18-75 yaş arası, bell paralizi (idiopatik periferik fasiyal paralizi) geçiren akut dönem, orta-ağır hastalarda pnf egzersizleri ve mime terapinin klinik izlem ve EMG çalışmasıyla etkinliklerinin karşılaştırılması
Başlık çevirisi mevcut değil.
- Tez No: 847117
- Danışmanlar: PROF. DR. ECE ÜNLÜ AKYÜZ
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon, Physical Medicine and Rehabilitation
- Anahtar Kelimeler: Bell Paralizi, SunnyBrook Skoru, Mime Terapi, PNF egzersizleri, Elektromiyografi, İdiopatik Periferik Fasiyal Paralizi, Bell's Palsy, SunnyBrook Score, Mime Therapy, PNF Exercises, Electromyography, Idiopathic Peripheral Facial Paralysis
- Yıl: 2023
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Sağlık Bakanlığı
- Enstitü: Ankara Etlik Şehir Hastanesi
- Ana Bilim Dalı: Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 108
Özet
Amaç: Periferik fasiyal paralizi en sık karşılaşılan kraniyal nöropatidir. Yıllık tahmini insidansı 100.000'de 11-53.3 arasında değişmektedir. Genellikle idiyopatik fasiyal paralizi (Bell Paralizi), enfeksiyonlar ve yüze alınan travmalar en sık periferik fasiyal paralizi(PFP) sebepleri olmasına karşın, daha bir çok neden PFP'ye sebep olabilir. En sık görülen PFP nedeni olan Bell paralizisi etyolojisi henüz aydınlatılamamıştır. Tanısında öncelikle öykü ve fizik muayene önemli olmakla beraber radyolojiye, elektrofizyolojik testlere ve labarotuvara ihtiyaç duyulmaktadır. Bell paralizinin prognozu çok iyidir, hastaların %85'i ilk bir ay içinde sekelsiz iyileşmektedir. Tedavisinde oral medikal tedavi, fizik tedavi ajanları, egzersizler ve çok nadir olmakla beraber cerrahi bulunmaktadır. Oral medikal tedavi olarak kullanılan glukokortikoid ve antivirallerin etkinliği açısından fikir birliği bulunmamaktadır. Bell paralizide ilk haftadan itibaren hastalar fizik tedavi ve rehabilitasyon programına dahil edilmekte, ev programı verilmektedir. Elektrik stimülasyonu, yüzeyel ısıtıcılar, lazer ve egzersizler en çok kullanılan fizik tedavi ve rehabilitasyon modaliteleridir. Bu çalışmadaki amacımız kliniğimizde Bell paralizi tanısıyla konvansiyonel tedaviye ek olarak uygulanan iki farklı egzersiz yöntemi olan Proprioseptif Nöromuskuler Fasilitasyon (PNF) egzersizlerini ve Mime terapinin etkinliğini klinik ve elektrofizyolojik olarak karşılaştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Bu çalışma Sağlık Bilimleri Üniversitesi Dışkapı Yıldırım Beyazıt Eğitim ve Araştırma Hastanesi ve Sağlık Bakanlığı Ankara Etlik Şehir Hastanesi'nde Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon kliniği polikliniğine ve EMG laboratuvarına idiyopatik periferik fasiyal paralizi tanısıyla başvurup fizik tedavi programına alınmış hastalarla yapılmış olup retrospektif, vaka-kontrol çalışmasıdır.10 seans konvansiyonel fizik tedavi programını almış 28 tane PNF egzersiz grubu 25 tane Mime terapi grubunda yer alan hasta verileri değerlendirildi. Hastaların ilk gelişlerindeki (T0), 1,5. Ay (T1) ve 3. Ay (T2) SunnyBrook skorlama sistemiyle klinik durumu, ENoG ve iğne EMG ile de elektrofizyolojik olarak karşılaştırıldı. Bulgular: PNF ve Mime terapi grupları arasında cinsiyet, yaş ortalaması, paralitik taraf, vücut kitle indeksi (VKİ), ek hastalık, meslek, aile öyküsü, etyoloji açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı. Dosyaları incelenen Bell paralizili hastaların %75'i erkek ve %53'ü sağ tarafı paralitikti. Hem PNF hem de Mime terapi grubunda SunnyBrook skoru uygulanarak yapılan klinik değerlendirmelerde T0, T1, T2 sonuçlarında istatistiksel olarak anlamlı iyileşme olmuştur. İki egzersiz grubu karşılaştırıldığında Mime terapi grubu T1 değerlendirmede istirahat halindeki yüz asimetrisinde, T2 değerlendirmede istirahat halindeki yüz asimetrisinde, istemli hareket puanında