Geri Dön

Çocukluk çağı travmalarının yaşam kalitesi ile ilişkisinde üstbilişlerin aracı rolü

The mediator role of metacognition on the relationship of childhood traumas with life quality

  1. Tez No: 699935
  2. Yazar: NAZAN SULHAN
  3. Danışmanlar: DR. ÖĞR. ÜYESİ ALİŞAN BURAK YAŞAR
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Psikoloji, Psychology
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2021
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Işık Üniversitesi
  10. Enstitü: Lisansüstü Eğitim Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Klinik Psikoloji Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 126

Özet

Bu araştırma, çocukluk çağı travmalarının yaşam kalitesi ile ilişkisinde üstbilişlerin aracı rolü olup olmadığını incelemek amaçlı gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın örneklemini, 20-40 yaş aralığındaki 397 (204 kadın, 193 erkek) üniversite öğrencisi (lisans) oluşturmaktadır. Araştırmada katılımcıların sosyodemografik bilgilerine ulaşmak için Sosyodemografik Bilgi Formu, çocukluk çağındaki travmatik yaşantılarını ölçmek için Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği (ÇÇTÖ), yaşam kalitesini değerlendirmek amacıyla Dünya Sağlık Örgütü Yaşam Kalitesi Ölçeği Kısa Formu (WHOQOLBREF), üst biliş düzeylerini belirlemek için Üst Bilişler Ölçeği-30 (ÜBÖ-30) kullanılmıştır. Verilerin analiz sürecinde betimleyici analizler, bağımsız t-test, ANOVA, Pearson korelasyon, basit ve hiyerarşik regresyon analizleri SPSS programı aracılığıyla yürütülmüştür. Veriler değerlendirildiğinde çocukluk çağı travmaları ile yaşam kalitesi arasında negatif yönde orta derecede anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Aynı zamanda çocukluk çağı travmaları puanları ile üstbiliş değerleri arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Üstbiliş değerleri ile yaşam kalitesi puanları arasında negatif yönde anlamlı bir ilişkinin olduğu sonucuna varılmıştır. Çocukluk çağı travmaları ile yaşam kalitesi arasındaki ilişkide üstbilişlerin kısmi aracılık rolünde olduğu hipotezimizin lehine bulgular saptanmıştır. Sonuç olarak, çocukluk çağı travmaları puanları ve üstbiliş puanı arttıkça yaşam kalitesi düzeyinin azaldığı görülmüştür. Aynı şekilde çocukluk çağı travma puanları arttıkça patolojik üstbiliş değerlerinin de arttığı görülmüştür. Özetle bu bulgular çocukluk çağı travmaları ile yaşam kalitesi arasındaki ilişkide üstbilişlerin kısmi aracı rolde olduğunu ve çocukluk çağı travmalarının işlevsel olmayan üstbilişlere zemin hazırlayan bir faktör olabileceğini göstermektedir.

Özet (Çeviri)

This research was conducted to examine whether metacognition has a mediating role in the relationship between childhood trauma and quality of life. The group who participated in the research consisted of 397 undergraduate students between the ages of 20 and 40 (204 women - 193 men) . In order to access the sociodemographic informations of the participants in the research, a sociodemographic information form was used in addition to the Childhood Trauma Questionnaire (CTQ) to measure childhood traumatic experience, a short form which aims to assess the quality of life through the World Health Organization Quality of Life Scale (WHOQOLS), and the Metacognition Scale-30 to determine the levels of metacognition. Data analysis was carried out through descriptive analysis, independent sample t-test, ANOVA, Pearson correlation, simple and hierarchical regression analysis via the SPSS program. When the data was evaluated, a negative moderately related association between childhood trauma and life quality was found. At the same time, a positive association was found between childhood trauma degrees and metacognition values. As a conclusion, there is a significant negative relationship between the values of metacognition and the degrees of quality of life. Results were found in favor of our hypothesis in which metacognition plays a partial mediating role in the relationship between childhood trauma and quality of life. As a result, it was observed that the quality of life decreased with increasing childhood trauma degrees and metacognition degrees. Similarly, as childhood trauma degrees increase, the pathological metacognition values increase as well. In summary, these results show that metacognition has a partial mediating role in the relationship between childhood trauma and quality of life, and the childhood traumas may be a factor of paving the way for ineffective metacognition.

Benzer Tezler

  1. Panik bozukluğunda psikolojik dayanıklılığın klinik belirtiler ve tedavi yanıtı üzerine etkisi

    Effect of resilience on clinical symptoms and treatment response in panic disorder

    EKİN EZGİ PINAR YÜCEL

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2019

    Psikiyatriİstanbul Üniversitesi

    Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MEHMET RAŞİT TÜKEL

  2. Çocukluk çağı travmasının şizofreni kliniği ile ilişkisi

    The relationship between childhood trauma and the clinic of schizophrenia

    NAİLE DİLA AY

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2013

    PsikiyatriOndokuz Mayıs Üniversitesi

    Psikiyatri Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. ÖMER BÖKE

  3. Çocukluk çağı travmalarının evlilik uyumu ve yaşam kalitesi üzerindeki etkisi

    The effect of childhood trauma on marrital adjustment and quality of life

    CANSU ABALI

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2017

    PsikolojiÜsküdar Üniversitesi

    Klinik Psikoloji Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. AHMET EMRE SARGIN

  4. Bipolar bozuklukta travmatik yaşam olaylarının baş etme tutumları ve duygu düzenleme üzerine etkilerinin incelenmesi

    Effects of traumatic life events on coping styles and emotion regulation in bipolar disorder

    CEMRE KULAKCI

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2020

    PsikiyatriMersin Üniversitesi

    Psikiyatri Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ EDA ASLAN

  5. Yetişkinlerde algılanan çocukluk çağı travmalarının yaşam kalitesi ve benlik saygısına etkisi

    The effect of percieved childhood traumasonquality of life and self esteem in adulthood

    FARİDA MANSOOR

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2019

    PsikolojiAnkara Üniversitesi

    Psikoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. NİLHAN SEZGİN