Geri Dön

Social sustainability and co-housing: A reading over Sedad Hakki Eldem's studies on traditional Turkish house typologies

Sosyal sürdürülebilirlik ve ortak konut: Sedad Hakkı Eldem'in geleneksel Türk evi tipoloji çalışmaları üzerinden bir inceleme

  1. Tez No: 694941
  2. Yazar: AYŞEN ÇERŞİL
  3. Danışmanlar: PROF. DR. MUALLA ERKILIÇ
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Mimarlık, Architecture
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2021
  8. Dil: İngilizce
  9. Üniversite: Orta Doğu Teknik Üniversitesi
  10. Enstitü: Fen Bilimleri Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Mimarlık Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 132

Özet

Sürdürülebilirliğin günümüzün toplumsal ve ekolojik zorluklarını karşılamaya yönelik bütünsel bir yaklaşım olarak değerlendirilmesi, çevresel, ekonomik, sosyal ve kültürel boyutların sürdürülebilirlik konusuna entegrasyonunu gerektirmektedir. Diğer sürdürülebilirlik boyutlarının yanı sıra, sosyal sürdürülebilirliği mimari üretimlere uygulamak hem doğal hem de sosyal koşullara saygılı yapılı çevrelerin yaratılmasıyla sonuçlanır. Yapılı çevrenin birincil bileşeni olarak konut, çevreyi koruyucu ve sosyal olarak uygun davranışların gerçekleştirilmesi için uygun bir ortamdır. Bu bağlamda, kullanıcılarına sosyal olarak sürdürülebilir ortamlar sağlamak için çeşitli konut modelleri denenmiştir. Pek çok alternatif arasından ortak konut hem bireylerin sosyal ihtiyaçlarını karşılamada hem de çevreyi koruyucu davranışlarını pekiştirmede uygun bir model olarak karşımıza çıkmaktadır. Katılımcı yaşam tarzları aracılığıyla pozitif sosyal ilişkileri ve sosyal uyumu teşvik eder ve sosyal bağlılığı ve refahı, kaynakların verimli paylaşımını, topluluk üyeleri arasında pratik veya ahlaki desteği ve çevreye duyarlı davranışların benimsenmesini geliştirir. Bu nedenle, ortak konut, sosyal ve ekolojik olarak sürdürülebilir konut ortamları geliştirmek için çağdaş bir yöntem olarak kabul edilmektedir. Bu tezde, ortak konut topluluklarının sosyal olarak sürdürülebilir yaşam biçimlerinin ve ortak konut tasarımlarının mimari değerlerinin geleneksel Türk konut kültürü için yeni söylemler olmadığı tartışılmaktadır. Ortak konut topluluklarının bazı sosyal hedefleri, geleneksel Türk aileleri tarafından uzun süredir benimsenmiş ve takdir edilmiştir. Kolektif davranış biçimlerini geliştirme, sosyal etkileşimi artırma, sosyal olarak birbirine bağlı toplulukları teşvik etme, mekanların ve kaynakların etkin paylaşımı ve kullanımı için araçlar sağlama açısından, geleneksel Türk evlerinin mekânsal organizasyonları, çağdaş ortak konut tasarımlarıyla benzer plan kompozisyonu ilkeleri sergiler. Geleneksel Türk konutlarının sosyal olarak sürdürülebilir niteliklerinin ortak konut ile bağlantılı olarak açığa çıkarılması, ilişkisel bir değerlendirme için tipolojinin bir araç olarak kullanılmasını gerektirmektedir. Sedad Hakkı Eldem'in“Türk Evi”üzerine yaptığı kapsamlı tipolojik çalışmaları,“Türk Evi”kavramının ifade ettiği milliyetçi referanslar göz ardı edilerek, mevcut ev tiplerinin bu açıdan yeniden değerlendirilmesinde bir vaka çalışması olarak kullanılacaktır. Bu nedenle geleneksel Türk konutları, ortak konut modelleri ile arasındaki benzerlikleri ortaya çıkarmak için kompozisyon unsurları ve mekânsal kurguları üzerinden sosyal sürdürülebilirlik kavramıyla bağlantılı olarak incelenecektir.

