Three essays on product market competition
Ürün piyasası rekabeti üzerine üç deneme
- Tez No: 923921
- Danışmanlar: DOÇ. DR. GABOR VIRAG
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Ekonomi, Economics
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2013
- Dil: İngilizce
- Üniversite: University of Rochester
- Enstitü: Yurtdışı Enstitü
- Ana Bilim Dalı: Ekonomi Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 206
Özet
Cournot (1838), Bertrand (1883) ve Stackelberg (1934) modelleri, rekabet eden firmalar arasındaki stratejik etkileşimin temel analiz araçları haline gelmiş olup, özellikle endüstriyel organizasyon ve uluslararası ticaret gibi çeşitli alanlarda yaygın olarak kullanılmaktadır. Anderson ve Engers (1992) gibi bazı araştırmacılar, eşzamanlı hareket edilen Cournot modelinin, çıktı kararlarının gözlemlenmesi konusunda gecikmelerin uzun olduğu endüstriler için uygun olduğunu savunurken, sıralı hareket edilen Stackelberg modelinin tam tersi durumda geçerli olduğunu öne sürmektedir. Pek çok endüstri Cournot çerçevesine daha iyi uyum sağlasa da, Shinkai (2000), DRAM piyasasının (yani, çoğu bilgisayar ve birçok elektronik sistemin ana bellek bileşeni piyasasının), firmaların geri döndürülemez şekilde sıralı kapasite seçimleri yapması nedeniyle Stackelberg modeli ile daha iyi tanımlandığını iddia etmiştir. Bu modellerin toplam çıktı, refah ve üretici fazlası açısından farklı sonuçlara yol açmasının anlaşılması en az iki sebepten dolayı önemlidir. Birincisi, böyle bir anlayış, bu önemli teorik modellerin işleyişine dair içgörüler sağlar. Buna bağlı olarak, gözlemlenen fiyat ve çıktı seviyeleri göz önünde bulundurulduğunda, belirli bir endüstriyi incelemek için hangi çerçevenin (varsa) daha uygun olduğu konusunda karar vermeye yardımcı olur. İkincisi, belirli bir endüstrinin özelliklerini en iyi hangi modelin yansıttığı belirlendikten sonra, bir politika yapıcı, birleşmelerin veya diğer endüstri gelişmelerinin tüketicilere fayda sağlayıp sağlamayacağını daha iyi değerlendirebilir. Bu sorunun cevabı, büyük ölçüde hangi modelin bir endüstriyi en iyi şekilde tanımladığına dair yapılan tercihe bağlı olabilir. Bu çalışmada Cournot ve Bertrand modellerinin birleşmelere uygulanmasını inceliyorum. Farklılaştırılmış bir ürün piyasasında birleşmelerin birleşen firmalar (içeridekiler), birleşmeye dahil olmayan firmalar (dışarıdakiler) ve tüketiciler üzerindeki refah etkilerini araştırıyorum. Literatürdeki birçok sonucu genişleterek, hem mallar arasındaki mükemmel olmayan ikame (ve tamamlayıcılık) ilişkilerini hem de birleşen firma sayısındaki değişkenliği ele alıyorum. Eğer birleşmeler herhangi bir maliyet verimliliği sağlamıyorsa, o zaman ikame mallar üreten firmalar arasındaki her ölçekten yatay birleşme, hem tüketici refahını hem de toplam refahı, hem miktar hem de fiyat belirleme oyunlarında azaltmaktadır. Ayrıca, tam maliyet verimliliği sağlayan yatay birleşmeler bile, özellikle maliyet-talep oranı yeterince düşük olduğunda, çoğunlukla refah azaltıcı olmaya devam etmektedir. Ancak, tamamlayıcı ürün tedarikçileri arasındaki her ölçekten tümleşik birleşme, her iki oyun ortamında da hem tüketici refahını hem de toplam refahı artırmaktadır. Bu sonuçları ortaya çıkaran etkileri belirlemek için toplam refahı hesaplamada bir fiyat yaklaşımı da sunuyorum. Şimdiye kadar, yaygın olarak tüm firmaların aktif olarak üretim yaptığı varsayılmıştır. Ancak, bazı pazarlarda bazı firmalar aktif olarak faaliyet gösterememekte ve birçok firma piyasadan çekilmeye karar vermektedir. Rakipler tarafından gerçekleştirilen maliyet düşürücü bir yenilik, değişen piyasa koşullarına uyum sağlayamama, rakip firmalar arasındaki maliyet açısından verimli bir birleşme veya sabit maliyetlerdeki artış, bir firmanın piyasadan çıkma teşviklerini artırabilir. Bu doğrultuda, tüm firmaların pozitif üretim yaptığı varsayımını gevşetiyor ve firmaların üretim yapmamayı seçebileceği bir çerçeve sunuyoruz. Cournot dengesinin varlığına ve benzersizliğine dair teoremlerin, firmaların aktif olmamayı tercih ettiği ortamlara doğrudan genişletilebileceği iyi bilinmektedir. Ancak, firmaların marjinal maliyetlerini fiyat olarak belirlemelerine izin verildiğinde, Bertrand modellerinin oldukça beklenmedik sonuçlara yol açtığını savunuyoruz. Farklılaştırılmış doğrusal Bertrand oligopollerinin, sabit birim maliyetler ve sürekli en iyi tepki fonksiyonları altında, süpermodülarite (Topkis (1979)) veya tek geçiş özelliğini (Milgrom ve Shannon (1994)) sağlamak zorunda olmadığını gösteriyoruz. Özellikle, Bertrand en iyi tepkileri negatif eğimli olabilir ve firma sayısı ikiden fazla olduğunda, geniş bir parametre aralığında (sonsuz sayıda) baskın olmayan Bertrand-Nash dengeleri ortaya çıkabilir. Bu sonuçlar, genellikle doğrusal piyasa talep varsayımı altında Bertrand modellerinde gözlemlenen, dengenin tekliği, süpermodülarite ve yukarı eğimli en iyi tepki fonksiyonları gibi özelliklerden oldukça farklıdır. Ayrıca, herhangi bir denge altında aktif olacak oyuncu kümesini bulmak için bir yineleme algoritması sunuyoruz. Bu küme benzersiz olarak tanımlanmıştır. Bunun yanı sıra, baskın olmayan denge kümesinin tamamını da karakterize ediyoruz.
