Fotoğraf-sonrası durumda mimari fotoğraf
Architectural photography in the post-photographic condition
- Tez No: 902057
- Danışmanlar: PROF. DR. DENİZ GÜNER
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Mimarlık, Architecture
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2024
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Dokuz Eylül Üniversitesi
- Enstitü: Fen Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Mimarlık Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Bina Bilgisi Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 102
Özet
19. yüzyıl bitişinde keşfedilen ve imgenin algılanma biçimini radikal bir biçimde dönüştüren fotoğraf tekniğinin bir janr olarak“mimari fotoğraf”ı kendi içinden doğurması 1920'lerin başını bulsa da 1960'lardan bugüne etkisini sürdüren modernist bakışın ve onun estetik kanonlarının oluşmasında mimari medya doğrudan belirleyici olmuştur. Bu modernist perspektif, kadraj düzenlemeleriyle yapıyı çevresinden ve bağlamından koparıp ideal yaşam alanlarını insansız sahnelerle yansıtarak, günün belirli zaman aralıklarında mavi gökyüzü altında veya kontrollü yapay ışık altında gerçekleştirilen çekimler sayesinde, karanlık odada yapılan seçimler ve yeniden düzenleme faaliyetleri sonucunda yapının bu“inşa edilmiş”imgesini mimari medya yoluyla“kolektif arzu nesnesi”haline getirir. Arzu odaklı bu modernist görme rejiminin günümüzde dönüşmüş olmasında, vizörü yönlendiren bakışın müellifinden ve hatta öznesinden kopmasında dijital teknolojiler ve internetin yaygınlaşması büyük rol oynamıştır.“Fotoğraf-sonrası durum”(Post-Photographic Condition) terimini 1988 yılında ilk kullanan kişi ise görsel sanatlar üzerine eleştirel yazılar yazan, Kanadalı kavramsal sanatçı ve antropolog David Tomas'tır. Ona göre fotoğraf-sonrası durum, kökeni“ekolojik bir yaklaşıma dayanan, geleneksel ve hiyerarşik ilişkileri yıkma arzusu”ile bağlantılıdır. Bu tanımla beraber“fotoğrafik imge/görüntü”,“unphotograph”,“fotoğrafı aşan veya ötesine giden”,“inorganik imge çağı”gibi tanımlar da mevcuttur. Hakikat-sonrası çağda manipülasyonun gerçeklik yerine daha kabul görüyor oluşu ve sanal aracıların yarattıkları yepyeni müelliflik sorunları da mimari fotoğraf janrı üzerinde etkili olmaktadır. Yeniden-üretim süreçlerinin kolaylaşarak herkes tarafından erişilebilir ve uygulanabilir hale gelişi, dijital imge inşası için fotoğrafik imge yerine görüntülerin kullanımının yaygınlaşması, mimari fotoğrafik imgenin konvansiyonel üretim tekniklerini, kanonlarını, mecralarını ve müelliflik koşullarını da radikal bir biçimde etkilemektedir.
Özet (Çeviri)
Discovered at the end of the 19th century and radically transforming the perception of the image, the photography technique gave birth to“architectural photography”as a genre in the early 1920s, but architectural media has been directly decisive in the formation of the modernist perspective and its aesthetic canons that have been influential since the 1960s. This modernist perspective, by removing the building from its surroundings and context through framing arrangements, reflecting ideal living spaces with uninhabited scenes, shooting under blue skies or under controlled artificial light at certain times of the day, and because of the elections and rearrangements made in the darkroom, this“constructed”image of the building becomes an“object of collective desire”through architectural media. Digital technologies and the widespread use of the internet have played a major role in the transformation of this desire-orientated modernist regime of seeing and the removal of the gaze guiding the viewfinder from its author and even its subject. The first person to use the term“PostPhotographic Condition”in 1988 to describe this transformation was David Tomas, a Canadian conceptual artist and anthropologist who wrote critical articles on visual arts. According to him, the Post-Photographic Condition is linked to“a desire to break down traditional and hierarchical relations, rooted in an ecological approach”. There are other definitions of this situation by different authors, such as“photographic image”,“un-photograph”,“transcending or going beyond photography”,“the age of the inorganic image”. The fact that manipulation is more accepted than reality in the post-truth era and the brand-new authorship problems created by virtual intermediaries also have an impact on the genre of architectural photography. The simplification of reproduction processes and the widespread use of screenshots in digital image construction significantly impact traditional production techniques, standards, media, and authorship in architectural photography.
Benzer Tezler
- Bir mimesis olarak mimarlık ve emsal bilgisi
Architecture as a mimesis and precedent knowledge
FATMA SİNEM ÖZGÜR
Doktora
Türkçe
2019
Mimarlıkİstanbul Teknik ÜniversitesiMimarlık Ana Bilim Dalı
PROF. DR. BELKIS ULUOĞLU
- Kentsel mekanın değişimi ve konut dokusunda katmanlaşma: Feneryolu Mahallesi örneği
Transformation of the urban space and stratification in the housing stock: The case of Feneryolu Neighborhood
BURCU ARIKAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2013
Mimarlıkİstanbul Teknik ÜniversitesiMimarlık Ana Bilim Dalı
PROF. DR. GÜLÇİN PULAT GÖKMEN
- Analysing the user experience of the virtual reality storytelling with the visual and the aural stimuli
Sanal gerçeklik hikaye anlatımında görsel ve işitsel uyaranlar ile kullanıcı deneyimi analizi
BURCU NİMET DUMLU
Yüksek Lisans
İngilizce
2018
Bilim ve Teknolojiİstanbul Teknik ÜniversitesiBilişim Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. YÜKSEL DEMİR
- Photogrammetry based heritage modeling with shape embedding
Tarihi yapıların fotogrametri ve gömülü biçimlerle modellenmesi
DEMİRCAN TAŞ
Yüksek Lisans
İngilizce
2019
Mimarlıkİstanbul Teknik ÜniversitesiBilişim Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MİNE ÖZKAR KABAKÇIOĞLU
- Diyarbakır Suriçi'ndeki camilerin yapay aydınlatma düzenlerinin incelenmesi
Investigation of artificial lighting arrangement of mosque in Diyarbakir Suriçi
ÇİĞDEM GÖRDÜK KARACA
Yüksek Lisans
Türkçe
2019
MimarlıkYıldız Teknik ÜniversitesiMimarlık Ana Bilim Dalı
PROF. DR. LEYLA ÖZTÜRK