Geri Dön

Kronik C hepatitinin tedavisinde interferon alfa-2b indüksiyon tedavisi ile interferon alfa-2b ve ribavirin kombinasyon tedavisinin karşılaştırılması

A Comparison of interferon alpha-2b induction therapy with interferon alpha-2b plus ribavirin combination therapy for the treatment of chronic hepatitis C

  1. Tez No: 123940
  2. Yazar: FATİH BOSTANCI
  3. Danışmanlar: DOÇ.DR. BİLGEHAN AYGEN
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Klinik Bakteriyoloji ve Enfeksiyon Hastalıkları, Mikrobiyoloji, Clinical Microbiology and Infectious Diseases, Microbiology
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2002
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Erciyes Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: Klinik Mikrobiyoloji ve Enfeksiyon Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 103

Özet

ÖZET HCV dünyada kronik karaciğer hastalığının en önemli nedenlerinden biridir. Bu virus akut viral hepatitlerin yaklaşık %20'sinden, kronik hepatitlerin ise yaklaşık %60-70'inden sorumludur. Bunun yanısıra HCV siroz, son dönem karaciğer hastalığı ve karaciğer kanserinin de %30'unda etkendir. ACH'li olguların en az %75'inde kronik karaciğer hastalığı gelişir. KCH'nde uzun dönemde siroz ve HSK gelişme riskinin olması ve dolayısıyla mortalite oranının artışı tedavi konusunda yoğun çalışmaların yapılmasına neden olmaktadır. Bu çalışmada daha önce tedavi görmemiş KCH'li 19 hastaya ilk dört hafta günlük 5 MÜ, takiben haftada üç gün 5 MÜ alfa-İFN 2b ile indüksiyon tedavisi ve 19 hastaya ise haftada üç gün 3 MÜ alfa-İFN 2b + 1000-1200 mg/gün ribavirin kombinasyon tedavisi 12 ay süreyle verildi. Her iki tedavi protokolünün karaciğer fonksiyon testleri, virolojik göstergeler ve karaciğer histopatoloj isindeki değişimler üzerine etkisi araştırıldı. Ayrıca hastalarda infeksiyon etkeninin 85olası bulaş yolunu saptayabilmek için parenteral ve non parenteral bulaş yolları sorgulandı. Hastalar tedavi süresince her ay ve tedavi bitiminden sonra üç ayda bir olmak üzere altıncı aya kadar izlendiler. Tüm izleme dönemlerde karaciğer fonksiyon testleri, periferik kan bulguları bakıldı. Tedavinin birinci, üçüncü, altıncı, onikinci aylarında ve takip altıncı ayda HCV-RNA çalışıldı. Başlangıç ve kontrol karaciğer biyopsileri Knodell HAİ'ne göre değerlendirildi. Tedaviye alınan yanıtlar kısmi yanıt, tedavi sonu tam yanıt, kalıcı yanıt, yanıtsızlık ve relaps olarak değerlendirildi. Her iki tedavi grubunda ilaç yan. etkileri araştırıldı. İndüksiyon grubunda iki, kombinasyon grubunda altı hasta ilaç yan etkileri veya çalışma protokolüne uyumsuzluk gibi nedenlerle çalışmadan çıkarıldı. İnfeksiyon etkeninin hastaların %94.7'sinde parenteral yol ile bulaştığı tespit edildi. Tedavi süresince her iki grup karşılaştırıldığında, birinci ay sonunda indüksiyon grubunda beyaz küre ve trombosit, kombinasyon grubunda ise ALT ve hemoglobin değerlerindeki azalma daha belirgindi (p0.05). İndüksiyon grubunda tedavi sonu biyokimyasal yanıt %64.3, kombinasyon grubunda %92.3'tü. Takip altıncı ayda ise biyokimyasal yanıt oranı indüksiyon grubunda %50, kombinasyon grubunda %53.8 bulundu. Kombinasyon 86grubunda takip altıncı aydaki ALT düzeyi normal hasta oranı, tedavi sonunda elde edilen orana göre düşüktü (p0.05). Onikinci aydaki virolojik yanıt oram ise kombinasyon grubunda %84.6, indüksiyon grubuna ise %78.6 idi (p>0.05). Her iki tedavi grubunda karaciğer biyopsileri tedavi öncesi ve sonrası uygulanan tedavi rejiminden bağımsız olarak değerlendirildiğinde HAİ, PN ve KN, İD ve FN, Pİ skorlarındaki azalma istatistiksel olarak anlamlı, fibrozisde gözlenen azalma ise anlamsız bulundu. Her iki grubun başlangıç ve kontrol karaciğer biyopsilerinin toplam HAI'ndeki düzelme oranlan karşılaştırıldığında, kombinasyon grubundaki düzelme daha belirgindi (p>0.05). Tedavi sonu tam yanıt oram indüksiyon grubunda %41.2, kombinasyon grubunda %76.9 iken, kalıcı yanıt oranlan sırasıyla %35.3 ve %46.2 bulundu. Kombinasyon grubunda tedavi sonu tam yanıt ve kalıcı yanıt oranları indüksiyon grubuna göre daha yüksekti (p>0.05). İndüksiyon grubunda relaps oranı %14.3, kombinasyon grubunda %40 bulundu (p>0.05). İndüksiyon grubunda yanıtsız hasta oranı %16.7 iken, kombinasyon grubunda yanıtsız hasta yoktu. Tedavinin birinci ayında kombinasyon grubunda hemoglobin, indüksiyon grubunda beyaz küre ve trombosit değerlerinde belirgin azalma vardı (p

