İnsüline bağımlı diabetes mellitus olgularında hücresel ve hümoral immünite parametrelerinin karşılaştırılması
Başlık çevirisi mevcut değil.
- Tez No: 69242
- Danışmanlar: Belirtilmemiş.
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları, Endocrinology and Metabolic Diseases
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 1998
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Sağlık Bakanlığı
- Enstitü: Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi
- Ana Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 39
Özet
ÖZET Bu çalışma S.B. Ankara Hastanesi Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları Kliniğine başvuran 13 hasta üzerinde yapıldı. Tüberkülin deri testi, Tuberculin Purified Protein Derivative reaktifinden önkola 0.1 mi (5 TU) intradermal uygulandıktan 72 saat sonra endurasyon çapı ölçülerek değerlendirildi. Serumda total immünglobulin G Neflometrik (Beckman Assay IFCC) ile; nükleer antikor, paryetal hücre antikoru, düz kas hücre antikoru, retikülin antikoru İmmün Floresan Assay (İFA) ile floresan mikroskobunda değerlendirildi. Gliadin antikora, adacık antikoru Enzim immunoassay (EIA) (Dynetech 5000) kullanılarak bakıldı. İmmünglobulin E Floresan Enzim immunoassay (FEIA) (Pharmacia Unu Cap) ile; mikrozomal antikor İmmünuradyometrik assay (IRMA) (Bio CODE) ile; tiroglobulin antikor İmmünokemüuminometrik Assay (ICMA) (Nichols) ile değerlendirildi. Tip I diabetes mellitus hastalarında PPD (+) olan vakalar ile (-) olan vakalar karşılaştırıldığında adacık hücre antikoru, immünglobulin G, düz kas hücre antikoru ve gliadin antikor immünglobulin G seviyeleri, PPD (+) vakalarda anlamlı yüksek bulundu bulundu (P< 0.05). PPD (+) olan vakalar ile (-) olan vakalar karşılaştırıldığında diabet yaşı, parietal hücre antikoru, immünglobulin E ve gliadin antikor immünglobulin A seviyeleri PPD (-) olan vakalarda anlamlı yüksek bulundu (PO.05). Ayrıca PPD ölçümleri ile bu değerler arasında (-) korelasyon tespit edildi. Bu iki grup arasında mikrozomal antikor, tiroglobulin antikor, nükleer antikor ve retikülin antikor düzeyleri yönünden anlamlı fark bulunmadı. -31-Bu sonuçlar insulin bağımlı diabetes mellitus hastalarında, diabet yaşının ilerlemesi ile hücresel immün cevabın giderek azaldığını, IDDM patogenezinde hücresel ve humoral immünitenin birlikte rol aldığım, BCG ile yapılan immünoterapiden olumlu sonuç beklebileceğim telkin etmektedir. IDDM' de hücresel immün cevap artışında atopik hastalıklara yatkınlık azalmaktadır. -32-
Özet (Çeviri)
Özet çevirisi mevcut değil.
Benzer Tezler
- İnsüline bağımlı diabetes mellitus olgularında kemik mineral yoğunluğunun değerlendirilmesi
Başlık çevirisi yok
MUSTAFA DEMİR
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
1997
Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıSağlık BakanlığıÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. GÜLTEN TANYER
- İnsüline bağımlı olmayan diabetes mellitus olgularında prostaglandinlerin endojen insülin salınımı ve kan şekeri düzeyleri üzerine etkileri
Başlık çevirisi yok
YALÇIN ARAL
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
1983
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıAnkara ÜniversitesiEndokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. SELAHATTİN KOLOĞLU
- İnsüline bağımlı olmayan diabetes mellitus olgularında kardiyovasküler otonom nöropati ile sol ventrikül fonksiyonları arasındaki ilişki
Başlık çevirisi yok
İSMET ÖNDER IŞIK
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
1998
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıGaziantep Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. YALÇIN KEPEKÇİ
- İnsüline bağımlı olmayan diabetes mellitus olgularında pulmoner mikrovasküler pataloji ile diğer diyabetik mikrovasküler komplikasyonların ilişkisi
Başlık çevirisi yok
HASAN Ş. MİCOZKADIOĞLU
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
1999
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıGaziantep Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. YALÇIN KEPEKÇİ
- İnsüline bağımlı olmayan (Tip II) diabetes mellitus olgularında prostaglandinlerin endojen insülin salınımı ve kan şekeri düzeyleri üzerine etkileri
Başlık çevirisi yok
NUREFŞAN BOYACIOĞLU