Towards a new understanding of nature: Material ecology in architecture
Yeni bir doğa anlayışına doğru: Mimarlıkta malzeme ekolojisi
- Tez No: 695748
- Danışmanlar: PROF. DR. İNCİ BASA
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Mimarlık, Architecture
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2021
- Dil: İngilizce
- Üniversite: Orta Doğu Teknik Üniversitesi
- Enstitü: Fen Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Mimarlık Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 143
Özet
Doğa, insan türünün içinde bulunduğu çevreyi, insan faaliyeti dışındaki materyallere, biçimlere ve davranışlarına anlam yükleyerek tariflediği bir tanım olarak, tarih boyunca değişmiş ve güncellenmiştir. Rönesansa kadar aşkın bir güç tarafından mutlak bir planla tasarlandığına ve ideal halinin çözümlenmesi için örtük mesajlar içerdiğine inanılan kavram, sonrasında insan tarafından düzenlenmesi gereken kaotik bir ortam gibi değerlendirilmiştir. Rönesans'tan devralınan hümanist gelenek ve Endüstri Devrimi'nin kitlelere kaynakları tahsis edebilme kapasitesinin iş birliği ile, doğa insanın tasarımı olan evcilleştirilmiş yapılı çevreye dönüşmüş ve bu dönüşüm giderek doğanın değili olarak yorumlanan kültürün alanına dahil edilmiştir. Bu durumda doğa sosyal hayatın programlanması doğrultusunda form verilen hammadde ile vahşi hayatı karşılayan bir terim olarak kullanılmaya başlamıştır. Ancak insan ihtiyaçlarına göre düzenlenmiş doğa, güncel olarak antroposen adı verilen ölçümlenebilecek bir jeolojik katman haline gelmiş ve bir ekolojik krize sebebiyet vermiştir. Pek çok akademik çalışma bu krizin nedenini doğa kavramıyla kurduğumuz insan merkezci ilişkide yattığını öne sürerek bu kutuplaştırıcı ve hiyerarşik ontolojiye alternatifler araştırmaktadır. Ortodoks tarih anlatısının dışına çıktığımızda, doğanın anlaşılmasında insan-dışı ve heterarşik bir ontolojik zemin olarak maddeyi kullanan bir diskur olarak materyalizm, insan-dışı argümanlarla 'yeni materyalizm' başlığında güncel olarak tekrar tartışmaya açılmaktadır. Bu başlığın altında pek çok alt akıntı bulunmaktadır, ancak çalışma doğayı madde-enerjinin farklı bir araya gelişleri olarak yorumlayan, performatif madde söyleminde pozisyonlanmıştır. Bu anlayışa göre form her bir araya gelişteki öz-örgütlenmenin çevresiyle olan karşılıklı iç-dış kuvvetleri doğrultusunda maddenin davranış biçimidir ve süreğendir. Cansız olarak nitelendirilen maddelerden biyolojik bedenlere kadar genişleyebilen bu düşünce altlığı, mimarlığın da güncel tartışma alanına girmiştir. Bu bağlamda, madde ve form ilişkileri üzerine bir disiplin olan mimarlık, formalist bir yaklaşımdan, dışsal etkilerle iletişimi doğrultusunda form alan performatif bir hatta doğru kaymaktadır. Bu konuya ekolojik problem perspektifinden yaklaşıldığında, performatif bir mimarlık arayışı 'malzeme ekolojisi' başlığında oluşmaya başlamıştır. Ekolojik savını biyolojik ajanların konvansiyonel olmayan bir biçimde mimari materyal olarak kullanılması ve dijital teknolojilerin yardımıyla maddenin bilgilendirilmesi üzerinden kuran yaklaşım, karşılıklı ilişkinin mimari süreçte yaratabileceği potansiyeller üzerine bir örnek alanı olarak seçilmiştir. Ancak mimarlığın pratiğe dönmüş halinden çok, tez bağlamında konu edilen performatif madde ve form alan mimarlığa ilişkin öncü bir işaretçi konumunda değerlendirilmiştir. Çalışma kapsamınca ekolojik problem insanın doğa okumalarıyla ilişkilendirilmiştir. Çalışmanın çatkısını oluşturan ilk hatta idealist doğa düşüncesi ile uygulanan formalist mimarlık arasındaki korelasyon tarihsel olarak incelenmiş ve ürettiği ekolojik yarık değerlendirilmiştir. Çatkının ikinci hattında ise form alma sürecinde olan performatif bir doğa anlayışı ekoloji ve yeni materyalizm söylemi üzerinden tarihsel ve felsefi yönleriyle tartışmaya sunulmuştur. Buna karşılık gelebilecek performatif bir mimari öneri 'materyal ekolojisi' çalışmaları üzerinden örneklenmiş ve ekolojik potansiyelleri değerlendirilmiştir.