Özet (Çeviri)

Reconsideration of sustainability as a holistic approach to meet today's societal and ecological challenges requires the integration of environmental, economic, social, and cultural dimensions to sustainability's subject matter. Among other dimensions, implementing social sustainability to architectural productions results in the creation of built environments which are respectful to both natural and social conditions. As a primary component of the built environment, housing is a setting for environmentally protective and socially viable attitudes to be realized. In this context, variety of housing models has been experimented to provide socially sustainable environments to its users. Among many alternatives, co-housing appears as a promising model in fulfilling both the social needs of individuals and enhancing environmentally protective behaviors. It encourages positive social relations and social cohesion through participatory lifestyles and enhances social connectedness, well-being, efficient sharing of resources, practical or moral support between community members and adoption of environmentally sensitive behaviors. Therefore, co-housing is considered as a contemporary method for developing socially and ecologically sustainable housing environments. It is argued in this thesis that socially sustainable way of life of co-housing communities and architectural values of co-housing designs are not new discourses for traditional Turkish housing culture. Some social objectives of co-housing communities have been adopted and appreciated by traditional Turkish households for a long time. In terms of enhancing collective ways of behavior, increasing social interaction, encouraging socially connected communities, providing means for effective sharing and use of spaces and resources, spatial organizations of traditional Turkish houses display similar compositional and configurational principles with contemporary co-housing designs. Disclosing socially sustainable qualities of traditional Turkish dwellings with reference to co-housing necessitates the use of typology as a means for a correlative evaluation. Excluding the nationalistic references which the term“Turkish House”denotes Sedad Hakkı Eldem's extensive typological studies on the“Turkish House”will be used for a solid ground for the re-evaluation of existing house types. Therefore, traditional houses will be examined through their compositional elements and configurational principles to uncover their similarities between co-housing models with relation to the concept of social sustainability.

Benzer Tezler

  1. Co-living experiments revisited, with two case studies from the Netherlands: Organization, community, and design dimensions in co-housing

    Müşterek yaşam deneylerine yeniden bakış, Hollanda'dan iki örnek çalışma ile: Müşterek konutta örgütlenme, topluluk ve tasarım boyutları

    SILA KANYAR

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2022

    MimarlıkOrta Doğu Teknik Üniversitesi

    Mimarlık Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. AYDAN BALAMİR

  2. Analysis of social housing in Morocco: The progress, challenges and limitations through the case study of Nid d'abeille, carriere central Casablanca 1952

    Fas'ta sosyal konut analizi: Nid d'abeille, carriere central Casablanca 1952 vaka çalışması yoluyla ilerleme, zorluklar ve sınırlamalar

    HAJAR HAJJI

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2021

    MimarlıkBahçeşehir Üniversitesi

    Mimarlık Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. EMİNE ÜMRAN TOPÇU

  3. Yer bağlılığı ve sosyal sürdürülebilirlik ilişkisinin kurtuluş semti üzerinden okunması

    The relationship between place attachment and social sustainability: The case of kurtuluş district

    İREM OĞUZ

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    Mimarlıkİstanbul Teknik Üniversitesi

    Kentsel Tasarım Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. GÜLÇİN PULAT GÖKMEN

  4. Sürdürülebilir bina sertifika sistemlerinin ölçütlerinin belirlenmesinde sürdürülebilirliğin sosyal boyutunun etkisi: Türkiye için öneriler

    Social sustainability effect to the determination of sustainable building certification system criteria: Suggestions for Turkey

    BEGÜM BAYRAKTAROĞLU

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2014

    MimarlıkYıldız Teknik Üniversitesi

    Mimarlık Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. FERİDE PINAR ARABACIOĞLU

  5. Sürdürülebilirlik ve tersine lojistik arasındaki etkileşim hakkında sistematik literatür taraması ve bibliyometrik analiz

    Interplays between sustainability and reverse logistics: A systematic literature review and bibliometric analysis

    BEHİÇ EFE TEKİN

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2022

    İşletmeİstanbul Kent Üniversitesi

    İşletme Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. BÜLENT DEMİR