Geri Dön

Kliniğimizde kronik hepatit D tanısı ile takip edilen hastaların takip sonuçlarının değerlendirilmesi

Evaluation of follow-up results of patients followed up with chronic hepatitis D diagnosis in our clinic

PDF İndir

  1. Tez No: 946713
  2. Yazar: ALİ BOZKURT
  3. Danışmanlar: DR. ÖĞR. ÜYESİ ALİ RIZA ÇALIŞKAN
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: İç Hastalıkları, Internal diseases
  6. Anahtar Kelimeler: Hepatit Delta virüsü, Hepatit B virüsü, Hepatosellüler Karsinom, Pegile İnterferon, Antiviral Tedavi, Siroz, Hepatitis Delta Virus, Hepatocellular Carcinoma, Pegylated Interferon, Antiviral Therapy, Cirrhosis
  7. Yıl: 2025
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Adıyaman Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 70

Özet

Amaç: Bu çalışma, Hepatit D tanılı hastaların laboratuvar verilerinin, siroz ve hepatosellüler karsinom (HCC) gibi uzun dönem klinik sonuçlarla birlikte retrospektif olarak incelenmesini amaçlamaktadır. Gereç ve Yöntem: Adıyaman Eğitim ve Araştırma Hastanesi polikliniklerinde 2012-2025 yılları arasında Delta antikoru pozitif olan hastalar geriye dönük olarak incelendi. Hastalar; delta antikoru pozitif olanlar içinde HDV RNA değeri pozitif, negatif veya HDV RNA değerine bakılmayanlar olarak gruplara ayrıldı. Ayrıca hepatit B tanılı hastalara çalışmamızda yer verildi. Çalışmada, hastaların yıllara göre laboratuvar bulguları ve klinik seyirleri karşılaştırmalı olarak değerlendirildi. Bulgular: Delta Antikoru pozitif olan 141 hastanın %51,10'u (n=72) erkek, %48,90'ı (n=69) kadındı. HDV RNA değeri pozitif olan 51 hastanın %66.70'u (n=34) erkek, %33.30'ı (n=17) kadındı. Tanı yaşı bağlamında 141 hastanın en genç olanı 25 yaşında iken en yaşlı olanı 78 yaşındadır. Yaş ortalaması 47,333'tür. 141 hastanın ilk HDV RNA sonucu bağlamında %35,50'sinin (n=50) Pozitif ve %51,80'inin (n=73) Negatif bulguya sahip olduğu, %12,80'ine (n=18) ise HDV RNA değerine bakılmadığı görüldü. 141 hastanın %61,70'i (n=87) Hepatit B açısından tedavi aldığı, %38,30'unun (n=54) ise Hepatit B tedavisi almadığı görülmüştür. 141 hastanın son HBV DNA sonucu bağlamında %86,50'sinin (n=122) negatif değere sahip olduğu, %13,50'sinde (n=19) ise HBD DNA değerine bakılmadığı görülmüştür. 141 hastanın %16,30'unun (n=23) Entekavir, %40,40'ının (n=57) Tenofovir Disoproksil ve %5,00'ının (n=7) Lamivudin kullandığı, %38,30'nun (n=54) ise ilaç kullanmadığı görülmüştür. ilk HDV RNA değeri pozitif olan 51 hastanın %3,90'ı (n=2) exitus olmuşken, %96,10'u (n=49) exitus olmamıştır. ve Hepatit B tedavisi alan 87 hastanın %90,80'inin (n=79) son HBV DNA bulgusunun negatif olmuşken, %9,20'sinin (n=8) HBV DNA bulgusuna bakılmamıştır. 141 hastanın son USG sonucu bağlamında %77,30'unun (n=109) Normal, %21,30'unun (n=30) Siroz ve %1,40'ının (n=2) Siroz + HCC bulgusuna sahip olduğu görülmüştür. İlk HDV RNA değeri pozitif olan 51 hastadan tedavi alıp almaması durumu“Evet”bulgu olan hastaların son HDV RNA değeri bağlamında %52,00'ının“Pozitif”bulguda ve %48,00'ının“Negatif”bulguda olduğu görülmüştür. İlk HDV RNA değeri pozitif olan 51 hastadan tedavi alıp almaması durumu“Hayır”bulgu olan hastaların son HDV RNA değeri bağlamında %69,20'sinin“Pozitif”bulguda ve %30,80'inin“Negatif”bulguda olduğu görülmüştür Sonuç: Çalışmamızda Delta antikoru pozitif olan hastalar içinde aktif delta hepatiti tanısı alan hastaların az oluşu bize HDV RNA değerinin tanı için elzem olduğunu gösterdi. Delta antikoru değerine bakılmayan hepatit B tanılı hastaların da büyük oranda olduğu sonucuna vardık. Hepatit B tanılı hastaların tedavilerindeki başarının çok yüksek oranda olduğunu gördük. Rutin taramalarda hepatit B tanısına yönelik testlere yer verilmesi, bize tarama testlerinde daha ayrıntılı bir metot izlememiz gerektiğini gösteriyor. Ayrıca bu durum bize her Hepatit B tanılı hastadan Delta antikoru değerine bakılması gerektiğini, Delta antikoru pozitif çıkan hastaların da HDV RNA değerine bakılması gerektiğini göstermektedir. Bu sayede delta hepatitinin tanı ve tedavisinde daha etkili olabileceğimizi göstermektedir. Halen en etkili tedavi olduğu düşünülen pegile interferon tedavisi, HDV-RNA negatifleşmesinde kısmi bir katkı sağlasa da siroz ve HCC gelişimini engellemede yeterince etkili olmadığını gördük. Hepatit delta tedavisi alanların yüzde 48'inin(12 hasta) başarılı olduğunu bulduk

