Kentsel atıksu arıtma tesislerinde nitrifikasyon hızı ve toksisitenin su geri kazanımı açısından değerlendirilmesi
Evaluation of nitrification rate and toxicity in urban wastewater treatment plants in terms of water recovery
- Tez No: 851294
- Danışmanlar: PROF. DR. AHMET İSTANBULLUOĞLU, PROF. DR. HAYRETTİN GÜÇLÜ İNSEL
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Çevre Mühendisliği, Environmental Engineering
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2024
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi
- Enstitü: Fen Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Biyosistem Mühendisliği Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 85
Özet
Dünya'daki su kaynaklarının giderek azalması, artan nüfusa bağlı kullanılan suyun artması ve gelişen sanayinin etkisi ile atıksuların arıtılması ve yeniden kullanılması zorunlu hale gelmektedir. Ulaşılabilir temiz su kaynaklarının azalması, geri kazanılmış suyun alternatif bir tatlı su kaynağı olarak düşünülmesine neden olmaktadır. Geri kazanılmış atıksular ile, kentsel tüketimde, sanayide, tarımda ve endüstride kullanılan su miktarını karşılamak mümkün olabilir. Bu tez kapsamında, ileri biyolojik atıksu arıtma tesislerinde geri dönüş (sentrat) akımının arıtma verimliliğinde kritik bir etkiye sahip nitrifikasyon hızı ve çıkış suyu toksisitesine etkisi değerlendirilmiştir. Ayrıca geri kazanım tesisinin çıkış suyunun sulama suyu kalite parametrelerine uygun olup olmadığı belirlenmiştir. Çalışmanın sonucunda, öncelikle büyük ölçekli ileri biyolojik atıksu arıtma tesislerinin karakterizasyonu yapılmış, tesis debi ve kirletici yüklerinin arttığı belirlenmiştir. Anaerobik çürütme ve susuzlaştırma sonrası oluşan geri dönüş akımlarının nitrifikasyon hızına etkisi laboratuvar ölçekli çalışmalarla ayrıntılı olarak incelenmiş ve nitrifikasyon hızları %50 seyreltilmiş sentrat için maksimum çoğalma hızı (0,35 gün-1), sentetik atıksu için maksimum çoğalma hızı ise (0,41 gün-1) bulunmuştur. %50 seyreltilmiş sentrat için maksimum çoğalma hızının, sentetik ve atıksu ile yapılan deneylerle karşılaştırıldığında yaklaşık %15 oranında azalmasına neden olabileceği belirlenmiştir. Ana tesise geri dönen sentrat suyu oranının maksimum seviyede dahi %0,5-1 mertebesinde olması, ana tesisin nitrifikasyon hızında önemli bir etkisi olmayacağı tahmin edilmektedir. Bununla birlikte nitrifikasyon hızına etki eden önemli faktörlerden biri olan toksisitenin etkisi farklı noktalardan alınan örnekler ve yapılan çalışmalarda giriş atıksuyu, ön çöktürme çıkışı, aktif biyokütle çamur ve geri devir çamuru toksik olarak sınıflandırılırken, geri akım suyu (sentrat) içeriği hafif toksik olarak sınıflandırılmıştır. Ağır metal analizlerinde ise aktif biyokütle ve geri devir çamurunda ağır metallerin yüksek konsantrasyonlarda birikim yaptığı belirlenmiştir. Bu durum, toksisite deneyleri ile de desteklenmektedir. Ayrıca anaerobik çürütme süresince toksik ağır metal iyonlarının geri dönüş akım (sentrat) suyuna geçtiği ve tekrar tekrar tesis ana akımına dahil edilmesi ile sürekli toksik etkinin arttığı belirlenmiştir. Aynı zamanda ana akım ve geri dönüş akımında belirlenen toksisite ve ağır metal içeriğinin geri kazanım tesisi çıkış suyunda herhangi bir toksik etki oluşumuna neden olmadığı belirlenmiştir. Böylece çıkış suyunun yönetmelikte A sınıfı sulama suyu kalite parametrelerine ve kimyasal kalite tuzluluk değerlerine göre I. sınıf su, klorür değerlerine göre II. sınıf su sınıflandırmasına uygun olduğu belirlenmiştir.
