Geri Dön

Ada prediyabet risk anketinin Türk prediyabet hastalarında nefropatinin ve diyabetin öngörülmesi konusundaki etkinliği

The efficacy of the ada prediabetes risk questionnaire on the prediction of nephropathy and diabetes in Turkish prediabetes patients

PDF İndir

  1. Tez No: 532236
  2. Yazar: İDRİS BAYDAR
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. DOĞAN NASIR BİNİCİ
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları, Nefroloji, Endocrinology and Metabolic Diseases, Nephrology
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2018
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Sağlık Bilimleri Üniversitesi
  10. Enstitü: Erzurum Bölge Eğt. ve Arş. Hast.
  11. Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 83

Özet

ÖZET ADA Prediyabet Risk Anketinin Türk Prediyabet Hastalarında Nefropatinin ve Diyabetin Öngörülmesi Konusundaki Etkinliği ve Prediyabet Hastalarında Tiroid Otoimmunitesi, Nefropati Sıklığı ve Metabolik Sendrom İlişkisinin Araştırılması Son yıllarda dünyada ve ülkemizde sıklığı hızla artan bir hastalık olması ve komplikasyonları nedeniyle yaşam kalitesini olumsuz yönde etkilemesi ve ciddi maliyet ortaya çıkarmasından dolayı diabetes mellitus (DM) önemli bir sağlık sorunu olmuştur. Bundan dolayı tüm dünyada erken tanı, tedavi ve komplikasyonların önlenmesi için geniş çaplı araştırmalar yapılmakta, farklı kriterler ve tedavi yöntemleri ortaya çıkmaktadır. DM'de en maliyet etkin yol ise tabiki erken tanı konulması, hatta tanı öncesi hastaların yakalanması ve koruyucu önlemlerle hastalığın ortaya çıkmasını engellemektir. Prediyabet bozulmuş glukoz toleransı (BGT) ve bozulmuş açlık glukozu (BAG) için kullanılan bir terim olup iki durum da DM ve kardiyovasküler hastalık için risk faktörü kabul edilmektedir. Tip 2 diyabet tanısı konduğu anda hastaların %10-40'ında komplikasyonlar vardır. Bu durum bize prediyabetin sessiz bir evre olmadığını diyabetin taşıdıgı sağlık risklerini barındırdığını düşündürmelidir. Diyabetik nefropati diyabetin önemli mikrovasküler komplikasyonlarından biridir. Yapılan çalışmalarda prediabetin de diyabetin erken dönemlerinde olduğu gibi, glomerüler hiperfiltrasyon ve albüminüri gelişimi ile ilişkili olduğu gösterilmiştir. Ayrıca normoglisemiden BAG, tanı konmamış diyabet ve tanı konmuş diyabete doğru gidildikçe hem mikroalbuminüri hem de makroalbuminüri sıklığında artış olduğu bildirilmiştir. Bu sonuçlar prediyabetin masum bir tablo olmadığını, prediyabetik hastalarında erken tanı ve tedavisinin önem arz ettiğini ortaya koymaktadır. Prediyabet döneminde alınacak önlemler aşikar DM gelişimine ve komplikasyonların ortaya çıkmasına engel olunması açısından büyük önem arz etmektedir. Aşikar DM ortaya çıkmadan önce hastaların tespit edilmesi de erken tanı ve tedavi için önemlidir. Bu amaçla bazı yöntemler geliştirilmiştir. Bunlardan biri risk anketleridir (FINDRISK anketi, ADA prediyabet risk anketi). Bu anketlerdeki parametrelere göre hastaların DM gelişimi açısından riskleri belirlenmektedir. Bizim çalışmamızda da ADA prediyabet risk anketi kullanıldı. Çalışmamızın amacı ADA prediyabet risk anketinin Türk prediyabet hastalarında nefropatiyi ve yeni tanı tip 2 DM hastalarını tahmin etmedeki yeterliliğini ölçmektir. Ayrıca prediyabet hastalarında nefropatinin metabolik sendrom ve tiroid otoimmunitesi ile ilişkisinin araştırılması da amaçlanmıştır. Çalışmaya Haziran 2016 – Aralık 2017 tarihleri arasında Erzurum