Geri Dön

Çocuklarda ventriküloperitoneal şant enfeksiyonları ve risk faktörlerinin retrospektif olarak değerlendirilmesi 2016-2021

Retrospective evaluation of ventriculoperitoneal shunt infections and risk factors in children 2016-2021

PDF İndir

  1. Tez No: 774232
  2. Yazar: RAHMET ANAR
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. ÖZLEM ÖZGÜR GÜNDEŞLİOĞLU
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları, Child Health and Diseases
  6. Anahtar Kelimeler: Hidrosefali, Çocuk, ventriküloperitoneal şant, Ventriküloperitoneal şant enfeksiyonu, Hydrocephalus, child, ventriculoperitoneal shunt, ventriculoperitoneal shunt infection
  7. Yıl: 2022
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Çukurova Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 82

Özet

Giriş Amaç: Hidrosefali tedavisinde en etkili tedavi seçeneği cerrahi yöntemlerdir. Beyin omurilik sıvısının drenajını sağlayan ventrikuloperitoneal şant uygulaması, hidrosefali tedavisinde uzun yıllardır yaygın olarak kullanılmaktadır. Günümüzde uygulanan cerrahi teknik ve şant tasarımlarındaki yeni gelişmeler şant komplikasyon oranını belirgin azaltmış olsa da ventrikuloperitoneal şant enfeksiyonları ventrikuloperitoneal şant uygulamasının ensık komplikasyonu olmaya devam etmektedir. Biz bu çalışmada hidrosefali nedeniyle ventriküloperitoneal şant takılan ve ventriküloperitoneal şant enfeksiyonu gelişen çocuk hastaların demografik, klinik, tanı, tedavi özelliklerini değerlendirmeyi, ventriküloperitoneal şant enfeksiyonu gelişimi ve ventriküloperitoneal şant enfeksiyon tekrarı açısından risk faktörlerini değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntemler: Ocak-2016 - Aralık-2021 tarihleri arasında Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Balcalı Hastanesi'nde ventriküloperitoneal şant enfeksiyonu tanısı alan Çocuk Enfeksiyon ve Beyin Cerrahi Servisine takip ve tedavi amacı ile yatırılarak izlemi yapılan 0-18 yaş aralığındaki hastalar çalışmaya dahil edildi. Hastaların demografik, klinik, laboratuvar, tedavi özellikleri ve ventriküloperitoneal şant enfeksiyonu gelişimi için risk faktörleri geriye dönük olarak değerlendirildi. Ventrikuloperitoneal şant enfeksiyonlarında enfeksiyon tekrarı için risk faktörlerini değerlendirmek amacıyla tedavi sonrası tekrar ventrikuloperitoneal şant enfeksiyonu gelişen ve gelişmeyen hastalar karşılaştırıldı. Çalışmamızda ventriküloperitoneal şant enfeksiyonu gelişimi için risk faktörlerini değerlendirmek amacıyla beyin cerrahi kliniğinde ventriküloperitoneal şant takılan ve ventriküloperitoneal şant enfeksiyonu gelişmeyen 0-18 yaş aralığındaki 48 hasta kontrol grubu olarak çalışmaya dahil edildi. Bulgular: Çalışmamıza % 56,5'i (n=48) erkek, ventrikuloperitoneal şant enfeksiyonu tanısı alan 85 hasta dahil edildi. Hastaların ortalama yaşı 33,6±41,9 ay idi (min- maks: 2-178 ay). Hastaların ilk başvuru yakınmaları en sık ateş (%58,8), iştahsızlık (%58,8), kusma (%56,5) ve bilinç değişikliği (54,1) idi. Ventriküloperitoneal şant enfeksiyonu nedeniyle takip edilen 85 hastanın tedavi öncesi alınan BOS kültürlerinin %40'ında üreme olup %64.7'sinde gram pozitif üreme mevcut idi. Ventriküloperitoneal şant enfeksiyonu gelişen grupta kontrol grubuna göre şant revizyon sayısı istatistiksel olarak anlamlı yüksek idi (p1.95 ise % 79 olasılıkla, % 72.9 duyarlılıkla, % 88.9 özgüllük ile hastada ventrikuloperitonela şant enfeksiyonu gelişme riskinin arttığı saptandı. Sonuç: Ventriküloperitoneal şant enfeksiyonu, ensık şant uygulamasından sonraki ilk birkaç ayda oluşmaktadır. Bu nedenle ventriküloperitoneal şant enfeksiyonu gelişimini önlemede ameliyat sırasındaki kolonizasyon ve kontaminasyonun önlenmesi son derece önemlidir. Çalışmamızda şant takılmadan önceki BOS protein yüksekliği ve CRP yüksekliği ventriküloperitoneal şant enfeksiyonu gelişimi ve tekrarı açısından anlamlı bulunmuş olup özellikle ventriküloperitoneal şant takılmadan önceki protein düzeylerinin 100 ve altında tutulmasının ventriküloperitoneal şant enfeksiyonu gelişimini önleyebileceğini düşünmekteyiz.

