Geri Dön

Tip II diabetes mellituslu nefropatik hastalarda Amlodipin, Fosinopril ve Losartan'ın proteinüriye etkileri

Effects of amlodipin, fosinopril and losartan on proteinuria in nephropathic patients with type II diabetes mellitus

  1. Tez No: 108037
  2. Yazar: MURAT ALBAYRAK
  3. Danışmanlar: PROF. DR. N. YILMAZ SELÇUK
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları, Nefroloji, Endocrinology and Metabolic Diseases, Nephrology
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2001
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Atatürk Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 63

Özet

51 ÖZET Tip II Diabetes Mellituslu Nefropatik Hastalarda Amlodipin, Fosinopril ve Losartan'ın Proteinüriye Etkileri Diabetik nefropati de proteinüri ve hipertansiyon, progresyonu hızlandıran en önemli etkenlerdir. Çalışmamızın amacı; amlodipin, fosinopril, amlodipin ve fosinopril, fosinopril ve losartan ilaç tedavilerinin proteinüriye, ortalama arteryel basınca (OAB) ve glomerüler filtrasyon hızına (GFH) etkilerini kıyaslamaktır. Çalışmaya Tip II Diabetes Mellitus ve diabetik nefropatisi olan toplam 81 hasta dahil edildi. Birinci gruba amlodipin (1 1K,9E), ikinci gruba fosinopril(14K,7E), üçüncü gruba amlodipin ve fosinopril(13K,7E), dördüncü gruba fosinopril ve losartan(13K,7E) verilerek, iki aylık tedavinin sonuçları karşılaştırıldı. Hastalarda 24 saatlik idrarda proteinüriye, sülfosalisilik asid metodu ile Hitachi 717 otoanalizöründe bakıldı. Yine tedavi öncesi ve sonrası DTPA (Dietilen Triamin Pentasetik Asid) sintigrafısi ile GFH hesaplandı. Tedavi öncesi dört gruptaki toplam 81 hastanın 62' si hipertansif( % 76.5), 19' u ise (%23.5) normotansif idi. Dört grup arasında da yaş(p=0.182), cinsiyet(p=0.866), HbAlc(p=0.412) ve diabetin süresi(p=0.956) bakımından aralarında anlamlı bir fark saptanmamıştır. Yaptığımız çalışmada birinci grubun, tedavisinin sonunda proteinüri de (p=0.232) ve GFH' da (p=0.563) anlamlı bir değişiklik olmazken, OAB' da (p=0.008) anlamlı bir düşme saptanmıştır. İkinci grupta GFH' da (p=0.357) önemli bir değişiklik olmazken, proteinüri (p=0.0001) ve OAB' da (p=0.003) önemli bir azalma saptanmıştır. Üçüncü grupta 2. ay sonunda GFH (p=0.108) benzer seviyelerde iken, proteinüri (p=0.0001) ve OAB' da (p=0.002) önemli bir düşüş saptanmıştır. Dördüncü grupta GFH' da (p=0.145) önemli bir değişiklik olmazken, proteinüri (p=0.0001)ve OAB' da (p=0.0001) önemli bir azalma belirlenmiştir. Birinci, ikinci, üçüncü ve dördüncü grupta proteinürideki azalma ile OAB' daki azalma arasında bir korelasyon saptanmadı (sırasıyla p=0.685, p=0.491, p=0.356, p=0.111). Yaptığımız çalışmada hipertansif ve normotansif hastalarda, antihipertansif tedavi ile proteinüride elde edilen azalma oranlarının farklılık göstermediği saptandı (p=0.916, z =-0.106). Amlodipinin proteinüriyi azaltıcı etkisi, fosinopril (p=0.015), amlodipin ve fosinopril (p=0.049), fosinopril ve losartan (p=0.0001)'a göre daha az bulundu.52 Amlodipin'in OAB'ı düşürücü etkisi ise fosinopril (p=0.694)'e göre farklılık göstermezken, amlodipin ve fosinopril (p=0.046), fosinopril ve losartan (p=0.0001)'a göre daha az bulundu. Fosinoprilin proteinüriyi azaltıcı etkisi, amlodipin ve fosinopril (p=0.548)'e göre farklılık göstermezken, fosinopril ve losartan (p=0.022)'a göre daha az bulundu. Fosinoprilin OAB'ı düşürücü etkisi amlodipin ve fosinopril (p=0.049), fosinopril ve losartan (p=0.0001)' a göre daha az bulundu. Fosinopril ve losartan kullanan hastalarda proteinüriyi (p=0.043) ve OAB' ı (p=0.040) azaltıcı etki, amlodipin ve fosinopril kullananlardan daha fazla bulunmuştur. Birinci, ikinci, üçüncü ve dördüncü grupta ilaç tedavileri, GFH' larını düşürmemiştir ( sırasıyla p=0.543, p=0.357, p=0.108, p=0.145). Sonuç olarak; Tip II Diabetes Mellitus'a bağlı nefropatik hastalarda hem proteinüriyi azaltıcı, hem de antihipertansif etkinlik için kombine ilaç tedavileri daha etkili bulunmuştur. Kombine ilaç tedavi seçenekleri içinde de, fosinopril ve losartan ilaç grubu hem proteinüriyi, hem de ortalama arteryel basıncı daha etkili bir şekilde azaltmaktadır ve dört grupta da proteinürideki azalmanın, kan başmandaki azalmadan bağımsız olduğu belirlenmiştir.

