Rönesans dönemi sanatçılarının eserlerinin fotoğraf gerçekçiliği açısından incelenmesi
An analysis of Renaissance artists' works in terms of photorealism
- Tez No: 931604
- Danışmanlar: PROF. OSMAN ALTINTAŞ
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Sanat Tarihi, Art History
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2024
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Osmaniye Korkut Ata Üniversitesi
- Enstitü: Lisansüstü Eğitim Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Resim Ana Sanat Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 217
Özet
Sanat tarihinin en etkileyici dönemlerinden biri olan Rönesans, estetik ve teknik yeniliklerin zirveye ulaştığı bir çağdır. Bu tezin amacı, Rönesans döneminin büyük sanatçılarının eserlerinin fotoğraf gerçekçiliği paradigması ile neden örtüşmediğini derinlemesine incelemektir. Araştırmanın ana çerçevesinde derinlemesine bilgi toplamak amacıyla nitel araştırma yöntemi, içerik analizi amacı güden nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Daha önce yapılmış çalışmaları incelemek ve araştırma konusunu daha geniş perspektiften değerlendirme amacıyla literatür taraması yöntemi kullanılmıştır. Fotoğraf gerçekçiliği, sanatın gerçeği en yüksek doğrulukla yansıtma çabası olarak tanımlanırken, Rönesans sanatçıları bu algının ötesine geçerek, gerçeği idealize etme ve ruhsal derinlikleri açığa çıkarma amacı gütmüşlerdir. Araştırmanın modeli, daha önce yapılmış çalışmaların sonuçlarını birleştirerek genel bir sonuca ulaşmak amacıyla meta-analiz yöntemi kullanmıştır. Rönesans dönemi sanatçılarına ve eserlerine sınırlandırmalar getirilerek fotoğraf gerçekçiliği açısından incelemeler yapılmıştır. Leonardo da Vinci'nin portrelerindeki belirsizlik, Michelangelo'nun heykellerindeki idealize edilmiş formlar, fotoğraf gerçekçiliğin yalnızca yüzeysel bir gerçeklik yansıtma çabasıyla sınırlı olmadığını göstermektedir. Bu eserler, gerçeği sadece görsel bir düzeyde değil, aynı zamanda duygusal ve entelektüel bir bağlamda da keşfetmişlerdir. Tez, Rönesans sanatçılarının eserlerinin fotoğraf gerçekçiliği ölçütleri açısından neden uygun olmadığını savunur. Rönesans sanatının temelinde yatan estetik ve felsefi değerlerin, gerçeği sadece dışsal bir biçimde yansıtmanın ötesine geçtiğini ve derin bir içsel gerçekliği ifade ettiğini ortaya koyar. Bu araştırma, Rönesans sanatının fotoğraf gerçekçiliği ile olan uyumsuzluğunu, sanatçının yaratıcı vizyonu ve eserin ruhsal boyutlarıyla bağdaştırarak, sanat tarihinin bu dönemin derinliğini ve çok boyutluluğunu anlamaya yönelik yeni bir bakış açısı sunmayı hedefler. Sonuç olarak, Rönesans sanatının gerçeği yalnızca yansıtmakla kalmayıp, onu derinlemesine anlamaya ve yeniden yaratmaya yönelik bir çaba olduğunu savunur.
Özet (Çeviri)
One of the most influential periods in art history, the Renaissance, represents an era where aesthetic and technical innovations reached their peak. This thesis aims to explore in depth why the works of the great artists of the Renaissance do not align with the paradigm of photographic realism. A qualitative research method, specifically one geared toward content analysis, was employed to gather detailed information within the framework of the study. Additionally, a literature review method was used to examine previous studies and assess the research topic from a broader perspective. Photographic realism is defined as art's effort to reflect reality with the highest accuracy. However, Renaissance artists transcended this perception, seeking to idealize reality and reveal spiritual depths. The research model employed a meta-analysis method to synthesize the results of previous studies and arrive at a general conclusion. By focusing on specific artists and works from the Renaissance, the study analyzed their alignment with photographic realism. The ambiguity in Leonardo da Vinci's portraits and the idealized forms in Michelangelo's sculptures demonstrate that photographic realism is not limited to merely reflecting superficial reality. These works explore reality not only on a visual level but also within emotional and intellectual contexts. This thesis argues that Renaissance works do not conform to the criteria of photographic realism. It highlights how the aesthetic and philosophical values underlying Renaissance art transcend mere external reflection of reality, expressing a profound internal truth. By associating the incompatibility of Renaissance art with photographic realism with the artist's creative vision and the spiritual dimensions of the work, this research seeks to provide a fresh perspective on the depth and multidimensional nature of this period in art history. In conclusion, the thesis contends that Renaissance art was not merely an effort to reflect reality but an endeavor to deeply understand and recreate it.
Benzer Tezler
- Tasarım, kompozisyon ve uygulama boyutunda çağdaş Türk resminde resim - fotoğraf ilişkisi
The relationship between painting and photograph in contemporary Turkish painting in design, composition, and application dimensions
DÖNDÜ AZGÜN
- Urban life's ''New'' surface: art interface
Kentsel yaşamın ''Yeni'' yüzeyi: sanat arayüzü
MELİS YILMAZ
Yüksek Lisans
İngilizce
2021
Mimarlıkİstanbul Teknik ÜniversitesiKentsel Tasarım Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MEHMET OCAKÇI
- Modernden postmoderne hasta bedenlerin fotoğraf sanatında temsili
From Modern to Postmodern, Representation of Sick Bodies in the Art of Photography
YELİZ TUNA
Doktora
Türkçe
2015
Güzel SanatlarEge ÜniversitesiRadyo Televizyon ve Sinema Ana Bilim Dalı
PROF. DR. KONCA YUMLU
- 20. yüzyıldan günümüze Avrupa resim sanatında ikincil öge olarak mimari kompozisyonlar
The architectural compositons being second element in European art of painting from 20th century to today
HADİ KUZU
Yüksek Lisans
Türkçe
2019
Güzel Sanatlarİstanbul Aydın ÜniversitesiGörsel Sanatlar Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ŞERİFE CENGİZ
- Portre'de kültürel kimlik
Cultural identity in portraiture
SEFER TAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2023
Güzel SanatlarŞırnak ÜniversitesiResim Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. ABİDİN MÜSLÜM BAYSAL