Social Memory, Cinema and Memory, Postmemory
- Yıl: 2019
- Dil: Türkçe
- Üniversite: İstanbul Aydın Üniversitesi
- Enstitü: Lisansüstü Eğitim Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Sinema Televizyon Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Sinema Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 182
Özet
Son yüzyılda yaşanan savaşlar, insanlık tarihine onarılması güç derin acılar yaşatmıştır. Yaşanan savaşlarla birlikte katliamlara, kayıplara ve sürgünlere maruz kalan insanlar, travmatik geçmişin izlerini kuşaklar boyu taşımışlardır. Belleğin unutma karşısında geliştirdiği hatırlatma biçimi, yaşanan acıların izlerinin silinmesini önlemiş, geliştirilen sorgulama ve yüzleşme pratikleri geçmiş ile bugün arasında bağlantı kurulmasını sağlamıştır. Özellikle I. ve II. Dünya Savaşı'nın bıraktığı derin yaralar, yeni kuşakların geçmişle yüzleşmesini zorunlu kılmıştır. Bu nedenle yüzyılın yaşattığı sorunlu geçmiş hatırlamanın önemini arttırmış, bu da bellek çalışmalarının yoğunluk kazanmasını beraberinde getirmiştir. Öncelikle toplumsal bellek araştırmalarında önemli çalışmalar yapan Maurice Halbwachs, toplumsal belleğin kavramsal düzleme oturmasını sağlamıştır. Bununla birlikte Jan Assmann, kültürel bellek alanındaki çalışmalarıyla, bellek kavramına önemli katkılar vermiştir. Nazi Soykırımı'nın ikinci kuşaklar üzerindeki etkisini araştıran Marianne Hirsch ise post-bellek kavramını ortaya atmış ve travmatik geçmişin sonraki kuşaklar tarafından nasıl bir karşılığı olduğunu incelemiştir. Marianne Hirsch'nin post-bellek kavramı, özellikle 90'larda bellek çalışmalarına olan ilginin artmasıyla önem kazanmıştır. Bununla birlikte, geçmiş ile bugün arasında güçlü bağı temsil eden post-bellek kavramı, sanatsal üretimin de alanına girmiştir. Post-bellek kavramının, sinemanın ikinci kuşak yönetmenleri tarafından geçmişi sorgulamada ne gibi bir yüzleşme gerçekleştirdiği incelemek, bu çalışmanın dayanağı oluşturmaktadır. Geçmişin travmatik olaylarını ele alan Annemin Şarkısı (2014), Babamın Sesi (2012) ve Kaygı (2017) filmleri seçilerek, Türk sinemasında post-bellek kavramı çerçevesinde geçmişin sorgulanmasının nasıl yapıldığı incelenmiştir.
Özet (Çeviri)
The wars in the last century caused deep pain to repair human history. People who have been exposed to massacres, losses and exiles along with the wars have carried the traces of traumatic past for generations. The reminder form developed by memory in the face of forgetting prevented the erasure of the traces of the sufferings, and the developed interrogation and confrontation practices provided a between the past and the present. Especially the deep wounds left by World War I. and II. forced new generations to face the past. For this reason, the problematic past of the century has increased the importance of remembering, and this has led to the intensification of memory studies. Especially Maurice Halbwachs, who made important studies in social memory research, ensured that social memory fist into the conceptual plane. At the same time Jan Assmann, through his studies on cultural memory made a significant contribution to the concept of memory. And Marianne Hirsch, who investigated the effect of the Nazi Genocide on the second generations, put forward the concept of postmemory and examined how the traumatic past corresponds to the next generations. Especially, Marianne Hirsch's concept of postmemory gained importance with the increasing interest in memory studies, in the 90s. However, the concept of postmemory, which represents a strong bond between the past and the present, has also been included in the field of artistic production. It is the basis of this study to examine what kind of postmemory concept the filmmakers face in questioning the past by the second generation directors. Annemin Şarkısı (2014), Babamın Sesi (2012) ve Kaygı (2017) are the films that deal with the traumatic events of the past within the framework of the concept of postmemory in Turkish cinema will be examined.
Benzer Tezler
- Türk sinemasında nörolojik belirtiler
Nerological symptomps in Turkish cinema
MUSTAFA AYKUT KURAL
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2014
NörolojiAnkara ÜniversitesiNöroloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. NURSEL AYDIN
PROF. DR. ADİL ÇULCUOĞLU
- Türk sinemasında çekim sonrası üretime dayalı teknik altyapı sorunları ve bunun sinema sanatına etkileri
The problems of post-production and technical infrastructure in the Turkish Cinema and the impacts of it on the art of cinema
ALİ SAİT LİMAN
Sanatta Yeterlik
Türkçe
2009
Sahne ve Görüntü SanatlarıMimar Sinan Güzel Sanatlar ÜniversitesiSinema Televizyon Ana Sanat Dalı
PROF. ALEV İDRİSOĞLU
- 2000 sonrası Türk sinemasında Adana: Yeniden-üretim çağında sinema ve kentsel imaj ilişkisi
Adana in post-2000 Turkish cinema: The relationship between cinema and urban image in the age of re-production
BATUKAN CEYRAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2024
Radyo-TelevizyonÇukurova ÜniversitesiRadyo Televizyon ve Sinema Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. AYDIN ÇAM
- 1990 sonrası Türk sinemasında yabancılaşma olgusu
Alienation in post 1990 Turkish cinema
ARZU ERTAYLAN
Doktora
Türkçe
2007
Radyo-TelevizyonEge ÜniversitesiRadyo Televizyon ve Sinema Ana Bilim Dalı
PROF.DR. SEYİDE PARSA
- 2000 sonrası Türk sinemasında yoksulluk
Poverty in the post-2000 Turkish cinema
EMRAH ÖZTÜRK
Yüksek Lisans
Türkçe
2013
Sahne ve Görüntü SanatlarıAnkara ÜniversitesiRadyo Televizyon ve Sinema Ana Bilim Dalı
PROF. DR. SEÇİL BÜKER