Geri Dön

Tip 2 diabet ve diabetik komplikasyonlarda antikardiolipin antikor düzeyleri

Levels anticardiolipin antibodies in complicated and uncomplicated type 2 diabetes mellitus

  1. Tez No: 91769
  2. Yazar: İBRAHİM BAĞÇİVAN
  3. Danışmanlar: PROF. DR. H. HÜSREV HATEMİ
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları, Endocrinology and Metabolic Diseases
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2000
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: İstanbul Üniversitesi
  10. Enstitü: Cerrahpaşa Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 38

Özet

6. ÖZET Bu çalışmada antikardiolipin antikorların tip 2 diabet ve diabetik komplikasyonlardaki rolü araştırıldı. 1998-1999 yıllan arasında İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Endokrinoloji Polikliniği'ne başvuran 30 komplikasyonlu, 21 komplikasyonsuz Tip 2 diabetik ve 21 sağlıklı kişi kontrol grupu olarak çalışmaya alındı. Komplikasyonlu grupun 18'i (%60) kadın 12'si (%40) erkek, komplikasyonsuz grupun 13'ü (%62) kadın, 8'i (%38) erkekti. Kontrol grupu olarak alınan 21 sağlıklı bireyin 12'si (%57) kadın, 9'u (%43) erkekten oluşmaktaydı. Tüm hastalardan kromotografik spektrometrik yöntemle HbAıc, Olympus AU 600 biokimya otoanalizöründe lipid parametreler ve Coalize anti-kardiolipin adı verilen indirekt ELISA yöntemiyle AKA- IgG ve AKA-IgM bakıldı. Çalışmaya alman 30 komplikasyonlu 21 komplikasyonsuz toplam 51 diabetik hastanın 22' si (%44) retinopatili, 21 'i (%42) nöropatili, 26' sı (%50) nefropatili ve 14'ü (%28) makroanjiyopatili olarak saptandı. Komplikasyonlu, komplikasyonsuz hasta grup ve sağlık kontrol grupunun yaş ortalamaları ile AKA IgG arasında pozitif korelasyon saptandı (r=0.30, p=0.016). Cinsiyet, VKİ, lipid parametreler ve HbAıc arasında AKA'lar açısından ilişki saptanmadı. Komplikasyonlu diabetik grupun plazma LDL, VLDL, TG, TK düzeyleri komplikasyonsuz ve kontrol grupuna göre anlamlı olarak daha yüksek saptandı (p=0.001, p=0.001, p=0.001, p=0.001). Fakat bu lipid parametrelerle AKA'lann herhangi bir ilişkisi saptanmadı. Komplikasyonlu diabetiklerin ortalama AKA IgG düzeyleri komplikasyonsuz diabetikler ve kontrol grupuna göre anlamlı olarak daha yüksek saptandı (p=0.002, p=0.001). Her üç grupta da AKA IgM'nin diabet ve diabetik komplikasyonlarla ilişkisi 27saptanmadı. Komplikasyonlann dağılımına göre AKA IgG düzeyleri bakıldığında retinopatisi olan 22 (%44) hastanm retinopatisi olmayan 29 (%56) hastaya göre ortalama AKA IgG düzeyi anlamlı olarak daha yüksek saptandı (P=0.02). Aynı durum daha belirgin bir biçimde makroanjiyopatisi olan 14 (%28) hastanın makroanjiyopatisi olmayan 37 (%72) hastaya göre ortalama AKA IgG düzeyleri arasında da saptandı (p=0.01). Nöropatisi olan 21 (%42) hastanm nöropatisi olmayan 30 (%58) hastaya göre ortalama AKA IgG düzeylerinde anlamlı fark saptanmamakla birlikte sonuçlar anlamlılığa yakındı (p=0.07). Nefropatisi olan 26 (%50) hasta ile nefropatisi olmayan 25 (%50) hastada AKA IgG düzeyleri açısından fark saptanmadı. Sonuç olarak AKA IgG,komplikasyonlu diabetiklerde yüksek titrede saptanmaktadır. Bu artış özellikle makroanjiyopatisi ve retinopatisi olan hasta grupunda daha belirgindir. Hipergliseminin oluşturduğu doku hasarına paralel olarak yükseldiğini tahmin ettiğimiz AKA'lann, diabette artmış tromboz riskine katkıda bulunarak ve imminolojik mekanizmalarla diabetik komplikasyonlann gelişiminde de rol oynaması muhtemeldir. Bu konu üzerinde yapılacak çalışmaların diabetik komplikasyonlann gelişim sürecine ışık tutacağını umuyoruz. 28

Özet (Çeviri)

Özet çevirisi mevcut değil.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    108246

    Tip 2 diabetes mellituslu hastalarda homosistein düzeylerinin diabet komplikasyonları ve transplantasyonla ilişkisi

    The relation between homocysteine levels and diabetic complications, transplantation in patients with type 2 diabetes mellitus

    ALEV ALTINOVA (EROĞLU)

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2001

    Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıGazi Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ.DR. İLHAN YETKİN

  2. Tez No

    138000

    Diabetes mellitus ve buna bağlı mikrovasküler komplikasyonlarda VEGF, MMP-9 düzeyleri ve glisemi kontrolünün bu faktörkere etkisi

    Başlık çevirisi yok

    FATMA ÖZDEMİR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2003

    BiyokimyaEskişehir Osmangazi Üniversitesi

    Biyokimya Ana Bilim Dalı

  3. Tez No

    908140

    Serum preptin düzeylerinin Tip 2 diabetes mellitus hastalarında mikrovasküler komplikasyonlar ve biyokimyasal belirteçler ile ilişkisi

    The relationship among serum preptin levels, microvascular complications, and biochemical markers in Type 2 diabetes mellitus patients

    HARUN ŞENTÜRK

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    Biyokimyaİnönü Üniversitesi

    Tıbbi Biyokimya Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MEHMET ÇAĞATAY TAŞKAPAN

  4. Tez No

    452823

    Tip 2 diabetes mellitusa bağlı gelişen kronik komplikasyonlarda nötrofil lenfosit oranları , ortalama trombosit hacminin prognoz ve erken dönem mortalite üzerine etkisi

    The effects of neutrophile lymphocyte ratio and mean platelet volume on prognosis and mortality in type 2 diabetes mellitus associated chronic complications

    SILA BURCU NAKIŞÇI GÖKHAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2012

    Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıDicle Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ALPASLAN KEMAL TUZCU

  5. Tez No

    142478

    Tip 2 diabetik hastalarda albüminüri,PDGF, stokinler ile ambulatuar kan basıncı arasındaki ilişki ve nefropati gelişimi üzerine etkisi

    The relationship between albuminuri, PDGF, cytokines and ambulatuar blood pressure and their effects on the development of nephropathy in type 2 diabetic patients

    BURHAN ÖZDİL

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2004

    Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıÇukurova Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. İBRAHİM KARAYAYLAK

Geri Dön