Geri Dön

Kemik iliği transplantasyonu yapılan çocukluk yaş grubundaki hastalarda ve vericilerinde TNF-alfa, TGF-beta ve IL-10 gen polimorfizminin graft-versus-host hastalığı, diğer komplikasyonlar ve prognoz üzerine etkisi

Effects of TNF-alfa, TGF-beta and IL-10 gene polymorphisms in the pediatric bone marrow transplant patients and donors on graft-versus-host disease, other complications and prognose

  1. Tez No: 124410
  2. Yazar: BURCU ERKURT
  3. Danışmanlar: PROF.DR. İLHAN TEZCAN
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Allerji ve İmmünoloji, Allergy and Immunology
  6. Anahtar Kelimeler: Hematopoietik kök hücre transplantasyonu, sitokin polimorfizmi, TNF-alfa, aGvHD, mortalite, Hematopoietic stem cell transplantation, cytokine polymorphism, TNF- alpha, aGvHD, mortality
  7. Yıl: 2003
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Hacettepe Üniversitesi
  10. Enstitü: Sağlık Bilimleri Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: İmmünoloji Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 11454

Özet

ÖZET Erkurt, B., Kemik iliği transplantasyonu yapılan çocukluk yaş grubundaki hastalarda ve vericilerinde TNF-alfa, TGF-beta ve IL-10 gen polimorfizminin graft-versus-host hastalığı, diğer komplikasyonlar ve prognoz üzerine etkisi, Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü İmmünoloji Programı Bilim Uzmanlığı Tezi, Ankara, 2003. Allogeneik hematopoietik kök hücre transplantasyonundan sonra aGvHD, enfeksiyonlar gibi çeşitli komplikasyonlar oluşmakta ve bu durum hastaların prognozunu etkilemektedir. Oluşan komplikasyonların fizyopatolojisinde proinflamatuar ve antiinflamatuar sitokinler önemli rol oynamakta, bireylerin taşıdıkları sitokin polimorfizmlerine göre sitokin üretimi etkilenmektedir. Çocukluk yaş grubundaki 45 hastada ve vericilerinden 40'ında TNF-alfa, IL-10 ve TGF-beta gen polimorfizmleri belirlenerek hastaların prognozu ve oluşan komplikasyonlarla ilişkisi araştırıldı. TNF-a geni -308'de TNF- alfa'yı düşük düzeyde üreten TNFİ homozigot (GG) genotipi hastaların %82'sinde, düşük olmayan düzeyde üreten TNF1/TNF2 heterozigot (GA) genotipi ise %18'inde saptandı. Vericiler hastalar ile benzer genotip dağılımım gösterdi. TNF2 (yüksek) homozigot (AA) genotipi ancak 1 vericide (%2,5) saptandı. IL-10 geninin -1082, - 819 ile -592 polimorfizmlerine göre; hastaların %31'i IL-10'u düşük üreten genotipte (-1082'de A alleli), %69'u düşük olmayan (yüksek+intermediate) düzeyde üreten genotipte saptandı. Vericilerde bu oran sırasıyla %22,5 ve %77,5 olarak tespit edildi. TGF-betal'i düşük düzeyde üreten genotip (CC/CC), hastaların %7'sinde, vericilerin hiçbirinde (%0); düşük olmayan (yüksek+intermediate) düzeyde üreten genotip ise hastalann %93'ünde, vericilerin ise tamamında (%100) saptandı. TNF1/TNF2 genotipi, hazırlık rejimi alan exitus olan hastalarda %14, sağ kalan hastalarda %18 (P>0.05); hazırlık rejimi almayan exitus olan 3 hastanın 2'sinde (%66) ve sağ kalan 1 1 hastanın l'inde (%9) saptandı. Hazırlık rejimi almayan exitus olan hastaların 2'sinde TNF2 alleli hem hasta hem de vericide tespit edildi. aGvHD'li 7 hastanın tümünde (%100) TNFİ (G); 3 'ünde (%43) IL-10-1082'de A alleli saptandı. aGvHD hastalarının 5 vericisinin l'inde (%20) TNF2 alleli; 2'sinde (%40) IL-10-1082'de A alleli saptandı. aGvHD olan ile aGvHD olmayan hastalar TNF-alfa, IL-10, TGF-beta 1 polimorfizmleri her bir sitokin için karşılaştırıldığında istatistiksel anlam bulunmamıştır (P=0.23,P=0.37, P=0.29). aGvHD olan ile olmayan hastalann vericilerinde de benzer sonuçlar saptanmıştır (P=0.64,P=0.31,P=1.00). Mortalite açısından TNF-alfa 'yi yüksek düzeyde üreten hastaların exitus olanlar içerisinde daha yüksek oranda olduğu ve aynı grupta donörlerin daha yüksek oranda TNF-alfa üreten genotipi taşıdıkları belirlenmiştir (P>0,05). Hazırlık rejimi almayan exitus olan hastalarda TNF2 allelinin hem hasta hem de vericide olması, yine aGvHD olan kısıtlı sayıdaki olgulann yarısına yakınında (%42,9) anti-inflamatuar sitokin IL- 10 'u düşük düzeyde üreten genotip saptanması dikkat çekici bir bulgu olarak karşımıza çıkmıştır. Bu bulgular risk faktörleri önceden bilinen hastalara daha az toksik hazırlık rejimlerinin yanı sura daha yoğun GvHD profilaksisi verilmesi gibi yaklaşımlarla daha iyi bir prognozun elde edilebileceğim düşündürmektedir. Daha geniş ve daha homojen tanılan olan hasta/donör grubunda değişik faktörleri bir arada değerlendirecek çalışmalar konuya ışık tutacaktır.