Özet (Çeviri)
Nature has changed and updated throughout history as a definition that human species describes the environment in which they live, by attributing meaning to materials, forms and behaviors outside than human activity. Until the Renaissance, nature was believed to be the creation of a transcendental power with an absolute plan containing occult messages about its ideal state to be puzzled, but later it began to be considered as a chaotic environment that should be ordered by human. With the cooperation of the humanistic tradition inherited from the Renaissance and the Industrial Revolution's ability to allocate resources to the masses, nature has turned into a domesticated built environment that is the design of human, and this transformation has increasingly been included in the field of culture, which is interpreted as 'not nature'. In this case, nature has been updated as a term that corresponds to 'wildlife' and material resource waiting to be formed in accordance with the programming of social life. However, nature, organized and formed according to human needs, has become a geologic layer called the Anthropocene, and has caused an ecological crisis. Many academic argue that the cause of this crisis lies in our anthropocentric relationship with the concept of nature. Materialism, which is a discourse that uses matter as a post-human and heterogeneous ontological ground in understanding nature, is currently debated with post-human issues under the title of 'new materialism'. There are many undercurrents included in this school of thought, however, the study is positioned in the discourse of performative matter, which evaluates nature as the different combinations of matter-energy. According to this understanding, form is considered as the behavior of matter as a response to both internal forces of a self-organization and external forces of its environment and it is a continuous process. This epistemological approach, which can expand from inanimate substances to biological bodies, has also entered the field of architecture as a current debate. In this context, architecture, which is a discipline on matter and form relations, is shifting from a formalist to a performative approach that takes form through communication with external influences. This study focuses the post-human relationalities as the root of ecological problem. On the architectural scene, the ecological potential of matter is currently studied under 'material ecology'. This approach that asserts its ecological argument by the unconventional use of biological agents as architectural materials and informing matter with the help of digital technologies, has been chosen as a case for bringing forth the debated ecological performative matter potentials in the architectural process. However, the cases had been issued as initial architectural research indicating the performative matter and architecture in formation process rather than an architectural orientation of practice. Within the scope of the study, the ecological problem is associated with human's nature understandings. In the first part of the framework, the correlation between the idealist nature understanding and applied formalist architecture was examined historically, and the ecological rift it produced was evaluated. In the second part of the framework, an ecologic and performative nature understanding, which is in a formation process is discussed with its historical and philosophical aspects through the discourses of ecology and performative new materialism. A corresponding performative architectural proposal was exemplified through 'material ecology' studies and its ecological potentials were evaluated.
Benzer Tezler
- 1960 sonrası süreçte ortaya çıkan ekolojik sanatın amaçlar ve kavramlar kapsamında değerlendirilmesi
Evaulation of post 1960 ecological art within concepts and aims
YEŞİM ZÜMRÜT
Sanatta Yeterlik
Türkçe
2012
Güzel SanatlarMimar Sinan Güzel Sanatlar ÜniversitesiSeramik ve Cam Tasarımı Ana Sanat Dalı
YRD. DOÇ. İRFAN AYDIN
- Resimde postminimalist çözümlemeler
Postminimalist analyses in painting
HAMİD MAHARRAMOV
Yüksek Lisans
Türkçe
2023
Güzel SanatlarAnkara Hacı Bayram Veli ÜniversitesiResim Ana Sanat Dalı
PROF. DR. MEHTAP PAZARLIOĞLU BİNGÖL
- Yüzyıl sonu modernite kavramı
Başlık çevirisi yok
M. DURMUŞ DİLEKÇİ
Yüksek Lisans
Türkçe
1997
Mimarlıkİstanbul Teknik ÜniversitesiMimarlık Ana Bilim Dalı
PROF. DR. HÜLYA YÜREKLİ
- 1980-1990 arası Türk resminde figüratif eğilimler
Figürative tendencies in Turkish painting between the years 1980-1990
SERTAÇ DİNÇER
Yüksek Lisans
Türkçe
2019
Güzel SanatlarMimar Sinan Güzel Sanatlar ÜniversitesiSanat Tarihi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. BURCU PELVANOĞLU