What is behind the rise of Neo-Ottomanism in Turkish foreign policy in the last two decades?
Son iki on yılda Türk dış politikası'ndaki Yeni Osmanlılığın yükselişinin ardında ne var?
- Tez No: 728711
- Danışmanlar: PROF. DR. ERİK RİNGMAR
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Siyasal Bilimler, Uluslararası İlişkiler, Political Science, International Relations
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2021
- Dil: İngilizce
- Üniversite: İbn Haldun Üniversitesi
- Enstitü: Lisansüstü Eğitim Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 67
Özet
Bu tez makalesi, Yeni Osmanlıcılığın, Adalet ve Kalkınma Partisi namı diğer AKP'nin yirmi yıllık iktidarı altında benimsenen bir dış politika olarak yükselişini merhum Türk akademisyen Şerif Mardin tarafından sağlanan bir sosyolojik çerçeve (Merkez-Çevre ilişkileri) kullanarak açıklamayı amaçlamaktadır. . Başlangıçta çerçeve, Türk tarihinde merkez ve çevre arasındaki ilişkiyi açıklamak için kullanılmıştır. Mardin (1973), Osmanlı merkezinin 18. yüzyıldan itibaren politikalarını çevrenin talepleriyle uyumlu hale getirmek için mücadele ettiğine ve bunun tarihin farklı dönemlerine kadar uzandığına inanmaktadır. Bazı dönemlerde hem merkez hem de çevre arasında işbirliğine dayalı bir ilişkiye tanık olunurken, diğerlerinde çevre, merkezi farklı kültürel değerlere sahip tamamen farklı bir varlık olarak gördü. Mardin (1973), 1960 darbesi olaylarını ve Menderes'in infazını anlatarak merkez-çevre ilişkileri çerçevesi formülasyonunu sonlandırırken, bu makale tartışmayı AKP'nin 2002'de iktidara gelmesine kadar genişletmeyi ve çevrenin nasıl olduğunu açıklamayı amaçlamaktadır. Siyasi özlemler, dış politikayı AKP iktidarı altında Yeni Osmanlıcılık olarak bilinen şeye kaydırmanın yolunu açtı. Birçoğu Yeni Osmanlıcılığın ortaya çıkışını 2000'li yıllarda ekonomik yön, parti siyaseti, Türk Milliyetçiliği ve Avrupalılaşma gibi Türkiye'deki iç gelişmelere geri dönerek açıklamaya çalıştı. Hatta bazı bilim adamları, Yeni Osmanlıcılık diye bir şey olmadığını, daha ziyade Türkiye'nin dış politikasını yönetenin Sünni-İslamcı bir ideoloji olduğunu iddia ediyorlar. Bu yazının amacı, Yeni Osmanlıcılık kavramını, böyle bir kavramın ortaya çıkmasındaki ana faktör olarak öncelikle Şerif Mardin'in Merkez-çevre ilişkileri teorisine atıfta bulunarak açıklamak ve Neo-Osmanlıcılığın net bir anlayışını ve tanımını işaret ederek açıklamaktır. AKP iktidarı altında Türkiye'nin dış politika tutumu. Bu nedenle, bu makalenin ana argümanı, Yeni Osmanlıcılığın ve Şerif Mardin'in 'Çevre' kavramının geçerliliğini kanıtlamak olacaktır. Bunu yaparken, merkez ile çevre arasındaki ilişkinin ne kadar iyi olduğunu ve bugün toplumun bu kesimlerinin birbirlerini nasıl etkilediğini belirlemede Demokrasi, Siyasal Kutuplaşma ve Kültürel farklılıktan üç unsurdan yararlanılacaktır.
Özet (Çeviri)
This thesis paper aims to explain the rise of Neo-Ottomanism as an adopted foreign policy under the two-decade long rule of Justice and Development Party aka AKP by using a sociological framework (Center-Periphery relations) provided by the late Turkish scholar Serif Mardin. Originally, the framework was employed to explain the relationship between the center and the periphery in Turkish history. Mardin (1973) believes that since the 18th century, Ottoman center struggled to align its policies with the demands of the periphery, and this extends to different periods of history. In some periods a cooperative relationship between both center and periphery was witnessed, while in others, periphery saw the center as a totally different entity with different cultural values. While Mardin (1973) ends his formulation of the center-periphery relations framework by explaining the events of the 1960's coup and the execution of Menderes, this paper aims to extend the discussion to the rise of AKP to power in 2002 and explain how the periphery's political aspirations paved the way to shift foreign policy to what is known as Neo-Ottomanism under AKP's rule. Many have tried to explain the emergence of Neo-Ottomanism by going back to the domestic developments in Turkey during the 2000s such as the economical aspect, party politics, Turkish Nationalism and Europeanization. Some other fellow scholars even argue that there is no such thing as Neo-Ottomanism but rather it is a Sunni-Islamist ideology that runs Turkey's foreign policy. It is the objective of this paper to explain the concept of Neo-Ottomanism by primarily referring to Serif Mardin's Center-periphery relations theory as the main factor in emergence of such a concept and give a clear understanding and definition of Neo-Ottomanism by pointing out Turkey's foreign policy attitude under the AKP government. Therefore, the main argument of this paper will be proving the relevancy of Neo-Ottomanism and the 'Periphery' concept of Serif Mardin. In doing so, the three elements of Democracy, Political Polarization and Cultural difference will be utilized in determining how good the relationship between the center and the periphery is and how today those segments of society influence one another.
Benzer Tezler
- An analysis of Turkey's participation to United Nations Peacekeeping Operations between 1990 and 2017
1990 ve 2017 yılları arasında Türkiye'nin Birleşmiş Milletler Barış Gücü operasyonlarına katılımının incelenmesi
NESLİHAN TEZCAN
Yüksek Lisans
İngilizce
2019
Uluslararası İlişkilerİstanbul Şehir ÜniversitesiDR. ÖĞR. ÜYESİ ŞİRİN DUYGULU ELCİM
- Women politicians of Pakıstan: a study of patriarchal paradox in a post colonial muslim context
Pakistan'ın kadın politikacıları: Sömürgecilik sonrası dönemde ataerkil paradoks
MUHAMMAD IQBAL SAIF
- Dışavurumcu tavrın romantik kökleri
The Romantie roats of the ekspressionist attitude
EMEL AKIN
Yüksek Lisans
Türkçe
1999
Güzel SanatlarMimar Sinan Güzel Sanatlar ÜniversitesiResim Ana Sanat Dalı
YRD. DOÇ. DR. GÜNGÖR TANER