Ratlarda gastrokinemius kasını uyaran tibial sinir hasarında primer nörorafi, direkt nörotizasyon ve sinir-kas son plak grefti (NMEG) transferi seçeneklerinin karşılaştırılması
Comparison of primary neurorhaphy, direct neurotization and nerve-muscular end plate graft (NMEG) transfer options in tibial nerve damage in rats gastrocnemius
- Tez No: 738681
- Danışmanlar: PROF. DR. GAYE FİLİNTE
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Plastik ve Rekonstrüktif Cerrahi, Plastic and Reconstructive Surgery
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2022
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Sağlık Bilimleri Üniversitesi
- Enstitü: Dr. Lütfi Kırdar Kartal Eğitim ve Araştırma Hastanesi
- Ana Bilim Dalı: Plastik Rekonstrüktif ve Estetik Cerrahi Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 56
Özet
Periferik sinir hasarı, ekstremite travmalarında, maksillofasyal yaralanmalarda, iyatrojenik nedenlerle ve kitle eksizyonları sonrası karşımıza çıkabilen bir problemdir. Hasar sonrası onarımda primer nörorafi ilk sırada tercih edilse de laserasyonun distalinde devamlılık gösteren bir sinir dokusu mevcut değilse; proksimal ucun kas dokusuna nörotizasyonu veya komşu diğer kas gruplarından sinir-kas son plak grefti (NMEG) ile onarım gibi farklı tedavi seçenekleri mevcuttur. Çalışmamızda deneysel sinir hasarı modellemeleri üzerinde farklı onarım seçenekleri uygulanarak elde edilen verilerin karşılaştırılması ve birbirlerine üstünlüklerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem Çalışmada 3 ayrı grupta toplam 18 adet Sprague-Dawley cinsi erkek sıçan kullanıldı. Her grup kendi içerisinde ortak kafeslerde yaşayan sıçanlar olarak iki alt gruba ayrıldı. Birinci (A) gruptaki sıçanların sağ gastrokinemius kaslarının medial ve lateral başlarına giden tibial sinir motor dalları kesilerek primer nörorafi ile onarıldı. İkinci (B) gruptaki sıçanların sağ gastrokinemius kaslarının medial ve lateral başlarına giden tibial sinir motor dalları kesilerek proksimal sinir uçları, kasların üzerinde 6x6 mm genişliğinde epimisyum eksizyonunu takiben direkt nörotizasyon uygulandı. Üçüncü (C) gruptaki sıçanların sağ gastrokinemius kaslarının medial ve lateral başlarına giden tibial sinir motor dalları kasa dek disseke edilerek kasa girdikleri kısımda 6x6x2 mm genişliğinde NMEG eksizyonu yapılarak aynı kas üzerinde 6x6 mm epimisyum eksizyonu üzerine NMEG transfer edildi. Çalışmanın 90. gününde tüm sıçanlara yürüme testi uygulandı. Takiben bütün sıçanlar termine edildi. Önceden gruplandırılmış olan tüm sıçanların sağ gastrokinemius kaslarının yaş ağırlıkları ve kasların gerim kuvvetleri ölçüldü. Alınan kas örnekleri uygun şekilde hazırlanarak histopatolojik değerlendirme yapıldı. Bulgular Deneysel sinir hasarı oluşturulduktan sonra epinöral onarım yapılan A grubunda kasların yaş ağırlıkları, nörotizasyon ile onarım yapılan B grubunda tibial fonksiyon indeksi (TFI) istatistiksel olarak anlamlı şekilde en yüksek bulunmuştur. NMEG transferi ile onarım yapılan C grubunda kas gerimi istatistiksel olarak anlamlı şekilde B gurubuna göre yüksek bulunurken, A grubuyla C grubu arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunamamıştır. Büyük büyütme alanı (BBA) başına düşen kas lifi sayıları farkları her üç grup arasında istatistiksel olarak anlamlı değildir. Sonuç Çalışmamız her ne kadar primer nörorafi ile onarımın mevcut tedavi seçenekleri arasında ilk sırada yer aldığını destekler nitelikte sonuçlar verse de, nörotizasyonun ve kısmen NMEG transferinin sinir koaptasyonlarında proksimal ve distal uç rezervi olmadığı durumlarda tedavi alternatifi olabileceğini göstermektedir.
