Geri Dön

Majör depresyonda intihar davranışının tepkisel saldırganlıkla ilişkisi: Testosteron ve kortizol değişiminin rolü

The relationship between suicidal behavior and reactive aggression in major depression: The role of testosterone and cortisol reactivity

  1. Tez No: 826333
  2. Yazar: HİLMİ ERTUĞ BAKİ
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. KORAY BAŞAR
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Psikiyatri, Psychiatry
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2022
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Hacettepe Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 143

Özet

Majör Depresyonda İntihar Davranışının Tepkisel Saldırganlıkla İlişkisi: Testosteron ve Kortizol Değişiminin Rolü Amaç: İntihar davranışının tepkisel saldırganlıkla ilişkili olduğu yönünde bulgular olmakla birlikte yetişkinlerde saldırganlığın davranışsal görev ile değerlendirildiği çalışma bulunmamaktadır. Bu araştırmanın amacı majör depresyonda intihar girişimi ve intihar düşüncesinin varlığının davranışsal olarak değerlendirilen tepkisel saldırganlık, öfke düzeyi, dürtüsellik, başkalarına yük olduğu algısı gibi özelliklerle; testosteron ve kortizolün düzey ve davranışsal göreve yanıtlarıyla ilişkisini araştırmaktır. Yöntem: Çalışmaya DSM-5 ölçütlerine göre majör depresyon tanısı konulan, Hamilton Depresyon Derecelendirme Ölçeği puanı 14 ve üzerinde olan 101 hasta dâhil edilmiştir. Hastalar Columbia-İntihar Şiddetini Derecelendirme Ölçeği ile araştırma gruplarına ayrılmıştır. Son bir ayda intihar girişiminde bulunduğu saptananlar“İntihar Girişimi”(İG, n=22), son bir ay içinde intihar düşüncesi olan, içinde bulunduğu depresyon dönemi boyunca intihar girişiminde bulunmamış hastalar“İntihar Düşüncesi”(İD, n=31), mevcut depresyon döneminde intihar düşüncesi olmayan, yaşamı boyunca intihar girişiminde bulunmamış hastalar“Majör Depresyon”(MD, n=42) gruplarını oluşturmuştur. Tepkisel saldırganlığın davranışsal ölçümü için Puan Eksiltme Saldırganlık Paradigması (PSAP) uygulanmıştır. Öfke artışının değerlendirilmesi amacıyla PSAP öncesinde ve sonrasında Durumluk Öfke Ölçeği uygulanmıştır. Ayrıca Sürekli Öfke ve Öfke İfade Tarzı Ölçeği, Buss-Perry Saldırganlık Ölçeği, Barratt Dürtüsellik Ölçeği-11 uygulanmıştır. Son bir ayda öfke nöbeti varlığı Öfke Nöbeti Anketi ile değerlendirilmiştir. İntiharın Kişilerarası Kuramının bileşenleri başkalarına yük olduğu algısı ve engellenmiş ait olma duygusu Kişilerarası İhtiyaçlar Anketi; intihar yeterliliği Edinilmiş İntihar Yeteneği-Ölüm Korkusuzluğu Ölçeği kullanılarak değerlendirilmiştir. Davranışsal görev öncesinde ve görevden 15 dakika sonra toplanan tükürük öneklerinden ELISA ile testosteron ve kortizol analizi yapılmıştır. Bulgular: Tepkisel saldırganlık düzeyi İG grubunda İD ve MD grubundan daha yüksek bulunmuştur. Tepkisel saldırganlık dürtüsellik, düşmanlık, başkalarına yük olduğu algısı ve öfke nöbeti varlığıyla ile ilişkili bulunmuştur. Gruplar arasında bazal hormon düzeyleri ve düzey değişim yüzdeleri açısından fark bulunmamıştır. Çok değişkenli analizde tepkisel saldırganlık, depresyon belirti düzeyi, motor dürtüsellik, öfke kontrol güçlüğü, başkalarına yük olduğu algısında yükseklik, düşük bazal testosteron düzeyi İG grubunda olmayı anlamlı olarak yordamıştır. Başkalarına yük olduğu algısı, diğer değişkenler kontrol edildiğinde İD grubunda olmayla ilişkili anlamlı etkisi olan tek değişken olmuştur. Sonuç: Majör depresyon hastalarında davranışsal görev ile değerlendirilen tepkisel saldırganlık dürtüsellik, depresyon şiddeti, testosteron düzeyi gibi diğer ilişkili bulunan değişkenler kontrol edildiğinde dahi intihar girişimi ile ilişkili bulunmuştur. Ayrıca intiharın kişilerarası kuramı büyük ölçüde desteklenmiş, başkalarına yük olduğu algısının tepkisel saldırganlıkla ilişkisi gösterilmiştir. Öfke nöbeti gibi tepkisel saldırganlıkla ilişkili özelliklerin belirlenmesi klinikte intihar riski değerlendirmesinde faydalı olacaktır.

