Diffüz büyük B hücreli lenfoma olgularında hipogamaglobülinemi ve sağkalım ilişkisi
Relationship between hypogammaglobulinemia and survival in diffuse large B cell lymphoma cases
- Tez No: 629438
- Danışmanlar: DOÇ. DR. OZAN SALİM
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Hematoloji, Hematology
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2020
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Akdeniz Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 46
Özet
NHL; en sık görülen hematolojik malignite olup, en sık görülen alt tipi DBBHL'dır. NHL'ların yaklaşık 1/3'lük bölümünü oluşturan DBBHL oldukça heterojen bir hastalıktır. Bu nedenle hastalıkla ilgili prognostik göstergelerin saptanması tedaviye yön vermek amacı ile önemli bir aşamayı oluşturmaktadır. Literatürde de bu yönde klinik, genetik, immünhistokimyasal çalışmalar mevcut. 1990'lı yıllarda sistemik kemoterapiyi içeren tedavisine bir CD20 monoklonal antikor olan ritüksimab kullanımının eklenmesi ile birlikte tedavi yanıtlarında büyük bir ilerleme kaydedildi. Ancak CD20+ B hücrelerini hedef alan bu tedavi ile tedavi sonrası dönemde hipogamaglobülinemi gelişimi ve buna bağlı enfeksiyon riskinde artış bir çok çalışma ile kanıtlandı. Ancak ne tanı anında, ne de tedavi sonrası gelişen hipogamaglobulinemi ile sağkalım arasında ilişki üzerine çalışma yapılmamıştı. DBBHL tanılı 195 vakanın dahil edildiği çalışmamızda tanı anında hipogamaglobülinemi olan hastaların sağkalımını saptamayı hedefledik. Hasta dosyaları retrospektif olarak tarandı. Hastaların demografik verileri, tanı tarihleri, laboratuvar değerleri, tanı anı IgG değerleri, hastalık evreleri, ve tedavi yanıtları kaydedildi. Ortanca takip süresi 32,8 ay (min:0 max:166) olarak bulundu. Hastalar arasında demografik özellikler B semptomu dışında benzer olarak dağılmıştı. Tanı anı IgG düzeylerine göre vakalar 2 gruba ayrıldı. Hipogamaglobülinemi kolunda hem genel sağkalım hem de progresyonsuz sağkalım IgG normal olan gruba göre belirgin azalmış olarak bulundu. Her iki grupta B semptomu ve LDH homojen dağılmaması nedeni ile genel sağkalım ve progresyonsuz sağkalım üzerine yapılan çok değişken analizinde anlamlılık devam etmiştir. Hipogamaglobülinemi negatif prognostik faktör olarak değerlendirildi. Tedavi yantıları altgrup hasta sayılarının yetersiz olması nedeni ile anlamlı sonuçlandırılamadı. Hipogamaglobülinemi ve sağkalım ilişkisi için daha geniş vaka sayılarını içeren klinik, immunohistokimyasal, sitogenetik ve moleküler parametrelerin dahil edildiği prospektif, randomize, çok merkezli karşılaştırma çalışmaları gerekmektedir.
Özet (Çeviri)
NHL is the most common hematological malignancy and its most common subtype is DLBCL. DLBCL, which makes up approximately 1/3 of the NHLs, is a highly heterogeneous disease. For this reason, determining the prognostic indicators related to the disease constitutes an important step to guide the treatment. In the literature; there are clinical, genetic and immunohistochemical studies in this direction. With the addition of the use of a CD20 monoclonal antibody, rituksimab, to its treatment involving systemic chemotherapy in the 1990s, there was a great improvement in treatment responses. However, with this treatment targeting CD20 + B cells, the development of hypogammaglobulinemia in the post-treatment period and an increased risk of infection associated with this have been proven by many studies. However, there has been no study on the relationship between hypogammaglobulinemia that developed at the time of diagnosis or after treatment and survival. In our study, which included 195 cases with DLBCL, we aimed to determine the survival of patients with hypogammaglobulinemia at the time of diagnosis. Patient files were scanned retrospectively. Demographic data, diagnosis dates, laboratory values, IgG values at the time of diagnosis, disease stages, and treatment responses were recorded. The median follow-up time was 32.8 months (min: 0 max: 166). The demographic characteristics of the patients were homogeneously distributed except serum LDH level and B symptom. The cases were divided into two groups according to the IgG levels at the time of diagnosis. Both overall survival and disease-free survival in the hypogammaglobulinemia arm were significantly reduced compared to the group without hypogammaglobulinemia. Significant differences in OS and PFS continued in the analyzes performed to remove the effect of serum LDH level and B symptom not homogeneously distributed among the groups. Treatment responses could not be concluded significantly due to insufficient number of subgroup patients. Consequently, Prospective, randomized, multicenter comparison studies involving clinical, immunohistochemical, cytogenetic and molecular parameters are required for hypogammaglobulinemia to be a prognostic indicator in predicting overall survival and progression-free survival.
Benzer Tezler
- Diffüz büyük b hücreli lenfoma olgularında lenfosit aktivasyon geni-3 (LAG-3) ekspresyonunun histopatolojik ve prognostik belirteçler ile ilişkisi
The relationship between lymphocyte activation gene-3 expression with histopathological and prognostic markers in diffuse large B cell lymphoma cases
EMİNE BEGÜM COŞKUN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
PatolojiSağlık Bilimleri ÜniversitesiPatoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. OLÇAY KANDEMİR
UZMAN MEHMET DOĞAN
- Diffüz büyük B hücreli lenfoma olgularında prognostik modellerin karşılaştırılması
Comparison of prognostic models in diffuse large B cell lymphoma cases
EBRU AYKIN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2019
HematolojiAkdeniz Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. OZAN SALİM
- Diffüz büyük b hücreli lenfoma olgularında tümör metabolik aktivitesi (PET/BT-suvmax) ve Ki-67 proliferasyon indeksi arasındaki olası ilişkinin araştırılması
Investigation of possible relationship between tumor metabolic activity (PET/CT-suvmax) and KI-67 proliferation index in outpatient diffuse large b cell lymphoma cases
HİLAL HEYBELİ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2018
OnkolojiAkdeniz Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. LEVENT ÜNDAR
- Erişkin diffüz büyük B hücreli lenfoma olgularında serum leptin, adiponektin, tümör nekroz faktör-alfa, visfatin ve rezistin düzeylerinin önemi
Importance of leptin, adiponectin, tumor necrosis factor-alpha, visfatin and resistin serum levels at diffuse large B cell lymphoma patients
ÖMER KAMİL YAZICI
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2009
Hematolojiİstanbul Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. MUSTAFA NURİ YENEREL
- Erişkin diffüz büyük B hücreli lenfoma olgularında R-CHOP 21 günde bir ve R-CHOP 14 günde bir kemoterapilerinin karşılaştırılması
Comparison of R-CHOP21 regimen with R-CHOP14 regimen for diffuse large B-cell lymphoma. A retrospective analysis
MUSTAFA AKDEMİR
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2010
Hematolojiİstanbul Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MUSTAFA NURİ YENEREL