Özet (Çeviri)
Peripheral nerve damage is a problem that can occur in extremity traumas, maxillofacial injuries, iatrogenic reasons and after mass excisions. Although primary neuroraphy is preferred in the post-damage repair, if there is no continuous nerve tissue distal to the laceration; there are different treatment options such as neurotization of the proximal end to the muscle tissue or repair with nerve-muscle end plate graft (NMEG) from other adjacent muscle groups. In our study, it was aimed to compare the data obtained by applying different repair options on experimental nerve damage models and to evaluate their superiority to each other. Matherials and Methods In the study, a total of 18 male Sprague-Dawley rats were used in 3 different groups. Each group was divided into two subgroups as rats living in common cages. The tibial nerve motor branches going to the medial and lateral heads of the right gastrocnemius muscles of the rats in the first (A) group were cut and repaired with primary neurorhea. In the second (B) group rats, the tibial nerve motor branches going to the medial and lateral heads of the right gastrocnemius muscles were cut, and the proximal nerve endings were excised, followed by the excision of the 6x6 mm wide epimysium on the muscles, and direct neurotization was performed. The motor branches of the tibial nerve that goes to the medial and lateral heads of the right gastrocnemius muscles of the rats in the third (C) group were dissected up to the muscle, and a 6x6x2 mm wide NMEG excision was made on the part where they entered the muscle, and NMEG was transferred over the 6x6 mm epimysium excision on the same muscle. On the 90th day of the study, the walking test was applied to all rats. Subsequently, all rats were terminated. The wet weights of the right gastrocnemius muscles and the tension strength of the muscles were measured in all previously grouped rats. Muscle samples were prepared appropriately and histopathological evaluation was made. Results After the experimental nerve damage was created, the wet weights of the muscles in group A who underwent epineural repair, and the tibial function index (TFI) in group B, which was repaired by neurotization, were found to be statistically the highest. While muscle tension was found to be statistically significantly higher in group C, which was repaired with NMEG transfer, there was no statistically significant difference between group A and group C. Differences in muscle fiber counts per large zooming area (LZA) were not statistically significant between all three groups. Conclusion Although our study shows that primary neurorhaphy and repair are the first treatment options available, it shows that neurotization and partial NMEG transfer may be a treatment alternative in cases where there is no proximal and distal end reserve in nerve coaptations.
Benzer Tezler
- Ratlarda bupivakain ve deksmedetomidin ile kombine edilmiş bupivakainin lokal miyotoksisite ve inflamasyon üzerine etkilerinin karşılaştırılması
Comparison of the effects of bupivacaine and dexmedetomidine combined with bupivacaine on local myotoxicity and inflammation in rats
GÜLAY YALÇIN YILMAZ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2023
Anestezi ve ReanimasyonSağlık Bilimleri ÜniversitesiAnesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ERKAN YAVUZ AKÇABOY
- Ratlarda tekrarlayan botulinum toksin tip a enjeksiyonlarının kas yapısı üzerine etkisinin değerlendirilmesi
The effects of recurrent botulinum toxin type a injections on muscle structure in rats
TUNCAY KARSLI
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
Fiziksel Tıp ve RehabilitasyonAnkara ÜniversitesiFiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ŞEHİM KUTLAY
- Erkek ve dişi ratlarda cuprizone ile oluşturulan demiyelinsayon ve remiyelinasyonun elektromiyografik özelliklerinin incelenmesi
The investigation of the effect of cuprizone (CP) induced demyelination and remyelination on electromygraphic characteristics of male female rats
CENGİZ ÜNSAL
- Ratlarda değişik vasküler yapıdaki kas fleplerinde 'Delay' işleminin flep yaşayabilirliğine etkisinin araştırılması
The Effect of 'Delay' phenomenon on rat muscle flaps with different vascular pedicles
FUNDA İNCEOĞLU
- Alt ekstremite iskemi/reperfüzyon hasarı üzerine keten tohumunun(Linum usitatissimum) etkisinin hiperkolesterolemik rat modelinde araştırılması
The effect of flaxseed investigated in hypercholesterolemic rat model of lower limb ischemia/reperfusion injury
MELİKE ELİF TEKER
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2013
Göğüs Kalp ve Damar CerrahisiBezm-i Alem Vakıf ÜniversitesiKalp ve Damar Cerrahisi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. RAHMİ ZEYBEK