Tip 1 diabetes mellituslu hastalarda otoimmunite varlığının mikrovasküler komplikasyon gelişme süresine etkisi
The effect of autoimmunity on the development time of microvascular complications in patients with type 1 diabetes mellitus
- Tez No: 653383
- Danışmanlar: DR. ÖĞR. ÜYESİ MUSTAFA TEMİZEL
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları, Endocrinology and Metabolic Diseases
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2008
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Sağlık Bakanlığı
- Enstitü: İstanbul Okmeydanı Eğitim. ve Araştırma. Hastanesi
- Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 47
Özet
Çeşitli ülke ve toplumlarda diyabet epidemiyolojisi değişiklik göstermektedir. Çünkü çeşitli etnik gruplarda genetik ve çevre faktörlerinin derecesi ve etkinliği farklıdır. Bununla beraber Tip 1 DM insidansı sürekli olarak artmaktadır.Bu artışa paralel olarak, diyabetik olguların yaşam süresinin uzaması ve yaşlı diyabetik popülasyondaki artışda, diyabetik hastalarda kronik komplikasyonların görülme sıklığını arttırmakta ve Tip1 diyabetik mikrovasküler komplikasyon (diyabetik retinopati, nefropati ve nöropati) sorununa etkili bir çözüm gerekliliğini gündeme getirmektedir. Komplikasyonlar hipergliseminin görülmesinden 15-20 yıl sonra ortaya çıkmaktadır. Bu komplikasyonların kesin nedeni bilinmemekle birlikte muhtemelen bir çok faktör etkili olmaktadır(4). Çalışmamızın amacı; Tip 1 DM'lu hastalarda otoimmünite varlığının mikrovasküler komplikasyon gelişme süresini ön görmede kullanılabilirliğini ve bununda özellikle prognoz tahmininde yararlı olabileceğini saptamaktı. Çalışmaya; Sağlık Bakanlığı Okmeydanı Eğitim ve Araştırma Hastanesi Diyabet Polikliniğince takip ve tedavi edilen, ocak-eylül 2007 tarihleri arasında başvuran, 52 tip 1 diyabetik (ADA 2003 kriterlerine göre) hasta alındı. Mikrovasküler komplikasyon (diyabetik nefropati, diyabetik retinopati, diyabetik nöropati) gelişmiş olan ve anti-GAD ve/veya ICA otoantikorları mevcut olan hastalar çalışmaya alındı. Hastanın 20 tanesinde otoantikor (anti-GAD/ ICA) negatif , 32 tanesinde otoantikor pozitifti. Komplikasyon gelişimine bakıldığında hastaların 36 tanesinde diyabetik nefropati ve retinopati(%69.2),11 tanesinde diyabetik retinopati(21.2%) , 5 tanesinde diyabetik nöropati(%9.6) mevcut idi. Hastalar otoantikor pozitifliği ile mikrovasküler komplikasyon gelişim süresi açısından kıyaslandığında:Otoimmunitesi pozitif olgularda ortalama 11.40±6.46 yılda , otoimmunitesi negatif olgularda ortalama 10.91 ± 6.70 yılda mikrovasküler komplikasyon geliştiği 37 gözlendi. Otoimmünitesi pozitif ve negativ olgularda student 's t testi ile değerlendirildiğinde mikrovasküler komplikasyon gelişim süresi bakımından istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık saptanmadı(p>0.05).Aynı gruplar Kaplan Meier ve Log rank test ile değerlendirildiğinde mikrovasküler komplikasyon gelişim süresi bakımından istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık saptanmadı(p>0.05). TİP I Diabetes mellituslu hastalarda otoimmün belirteçlerin pozitifliği veya negatifliğinin mikrovasküler komplikasyon gelişme süresini ön görmede kullanılabilirliği ve bununda özellikle prognoz tahmininde yararlı olabileceği açısından, literatürlerin çoğuna paralel olarak herhangi bir anlamlı fark saptamadık. Otoimmünite varlığı mikrovasküler komplikasyon gelişme süresini etkilememekte.Mikrovasküler komplikasyonları belirleyen diyabetik kontrolün kalitesidir.
Özet (Çeviri)
Type 1 diabetes mellitus (DM) is an autoimmune disease with chronic complications that is becoming more frequent as life expectancy of diabetics has increased owing to improved methods of detection and better management. In this study, we investigated whether the presence of autoimmunity can be used in predicting the development time of microvascular complications. Our study included 52 patients with type 1 DM. The subjects had developed microvascular complications and they had been tested for anti-GAD (glutamic acid decarboxylase) antibodies and/or islet-cell antibodies (ICA). In the assessment of microvascular complications, we used ocular fundus examination, electromyography (EMG), and 24-h urine microalbuminuria tests. Of the patients included in the study, 30 were female and 22 were male. Of all patients characterized for the existence of diabetic complications, 36 of 52 had both diabetic retinopathy and diabetic nephropathy, 5 patients had diabetic neuropathy, and 11 patients had diabetic retinopathy only. At the diagnosis of diabetes, 20 in 52 patients tested negative for autoantibodies (anti-GAD and anti-ICA), while 32 of 52 tested positive for anti-GAD and/or anti-ICA. The mean HbA1c level of autoantibody-negative patients was 7.7%, while antibody positive patients had slightly higher HbA1c levels (7.9%). However, this difference was not statistically significant (p>0.05). The mean development time of microvascular complications in autoantibody-positive patients was calculated as 11.40±6.46 years, and in patients with negative autoimmunity results it was 10.91±6.70 years. The presence of diabetes-related autoantibodies in patients with type 1 DM does not have a significant effect on the development time of diabetic microvascular complications.
Benzer Tezler
- Ada prediyabet risk anketinin Türk prediyabet hastalarında nefropatinin ve diyabetin öngörülmesi konusundaki etkinliği
The efficacy of the ada prediabetes risk questionnaire on the prediction of nephropathy and diabetes in Turkish prediabetes patients
İDRİS BAYDAR
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2018
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıSağlık Bilimleri Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. DOĞAN NASIR BİNİCİ
- Tip 1 diabetes mellituslu hastalarda lenfosit alt gruplarının ve aktive lenfosit oranlarının flow sitometrik yöntem ile araştırılması
Evaluation of lymphocyte subsets and activated lymphocyte ratios by flow cytometric method in type 1 diabetic patients
MEHMET ARASLI
Doktora
Türkçe
1998
Allerji ve İmmünolojiİstanbul Üniversitesiİmmünoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. AYŞE SÜHEYLA SERDENGEÇTİ
- Tip 1 diyabetes mellitus tanısı olan hastalarda osteoporoz sıklığı ve ilişkili faktörlerin incelenmesi
Prevalence of osteoporosis and associated factors in patients with type 1 diabetes mellitus
NAZİF YALÇIN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıKütahya Sağlık Bilimleri Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. KEVSER ONBAŞI
- Yeni tanı almış tip 1 diyabetli çocuk ve adolesanlarda oksidatif stres belirteci olarak thiol/disülfid homeostazının ve neurogenin 3 düzeylerinin değerlendirilmesi
Evaluation of thiol/disulfide homeostasis andneurogenin 3 levels as A marker of oxidative stress in childrenand adolescents with newly diagnosed type 1 diabetes
GÖZDE DELİKTAŞ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıAdnan Menderes ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. TOLGA ÜNÜVAR
- Tip 1 diyabetes mellitus tanılı hastaların thiol disülfid düzeylerinin sağlıklı çocuklarla karşılaştırılması
Başlık çevirisi yok
FATMA TUBA YILDIRIM
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2016
Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıSağlık Bilimleri ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. DİLEK SARICI