Özet (Çeviri)

The Relationship Between Suicidal Behavior and Reactive Aggression in Major Depression: The Role of Testosterone and Cortisol Reactivity Objectives: There are findings that suicidal behavior is associated with reactive aggression. Nevertheless, there is no study conducted on adults investigating the relationship between suicidal behavior and aggression in which aggression is evaluated with a behavioral task. This study aims to investigate the relationship between suicidal ideation and suicide attempt, and behaviorally assessed reactive aggression, anger, impulsivity, perceived burdensomeness, and basal level of testosterone and cortisol, and their response to the behavioral task. Method: Patients diagnosed with major depression according to DSM-5 criteria and with a Hamilton Depression Rating Scale score of 14 and above were included in the study (n=101). Patients were divided into research groups with the Columbia-Suicide Severity Rating Scale. Patients who attempted suicide in the last month constituted“Suicide Attempt”(SA, n=22), patients who had suicidal ideation in the last month and who did not attempt suicide during the last depression episode constituted“Suicidal Ideation”(SI, n=31), patients who did not have suicidal ideation during the episode and did not have lifetime attempt history constituted the“Major Depression”(MD, n=42) group. Point Subtraction Aggression Paradigm (PSAP) was applied for the behavioral assessment of reactive aggression. The State Anger Scale was applied before and after PSAP to evaluate the change in anger. In addition, Trait Anger Expression Scale, Buss-Perry Aggression Scale, and Barratt Impulsivity Scale-11 were administered. Anger attacks in the last month were evaluated with the Anger Attack Questionnaire. Perceived burdensomeness and thwarted belongingness, components of the Interpersonal Theory of Suicide, were evaluated using the Interpersonal Needs Questionnaire, and the other component, capability for suicide, was evaluated using the Acquired Capability for Suicide and Death Fearlessness. Testosterone and cortisol analyses were performed by ELISA in saliva samples collected before and 15 minutes after PSAP. Results: Reactive aggression was higher in the SA group than in the SI and MD groups. Reactive aggression was associated with impulsivity, hostility, perceived burdensomeness, and the presence of anger attacks. There was no difference between the groups in terms of basal hormone levels and their reactivity. In multivariate analysis, reactive aggression, depression severity, motor impulsivity, poor anger control, perceived burdensomeness, and low baseline testosterone level significantly predicted being in the SA group. Perceived burdensomeness was the only variable that had a significant effect on being in the SI group when other variables were controlled for. Conclusion: Reactive aggression as assessed by behavioral task was found to be associated with the presence of recent suicide attempt even when other related variables such as impulsivity, depression severity, and testosterone level were controlled. In addition, our results were largely consistent with the Interpersonal Theory of Suicide, and the relationship between perceived burdensomeness and reactive aggression was demonstrated. Determination of features related to reactive aggression such as anger attacks will be useful in the clinical evaluation of suicide risk.

Benzer Tezler

  1. Major depresyonlu hastalarda çocukluk çağı travmatik yaşantılarının kendine zarar verme davranışı, intihar girişimi ve cinsel işlev üzerine etkisi

    The effects of the childhood traumatic experiences on self mutilations, suicide attempts and sexuel functions in the patients with major depression

    FATMA GÜL HELVACI ÇELİK

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2015

    PsikiyatriSağlık Bakanlığı

    Psikiyatri Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ÇİÇEK HOCAOĞLU

  2. Major depresif bozukluk tanılı 12-18 yaş arası ergenlerde ve ebeveynlerinde içselleştirilmiş damgalanmanın ilişkili olduğu faktörler ve işlevsellik üzerine olan etkisinin incelenmesi

    Investigation of the factors related to internalized stigma and its effect on functionality in adolescents between 12-18 years of age diagnosed with major depressive disorder and their parents

    HİLAL NUR ÇALIK ŞENTÜRK

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    PsikiyatriEge Üniversitesi

    Çocuk Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. TEZAN BİLDİK

  3. Panik atak olan ve olmayan major depresyonlu hastalarda intihar davranışının araştırılması

    Başlık çevirisi yok

    HALİL İBRAHİM OĞUZER

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    1999

    PsikiyatriGATA

    Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MESUT ÇETİN

  4. İntihar davranışı ile başvuran ergenlerin sosyal kognisyon ve nörobilişsel özelliklerinin intihar davranışı göstermeyen depresyon tanılı ergenler ve sağlıklı kontrollerle karşılaştırılması

    A comparison of the social cognition and neurocognitive characteristics of adolescents with suicide behavior, adolescent with depression and healthy controls

    BÜŞRA ECE YAVUZ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    PsikiyatriBursa Uludağ Üniversitesi

    Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. ŞAFAK ERAY ÇAMLI

  5. Major depresyon tanısı alan olgularda intihar düşünce ve davranışının bağlanma biçimi ve aile özellikleri ile ilişkisi

    Relationship of suicidal ideation and behavior with attachment style and family characteristics in cases with major depression

    ÜRÜN ÖZER

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2012

    PsikiyatriSağlık Bakanlığı

    Psikiyatri Ana Bilim Dalı

    DR. EJDER AKGÜN YILDIRIM