Özet (Çeviri)

53 SUMMARY Effects of Amlodipine, Fosinopril and Losartan on Proteinuria in Nephropathic Patients With Type II Diabetes Mellitus Proteinuria and hypertension are the most important factors on speeding progression up in diabetic nephropathy. The aim of our study is to compare the effects of amlodipine, fosinopril, amlodipine and fosinopril, fosinopril and losartan therapies on proteinuria, mean arterial pressure (MAP) and glomeruler filtration rate(GFR). 8 1 patients who had type I diabetes and diabetic nephropathy were included in this study. After amlodipine had been given to first group (1 IF, 9M), fosinopril to second group(14F, 7M), amlodipine and fosinopril to third group (13F, 7M) and fosinopril and losartan to fourth group (13F, 7M) for two months, the results were compared. The proteinuria in patients were detected with Hitachi 717 autoanalyzier by using the method of sulphosalisilic acid, GFR before and after the treatments were calculated with DTPA sinography. 62 out of 81 patients (%76.5) were hypertensive and 19 (% 23.5) were normotensive before the treatments. No meaningful differences were detected in amongs of the four groups for age (p=0.182), sex (p=0.866), HbAlc (p=0.412) and duration of diabetes (p=0.956). In our study, the meaningful difference was not detected about proteinuria (p=0.232) and GFR (p=0.563) in the first group after the treatment, but the meaningful decreases in MAP (p=0.008) were detected in the first group. No important difference on GFR (p=0.357) was detected in the second group; however, the important decrease of proteinuria (p=0.0001) and MAP (p=0.003) were detected in the second group. No difference was detected about GFR (p=0.108) in the third group; but, the important decreases on proteinuria (p=0.0001) and MAP (p=0.002) were detected in the same group. No important change on GFR (p=0.145) was detected in fourth group and the important decrease on proteinuria (p=0.0001) and MAP (p=0.0001) were detected in same group.No correlation was detected in between decrease of proteinuria and decrease of MAP in all groups. ( Respectively; p=0.685, p=0.491, p=0.356, p=0.111). No differences on the decreasing ratio of proteinuria was detected in between hypertensive and normotensive patients after the antihypertensive therapy (p=0.916, z =-0.106).54 The proteinuria decreasing effect of amlodipine was found less than fosinopril (p=0.015), amlodipine and fosinopril (p=0.049), fosinopril and losartan (p=0.0001). The MAP decreasing effect of amlodipine was detected less than amlodipine and fosinopril (p=0.046), fosinopril and losartan (p=0.0001) ; but no difference with fosinopril (p=0.694). There was no difference in between proteinuria decreasing effect of fosinopril and amlodipine and fosinopril (p=0.548). But; the proteinuria decreasing effect of fosinopril was detected less than fosinopril and losartan (p=0.022). The MAP decreasing effect of fosinopril was detected less than amlodipine and fosinopril (p=0.049), fosinopril and losartan (p=0.0001). The proteinuria (p=0.043) and MAP (p=0.040) decreasing effects of fosinopril and losartan were detected more than amlodipine and fosinopril. The values of GFR in all groups were not decreased by drug treatments ( Respectively; P=0.543, p=0.357, p=0.108, p=0.145) As a result, the combine drug therapies were found more effective about the proteinuria decreasing effect and antihypertensive effect in nephropathic patients due to type II diabetes.The combine drug group which had fosinopril and losartan decreased both proteinuria and mean arteriel pressure more effective than the others. In addition to that; the decrease of proteinuria was not related to the decrease of MAP in all groups.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    141563

    Tip II diabetes mellituslu hastalarda plazma adrenomedullin düzeylerinin metabolik kontrol, risk faktörleri ve diabetes mikroanjiopati ile ilişkisi

    Başlık çevirisi yok

    H. MEHMET TÜRK

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    1999

    Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıklarıİnönü Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. SÜLEYMAN BÜYÜKBERBER

  2. Tez No

    462660

    Tip II diabetes mellitus'lu hastalarda diyabetik nefropati progresyonu ile renalaz gen polimorfizminin ve kan düzeyinin ilişkisi

    The relationship between renalase gene polymorphism and its blood levels, and progression of diabetic nephropathy in patients with TYPE II diabetes mellitus

    MÜRSEL KARADAVUT

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2017

    NefrolojiEskişehir Osmangazi Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. GÖKHAN TEMİZ

  3. Tez No

    272813

    Tip ıı diabetes mellituslu hastalardaki deri bulguları

    Cutaneous manifestations in patients with type ii diabetes mellitus

    EYLEM GÜL

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2010

    DermatolojiDokuz Eylül Üniversitesi

    Deri ve Zührevi Hast. Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ALİ TAHSİN GÜNEŞ

  4. Tez No

    108266

    Mikroalbuminürisi olan hipertansif tip II diabetes mellituslu hastalarda enalapril ve losartanın mikroalbuminüri ve böbrek fonksiyonları üzerine etkileri

    Başlık çevirisi yok

    MUZAFFER ÇAKMAK

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2001

    Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıSelçuk Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ.DR. H. ZEKİ TONBUL

  5. Tez No

    272820

    Tiroid hastaları ve tip ıı diabetes mellitus hastalarında gözlenen deri bulguları ve karşılaştırılması

    Skin findings and their comparison in thyroid and type ii diabetic patients

    ÖZLEM ÖZBAĞÇIVAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2011

    DermatolojiDokuz Eylül Üniversitesi

    Deri ve Zührevi Hast. Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. EMEL FETİL

Geri Dön