Geri Dön

İzmir il merkezinde Dokuz Eylül Üniversitesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesine başvuran 0-5 yaş arası çocuklarda ev kazası prevalansı ve ilişkili faktörler

Home accident prevalence and related factors in children between 0-5 years old admitted to dokuz Eylul University Child Health and Diseases Hospital in İzmir City center

  1. Tez No: 642776
  2. Yazar: ATİKE AÇALYA TATAR
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. OSMAN TOLGA İNCE
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları, Child Health and Diseases
  6. Anahtar Kelimeler: 0-5 yaş, çocuk, ev kazası, yaralanma, 0-5 years, child, household accidents, injury
  7. Yıl: 2020
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Dokuz Eylül Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 115

Özet

Giriş: Ülkelerin gelişmişlik düzeylerinden bağımsız olarak çocuk ölümleri arasında kazalar giderek önemli bir sorun olmaya başlamıştır. Ülkemizde kazalar çocuk ölümleri içinde altıncı sırada yer almakta bunların içinde ev kazaları önemli bir yer tutmaktadır. Bu çalışmada hastanemiz polikliniklerine herhangi bir nedenle başvuran beş yaşından küçük hastaların ev kazası prevalansı ve risk faktörlerini belirlemek amaçlandı. Gereç ve yöntem: Prospektif, tek merkezli, tanımlayıcı-analitik olarak yapılan çalışmamıza 338 çocuk dahil edildi. Anne, baba ve çocukların sosyodemografik özellikleri, ev kazası geçirme sıklığı, yaralanma öyküsü ve yaralanma özelliklerini belirmek amacıyla hazırlanan 49 sorudan oluşan veri formu kullanıldı. Veri formu araştırmacı tarafından konu ile ilgili kaynaklar taranarak geliştirildi. Veriler katılımcılar ile yüz yüze görüşülerek 1 Ocak 2020- 31 Mart 2020 tarihleri arasında araştırmacı tarafından toplandı. Bulgular: Çalışmaya katılan çocukların %55,9'unu erkek çocuklar ve %44,1'ini kız çocuklar oluşturmaktadır. Çocukların %30,5'inin son bir ay içerisinde ve %48,5'inin de son bir yıl içerisinde ev kazası geçirdiği görüldü. Cinsiyete göre bakıldığında kız ve erkek çocuklar arasında kaza geçirme oranlarında anlamlı farklılık saptanmadı. Son bir ay içerisinde ev kazası geçiren çocukların medyan yaşı ev kazası geçirmeyenlere göre anlamlı derecede yüksek bulundu (sırasıyla 36 ay, 30 ay, p=0,034). 0-12 ay arasında olan çocuklarda son bir ay ve son bir yıl içinde ev kazası geçirme oranları diğer yaş gruplarına göre istatistiksel olarak anlamlı derecede düşük saptandı. Ayrıca, 25-36 ay arasındaki çocuklarda da son bir yıl içerisinde ev kazası geçirme durumunun istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek olduğu görüldü. Çalışmamıza katılan çocukların %63,9'unun bakımı anneleri tarafından sağlanıyordu. Bakımın annesi tarafından sağlanması durumunda son bir yıl içerisinde ev kazası geçirme durumunun istatistiksel olarak anlamlı derecede daha az olduğu görüldü. Çocuklarda en sık kaza türünün düşme (%45,6 kaygan zeminden düşme, %42,7 yüksekten düşme) olduğu, en sık kaza geçirilen yerin oturma odası-salon (%62,1) olduğu, ev kazalarının en sık (%32) 1600-1959 saatleri arasında gerçekleştiği ve çocuklarda en sık baş boyun (%37,9) yaralanmaları olduğu görüldü. Çalışmamızda ev kazası geçiren çocukların %97,1'inde tam iyileşme gözlenirken sadece %2,9'unun hastanede yatırılarak tedavi gördüğü saptandı. Çalışmaya katılanların sadece %10,1'inin ev kazaları konusunda eğitim almasına rağmen katılımcıların %61,2'sini bu konuda eğitim almak istediği saptandı. Sonuç: Evde görülen istemsiz kazalar önemli bir sorundur. Kazalarının büyük bölümü ev içinde meydana geldiğinden rutin çocuk sağlığı izlemi sırasında anne-babalara ev kazalarının risk faktörleri ve korunma yolları konusunda eğitim verilmelidir.