Bölge Eğitim ve Araştırma Hastahanesi'nde Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları Polikliniği ve İç Hastalıkları Polikliniği'ne ayaktan başvuran, açlık plazma glukozu 100-125 mg/dl arasında saptanan ve 75 gr OGTT testi yapılan 342 hasta dahil edilmiştir. Hastaların sabah ilk idrarda proteinüri durumu kontrol edilmiş ve 150 mg/dl proteinürisi olan hastaların GFR değerleri de göz önünde bulundurularak nefropatisinin olduğunda karar verilmiştir. Hastalara bilgi verilip onamları alındı. Hastalara ADA prediyabet risk anketi yapıldı ve veriler bilgisayar ortamında istatistiksel olarak analiz edildi. Çalışmamıza toplamda 342 hasta dahil edildi. Bunların %34.2'sini erkek (n=117), %65.8'ini (n=225) kadın hastalar oluşturdu. Hastaların %95,2'sine (Tablo 5'teki tanı kriterlerine göre) prediyabet tanısı konuldu, %4,8'inde ise hem OGTT sonuçları hem HbA1C sonuçları normal saptandı, yani prediyabetleri yoktu. Hastaların 82'sinde (%27,7) nefropati, %40,1'inde MS olduğu saptandı. OGTT sonucu ile nefropati varlığı arasındaki ilişki analiz edildi. Yapılan analizde gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki olduğu görüldü (p=0,001). Nefropatinin özellikle BGT, BGT + BAG, yeni tanı tip 2 DM grubunda anlamlı düzeyde daha yüksek olduğu izlendi. Nefropatisi olan grupta ortalama HbA1C değerinin anlamlı olarak daha yüksek olduğu görüldü (p=0,004). Prediyabet risk anketi skorunun OGTT sonucunu tahmin etmedeki duyarlılığı ROC analizi ile test edildi. ROC analizinde AUC:0,593 olarak saptandı. En iyi spesifite ve sensitivite %54 sensitivite ve %63 spesifite olarak bulundu. Bu sonuca göre testin sonucu anlamlı çıkmış olsa bile anlamlılık düzeyinin OGTT sonucunu tahmin etmede kullanmaya uygun olmadığı söylenebilir (p=0,006). Yine prediyabet risk anketi skoru tip 2 DM tanısı alanları predikte edebilir mi diye ROC analiz ile incelendi. ROC analizinde AUC:0,576 olarak saptandı. En iyi spesifite ve sensitivite %58 sensitivite ve %54 spesifite olarak bulundu. Nefropati varlığının MS ve tiroid otoantikor pozitifliği ile olan ilişkisi analiz edildiğinde istatiksel olarak anlamlı bir ilişkinin olmadığı görüldü (p=0,099). ADA prediyabet risk anketinin yeni tanı tip 2 DM hastalarını tahmin etmedeki sensitivite ve spesifitesi çok düşük saptanmıştır. Düşük puan alanlarda tip 2 DM tanısı konulabileceği gibi, yüksek puan alanlarında da OGTT sonuçları normal olarak sonuçlanabilmektedir. Bu durum ADA prediyabet risk anketinin Türk toplumunda yeni tanı tip 2 DM hastalarını tahmin etmede kullanmaya uygun bir anket olmadığı söylenebilir. ADA prediyabet risk anketinin OGTT sonucu normal hastaları tahmin etmedeki sensitivite ve spesifitesi de çok düşük saptanmıştır. Bundan dolayı bu anketle OGTT sonucunu tahmin etmenin Tük toplumunda mümkün olmadığı görülmüştür. Literatür ile uyumlu olarak bizim çalışmamızda da glisemik durum ile nefropatinin anlamlı bir ilişkisinin olduğu görülmüştür. OGTT sonuçları ve Hba1C değerinin nefropati varlığıyla anlamlı bir ilişki ortaya çıkardığı görülmüştür. Nefropatinin özellikle BGT, BAG + BGT ve yeni tanı tip 2 DM hastalarında daha yüksek olduğu izlenmiştir. Bu sonuçlara göre nefropatinin prediyabet döneminde de gelişebileceği görülmektedir. Bundan dolayı prediyabet erken tanı ve tedavisinin nefropati ve KBY açısından önem arzettiği, bundan dolayı sadece DM tanısı olanların değil prediyabet döneminde olanlarında nefropati açısından tetkik ve tedavisi önem arzetmektedir.

