Sistemik skleroz hastalarında serum oto-antikor profilinin hastalık seyrine etkisinin değerlendirilmesi
The effect of serum autoantibody profile on clinical follow up of systemic sclerosis patients
- Tez No: 730599
- Danışmanlar: DOÇ. DR. YASEMİN YALÇINKAYA
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Romatoloji, Rheumatology
- Anahtar Kelimeler: sistemik skleroz, otoantikor, anti-sentromer antikor, anti-Scl70, systemic sclerosis, autoantibody, anti-centromere antibody, anti-Scl70
- Yıl: 2021
- Dil: Türkçe
- Üniversite: İstanbul Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 56
Özet
Amaç: Sistemik Skleroz(SSk) tanısı konulmuş olan hastalarda otoantikorların hastalık seyrine etkisinin değerlendirilmesidir. Yöntem: En az 12 ay süreyle takip edilen 206 SSk (189 kadın) hastasının verileri geriye dönük olarak tarandı; otoantikor varlığı (anti-nükleer antikor(ANA), anti-Scl70 ve anti sentromer(ASA)), kümülatif olarak klinik, laboratuvar ve görüntüleme bulguları önceden hazırlanan protokole kaydedildi. Otoantikor profilinin, hastalık şiddetinin zamanla değişimi (Medsger Şiddet İndeksi), takipte yeni organ tutulumu veya var olan organ tutulumunda şiddetlenme ve hastalıksız sağ-kalım (cox regresyon) üzerine olan etkisi değerlendirildi. Bulgular: Hastalarda %2.9 (n=6) ANA(-), %27.7(n=57) ANA(+)(ENA)(-), %47.1(n=97), anti-Scl70(+) ve %22.3(n=46) ASA(+)'liği saptandı. Anti-Scl70(+)'liği yaygın deri tutulumu, interstisyel akciğer hastalığı(İAH) ve digital gangren ile ilişkiliydi (p%80'inde var olan organ tutulumunda şiddetlenme olabildiği, ACA(-) grupta ise 5.yılda >%67'sinde ve 8.yılda >%80'inde hem yeni organ tutulumu hem de var olan organ tutulumunda şiddetlenme olduğu saptandı. Sonuç ve Öneriler: ASA(+) hastalar daha iyi prognoza sahip olarak kabul edilse de bazı hastalarda, özellikle 8.yıldan sonra, hastalık şiddetinin ve yeni organ tutulumunun artabileceği bilinmelidir. ANA veya anti-Scl70(+)'lerde ise hastağın seyrinin şiddetli olduğu ve hastalığın ilk 5 yılında çoğu hastada organ tutulumu veya kötüleşmesi olabileceği, bu nedenle de hastalığın erken döneminde dikkatli takibin ve etkin tedavinin gerekli olduğu düşünüldü.
Özet (Çeviri)
Purpose: The aim of this study was to evaluate the effect of autoantibodies on the course of the disease in patients with systemic sclerosis(SSc). Method: Two-hundred and six SSc patiens (189 females) who had a follow-up period of >12 months were enrolled into this retrospective study. Autoantibody status (anti-nuclear antibody (ANA), anti-Scl70 ve anti-centromere(ACA)), clinical, laboratory and radiologic findings of the patients were recorded into a predefined protocol. The effect of autoantibody profile on the progress of disease severity over time (Medsger Severity Index), new or worsening organ developement and disease free survival (cox regression) were evaluated. Results: Autoantibody profile were as follows; %2,9(n=6) ANA(-), %27,7 (n=57) ANA(+)(ENA neg), %47,1(n=97) anti-Scl70(+) and %22,3(n=46) ACA(+). Anti-Scl70 was found to be associated with diffuse skin involvement, interstitial lung disease (ILD) and digital gangrene(p80% of the ACA(+) patients developed worsening organ involvements. In ACA(-) groups, >67% and >%80 of the patients were found to have both new or worsening organ involvements at 5. and 8. years. Conclusion: Although ACA(+) SSc patients are considered to have a better prognosis, these results demonstrated that some of these patients may have worsening disease severity and develope new involvements particularly after 8.year of the disease. ANA (+) or anti-scl70 (+) patients were found to have more severe disease and develope new or worsening organ involvements within first 5 years of follow up, these group of patients should be carefully monitored and intensely treated at early couse of the disease.
Benzer Tezler
- Sistemik skleroz patogenezinde IL-6 VE IL-17 nın yeri ve klinik bulgularla ilişkisinin değerlendirilmesi
The role of IL-6 AND IL-17 IN pathogenesis of systemic sclerosis and evaluation to associations with clinical manifestations
İKBAL YILMAZ AKDAM
Tıpta Yan Dal Uzmanlık
Türkçe
2013
RomatolojiAdnan Menderes Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. TAŞKIN ŞENTÜRK
- Sistemik sklerozlu hastalarda interlökin-17 ve interlökin-23 seviyeleri ile hastalık aktivitesi, sistemik organ tulumu ilişkisi
The relationship of interleukin 17 and interleukin 23 levels with disease activity and multisystemic organ involvement, in systemic sclerosis patients
CELAL DEMİR
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2011
RomatolojiAnkara Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MURAT TURGAY
- Antipsikotik kullanımına bağlı gelişen hiperprolaktinemi ile sessiz otoimmün tiroid hastalığı ilişkisi
A possible effect of antipsychotic-induced hyperprolactinemia on development of silent autoimmune thyroiditis
BURÇ ÇAĞRI POYRAZ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2007
Allerji ve İmmünolojiİstanbul ÜniversitesiPsikiyatri Ana Bilim Dalı
PROF. DR. İBRAHİM BALCIOĞLU
- Investigation of notch signalling pathway proteins as potential biomarkers for differentiating multiple sclerosis subtypes
Multiple skleroz alt tiplerinin ayrımı için notch sinyal yolağı proteinlerinin biyobelirteç potansiyellerinin araştırılması
ZEYNEP ÖZTÜRK
Yüksek Lisans
İngilizce
2016
Biyolojiİstanbul Teknik ÜniversitesiMoleküler Biyoloji-Genetik ve Biyoteknoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. EDA TAHİR TURANLI
- Terapotik plazma değişimi sırasında kullanılan replasman sıvılarının plazma viskozitesi ve koagülasyon faktörleri üzerine etkileri
Effects of replacement fluids used for therapeutic plasma exchange on plasma viscosity and coagulation factors
İBRAHİM TEK
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2001
HematolojiAnkara Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ.DR. ÖNDER ARSLAN