ve SB total skorunda istatistiksel açıdan PNF grubuna göre anlamlı düzelme olmuştur. PNF ve Mime terapi grubundaki hastalara yapılan M.Nasalis kayıtlı ENoG işlemine göre T0,T1,T2 ölçümlerinde paralitik taraf BKAP amplitüd değerlerindeki artma, DML değerlerindeki kısalma ve paralitik taraf BKAP azalma oranı istatistiksel olarak anlamlıdır. Her iki grup elektrofizyolojik parametrelerle T0,T1,T2 değerlendirmelerinde karşılaştırıldığında istatistiksel olarak birbirlerine üstünlükleri gösterilememiştir. Hastaların T0 değerlendirmede 15 tanesi orta, 38 tanesi ağır aksonal dejenerasyonla uyumlu sonuçlara sahipken T2 değerlendirmede 48 hasta hafif, 5 hasta orta aksonal dejenerasyon olarak raporlanmış her iki grupta da elektrofizyolojik olarak istatistiksel açıdan anlamlı düzelme gösterilmiştir. Sonuç: Kliniğimizde rutin olarak uygulanan PNF egzersizleri ve Mime terapi grubunda klinik ve elektrofizyolojik açıdan anlamlı bir düzelme saptanması konvansiyonel fizik tedaviye eklenen iki farklı egzersiz yönteminin de etkili olduğunu ve tedavi programlarında yer verilebileceğini göstermektedir. Mime terapinin klinik açıdan düzelmeye PNF egzersizlerine göre daha çok katkı sağlaması bize Bell paralizili hastalarda daha çok tercih edilebileceğini düşündürmüştür. Bu durumun aydınlatılmasında daha geniş çaplı, uzun takipli ve daha çok hasta sayısı ile yapılacak çalışmalara ihtiyaç vardır.
Özet (Çeviri)
Objective: Peripheral facial paralysis is the most commonly encountered cranial neuropathy. The annual estimated incidence ranges from 11 to 53.3 per 100,000. Although idiopathic facial paralysis (Bell's Palsy), infections, and facial traumas are the most common causes, many other factors can lead to PFP. The etiology of Bell's palsy, which is the most common cause of peripheral facial paralysis, has not yet been fully elucidated. In its diagnosis, history and physical examination are important, but radiological, electrophysiological tests, and laboratory investigations are also required. The prognosis of Bell's palsy is very good, with 85% of patients recovering without sequelae within the first month. Oral medical treatment, physical therapy agents, exercises, and rarely surgery are available treatment options. There is no consensus on the effectiveness of glucocorticoids and antivirals used as oral medical treatment. Patients with Bell's palsy are included in a physical therapy and rehabilitation program from the first week, and a home program is provided. Electrical stimulation, surface heaters, laser, and exercises are the most commonly used physical therapy and rehabilitation modalities. The aim of this study is to compare the effectiveness of PNF exercises and Mime therapy, two different exercise methods applied in addition to conventional treatment for Bell's palsy diagnosis in our clinic, clinically and electrophysiologically. Materials and Methods: This study was conducted with patients who were diagnosed with idiopathic peripheral facial paralysis and referred to the Physical Medicine and Rehabilitation clinic and EMG laboratory of Dışkapı Yıldırım Beyazıt Education and Research Hospital of Health Sciences University and Ankara Etlik City Hospital of the Ministry of Health. It is a retrospective, case-control study. Data from 28 patients in the PNF exercise group who received 10 sessions of conventional physical therapy and 25 patients in the Mime therapy group were evaluated. Patients' clinical status was assessed using the SunnyBrook scoring system at their initial visit (T0), at 1.5 months (T1), and at 3 months (T2), and electrophyysiologically compared using ENoG and needle EMG. Results: There was no statistically significant difference between the PNF and Mime therapy groups in terms of