Geri Dön

Sistemik skleroz hastalarında serum oto-antikor profilinin hastalık seyrine etkisinin değerlendirilmesi

The effect of serum autoantibody profile on clinical follow up of systemic sclerosis patients

  1. Tez No: 730599
  2. Yazar: MELODİ GİZEM CAN
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. YASEMİN YALÇINKAYA
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Romatoloji, Rheumatology
  6. Anahtar Kelimeler: sistemik skleroz, otoantikor, anti-sentromer antikor, anti-Scl70, systemic sclerosis, autoantibody, anti-centromere antibody, anti-Scl70
  7. Yıl: 2021
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: İstanbul Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 56

Özet

Amaç: Sistemik Skleroz(SSk) tanısı konulmuş olan hastalarda otoantikorların hastalık seyrine etkisinin değerlendirilmesidir. Yöntem: En az 12 ay süreyle takip edilen 206 SSk (189 kadın) hastasının verileri geriye dönük olarak tarandı; otoantikor varlığı (anti-nükleer antikor(ANA), anti-Scl70 ve anti sentromer(ASA)), kümülatif olarak klinik, laboratuvar ve görüntüleme bulguları önceden hazırlanan protokole kaydedildi. Otoantikor profilinin, hastalık şiddetinin zamanla değişimi (Medsger Şiddet İndeksi), takipte yeni organ tutulumu veya var olan organ tutulumunda şiddetlenme ve hastalıksız sağ-kalım (cox regresyon) üzerine olan etkisi değerlendirildi. Bulgular: Hastalarda %2.9 (n=6) ANA(-), %27.7(n=57) ANA(+)(ENA)(-), %47.1(n=97), anti-Scl70(+) ve %22.3(n=46) ASA(+)'liği saptandı. Anti-Scl70(+)'liği yaygın deri tutulumu, interstisyel akciğer hastalığı(İAH) ve digital gangren ile ilişkiliydi (p%80'inde var olan organ tutulumunda şiddetlenme olabildiği, ACA(-) grupta ise 5.yılda >%67'sinde ve 8.yılda >%80'inde hem yeni organ tutulumu hem de var olan organ tutulumunda şiddetlenme olduğu saptandı. Sonuç ve Öneriler: ASA(+) hastalar daha iyi prognoza sahip olarak kabul edilse de bazı hastalarda, özellikle 8.yıldan sonra, hastalık şiddetinin ve yeni organ tutulumunun artabileceği bilinmelidir. ANA veya anti-Scl70(+)'lerde ise hastağın seyrinin şiddetli olduğu ve hastalığın ilk 5 yılında çoğu hastada organ tutulumu veya kötüleşmesi olabileceği, bu nedenle de hastalığın erken döneminde dikkatli takibin ve etkin tedavinin gerekli olduğu düşünüldü.

Özet (Çeviri)

Purpose: The aim of this study was to evaluate the effect of autoantibodies on the course of the disease in patients with systemic sclerosis(SSc). Method: Two-hundred and six SSc patiens (189 females) who had a follow-up period of >12 months were enrolled into this retrospective study. Autoantibody status (anti-nuclear antibody (ANA), anti-Scl70 ve anti-centromere(ACA)), clinical, laboratory and radiologic findings of the patients were recorded into a predefined protocol. The effect of autoantibody profile on the progress of disease severity over time (Medsger Severity Index), new or worsening organ developement and disease free survival (cox regression) were evaluated. Results: Autoantibody profile were as follows; %2,9(n=6) ANA(-), %27,7 (n=57) ANA(+)(ENA neg), %47,1(n=97) anti-Scl70(+) and %22,3(n=46) ACA(+). Anti-Scl70 was found to be associated with diffuse skin involvement, interstitial lung disease (ILD) and digital gangrene(p80% of the ACA(+) patients developed worsening organ involvements. In ACA(-) groups, >67% and >%80 of the patients were found to have both new or worsening organ involvements at 5. and 8. years. Conclusion: Although ACA(+) SSc patients are considered to have a better prognosis, these results demonstrated that some of these patients may have worsening disease severity and develope new involvements particularly after 8.year of the disease. ANA (+) or anti-scl70 (+) patients were found to have more severe disease and develope new or worsening organ involvements within first 5 years of follow up, these group of patients should be carefully monitored and intensely treated at early couse of the disease.

Benzer Tezler

  1. Sistemik skleroz patogenezinde IL-6 VE IL-17 nın yeri ve klinik bulgularla ilişkisinin değerlendirilmesi

    The role of IL-6 AND IL-17 IN pathogenesis of systemic sclerosis and evaluation to associations with clinical manifestations

    İKBAL YILMAZ AKDAM

    Tıpta Yan Dal Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2013

    RomatolojiAdnan Menderes Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. TAŞKIN ŞENTÜRK

  2. Sistemik sklerozlu hastalarda interlökin-17 ve interlökin-23 seviyeleri ile hastalık aktivitesi, sistemik organ tulumu ilişkisi

    The relationship of interleukin 17 and interleukin 23 levels with disease activity and multisystemic organ involvement, in systemic sclerosis patients

    CELAL DEMİR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2011

    RomatolojiAnkara Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MURAT TURGAY

  3. Antipsikotik kullanımına bağlı gelişen hiperprolaktinemi ile sessiz otoimmün tiroid hastalığı ilişkisi

    A possible effect of antipsychotic-induced hyperprolactinemia on development of silent autoimmune thyroiditis

    BURÇ ÇAĞRI POYRAZ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2007

    Allerji ve İmmünolojiİstanbul Üniversitesi

    Psikiyatri Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. İBRAHİM BALCIOĞLU

  4. Investigation of notch signalling pathway proteins as potential biomarkers for differentiating multiple sclerosis subtypes

    Multiple skleroz alt tiplerinin ayrımı için notch sinyal yolağı proteinlerinin biyobelirteç potansiyellerinin araştırılması

    ZEYNEP ÖZTÜRK

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2016

    Biyolojiİstanbul Teknik Üniversitesi

    Moleküler Biyoloji-Genetik ve Biyoteknoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. EDA TAHİR TURANLI

  5. Terapotik plazma değişimi sırasında kullanılan replasman sıvılarının plazma viskozitesi ve koagülasyon faktörleri üzerine etkileri

    Effects of replacement fluids used for therapeutic plasma exchange on plasma viscosity and coagulation factors

    İBRAHİM TEK

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2001

    HematolojiAnkara Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ.DR. ÖNDER ARSLAN