Özet (Çeviri)

VI ABSTRACT Erkurt, B., Effects of TNF-alfa, TGF-beta and IL-10 gene polymorphisms in the pediatric bone marrow transplant patients and donors on graft-versus-host disease, other complications and prognose, Hacettepe University Health Sciences Institute MSc Thesis in Immunology, Ankara, 2003. After allo- hematopoietic stem cell transplantation (HSCT) different complications occur such as aGvHD, infectious diseases which affect the prognosis. In the pathophysiology of the complications, proinflammatory and antiinflamatory cytokines play important roles. Gene polymorphisms of TNF-alpha, IL-10 and TGF-betal derived before bone marrow transplantation (BMT), 45 pediatric recipients and 40 of the donors were analyzed on the molecular level in order to determine the association between cytokine polymorphisms and complications after BMT. 82% of the patients had TNF1 homozygote (GG) genotype and %18 had TNF1/TNF2 heterozygote (GA) genotype at pos.-308. Donors showed a similar allele distribution with the recipients except one (2,5%) donor with TNF2 homozygote (AA) genotype. According to the haplotypes and polymorphisms at -1082, -819 and -592 of the IL-10 gene, 32% of the patients had IL-10 low producer genotype (allele A at -1082) and 68% had high producer (high+intermediate) genotype. The distribution in donors was determined as 22,5% and 77,5% respectively. TGF-betal low producer genotype (CC/CC) was determined in 7% of the patients and in none of the donors (0%); while high+intermediate genotype existed in 93% of the patients and in all donors (100%). Among the conditioning regimen treated patients, low producer genotype of TNF- alpha (TNF1/TNF2) was determined in 14% of the exitus patients and 18% of the alived patients (P>0,05); while it was possessed in the 2 (66%) of the 3 exitus and 1 (9%) of the 11 survived patients with conditioning regimen. TNF2 allele was determined in the 2 recipient/donor pairs among the 3 exitus patients without conditioning regimen. All of the 7 GvHD patients (100%) had TNF1 (G) allele and the 3 (43%) of those had allele A at IL-10 -1082. 1(20%) of the 5 donors -we could tested- of the GvHD patients had TNF2 (A) allele and of the 2 (40%) had allele A at IL-10 -1082. When the difference between aGvHD and non aGvHD patients were analyzed statistically for the polymorphisms of each cytokines TNF-alfa, IL-10 and TGF-betal the results were not found informative (P=0.23, P=0.37, P=0.29) and similar results were found between the donors of the aGvHD and non aGvHD patients (P=0.64, P=0.31, P=1.00). From the point of mortality, high producer TNF- alpha genotypes were designated relatively more among the exitus patients and their donors were determined to carry high producer TNF-alpha genotypes in a high rate (P > 0.05). The significant findings are that TNF2 allele was possessed by both the 2 exitus patients without conditioning regimen and their donors; secondly almost the half (42,9%) of the limited number of aGvHD patients had the genotype of low producer antiinflammatory cytokine IL-10. It is thought that a less toxic conditioning regimen and more intensive GvHD prophylaxy can be administered before HSCT, once patients at high-risk for GvHD is distinguished by these polymorphisms. Further studies are required to be performed in a relatively extensive and homogenous population of patient/donor groups to shed light on this subject.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    115433

    Hematopoietik kök hücre transplantasyonu yapılan çocukluk grubu hastalarda immün rekonstitüsyon

    Başlık çevirisi yok

    F. İLHAN TEZCAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2002

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıHacettepe Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

  2. Tez No

    574587

    Hematopoetik kök hücre transplantasyonu yapılan hastalarda CMV viremisi/reaktivasyonu ile invaziv fungal enfeksiyon ilişkisinin retrospektif olarak değerlendirilmesi

    Retrospective evaluation of the relationship of CMV viremia/reactivation and invasive fungal infection in patients with hematopoietic stem cell transplantation

    HASRET ERKMEN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2019

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıEge Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. SAVAŞ KANSOY

  3. Tez No

    641610

    Hematopoetik kök hücre transplantasyonu yapılan talasemi majör tanılı hastalarda uzun dönem yaşam kalitesinin değerlendirilmesi

    Assessment of long-term quality of life in patients with thalassemia major diagnosis following hematopoetic stem cell transplantation

    ORUÇALI GULIYEV

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2019

    HematolojiEge Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. SERAP AKSOYLAR

  4. Tez No

    666703

    Kemik iliği transplantasyonu olan 6-12 yaş grubu çocuk hastalara terapötik oyun yöntemiyle verilen eğitimin psikososyal semptomlar üzerine etkisinin incelenmesi

    Investigation of the effect of education given by therapeutic play method on psychosocial symptoms of 6-12 year old children with bone marrow transplantation

    CEREN ZEREN

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    HemşirelikYeditepe Üniversitesi

    Hemşirelik Ana Bilim Dalı

    DOÇ. FİLİZ ARSLAN

  5. Tez No

    326492

    Çocukluk çağı kanserlerinde kullanılan sisplatin ve karboplatinin ototoksisite yan etkisinin değerledirilmesi

    Evaluation of cysplatin and carboplatin related autotoxicity in the treatment of childhood cancer

    HİLAL CENGİZ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2012

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıAnkara Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. NURDAN TAÇYILDIZ

Geri Dön