Özet (Çeviri)

ABSTRACT The Efficacy of the ADA Prediabetes Risk Questionnaire on the Prediction of Nephropathy and Diabetes in Turkish Prediabetes Patients and The Investigation of Thyroid Autoimmunity, Nephropathy Frequency and Metabolic Syndrome in Prediabetes Patients Diabetes mellitus (DM) has been an important health problem in recent years due to its high frequency in the world and in our country, its negative effects on quality of life due to its complications and its high cost. Therefore, wide-ranging research is carried out in all over the world and many different criteria and treatment methods emerge in order to prevent complications, early diagnosis and treatment. The most cost effective way in DM is early diagnosis and even to prevent the emergence of the disease with preventive measures. Prediabetes is a term used for impaired glucose tolerance (IGT) and impaired fasting glucose (BAG), and both conditions are considered to be a risk factor for DM and cardiovascular disease. Complications are present in 10-40% of patients at the time of diagnosis of type 2 diabetes. This situation shows us that prediabetes is not a silent stage and that it carries the health risks of diabetes. Diabetic nephropathy is one of the major microvascular complications of diabetes. Studies have shown that prediabetes is associated with the development of glomerular hyperfiltration and albuminuria as well as in the early stages of diabetes. In addition, it has been reported that both microalbuminuria and macroalbuminuria increase in frequency from normoglycemia to IFG, undiagnosed diabetes and diagnosed diabetes. These results suggest that prediabetes is not an innocent condition and early diagnosis and treatment of prediabetic patients are important. Protective measures to be taken during prediabetes period are of great importance in terms of preventing the development of obvious DM and the occurrence of complications. Detection of patients prior to the occurrence of overt diabetes is also important for early diagnosis and treatment. Some methods have been developed for this purpose. One of them is risk surveys (FINDRISK questionnaire, ADA prediabetes risk questionnaire). According to the parameters in these questionnaires, the risks of the patients for DM development are determined. In our study, the ADA prediabetes risk questionnaire was used. The aim of our study was to measure the qualification of ADA prediabetes risk questionnaire in predicting nephropathy and new diagnosis type 2 DM patients in Turkish prediabetes patients. In addition, we aimed to investigate the relationship between nephropathy with metabolic syndrome and thyroid autoimmunity in prediabetes patients. The study included a total of 342 patients who were admitted to the outpatient clinics of Endocrinology and Metabolism Diseases and Internal Diseases Outpatient Clinic at Erzurum Regional Training and Research Hospital between June 2016 and December 2017 and their fasting plasma glucose detected between 100-125 mg/dl and were evaluated with 75 g OGTT test. The patients were checked for proteinuria in the first urine in the morning and the patients with 150 mg/dl proteinuria were diagnosed with nephropathy considering the GFR values. Patients were informed and their informed consent was obtained. ADA prediabetes risk questionnaire was performed to the patients and the data were analyzed statistically in SPSS program. A total of 342 patients were included in our study. Of these, 34.2% were female (n = 117) and 65.8% (n = 225) were female patients. 95.2% of the patients (according to the diagnostic criteria in Table 5) were diagnosed as prediabetes, and in 4.8% of the patients, both OGTT results and HbA1C results were normal, so there was no prediabetes int that patients. Nephropathy was found in 82 patients (27.7%) and MS in 40.1%. The relationship between OGTT and the presence of nephropathy was analyzed. There was a statistically significant relationship between the groups (p = 0.001). Nephropathy was significantly higher in IGT, IGT + IFG and new diagnosis type 2 DM groups. Mean HbA1C values were significantly higher in nephropathy group (p = 0.004). The sensitivity of the prediabetes risk questionnaire to predict the outcome of OGTT was tested by ROC analysis. In ROC analysis, AUC was found to be 0.593. Best specificity and sensitivity were found to be 54% sensitivity and 63% specificity. According to this result, although the result of the test is meaningful, we can said that the level of significance is not suitable for estimating the outcome of OGTT (p = 0.006). The prediabetes risk questionnaire was evaluated by ROC analysis to determine whether the type 2 DM diagnosis could predict by that questionnaire. In ROC analysis, AUC was found to be 0.576. The best specificity and sensitivity were found to be 58% sensitivity and 54% specificity. There was no statistically significant relationship between the presence of nephropathy with MS and thyroid autoantibody positivity (p = 0.099). The sensitivity and specificity of the ADA prediabetes risk questionnaire were found to be very low in predicting new diagnosis type 2 DM patients. Type 2 DM may be diagnosed in those with low scores, and OGTT results may be normal in high scores. This suggests that the ADA prediabetes risk questionnaire is not a suitable questionnaire to use in predicting new type 2 DM patients in the Turkish patients. The sensitivity and specificity of the ADA prediabetes risk survey in predicting normal patients were also very low. Therefore, it is seen that it is not possible to predict OGTT results with this survey in Turkish patients. In accordance with the literature, in our study, it was found that glycemic status and nephropathy had a significant relationship. OGTT results and Hba1C revealed a significant relationship with nephropathy. Nephropathy was found to be higher especially in IGT, IFG + IGT and new diagnosis type 2 DM patients. According to these results, it can be seen that nephropathy may also develop during prediabetes period. Therefore, early diagnosis and treatment of prediabetes are important in terms of nephropathy and CRF, therefore it is important to examine and treat nephropathy in those who are not only diagnosed with DM but also in prediabetes.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    515162