Özet (Çeviri)

SUMMARY A COMPARISON OF INTERFERON ALPHA-2b INDUCTION THERAPY WITH INTERFERON ALPHA-2b PLUS RIBAVIRIN COMBINATION THERAPY FOR THE TREATMENT OF CHRONIC HEPATITIS C The hepatitis C virus is one of the most important causes of chronic liver disease in the world. It accounts for about 20 percent acute viral hepatitis, 60 to 70 percent of chronic hepatitis, and 30 percent of cirrhosis, end-stage liver disease, and liver cancer. At least 75 percent of patients with acute hepatitis C develop chronic liver disease. A lot of studies are validated about chronic hepatitis C (CHC) treatment, because of increased risk of liver cirrhosis and hepatocellular carcinoma and also high mortality risk in CHC patients. The purpose of this study was to compare IFN-a 2b alone (12-month course with high initial doses) with a combination of IFN-a 2b plus ribavirin in patients with naive CHC. Nineteen patients were given IFN-a 2b at a dose of 5 milion units (MU) daily for 4 weeks and than 5 MU three times weekly for 44 weeks. Another 19 patients were given combination therapy with IFN-a 2b at a dose 5 MU three times weekly plus ribavirin, 1000-1200 mg/day for 48 weeks. Liver function tests, virologic parameters and changes in liver histopathology were compared in both groups. Parenteral and nonparenteral exposures were interrogated in the patients in order to find 88transmission routes. All patients were followed each month in the treatment period and once in each three month until sixth month. Liver function tests and peripheral blood findings were evaluated in follow-up period. HCV-RNA were measured first, third, sixth and twelfth month of the treatment period and also sixth month of the follow-up period. Initial and control liver biopsies were evaluated according to Knodell HAL Treatment results are classified as incomplete response, end-of-treatment complete response, sustained response, non-response and relapse. Adverse effects of drugs were evaluated in the both treatment groups. Two patients in the induction group and six patients in the combination group were excluded from study because of adverse effects of drugs or discordance of treatment protocol. Parenteral exposure was the main transmission route of infection (94.7%). Decrease in leukocyte and platelet counts in induction group and decrease in serum ALT levels and hemoglobin values in combination group were more evident at the end of first month (p0.05). Biochemical response ratio was 64.3% in the induction group and 92.3% in the combination group at the end of treatment period and 50% in the induction group and 53.8% in the combination group in the sixth month of follow-up period. In the 89combination group, ratio of the patients with normal ALT levels in the sixth month of follow-up period were lower than at the end of the treatment period (p0.05). However, virologic response in the twelfth month of the treatment period was 84.6% in the combination group and 78.6% in the induction group (p>0.05). When liver biopsies were evaluated independently of the treatment protocol, HAI, PN-KN, ID-FN, PI scores were seen decreased significantly (p0.05). End-of-treatment complete response were found 41.2% in the induction group and 76.9% in the combination group. Sustained response were found 35.3% and 46.2% respectively. End-of- treatment complete response and sustained response ratios were higher in the combination group than induction group (p>0.05). Relapse ratio were found 14.3% in the induction group and 40% in the combination group (p>0.05). Non-response patients ratio was 16.7% in the induction group. There was not non-response patient in the combination group. Hemoglobin values in the combination group and leukocyte and platelet counts in the induction group decreased at the end of the first month (p

Benzer Tezler

  1. Tez No

    324302

    Kronik delta hepatitli hastalarda interlökin-28 B gen polimorfizminin interferon tedavisine yanıt üzerine etkisi

    Il28B polymorphisms and influence on sustained virological response to interferon therapy in chronic delta hepatitis

    EMRE YILMAZ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2012

    Gastroenterolojiİstanbul Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. ÇETİN KARACA

  2. Tez No

    604165

    Kronik Hepatit C hastalarında peg-interferon alfa-2a ve ribavirin kombine tedavisinin HCV viremisi ile serum fibrosis ve anjiogenezis faktörleri üzerine etkileri

    The effect of combinated pegylated –interferon and ribavirin treatment on viremia, serum angiogenesis and fibrosis factors in patients with chronic hepatitis C

    ÖZLEM YÖNEM

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2007

    GastroenterolojiHacettepe Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. SERAB ARSLAN

  3. Tez No

    99302

    Çocuklarda B ve C hepatitinde alfa-interferon tedavisi sonucu gelişen anti-interferon antikorlarının tedavi başarısına etkileri

    Başlık çevirisi yok

    BERNA ELKABES

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2000

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıklarıİstanbul Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

  4. Tez No

    456113

    Kronık c hepatitli hastalarda kalıcı virolojik yanıta etki eden faktörler

    Predictif factors of sustained chronic hepatitis c infection

    HAMİDA AKMURAD

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2014

    Gastroenterolojiİstanbul Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ABDULLAH SONSUZ

  5. Tez No

    163534

    Kronik aktif hepatit C tedavisinde kullanılan pegile interferon tedavilerinin yaşam kalitesi üzerine etkisi

    Başlık çevirisi yok

    SAYGIN NAYMAN ALPAT

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2005

    Klinik Bakteriyoloji ve Enfeksiyon HastalıklarıEskişehir Osmangazi Üniversitesi

    Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Ana Bilim Dalı

    PROF.DR. GAYE USLUER

Geri Dön