Özet (Çeviri)

Introduction: The most effective treatment options in the treatment of hydrocephalus are surgical methods. Ventriculoperitoneal shunt application, which provides drainage of the cerebrospinal fluid, has been widely used for many years in the treatment of hydrocephalus. Although recent developments in surgical techniques and shunt designs applied today have significantly reduced the rate of shunt complications, ventriculoperitoneal shunt infections continue to be the most common complications of ventriculoperitoneal shunt applications. Aim: In this study, we aimed to evaluate the demographic, clinical, diagnostic, and treatment characteristics of pediatric patients who underwent ventriculoperitoneal shunt due to hydrocephalus and developed ventriculoperitoneal shunt infection, and to evaluate the risk factors for the development of ventriculoperitoneal shunt infections and ventriculoperitoneal shunt infection recurrence. Materials and Methods: Patients aged 0-18 years, who were diagnosed with ventriculoperitoneal shunt infection and hospitalized for follow-up and treatment in the Pediatric Infection and Neurosurgery Service of Çukurova University Medical Faculty Balcalı Hospital between January 2016 - December 2021 were included in the study. Demographic, clinical, laboratory, treatment characteristics of the patients and risk factors for the development of ventriculoperitoneal shunt infection were evaluated retrospectively. Patients who developed and did not develop ventriculoperitoneal shunt infection after treatment were compared in order to evaluate the risk factors for infection reccurence in ventriculoperitoneal shunt infections. In our study, 48 patients aged 0-18 years, who underwent ventriculoperitoneal shunt in the neurosurgery clinic and did not develop ventriculoperitoneal shunt infection, were included in the study as the control group in order to evaluate the risk factors for the development of ventriculoperitoneal shunt infections. Findings: 85 patients diagnosed with ventriculoperitoneal shunt infection were included in our study. 56.5% (n=48) of the patients were male. The mean age of the patients was 33.6±41.9 months (min-max: 2-178 months). Fever (58.8%), loss of appetite (58.8%), vomiting (56.5%) and altered consciousness (54.1%) were the most common complaints at first admission. The CSF cultures of 85 patients, who were followed up for ventriculoperitoneal shunt infection, taken before treatment had growth in 40% and gram positive growth in 64.7%. The number of shunt revisions was statistically significantly higher in the group that developed ventriculoperitoneal shunt infection, compared to the control group (p1.95, it was determined that the risk of developing ventriculoperitoneal shunt infection was increased with 79% probability, 72.9% sensitivity, and 88.9% specificity. Conclusion: Ventriculoperitoneal shunt infection develops most frequently in the first few months after shunting. Therefore, it is extremely important to prevent colonization and contamination during surgery in preventing the development of ventriculoperitoneal shunt infection. In our study, CSF protein elevation before shunt insertion, and CRP elevation were found to be significant in terms of the development and recurrence of ventriculoperitoneal shunt infection, and we think that keeping protein levels at 100 and below, especially before ventriculoperitoneal shunt infection, may prevent the development of ventriculoperitoneal shunt infection.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    572514

    Çocuklarda ventriküloperitoneal şant enfeksiyonlarının klinik ve ekonomik sonuçları

    Clinic and economic results of the ventriculoperitoneal shunt infections in children

    SEDA ŞİRİN KÖSE

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2013

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıSağlık Bakanlığı

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MEHMET HELVACI

  2. Tez No

    767090

    Şant ile ilgili enfeksiyon nedeniyle tedavi almış çocukların retrospektif değerlendirilmesi

    Retrospective evaluation of pediatric patients treated for shunt related infections

    EMRE DİNCER

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2012

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıSağlık Bakanlığı

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. NAZAN DALGIÇ

  3. Tez No

    912215

    Menenjitli çocuklarda klinik ve laboratuvar bulgularının değerlendirilmesi

    Evaluation of clinical and laboratory findings of childrenwith acute bacterial and enteroviral meningitis

    AYGUN BABAYEVA

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıSelçuk Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. MELİKE EMİROĞLU

  4. Tez No

    452913

    Kronik kabızlığı olan hidrosefalili ve hidrosefalisi olmayan kronik kabız hastaların anorektal manometri ile değerlendirilmesi

    Chronic constipated with hydrocephalus and without hydrocephalus patients who have chronic constipation evaluate with anorectal manometry

    HAYRİYE KIVILCIM KARAOĞLU

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2012

    Çocuk CerrahisiKocaeli Üniversitesi

    Çocuk Cerrahisi Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MELİH TUGAY

  5. Tez No

    394236

    Endoskopik üçüncü ventrikülostominin başarısını etkileyen faktörler

    Factors which affecting the success of endoscopic third ventriculostomy

    KADRİ EMRE ÇALIŞKAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2015

    NöroşirürjiEge Üniversitesi

    Beyin ve Sinir Cerrahisi Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. TUNCER TURHAN

Geri Dön