Özet (Çeviri)
Cournot (1838), Bertrand (1883), and Stackelberg (1934)'s models of strategic interaction between competing firms have become the primary workhorses for the analysis of imperfect competition, being employed in a variety of fields, notably industrial organization and international trade. Among others, Anderson and Engers (1992) have argued that the simultaneous-move Cournot model is applicable to characterize an industry where lags in the observation of output decisions are long, whereas the sequential-move Stackelberg model applies when the reverse holds. While many industries fit the Cournot framework better, Shinkai (2000) has argued that the DRAM market (i.e., the market for the main memory component of most computers and many electronic systems) is better described by the Stackelberg model because firms make sequential capacity choices in an irreversible manner. It is important to understand how the implications of the these models differ with respect to total output, welfare and producer surplus for at least two reasons. First, such an understanding provides insights into the mechanics of these important theoretical models. Relatedly, it also helps us in deciding which framework (if either) is more appropriate for studying a given industry given the observed price and output levels. Second, once it has been decided which model better captures the characteristics of a given industry, a policy maker can better assess whether mergers or other industry developments may help or hurt consumers. The answer may very well depend on which model one thinks is more appropriate to describe an industry. I study the applications of Cournot and Bertrand models to mergers. I investigate the welfare effects of mergers on merging firms (insiders), non-merging firms (outsiders), and consumers in a differentiated product market. I extend many results in this literature by both considering imperfect substitution (and complementarity) among goods and varying the number of firms merged. If mergers do not generate any cost efficiencies, then any size of horizontal mergers among firms producing substitutable goods decreases both consumer and total welfare under both quantity and price setting games. Moreover, horizontal mergers with full cost efficiency gains are still mostly welfare reducing especially when the cost-demand ratio is sufficiently low. However, any size of conglomerate merger among suppliers of complementary products are both consumer and welfare enhancing under both game settings. I also introduce a price approach for calculating total welfare to identify the effects causing these results. Until now, the common assumption was that all firms actively produce. However, in several markets some firms are not able to actively participate, and many decide to shut down. A cost reducing innovation by competitors, the inability to adapt changing market conditions, a cost-efficient merger among rival firms, or an increase in fixed costs may increase the incentives of a firm to exit from the market. In line with these concerns, we relax the assumption of positive production by all firms and allow firms to not produce. It is well known that the theorems that state the existence and uniqueness of Cournot equilibrium would straightforwardly extend to environments where firms prefer to be not active. However, we argue that when firms are allowed to charge their marginal costs, Bertrand models lead to very unexpected results. We show that differentiated linear Bertrand oligopolies with constant unit costs and continuous best replies do not need to satisfy supermodularity (Topkis (1979)) or the single crossing property (Milgrom and Shannon (1994)). In particular, Bertrand best replies might be negatively sloped and there are (infinite) multiple undominated Bertrand-Nash equilibria on a wide range of parameter values when the number of firms is more than two. These results are very different from the existing literature on Bertrand models, where uniqueness, supermodularity, and single crossing usually hold under a linear market demand assumption and best reply functions slope upwards. We further provide an iteration algorithm to find the set of players that are active in any equilibrium. This set is uniquely defined. We also characterize the whole set of undominated equilibria.
Benzer Tezler
- Kurumlar ve mülkiyet hakları iktisadı: Üç deneme
Three essays on institutions and economics of property
ÖZGE KAMA
- Three essays on international trade
Başlık çevirisi yok
PİNAR KAYNAK
Doktora
İngilizce
2022
EkonomiEidgenössische Technische Hochschule Zürich (ETH)Uluslararası Ekonomi Politikası Ana Bilim Dalı
PROF. DR. PETER H. EGGER
- İspanya ve Portekiz'in AT üyeliğinin Türkiye'nin ihracatına etkileri
The İmpact of the enlargement of the european community to spain and portugal, on the Turkish exports to the community
N.LERZAN ÖZKALE