    Ada prediyabet risk anketinin Türk prediyabet hastalarını belirlemedeki etkinliğinin ve prediyabet hastalarında retinopati sıklığının belirlenmesi

    Determination of effectiveness of the ada pre-diabetic risk survey in Turkish prediabetic patients and the frequency of retinopathy in pre-diabetic patients

    AHMET VELİ ŞANİBAŞ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2018

    Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıSağlık Bilimleri Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. DOĞAN NASIR BİNİCİ

  2. Tez No

    642764

    Türk toplumunda diyabet risk skorlarının karşılaştırılması

    Comparison of diabetic risk scores in Turkish society

    HAVVA TUĞBA KİPER

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2020

    İç HastalıklarıSağlık Bilimleri Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. AYŞE ÇARLIOĞLU

  3. Tez No

    856046

    Tip 2 diyabetes mellitus riskini tahmin etmede kullanılan ada (amerıcan dıabetes assocıatıon), ıdrs (ındıan dıabetes rısk score) ve fındrısk (fınnısh dıabetes rısk score) skorlamalarının türk toplumu için karşılaştırılması ve değerlendirilmesi

    Comparison and evaluation of ada (american diabetes association), idrs(indian diabetes risk score) and findrisc (finnish diabetes risk score)scores used to predict the risk of type 2 diabetes mellitus in Turkish population

    AYNUR KARA

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    Aile HekimliğiSağlık Bilimleri Üniversitesi

    Aile Hekimliği Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. MUHTEŞEM EROL YAYLA

    DR. ALİ İHSAN ÇABUK

  4. Tez No

    629856

    Manisa'da kentsel ve yarı kentsel iki bölgede 40-74 yaş arası bireylerde diyabet risk skorlarının performanslarının değerlendirilmesi

    Evaluation of the performance of diabetes risk scores among 40-74 aged individuals in urban and suburban TWO regions in manisa

    TAYFUN ALPEREN ESGİN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2020

    Halk SağlığıManisa Celal Bayar Üniversitesi

    Halk Sağlığı Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. PINAR ERBAY DÜNDAR

  5. Tez No

    412828

    Prediyabetik hastalarda atriyal elektromekanik gecikmenin doku doppler ekokardiyografi ile değerlendirilmesi

    Evaluation of atrial electromechanical delay in prediabetic patients BY tissue doppler echocardiography

    TURYAN ABDULHALİKOV

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2013

    KardiyolojiNecmettin Erbakan Üniversitesi

    Kardiyoloji Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. MEHMET YAZICI

Geri Dön