Özet (Çeviri)
The depletion of water resources worldwide, the increasing demand for water due to the growing population, and the impact of evolving industries make wastewater treatment and reuse imperative. The diminishing availability of clean water sources leads to considering recycled water as an alternative fresh water source. It is possible to meet the water demand in urban, industrial, agricultural, and industrial sectors through wastewater reclamation. In this thesis, the impact of the return (centrate) flow on the treatment efficiency, especially the critical nitrification rate, and its effect on the effluent toxicity in advanced biological wastewater treatment plants have been evaluated. Additionally, it has been determined whether the reclaimed water from the facility meets the quality parameters for irrigation water.As a result of this study, first and foremost, the characterization of large-scale advanced biological wastewater treatment plants was conducted, revealing an increase in plant flow rate and pollutant loads. The impact of return flows generated after anaerobic digestion and dewatering on the nitrification rate was examined in detail through laboratory-scale studies, and nitrification rates were found to be a maximum growth rate of 0.35 day-1 for 50% diluted centrate and 0.41 day-1 for synthetic wastewater. The maximum growth rate for 50% centrate was determined to cause approximately 15% reduction when compared to experiments with synthetic and wastewater. Even at maximum levels, the return centrate ratio to the main facility was estimated to be in the range of 0.5-1%, which is not expected to have a significant impact on the nitrification rate of the main facility. However, the effect of toxicity, an important factor influencing the nitrification rate, was examined, and the samples taken from different points and the studies classified the influent wastewater, primary settling tank effluent, active biomass sludge, and return sludge as toxic, while the content of the return flow (centrate) was classified as mildly toxic. Heavy metal analyses revealed the accumulation of heavy metals at high concentrations in the active biomass and return sludge. This situation is supported by toxicity experiments. Additionally, it was determined that toxic heavy metal ions pass into the return flow (centrate) water during anaerobic digestion and that continuous toxic effects increase with repeated inclusion in the main facility stream. At the same time, it was established that the toxicity and heavy metal content determined in the main and return flows do not cause any toxic effects in the reclaimed water facility's effluent. Thus, it was determined that the effluent meets Class A irrigation water quality parameters and Class I water classification based on chemical quality salinity values, and Class II water classification based on chloride values, according to regulations.
Benzer Tezler
- Kentsel atıksu arıtma tesislerinde karbon giderimi kinetiği ve denitrifikasyon hızlarının belirlenmesi
Determination of carbon removal kinetics and denitrification rate in urban wastewater treatment plants
TUGBA DAVULCU
Yüksek Lisans
Türkçe
2022
Çevre Mühendisliğiİstanbul Teknik ÜniversitesiÇevre Mühendisliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. EMİNE ÇOKGÖR
- Uncertainty analysis in the measurement of nitrification kinetics in urban wastewater treatment plants in Türkiye
Türkiye'de kentsel atıksu arıtma tesislerinde nitrifikasyon kinetiği ölçümünde belirsizlik analizi
BERKER LEBLEBİCİ
Yüksek Lisans
İngilizce
2024
Biyoteknolojiİstanbul Teknik ÜniversitesiÇevre Mühendisliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. EMİNE ÇOKGÖR
- Kentsel atıksu arıtma tesisi anaerobik çamur çürütücülerinin dinamik proses modelleme yaklaşımı ile analizi
Analysis with dynamic process modeling approach of anaerobic sludge digesters of the urban wastewater treatment plant
KERİM EKİCİ
Yüksek Lisans
Türkçe
2018
Çevre Mühendisliğiİstanbul Teknik ÜniversitesiÇevre Mühendisliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. HAYRETTİN GÜÇLÜ İNSEL
- Determination of nitrogen and phosphorus removal of İzmir municipal wastewater treatment plant by batch tests
İzmir kentsel atık su arıtma tesisinin azot ve fosfor gideriminin kesikli testlerle belirlenmesi
ÖZGE BÖLÜKBAŞ
Yüksek Lisans
İngilizce
2002
Çevre MühendisliğiDokuz Eylül ÜniversitesiÇevre Mühendisliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. AYŞEGÜL PALA
- Application of different strategies to improve aerobic granular sludge process performance for treatment of municipal wastewater
Kentsel atıksu arıtımında aerobik granüler çamur prosesinin arıtma performansını iyileştirmek için farklı stratejilerin uygulanması
ŞADİYE KOŞAR
Doktora
İngilizce
2022
Çevre Mühendisliğiİstanbul Teknik ÜniversitesiÇevre Mühendisliği Ana Bilim Dalı
DOÇ. MUSTAFA EVREN ERŞAHİN