Nabokovian otherworldly aesthetics employing Bakhtinian dialogicality in Invitation to a Beheading, Lolita and Pale Fire
Nabokov'un öbürdünyevi estetiğini Bakhtinin diyalogculuk teorisini kullanarak İnfaza Çağrı, Lolita ve Solgun Ateş'te göstermek
- Tez No: 776983
- Danışmanlar: DOÇ. DR. GILLIAN MARY ELIZABETH ALBAN
- Tez Türü: Doktora
- Konular: İngiliz Dili ve Edebiyatı, English Linguistics and Literature
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2022
- Dil: İngilizce
- Üniversite: İstanbul Aydın Üniversitesi
- Enstitü: Lisansüstü Eğitim Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: İngiliz Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: İngiliz Dili ve Edebiyatı Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 263
Özet
Bu tez, Nabokov'un İnfaza Çağrı (1935), Lolita (1955) ve Solgun Ateş (1962) adlı üç önemli eserini analiz ederek yazarın Öbürdünyevi temalarını Mikhail Bakhtin'in diyalogculuk teorisini eserlerinde nasıl uygulayıp ve geliştirdiğini gösterıyor. Bu çalışma, Bakhtin'in edebi yaklaşımını kullanarak postmodern metafizik yazıları analiz etmedeki boşluğu belirtiyor ve Giriş bölümünde tezin argümanı—Nabokov'un öncelikle kendi Öbürdünyevi estetiğini ortaya çıkarmak için diyalojik edebi unsurları ve anlatı becerilerini nasıl kullandığı ve geliştirdiği, İkinci olarak, sanatını sosyal metinlerden ayırdığını ortaya koymaktadır. Daha sonra bu çalışma, Bakhtin'in teorisi ve onun bazı modernist ve postmodernist eserlerdeki uygulaması hakkında genel bilgiler vermektedir. Birinci bölümün son kısmını, Nabokov'un edebiyat üzerine genel fikirlerini tanıtıyor. Bu girişten sonra, Bakhtin'in diyalogculuk kuramının yazarın edebi temalarını ele almasını sağladığı işlevler ve etkiler belirlenmekte ve açıklığa kavuşturulmaktadır. Bu çalışmanın son kısmı, Nabokov'un Bakhtin'in sanatının—özellikle de Solgun Ateş—sosyal metinlerden göreli olarak ayrılmasıyla sonuçlanan diyalojizm teorisini nasıl geliştirdiğini ve ona nasıl katkıda bulunduğunu gösteriyor. Bu tez, sonuç olarak, eğer Nabokov Bakhtin'in diyalojik teorisini kullanmamış olsaydı, yazarın sanatının sosyopolitik anlamlardan ayırma şeklindeki edebi hedefine ulaşması imkansız olmasa da zor olabileceği iddiasıyla sonlanacağını belirtmektedir.
Özet (Çeviri)
This dissertation analyzes three major works of Nabokov—Invitation to a Beheading (2011a/1935), Lolita (2011b/1955), and Pale Fire (1982/1962),—employing Mikhail Bakhtin's theory of dialogism, to show how the novelist implements and, eventually, develops Bakhtin's theory to reveal his otherworldly themes. In order to analyze these works, this study introduces the gap in analyzing postmodern metaphysical writings using Bakhtin's literary approach, and starts with the argument of the study, which is how Nabokov uses and develops dialogic literary elements and narrative techniques to, firstly, reveal his otherworldly aesthetics and, secondly, separate his art from social texts. Later, this study goes though general information on Bakhtin's theory and its application in some modernist and postmodernist works. The last section of chapter one introduces the general ideas of Nabokov on literature and after this introduction, the functions and effects Bakhtin's theory of dialogism provides the writer to address his literary themes are identified and made clear. The final part of this study shows how Nabokov develops and contributes to Bakhtin's theory of dialogism, which finally results in relative separation of his art—specifically Pale Fire— from social texts. The Conclusion section of this study brings together the results of this study and concludes it with the claim that it could have been difficult, if not impossible, for Nabokov to achieve his literary goal of separating his art from sociopolitical meanings had he not used Bakhtin's theory of dialogism.
Benzer Tezler
- Yazar ve anlatıcı ikileminde Lolita romanının şahıs kadrosunun incelenmesi
A study of the characters in Lolita in the conflict of author and narrator
MAHMUT KAYA
Yüksek Lisans
Türkçe
2012
Batı Dilleri ve EdebiyatıErciyes ÜniversitesiRus Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı
PROF. DR. SEVİNÇ ÜÇGÜL