gender, age, affected side of paralysis, BMI, comorbidities, occupation, family history, and etiology. Of the Bell's palsy patients whose files were reviewed, 75% were male, and 53% had paralysis on the right side. Both PNF and Mime therapy groups showed statistically significant improvement in clinical evaluations at T0, T1, and T2 results using the SunnyBrook score. When comparing the two exercise groups, the Mime therapy group showed significant improvement in resting facial asymmetry at the T1 evaluation, resting facial asymmetry at the T2 evaluation, voluntary movement score, and SB total score compared to the PNF group. According to the M. Nasalis registered ENoG procedure performed on patients in the PNF and Mime therapy groups, there is a statistically significant increase in BKAP amplitude values on the paralyzed side, a decrease in DML values, and a decrease in BKAP on the paralyzed side in the measurements at T0, T1, and T2. However, when both groups were compared in terms of electrophysiological parameters in the evaluations at T0, T1, and T2, no statistical superiority could be demonstrated. In the T0 evaluation, 15 patients had results consistent with moderate, and 38 patients had results consistent with severe axonal degeneration, while in the T2 evaluation, 48 patients were reported to have mild, and 5 patients had moderate axonal degeneration. Statistically significant improvement was shown in both groups in terms of electrophyisiological parameters. Conclusion: The significant improvement in clinical and electrophyisiological aspects in both the PNF exercise and Mime therapy groups, which are routinely applied in our clinic, demonstrates that both different exercise methods added to conventional physical therapy are effective and can be included in treatment programs. The greater contribution of Mime therapy to clinical improvement compared to PNF exercises suggests that it may be preferred more in patients with Bell's palsy. Further studies with a larger number of patients, longer follow-up periods, and broader scope are needed to clarify this situation.
Benzer Tezler
- Anoreksiya nervoza tanısı alan ergenlerde mesane ve işeme disfonksiyonunun değerlendirilmesi
Bladder and voiding dysfunction in adolescents with anorexia nervosa
DEMET TAŞ
- Yeni Cami'nin akustik açıdan performans değerlendirmesi
Evaluation of the acoustical performance of the New Mosque
EVREN YILDIRIM
Yüksek Lisans
Türkçe
2003
Mimarlıkİstanbul Teknik ÜniversitesiMimarlık Ana Bilim Dalı
PROF. DR. SEVTAP YILMAZ DEMİRKALE
- Obez çocuklarda alt üriner sistem disfonksiyonunun değerlendirilmesi
Evaluation lower urinary tract dysfunction in obese children
IŞIK YALMAN ÖZBEY
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2015
Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıBaşkent ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. NURCAN CENGİZ
- Spinal anestezili hastalarda sirkadiyen ritim ve uyku kalitesinin postoperatif ağrı üzerine etkisi
The effect of circadian rhythm and sleep quality on postoperative pain in patients with spinal anesthesia
DİLEK ÇAY
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2021
Anestezi ve ReanimasyonSağlık Bilimleri ÜniversitesiAnesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
UZMAN GÜLTEN ARSLAN
- Miyokardiyal infarktüs sonrası 18-75 yaş arası hastalarda kardiyak rehabilitasyonun hasta yaşam kalitesi üzerine etkisinin belirlenmesi
Determining the effect of cardiac rehabilitation on the quality of life in patients between 18-75 years old after myocardial infarction
HATİCE KAYIŞ TOPALOĞLU
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2021
Aile HekimliğiErciyes ÜniversitesiAile Hekimliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MUSTAFA MÜMTAZ MAZICIOĞLU