Özet (Çeviri)

Background and Aim: Accidents have become an increasingly important cause of child deaths in both developed and developing countries. Accidents appear as the sixth cause of child deaths in our country, where home accidents occupy an important place. In this study, we aimed to determine the prevalence of home accidents and related factors among children 5 years of age and younger. Materials and Methods: A prospective, single-center, descriptive-analytical study was conducted between 1 January 2020 and 31 March 2020. 338 children were included in the research; a questionnaire, including 49 questions and prepared to determine the features of the children participated in the research and the frequency which these children are exposed to home accidents, was used. Questionnaire was developed by the researcher by scanning the resources upon the subject. Data were obtained from a face to face interview made with the volunteer. Research was begun after the approval was taken from Dokuz Eylül University, Faculty of Medicine, Clinical Researches Ethics Committee. Results: The incidence of accidents in the last month is 30,5%. The frequency of home accidents for girls and boys over the past month was similar. When analyzed by gender, there was no significant difference in the rates of having an accident between boys and girls. The median age of children who had a home accident in the past month was signigficantly higher than those who did not have a home accident (36 months, 30 months, p = 0.034). In children between 0-12 months, the rates of having a home accident in the last month and in the past year were found to be statistically lower than in other age groups. The most common accident type in children is fall (88.3%), the most common place is the living room-hall (62.1%), home accidents occur most frequently (32%) between 1600-1959 hours and the most common head and neck injuries (37.9%) were observed. In our study, complete recovery was observed in 97.1% of the children who had a home accident. There was no statistically significant difference in the maternal age groups, education levels, working conditions, home accident types and general accident rate (p> 0,05). Discussion: Unintentional injury in the home is a significant problem. Furthermore, it is recommended that parents be trained during pediatric follow-up visits on the risk factors for accidents and methods for child-proofing their homes in an effort to protect their children.

Benzer Tezler

  1. İzmir il merkezinde 3-60 ay arası çocuklarda gelişme geriliği prevalansı

    The prevalance of developmental delay among children aged 3-60 months in İzmir city center

    AYLİN DEMİRCİ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2015

    Aile HekimliğiDokuz Eylül Üniversitesi

    Aile Hekimliği Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. MEHTAP KARTAL

  2. İzmir ili lise çocuklarında tekrarlayan başağrılarının sıklığı, karakteristikleri, sınıflandırılması ve sosyodemografik özelliklerinin incelenmesi

    Frequency, characteristics, classification and evaluating the sociodemographical features of recurrent headaches in high-school students in İzmir city

    AYCAN ÜNALP

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2004

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıDokuz Eylül Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF.DR. ERAY DİRİK

  3. İzmir il merkezi'nde 4-9 yaş arası çocuklarda irritabl barsak sendromu sıklığının ve etkileyen faktörlerin belirlenmesi

    The frequency of irritabl bowel syndrome among children aged 4-9 years in Izmir city center

    LEYLA DOĞAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2018

    Aile HekimliğiDokuz Eylül Üniversitesi

    Aile Hekimliği Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. NİLGÜN ÖZÇAKAR

  4. İzmir il merkezindeki 13-60 ay arası çocukların kitle iletişim araçlarını kullanma prevalansının belirlenmesi

    Determination of the prevalence of using mass media among children between 13-60 months in İzmir province center

    ÖZLEM IŞIN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2019

    Aile HekimliğiDokuz Eylül Üniversitesi

    Aile Hekimliği Ana Bilim Dalı

    PROF. MEHTAP KARTAL

  5. İzmir ili ilköğretime devam eden çocuklarda uyku sorunları ve ilişkili faktörler

    Sleep problems and related factors in children attending primary eduction in izmir

    ECE SAYKAN BALATACI

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2020

    Aile HekimliğiDokuz Eylül Üniversitesi

    Aile Hekimliği Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. NİLGÜN ÖZÇAKAR