Stilohyoidolarengeal bölge varyasyonlarının bilgisayarlı tomografi ile incelenmesi
Examination of stylohyoid laryngeal region variations with computed tomography
- Tez No: 907390
- Danışmanlar: PROF. DR. ERKAN GÖKÇE
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Radyoloji ve Nükleer Tıp, Radiology and Nuclear Medicine
- Anahtar Kelimeler: Stiloid proçes, stilohyoid ligaman, tiroid kartilaj, hyoid kemik stilohyoidolarengeal bölge varyasyonları, farenks, bilgisayarlı tomografi (BT), Stylohyoidolaryngial region variations, pharynx, computed tomography (CT)
- Yıl: 2024
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Tokat Gaziosmanpaşa Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Radyoloji Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 146
Özet
Amaç: Hyoid aparat ve larengeal bölge ile ilgili anatomik varyasyonlar genel popülasyonda görülmektedir. Baş boyun bölgesi BT tetkiklerini raporlayan radyologların stilohyoidolarengeal bölge anatomisini ve varyasyonlarını iyi bilmesi gerekmektedir. Bu bölge anatomisi ve varyasyonları bakımından yeterli bilgiye sahip olması radyologların yanlış tanımlamalardan (fraktür vs) kaçınması, doğru adlandırma yapabilmesi ve özellikle bu bölge cerrahilerine yön vermesi açısından önem arz etmektedir. Ayrıca doğru adlandırma yapılması ile hastaların gereksiz ek tetkik ile değerlendirilmesinin önüne geçilebilecektir. Gereç ve Yöntem: Kurumumuzda etik kurul onayı alındıktan sonra 10.08.2011-31.03.2023 arasında elde olunmuş Boyun BT/BTA çekimleri ve bu çekimlerden elde edilen reformat görüntüler kullanılmıştır. Çalışmaya 23-95 yaş aralığında 500 kişi dahil edilmiştir. Çalışma retrospektif olarak yapılmıştır. Bulgular: Çalışmamızda hyoid kemik ankilozu ile ilgili en sık görülen varyant sadece bilateral büyük hornların ankilozuydu. Hyoid kemiğin büyük hornun ucunun kıvrılması ile ilgili en sık gözlenen tablo, sol büyük hornun aşağıya doğru kıvrılmasıydı. Hyoid kemiğin küçük hornu ile ilgili en sık görülen varyant ise bilateral küçük hornun hiperplazisi olarak saptandı. Tiroid kartilajın superior hornun füzyone olmaması durumu en sık sol tarafta saptanırken, tiroid kartilajın superior hornunun unilateral hipolazisi durumuna ise en sık sağ tarafta saptandı. Çalışmamızda 347 kişide tritiseöz kartilaj saptandı. 153 kişide stiloid proçesin uzunluğu 3 cm'den kısa ölçülmüş olup 347 bireyde stiloid proçes 3 cm'den uzun ölçüldü. Bu çalışmada 434 kişide stilohyoid ligamentte kalsifikasyon saptanmamışken, 66 bireyde stilohyoid ligamentte kalsifikasyon saptandı. Kalsifikasyon saptanan hastalarda kalsifikasyon varlığı en sık sağ tarafta saptandı. 377 kişide normal anatomik standart olan bilateral tiroid kartilajın superior hornun komplet kalsifiye olduğu saptanırken, en sık saptanan varyant ise bilateral tiroid kartilajın superior hornun parsiyel kalsifiye olmasıydı. Sonuç: Stilohyoidolarengeal bölge varyasyonları konusunda bilgi ve tecrübe edinme, radyologların yanlış adlandırılmadan ve tanılardan kaçınarak ilgili klinik branşlara yol göstermesi nedeniyle önem arz etmektedir. v
Özet (Çeviri)
Purpose: Anatomical variations related to the hyoid apparatus and laryngeal region are observed in the general population. Radiologists who report CT examinations of the head and neck region should know the anatomy and variations of the stylohyoidolaryngial region well. Having sufficient knowledge about the anatomy and variations of this region is important for radiologists to avoid incorrect definitions (fracture, etc.), to be able to name correctly, and especially to give direction to these regional surgeries. In addition, with the correct naming, it will be possible to prevent the evaluation of patients with unnecessary additional examinations. Material and Methods: After the approval of the ethics committee was obtained in our institution, neck CT/BTA shots obtained between 10.08.2011-31.03.2023 and reformat images obtained from these shots were used. 500 people between the ages of 23-95 were included in the study. The study was conducted retrospectively. Results: In our study, the most common variant related to hyoid bone ankylosis was bilateral great horn ankylosis only. The most common symptom of the bending of the tip of the greater horn of the hyoid bone was the downward curving of the left greater horn. The most common variant related to the small horn of the hyoid bone was found to be bilateral small horn hyperplasia. The absence of fusion of the superior horn of the thyroid cartilage was most often detected on the left side, while the condition of unilateral hypolasia of the superior horn of the thyroid cartilage was most often detected on the right side. In our study, tritiseous cartilage was detected in 347 people The length of the styloid process was measured to be less than 3 cm in 153 individuals and the styloid process was measured to be longer than 3 cm in 347 individuals. In this study, calcification of the stylohyoid ligament was not detected in 434 people, while calcification of the stylohyoid ligament was detected in 66 individuals. The presence of calcification was most often detected on the right side in patients with calcification. Bilateral thyroid cartilage, the normal anatomical standard, was found to have complete calcification of the superior horn in 377 people, while the most commonly detected variant was found to be partial calcification of the superior horn of the bilateral thyroid cartilage. vii Conclusions: It is important for radiologists who have acquired knowledge and experience in stylohyoidolaryngeal region variations to avoid misnaming and to guide clinical branches related to correct naming.