Özet (Çeviri)

Objective: This study aims to retrospectively evaluate the laboratory data of patients diagnosed with Hepatitis D, along with long-term clinical outcomes such as cirrhosis and hepatocellular carcinoma (HCC). Materials and Methods: Patients with positive Delta antibody results who presented to the outpatient clinics of Adıyaman Training and Research Hospital between 2012 and 2025 were retrospectively analyzed. Within this group, patients were classified based on their HDV RNA status as positive, negative, or not tested. Additionally, patients diagnosed with Hepatitis B were also included in the study. Laboratory findings and clinical courses of the patients were comparatively evaluated over the years. Results: Among the 141 patients who were positive for Delta antibody, 51.10% (n=72) were male and 48.90% (n=69) were female. Of the 51 patients with positive HDV RNA results, 66.70% (n=34) were male and 33.30% (n=17) were female. Regarding age at diagnosis, the youngest patient among the 141 participants was 25 years old, while the oldest was 78 years old. The mean age was 47.33 years. Concerning the initial HDV RNA results of the 141 patients, 35.50% (n=50) were positive, 51.80% (n=73) were negative, and 12.80% (n=18) were not tested for HDV RNA. Among the patients, 61.70% (n=87) were receiving treatment for Hepatitis B, whereas 38.30% (n=54) were not treated. The latest HBV DNA results showed that 86.50% (n=122) of patients had negative values, while 13.50% (n=19) were not tested for HBV DNA. Regarding antiviral therapy, 16.30% (n=23) of the patients were using Entecavir, 40.40% (n=57) Tenofovir Disoproxil, 5.00% (n=7) Lamivudine, and 38.30% (n=54) were not on any medication. Among the 51 patients with an initial positive HDV RNA result, 3.90% (n=2) had died (exitus), while 96.10% (n=49) were alive. Of the 87 patients receiving Hepatitis B treatment, 90.80% (n=79) had negative final HBV DNA results, and 9.20% (n=8) had no follow-up HBV DNA data. The last ultrasound (USG) findings of the 141 patients showed that 77.30% (n=109) had normal liver imaging, 21.30% (n=30) had cirrhosis, and 1.40% (n=2) had both cirrhosis and hepatocellular carcinoma (HCC).Among the 51 patients initially positive for HDV RNA, those who received treatment (“Yes”group) had final HDV RNA results showing 52.00% positive and 48.00% negative. In contrast, patients who did not receive treatment (“No”group) had 69.20% positive and 30.80% negative final HDV RNA results. Conclusion: In our study, the relatively low number of patients diagnosed with active delta hepatitis among those who were anti-HDV positive highlights the critical role of HDV RNA testing in establishing an accurate diagnosis. We also observed that a considerable proportion of patients diagnosed with Hepatitis B had not been tested for anti-HDV, suggesting a significant gap in screening practices. Furthermore, the high rate of treatment success among Hepatitis B patients underscores the effectiveness of current antiviral therapies. The absence of routine anti-HDV testing in standard Hepatitis B screening protocols suggests the need for a more comprehensive diagnostic approach. Our findings support the recommendation that all patients diagnosed with Hepatitis B should be screened for anti-HDV, and if positive, further evaluated for HDV RNA to confirm active infection. This approach would enhance both the diagnosis and management of delta hepatitis. Although pegylated interferon—currently considered the most effective available treatment—contributed partially to HDV RNA clearance, it appeared insufficient in preventing the progression to cirrhosis and hepatocellular carcinoma (HCC). Among those receiving treatment for delta hepatitis, we found that 48% (n=12) achieved a successful treatment outcome.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    516008

    HIV/AIDS olgularında hepatit B seroprevalansının belirlenmesi ve hepatit B aşı yanıtına etki eden faktörlerin değerlendirilmesi

    Determination of seroprevalence of hepatitis B in HIV/AIDS cases and evaluation of factors affecting hepatitis B vaccine response

    GÜL ARSLAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2018

    Klinik Bakteriyoloji ve Enfeksiyon HastalıklarıSağlık Bilimleri Üniversitesi

    Klinik Bakteriyoloji ve Enfeksiyon Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ MUSTAFA NECATİ EROĞLU

  2. Tez No

    141589

    Kronik viral hepatitlerde interferon tedavisi

    Başlık çevirisi yok

    MURAT ALADAĞ

    Tıpta Yan Dal Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    1998

    Gastroenterolojiİnönü Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. FATİH HİLMİOĞLU

  3. Tez No

    248977

    Kronik Delta hepatitlerin genel özellikleri

    General charecteristics of chronic delta hetatitis

    ALİ ÖZTÜRK

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2010

    GastroenterolojiEge Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ULUS SALİH AKARCA

  4. Tez No

    111782

    Renal transplantasyon hastalarında hepatit C virusu nedenli karaciğer hastalığının şiddetini etkileyen faktörler

    Başlık çevirisi yok

    MELTEM SEZİŞ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2001

    NefrolojiEge Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    Y.DOÇ.DR. ERCAN OK

    Y.DOÇ.DR. HÜSEYİN TÖZ

  5. Tez No

    103333

    Ülkemizde HBV (Hepatit B Virusu) genotip dağılımı

    Identification of Hepatitis B Virus (HBV) genotypes in Turkey

    DAVUT ÖZDEMİR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2001

    Klinik Bakteriyoloji ve Enfeksiyon HastalıklarıAnkara Üniversitesi

    Klinik Bakteriyoloji ve Enfeksiyon Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF.DR. İSMAİL BALIK

Geri Dön